Δεδομένων όλων των εφοδιαστικών, είναι απίθανο η ανθρωπότητα να δει τον δρόμο μας έξω από το ηλιακό σύστημα να αποικίσει εξωπλανήτες. Ωστόσο, η πιθανότητα σταθερότητας αλλού στο ηλιακό σύστημα δεν είναι υπερβολική.
Η NASA σχεδιάζει να κατασκευάσει έναν ιστότοπο το φεγγάρι. Αποστολές πληρώματος προς Άρης όχι μακριά. Έχουμε ήδη ανθρώπους που ζουν έξω από τον πλανήτη (αν και για προσωρινές περιόδους) στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.
Λοιπόν, υπάρχει πουθενά αλλού στο ηλιακό σύστημα που οι άνθρωποι θα μπορούσαν να φτιάξουν το σπίτι μας; Λοιπόν, σύμφωνα με τη φυσική και αστροβιολόγο Pekka Janhunen του Φινλανδικού Μετεωρολογικού Ινστιτούτου στη Φινλανδία, ο νάνος πλανήτης Ceres δεν είναι εντελώς αβάσιμος.
Το Ceres είναι ένα ενδιαφέρον κομμάτι βράχου. Κολλάει αστεροειδής Η ζώνη μεταξύ Άρη και Δία, με διάμετρο 952 χιλιομέτρων (592 μίλια), είναι ο μεγαλύτερος γνωστός αστεροειδής στο ηλιακό σύστημα και ο μόνος πλανήτης νάνος πιο κοντά στον ήλιο από τον Ποσειδώνα.
Γιατί Ceres; Ο Janhunen πιστεύει ότι σημειώνει πάρα πολλά πολυπόθητα κεφάλαια.
«Κίνητρα», έγραψε σε μια προτυπωμένη εφημερίδα που δημοσιεύτηκε στις arXiv, “Είναι η απόκτηση ενός οικισμού με τεχνητή ελκυστικότητα που επιτρέπει την ανάπτυξη έξω από την περιοχή διαβίωσης στην ξηρά, παρέχοντας ταυτόχρονα ευκολία ταξιδιού εντός οικισμών για κατοίκους και μια σχετικά χαμηλή πληθυσμιακή πυκνότητα 500 [people per] Τετραγωνικά χιλιόμετρα.”
Λέει ότι ο Άρης και η Σελήνη μπορεί να μην είναι τα καλύτερα μέρη για ανθρώπινες αποικίες, επειδή η φυσική τους έλξη είναι πολύ διαφορετική από την έλξη τους στη Γη. Γνωρίζουμε ότι οι αστροναύτες αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας όταν επιστρέφουν στη Γη από περιβάλλον χαμηλού ή χωρίς βαρύτητα. Έχουμε πολύ λίγη ιδέα για τις επιπτώσεις της ανάπτυξης έως την ωριμότητα σε χαμηλή βαρύτητα.
Μια εναλλακτική λύση στο μοντέλο της πλανητικής αποικίας είναι μια τεχνητή διαστημική αποικία σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο – ένας διαστημικός σταθμός που περιστρέφεται σε τροχιά ώστε να παράγει αρκετή φυγοκεντρική δύναμη για να μιμείται Ένα g: Βαρύτητα.
Αυτό θα ήταν και τρομερό λογικά. Εάν ο πληθυσμός αυξηθεί πολύ για έναν μόνο οικισμό, τότε ενδέχεται να απαιτούνται πολλαπλοί οικισμοί. Εάν υπάρχουν πολλές αποικίες σε τροχιά γύρω από τον ήλιο, μπορεί να αποκλίνουν η μία από την άλλη, δημιουργώντας άλλα προβλήματα, όπως το ταξίδι μεταξύ οικισμών. Εάν είναι σε τροχιά γύρω από ένα κοινό αντικείμενο, η αποφυγή σύγκρουσης γίνεται πρόβλημα.
Η λύση του Janhunen είναι αρκετά τακτοποιημένη, στην πραγματικότητα, τουλάχιστον από την άποψη της έννοιας: Χρησιμοποιήστε το Ceres ως βάση γύρω από την οποία οι κόμβοι μπορούν να περιστρέψουν την ισοπέδωση νημάτων, προσαρτημένα σε ένα σταθερό πλαίσιο.
Αυτό όχι μόνο θα λύσει το πρόβλημα της διατήρησης των κόμβων οικισμού χωρίς την πιθανότητα σύγκρουσης, αλλά θα λύσει επίσης το πρόβλημα των υλικών με ακρίβεια, καθώς μπορούν να συλλεχθούν απευθείας από τον πλανήτη νάνων. Ο Janon είπε ότι το άζωτο είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς αποτελεί μεγάλο μέρος της γήινης ατμόσφαιρας.
Αλλά γνωρίζουμε επίσης ότι το Ceres είναι πολύ αλμυρό και η πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι μπορεί επίσης να περιέχει πολύ νερό κάτω από την επιφάνεια. Οι ηλιακοί συλλέκτες στην επιφάνεια του νάνου πλανήτη θα μπορούσαν εύκολα να λειτουργήσουν έναν διαστημικό ανελκυστήρα για έναν δορυφόρο.
