Ακολουθεί μια προφορική ιστορία των πρώτων κατοίκων του Detroit Coney Islands

Οι Detroiters αγαπούν έναν καλό ανταγωνισμό και τι καλύτερο είναι ο ανταγωνισμός από το να διαφωνούν για το ποιος κάνει καλύτερα το cosmic dog: American, Lafayette, National, Leo’s, Duly’s, Senate, Kerby’s, Zorba’s, Ωνάση, Nicky D’s, Grandy’s. Τα Coney είναι διαθέσιμα σε κάθε προάστιο, σχεδόν σε κάθε ταχυδρομικό κώδικα εντός των ορίων της πόλης. Και για τους Ντιτρόιτ που ταξιδεύουν ή σνόουμπορντ, υπάρχουν ακόμη και εξοχικές κατοικίες σε στυλ Ντιτρόιτ flΚαι Las vigasΚαι ΣικάγοΚαι Τάλσα, Οκλαχόμα.

Κάποια, όπως το American Coney Island, είναι πατριωτικά διακοσμημένα, αναδίδοντας μια αμερικάνικη ατμόσφαιρα. Μερικά είναι κυρίως διαδρόμους όπου οι επισκέπτες παίρνουν το φαγητό τους μέσα από πλεξιγκλάς. Ορισμένα είναι ανοιχτά όλο το 24ωρο, 7 ώρες το 24ωρο και εξυπηρετούν το πλήθος του μπαρ αργά το βράδυ από τους ευρύχωρους θαλάμους, ενώ άλλα εξυπηρετούν το πλήθος του πρωινού που κάθεται νωρίς το πρωί που κάθεται σε καρουζέλ με αυγά και τοστ από έναν απλό πάγκο για μεσημεριανό γεύμα. Ορισμένες τοποθεσίες πωλούν επίσης γύρο, ελληνικές σαλάτες, σούπα κοτόπουλου με ρύζι με λεμόνι και έχουν εκπαιδευμένους σερβιτόρους για να σερβίρουν φλεγόμενα σαγανάκια, ενώ άλλες διατηρούν το μενού τους απλό με σκύλους, παραπροϊόντα παραπροϊόντων και τηγανητές πατάτες τσίλι.

Ανεξάρτητα από το κωνικό νησί στο οποίο ορκίζονται πίστη, αυτές οι περιφερειακές αλυσίδες και μοναχικά μπορούν να έχουν τις ρίζες τους στην Κυπάρισσα, μια παραθαλάσσια πόλη στην περιοχή της Πελοποννήσου της Ελλάδας, περίπου μία ώρα οδικώς από τον γνωστό αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας. Είναι μια περιοχή γνωστή για τα αλλαντικά, τα θαλασσινά, τις ελιές και τα άφθονα φρέσκα προϊόντα – σίγουρα όχι για τα χοτ ντογκ πνιγμένα σε τσίλι, ολόκληρο κρέας, κρεμμύδια σε κύβους και μουστάρδα. Πώς λοιπόν φαίνεται ότι τόσοι πολλοί συγγενείς των κατοίκων του Kibaris κατέληξαν στο εμπόριο σφενδόνιων χοτ-ντογκ στο Coney Island του Ντιτρόιτ;

Ευγενική προσφορά του American Coney Island

Το Ντιτρόιτ τη δεκαετία του 2000 ήταν μια ακμάζουσα πόλη με ανθρώπους από όλο τον κόσμο να διεκδικούν θέσεις εργασίας στο εργοστάσιο στην τότε αναδυόμενη αυτοκινητοβιομηχανία. Η πόλη ήταν τόσο πλημμυρισμένη που οι εργάτες δεν μπορούσαν να βρουν κατάλληλο κατάλυμα. Νοίκιαζαν δωμάτια ανά ώρα μεταξύ των βάρδιων, λέει ο Joe Grimm, καθηγητής δημοσιογραφίας στο Michigan State University και συν-συγγραφέας του Κοσμικός Ντιτρόιτ.

