Ένα σημείο φωλιάς τιτανόσαυρου βρέθηκε στη Βραζιλία

Ήταν τα μεγαλύτερα γήινα πλάσματα που γνώρισε ποτέ η γη. Αλλά αυτό που επέζησε από εκατομμύρια χρόνια απολιθώματος σε μια συγκεκριμένη περιοχή της περιοχής Ponte Alta της Βραζιλίας δεν ήταν τα ογκώδη οστά τους, αλλά μάλλον τα σπάνια και σχετικά μικρά αυγά τους. Και πολλά από αυτά! Ανακοινώθηκε πρόσφατα ο πρώτος τόπος φωλεοποίησης τιτανόσαυρων της χώρας χαρτί Δημοσιεύτηκε στο Scientific Reports.

Τα Sauropods, μια ομάδα φυτοφάγων με μακρύ λαιμό, ήταν ένα ποικιλόμορφο είδος δεινοσαύρων που έζησε από την Ιουρασική έως την Κρητιδική περίοδο, μια περίοδο που εκτεινόταν από 201 εκατομμύρια χρόνια πριν έως 66 εκατομμύρια χρόνια πριν. Οι Τιτανόσαυροι ήταν μια κατηγορία σαυροπόδων – μια ομάδα με κοινό πρόγονο – και ήταν το τελευταίο τέτοιο υποείδος στον πλανήτη στην ύστερη Κρητιδική περίοδο. Ενώ τα ονόματά τους δικαιολογημένα υποδηλώνουν τεράστιο μέγεθος, δεν ήταν όλα τεράστια.

Η Νότια Αμερική είναι διάσημη για τα απολιθώματα τιτανόσαυρων, ιδιαίτερα στην Αργεντινή, όπου βρίσκονται μερικά από τα πιο άφθονα απολιθώματα στον κόσμο απλά φοβερό τιτανόσαυρος τοποθεσίες ωοτοκίας Και εμβρυϊκά υπολείμματα. Τα τσόφλια και τα θραύσματα αυγών τιτανόσαυρων είναι γνωστά από την Ουρουγουάη, το Περού και τη Βραζιλία, αλλά το απολιθωμένο αυγό εδώ και εκεί δεν παρέχει στοιχεία για μια τοποθεσία φωλιάσματος. Πολλά συμπλέγματα αυγών και πολλά αυγά και θραύσματα αυγών σε περισσότερα από ένα στρώματα ιζήματος.

Αυτό το εύρημα αντιπροσωπεύει τη θέση των φωλιών των τιτανόσαυρων στο βόρειο τμήμα της Νότιας Αμερικής. Ενώ γνωρίζαμε ότι οι δεινόσαυροι κυμαίνονταν πιο βόρεια, η έλλειψη γνωστών τόπων φωλιάς εκεί υποδηλώνει ότι μπορεί να είχαν μεταναστεύσει νότια για να γεννήσουν αυγά. Το πόρισμα δείχνει ότι αυτό δεν συνέβαινε απαραίτητα.

χαμένος στον ασβεστόλιθο

Αυτά τα απολιθώματα βρέθηκαν από έναν από τους συγγραφείς της εργασίας, τον Joao Ismail da Silva, έναν τεχνικό παλαιοντολογίας που εργάζεται στο Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο του Triangulo Mineiro στη Βραζιλία.

Είπε σε ένα δελτίο τύπου, «Στη δεκαετία του 1990, έμαθα για την εμφάνιση αυγών δεινοσαύρων στην Πόντε Άλτα. Σε συνομιλία με τους φίλους μου που εργάζονταν στην εξόρυξη ασβεστόλιθου, μπόρεσα να ανακτήσω μερικά απομονωμένα αυγά και, τελικά, μια ένωση δέκα σφαιρικά αυγά».

Ένας βασικός παράγοντας στην ανακάλυψη ήταν η εξόρυξη ασβεστόλιθου, η οποία προήλθε από ένα πρώην λατομείο Lafarge, το οποίο λειτουργούσε για 26 χρόνια – πράγμα που σημαίνει ότι τα μεγάλα στρώματα της γης είναι πλέον ανοιχτά. Αλλά το ορυχείο αναμφίβολα κατέστρεψε πολλά απολιθώματα που μπορεί να συνέβαλαν στην κατανόηση των χαμένων οικοσυστημάτων. Τα υπολείμματα του λατομείου σημαίνουν ότι αυτή η περιοχή μπορεί να ήταν εξαιρετικής αξίας απολιθωμάτων.

Εκτός από τα αυγά, η τοποθεσία έχει παράσχει απολιθώματα για σχήματα κροκοδείλων, μέρη σαρκοφάγων με δύο πόδια γνωστά ως θηρόποδα, θραύσματα τιτανόσαυρων, ψάρια και γαστερόποδα.

Αυτό, όπως έγραψε ο Δρ. Τιάγκο Μαρίνιο σε ένα email, «δείχνει πόσο σημαντικό είναι [it] είναι να υπάρχει παλαιοντολόγος στα εκτεταμένα απολιθώματα ιζηματογενών πετρωμάτων. (Επίσης από το Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο του Triângulo Mineiro, ο Marinho είναι παλαιοντολόγος και συν-συγγραφέας στο χαρτί.) «Η ύπαρξη αυτών των όμορφα διατηρημένων αυγών», συνέχισε, «εξηγεί[s] ότι αυτός ήταν ένας εξαιρετικός ιστότοπος για την παλαιοντολογία που θα μπορούσε να είχε προσφέρει πολλά άλλα σημαντικά υλικά εάν το απλό μέτρο της ύπαρξης παλαιοντολόγου στη θέση του Λήψη.”

Ο πιο καλοδιατηρημένος συμπλέκτης αυγών περιέχει 10 αυγά ομαδοποιημένα, οκτώ στραμμένα προς την επιφάνεια και δύο κάτω από τα υπόλοιπα. Δείγματα, που συλλέχθηκαν κυρίως από τον ντα Σίλβα, βρέθηκαν σε τουλάχιστον δύο στρώματα ιζήματος, υποδεικνύοντας ότι αυτός ο γίγαντας με μακρύ λαιμό επέστρεφε χρόνο με τον χρόνο σε αυτόν τον τόπο αναπαραγωγής.