«Η ανύψωση υλικών από το Ceres είναι ενεργειακά αποδοτική σε σύγκριση με την επεξεργασία και τη μετατροπή τους σε βιότοπους, εάν χρησιμοποιείται διαστημικός ανελκυστήρας», δήλωσε ο Janhonen. Εξηγεί. “Επειδή ο Ceres έχει χαμηλή βαρύτητα και περιστρέφεται σχετικά γρήγορα, είναι δυνατός ένας ανελκυστήρας χώρου.”
Είπε ότι η ακτινοπροστασία μπορεί να κατασκευαστεί από το 80 τοις εκατό του πυριτικού regolith (ένας βράχος από Ceres) και το νερό. Οι βιότοποι θα χωριστούν σε αγροτικές και αστικές περιοχές με βάθος 1,5 έως 4 μέτρα, όπως απαιτείται για δέντρα και κήπους.
(P. Janhunen, arXiv, 2020)
Δεδομένου ότι το Ceres απέχει πολύ από τον ήλιο, οι καθρέφτες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να κατευθύνουν το φως του ήλιου προς το βιότοπο, με σκοπό την καλλιέργεια καλλιεργειών, φωτισμού και ηλιακής ενέργειας. Αυτοί οι καθρέφτες θα ήταν κρεμασμένοι στη μία πλευρά του δορυφόρου σε σχήμα δίσκου, όπως ένα συμπαγές μακιγιάζ, και θα μπορούσαν να προσαρμοστούν ώστε να συλλέγουν το μεγαλύτερο μέρος του ηλιακού φωτός καθώς ο πλανήτης νάνων κινήθηκε γύρω από τον ήλιο.
«Χρησιμοποιούμε τη γεωμετρία δίσκου του μαζικού δορυφόρου επειδή η συμμετρία του ακυρώνει την παλιρροιακή ροπή, έτσι ώστε οι τροχοί αντίδρασης να μην χρειάζονται για να διατηρηθεί η θέση», δήλωσε ο Janhonen. Γράφει.
“Οι βιότοποι φωτίζονται από φυσικό φως του ήλιου. Το φως του ήλιου συγκεντρώνεται στο δίσκο με δύο επίπεδες καθρέφτες με κλίση υπό γωνία 45 μοιρών και συγκεντρώνεται στην επιθυμητή ένταση με τους αντίστοιχους καθρέφτες”.
Αυτό θα μπορούσε να αναπτυχθεί, όπως απαιτείται, απλά προσθέτοντας περισσότερους οικοτόπους στα άκρα του πρώτου, σε εκατομμύρια πιθανούς οικοτόπους, για έναν τρόπο ζωής που μπορεί, ίσως, να είναι καλύτερος από τη ζωή στη Γη.
Σε τελική ανάλυση, δεν θα υπάρξουν φυσικές καταστροφές ή ανεπιθύμητες καιρικές συνθήκες, και η αρθρωτότητά του θα σημαίνει ότι μπορεί να συνεχίσει να αυξάνεται με τον πληθυσμό. Κατ ‘αρχήν, ο Ceres θα μπορούσε να υποστηρίξει, πιστεύει ο Janhonen, 10.000 φορές τον τρέχοντα πληθυσμό της Γης.
Φυσικά, όλα είναι πολύ κερδοσκοπικά και δεν έχουν δοκιμαστεί ακόμη. Επιπλέον, ο Janhunen σημειώνει ότι η τεχνητή τεχνητή βαρύτητα εξακολουθεί να είναι ένας ανεκπλήρωτος στόχος.
Για αυτό το θέμα, οι ανελκυστήρες διαστήματος, οι γιγαντιαίοι καθρέφτες και η θωράκιση ακτινοβολίας είναι αρκετά για την προστασία μιας διαστημικής αποικίας. Οι τροχιακές προσομοιώσεις του Ceres και η εφοδιαστική της μετακίνησης πολλών ανθρώπων έξω από τον Άρη, είναι επίσης παράγοντες που δεν έχουν ακόμη ληφθεί υπόψη.
Ωστόσο, μόλις διευθετηθούν αυτά τα ελαττώματα, θα χρειαστούν περίπου 22 χρόνια για την κατασκευή ενός ανθρώπινου δορυφόρου σε τροχιά γύρω από το Ceres, υπολογίζει ο Janon.
“Το γενικό επίπεδο δυσκολίας στην υλοποίηση αυτού του έργου μπορεί να μοιάζει με τον οικισμό του Άρη”. Αυτός γράφει.
«Το Delta-v και το τρίπτυχο στο Ceres είναι μεγαλύτερο, αλλά από την άλλη πλευρά αποφεύγεται η καθίζηση πλανητών, ο καιρός και η σκόνη στην ατμόσφαιρα. Στο Ceres, χρειάζεται κάποια προσπάθεια για να ανυψώσει τα υλικά σε τροχιά με ανελκυστήρα, αλλά είναι φθηνά από την άποψη της ενέργειας. Μόλις τα υλικά βρίσκονται σε τροχιά. Με υψηλότερα επίπεδα, το θερμικό περιβάλλον γίνεται ομοιόμορφο και η ενέργεια μπορεί να αποκτηθεί εύκολα επειδή δεν υπάρχει έκλειψη. “
Σίγουρα αξίζει να σκεφτούμε, έτσι δεν είναι;
Χαρτί Janhunen, γραμμένο σε ένα πλαίσιο Φινλανδικό Κέντρο Αριστείας στην Έρευνα Βιώσιμου ΔιαστήματοςΔιατίθεται στις arXiv.
Η / Τ: Phys.org
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”