Αλλά οι πολυπόθητες θέσεις εργασίας στο εργοστάσιο ήταν δύσκολο να βρεθούν για μερικούς από τους νεοφερμένους. Το πρώτο κύμα Ελλήνων μεταναστών άρχισε να εμφανίζεται στην περιοχή πριν από το γύρισμα του 20ού αιώνα. Λέει στον Grimm Eater ότι με τα μακρά, δύσκολα προφερόμενα ονόματά τους — τουλάχιστον μέσα γνώμη Από τις πρόσφατα αφιχθέντες ευρωπαϊκές -και περιορισμένες αγγλικές- κοινότητες μεταναστών, πολλές από την ελληνοαμερικανική κοινότητα έχουν απωθηθεί από τις γραμμές συγκέντρωσης. Αυτό ανάγκασε τους Έλληνες του Ντιτρόιτ να γίνουν δημιουργικοί. «Μερικοί από αυτούς αποφάσισαν να εμπλακούν στη δουλειά ανοίγοντας αυτά τα flat grill εστιατόρια», λέει ο Grimm. Το Coney Island Restaurant γεννήθηκε.

Πιθανώς εμπνευσμένο από κοσμικό σκυλί Προερχόμενοι από το Coney Island του Μπρούκλιν, σε μικρή απόσταση από το Ellis Island όπου έφτασαν για πρώτη φορά πολλοί νεοφερμένοι, αυτά τα εστιατόρια πουλούσαν μόνο λίγα πράγματα: σκυλιά Coney και ποτά. Αρχικά, οι τηγανιτές πατάτες δεν ήταν διαθέσιμες επειδή τα περισσότερα μέρη δεν ήταν εξοπλισμένα με φριτέζα. Και δεν ονομάζονταν «Coney Islands». Ήταν απλά απλά μέρη που συνήθως αποτελούνταν από ένα μακρύ μεσημεριανό τραπέζι με παγκάκια όπου οι εργαζόμενοι μπορούσαν να πάρουν ένα γρήγορο γεύμα στο χέρι και να πάνε στο εργοστάσιο, σε αντίθεση με αυτά. Περίπου την ίδια περίοδο σχηματίστηκαν άμαξες με άλογα και εστιατόρια σε όλη την ανατολική ακτή. Η εγκατάσταση ήταν αρκετά απλή και ο πληθυσμός του Ντιτρόιτ αυξήθηκε πολύ γρήγορα – από περίπου 285.000 1900 λίγο λιγότερο από ένα εκατομμύριο 1920 – ότι υπάρχει μια μεγάλη αγορά για γρήγορες και προσιτές επιλογές τροφίμων για τη διατροφή μεγάλου αριθμού εργαζομένων στο εργοστάσιο.

Οι πρώτοι καινοτόμοι σε αυτή τη νέα και αναπτυσσόμενη επιχείρηση ήταν η οικογένεια Κύρου, συγκεκριμένα οι αδελφοί William “Bill” και Constantine “Just” Kyros. Το ζευγάρι δοκίμασε τις δυνάμεις του σε μερικές διαφορετικές δουλειές: πουλώντας ποπ κορν από ένα βαγόνι με άλογα στο Belle Isle. Αυτό δεν κράτησε πολύ. Σημαντικά καπέλα καθαρισμού στη γωνία της Lafayette και της Michigan Avenue. Στη συνέχεια χτύπησαν χρυσό αφού ανακύκλωσαν και μετέτρεψαν τον επίπεδο χώρο σε σχήμα σιδήρου στο κέντρο της πόλης σε εστιατόριο.

“Το μέρος ήταν τόσο απασχολημένο που άνοιξαν ένα άλλο εστιατόριο ακριβώς δίπλα”, λέει ο Grimm. Μετά άνοιξαν μια τρίτη τοποθεσία, ακριβώς εκεί στο ίδιο κτίριο. Η ρύθμιση ήταν αμοιβαία επωφελής για τα τρία εστιατόρια. Αν σε ένα σημείο τελειώσει το κέικ, για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να περπατήσει και να πάρει περισσότερα από τον γείτονά του. Τα εστιατόρια ήταν ανοιχτά 24/7 – κανένα από τα καταστήματα δεν μπήκε στον κόπο να βάλει κλειδαριές στις πόρτες.

Δεν πέρασε πολύς καιρός και άλλοι πήραν αυτό το αποδοτικό μικρό επιχειρηματικό κέντρο.

«Όλο και περισσότεροι Έλληνες μετανάστες έρχονταν στο Ντιτρόιτ με οδηγίες να κάνουν check-in με τους αδελφούς Kyros στο Ντιτρόιτ για δουλειά», λέει ο Grimm. «Έβγαιναν εκεί έξω και μάθαιναν την επιχείρηση… Έμπαιναν σε επιχειρήσεις που φτιάχνουν και πουλούσαν σκυλιά Connie, και τελικά πολλοί από αυτούς ξέφυγαν και άρχιζαν τα δικά τους μέρη».

Μισέλ και Κρις Τζέραρντ

Είναι μια ιστορία που δεν διαφέρει από την προέλευση των χιλιάδων μπαλετών στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Μεξικό που φέρουν το όνομα Όχι Michoacana Η καταγωγή τους μπορεί να εντοπιστεί σε ένα μικρό χωριό στο Michoacán όπου γεννήθηκε η πανταχού παρούσα παλέτα. Ή τα πολλά εστιατόρια του Μπαγκλαντές στο Metro Detroit που σερβίρουν «ινδική» κουζίνα. Ή τα δεκάδες tacos που είναι διάσπαρτα στα νοτιοδυτικά Ντιτρόιτ και Downriver των οποίων οι ιδιοκτήτες κατάγονται από τις πολλές μικρές πόλεις του Jalisco Heights.

«Τότε, όταν οι άνθρωποι ήρθαν από το εξωτερικό για να κάνουν μια νέα ζωή στην Αμερική και χρειάζονταν μια δουλειά – εννοώ, πού θα πήγαινες; Δουλειές.» «Όταν ήρθαν αυτοί οι Έλληνες μετανάστες, από τη Λαφαγιέτ και από την Αμερική, φυσικά, εσύ Ξέρω, πολλοί Έλληνες άρχισαν να δουλεύουν μαζί τους».

Ο Giftos πρέπει να ξέρει. Ο παππούς του ξεκίνησε την επιχείρησή του στις Ηνωμένες Πολιτείες στο Lafayette Coney Island. Ο πατέρας του, James Giftus, ακολούθησε αυτό το μονοπάτι όταν αγόρασε την National Chile Company, η οποία προμήθευε πολλά μαγαζιά μαμά-και-ποπ στην περιοχή που δεν είχαν τις δικές τους συνταγές για τη σάλτσα κώνου τους. Ο James Giftus συνέχισε να ιδρύει το Εθνικό Πάρκο Coney Island το 1965 στο Macomb Mall.

Μισέλ και Κρις Τζέραρντ

Ο Tom Giftos λέει ότι η εταιρεία τσίλι ιδρύθηκε αρχικά γύρω στο 1930, ανάμεσα σε ένα κύμα άλλων επιχειρήσεων τσίλι. Η διανομή σάλτσας Kony ήταν μόνο ένα τμήμα της τότε αναπτυσσόμενης αλυσίδας εφοδιασμού. Ένα κοπάδι προμηθευτών εμφανίστηκε – πολλοί από τους οποίους ιδρύθηκαν από άλλους Ευρωπαίους μετανάστες – για να παρέχουν τα ψωμάκια, τα λουκάνικα και άλλα συστατικά που απαιτούνται για τις σωστές λειτουργίες του Coney Island.

Η πλέον ανενεργή Brown’s Bun Baking Company του νοτιοδυτικού Ντιτρόιτ, μαζί με την Bluebird (επίσης κλειστή), σε ένα σημείο προμήθευσαν ψωμάκια σε όλα σχεδόν τα νησιά Coney στο μετρό του Ντιτρόιτ. Το μεγαλύτερο μέρος του λουκάνικου που χρησιμοποιείται στο Metro Detroit εξακολουθεί να προέρχεται από το Dearborn Sausage, το οποίο ιδρύθηκε το 1946 από τον Ούγγρο Victor Kosch. Στο Flint του Μίσιγκαν, η γερμανική εταιρεία Koegel Meats είναι η κύρια πηγή χοτ ντογκ στα κουκούτσια της κομητείας Genesee. Σύμφωνα με τον Grimm, η Koegel είναι επίσης ο προμηθευτής της αλυσίδας Leo’s Coney Island με έδρα το Ντιτρόιτ.

Μιλώντας για τον Leo, οι αδελφοί Pete και Leo Stassinopoulos ίδρυσαν το πρώτο τους εστιατόριο, το Southfield Coney, το 1972, επεκτείνοντας τελικά με περισσότερα φλιτζάνια και μεταβαίνοντας στο όνομα Leo’s Coney Island με το άνοιγμα της τοποθεσίας του στην Τροία το 1988, σύμφωνα με Κοσμικός Ντιτρόιτ. Το ζευγάρι έμαθε τα σχοινιά της επιχείρησης από τα ξαδέρφια τους, που ήταν ιδιοκτήτες της αλυσίδας Kerby’s Koney Island (που πήρε το όνομα των αδελφών Keros και των ανιψιών Bill και Gust Keros).

Σχετικά με αυτή την αντιπαλότητα όμως.

Είναι απλώς μια βλακεία που φτιάχνεται από τα μέσα ενημέρωσης, λέει η Grace Kyros από το American Coney Island.

Υπάρχουν διαφορές;Είμαστε περήφανοι για τον εαυτό μας;Ναι. [but] «Είναι μια πολύ υγιής αντιπαλότητα», λέει ο Κύρος. “Θα παραμείνω στα δικά μου πράγματα, όπως κάνουν και εκείνοι. Είναι περηφάνια, και αυτό είναι φυσιολογικό. Απλώς έτσι είναι τα πράγματα. Αλλά κανείς δεν επιτίθεται σε κανέναν άλλο.” [restaurants]. “

Η Γκρέις Κύρος και ο Τομ Γύφτος, που έχουν ο καθένας τη δική τους οικογενειακή επιχείρηση, συνεχίζουν να επισκέπτονται τακτικά την Κυπαρισσία. Ο Γύφτος αναφέρει έναν ξάδερφό του από την Κυπαρισσία που ήρθε στο Μίσιγκαν στις αρχές της δεκαετίας του 2000 για μια εκτεταμένη επίσκεψη για να φροντίσει κάποιους ηλικιωμένους συγγενείς.

Η πρώτη λέξη που έμαθε ήταν «Χάνι». [the sandwich invented by National Coney Island in the 1980s]Γιατί του έφερα μερικά σάντουιτς και τα δοκίμασε», λέει ο Giftus. «Την επόμενη φορά που θα πάω να τον επισκεφτώ, θα του πω στα ελληνικά «έρχομαι από το εστιατόριο, μπορώ να πάρω τίποτα;» Και λέει: Χάνι, Χάνι. Θέλω να πω, ήταν σαν μια από τις πρώτες αγγλικές λέξεις που έμαθε».

Αν και είναι απίθανο να βρείτε ένα Coney Island στην Κυπαρισσία, υπάρχει ακόμα μια εκτίμηση για όσα έχουν πετύχει οι συγγενείς τους στο Motor City.

“Νομίζω ότι σε αυτήν την πόλη, υπάρχει μια συνειδητοποίηση ότι όλες αυτές οι οικογένειες μετακόμισαν εκεί και ξεκίνησαν αυτές τις επιχειρήσεις και ήταν επιτυχημένες”, λέει ο Γύφτος.