Ποτέ δεν ήταν πιο εύκολο να ασχοληθείς με παραγωγικούς καλλιτέχνες. Το παλιό πριόνι είναι ότι ο Βιβάλντι έγραψε το ίδιο κοντσέρτο 500 φορές. δεν το έκανε. Μπορούσε πάντα να εκπλήσσει και να απολαύσει, όπως και η σπάνια τελευταία έκθεση του Πικάσο Κόψτε τα φύλλα Στο Μουσείο Hammer του UCLA, αποκαλύψτε έναν καλλιτέχνη που ξοδεύει σχεδόν κάθε στιγμή που ξυπνάει δημιουργώντας κάτι ξεχωριστό.
Αλλά σε έναν κόσμο κατακερματισμένο και γεμάτο με έναν συνεχώς επιταχυνόμενο αριθμό δεδομένων – η πιο πρόσφατη ανησυχητική πρόβλεψη από το Εθνικό Εργαστήριο Φυσικής της Αγγλίας είναι ότι η ποσότητα ψηφιακών πληροφοριών που δημιουργεί ο κόσμος θα ανέλθει συνολικά σε 125 zettabyte (που ισοδυναμεί με κάθε άτομο στο Ο κόσμος διαθέτει περίπου 160 σκληρούς δίσκους υπολογιστών). Ένα terabyte) – πώς αντιμετωπίζουμε έναν συνθέτη που γεννήθηκε σχεδόν πριν από 350 χρόνια και έγραψε εκατοντάδες κοντσέρτα, σχεδόν 50 όπερες και έναν τεράστιο αριθμό άλλων μουσικών συνθέσεων; Ποιος έχει πλέον το χρόνο, το εύρος προσοχής, τους πόρους και το πνευματικό εύρος ζώνης;
Το Pacific Opera Project κάνει. Έδωσε την αμερικανική πρεμιέρα του “Ercole Su’l Termodonte” (Ηρακλής στον ποταμό Θερμοδόντα) το περασμένο Σαββατοκύριακο, με παραστάσεις να διαρκέσουν έως τις 21 Ιανουαρίου. Εστιατόρια, καφέ και μπαρ δημοφιλή σε νεαρούς ενήλικες, καθώς και μια μοντέρνα πηγή για βινύλιο, γιόγκα, τατουάζ και vintage ρούχα.
Το Ebel ήταν ένα γυναικείο κλαμπ και η ιστορική του κατασκευή χρονολογείται από το 1912.. Είναι το σκηνικό κατασκήνωσης και κατασκήνωσης που χρησιμοποιεί περιστασιακά το POP για να παράγει όπερες χαμηλού προϋπολογισμού και συχνά φαρσικές, αλλά με υψηλά μουσικά πρότυπα. Αν είστε τυχεροί, θα ανακαλύψετε το νικητήριο νεαρό ταλέντο. Η χωρητικότητα είναι περίπου 250, και η άμεση αίσθηση της όπερας είναι εκπληκτική.
Για το “Ercole”, το POP μετέτρεψε την οικογένεια Ebell σε μια funky, μπαρόκ όπερα. Η εταιρεία τοποθέτησε ξεχαρβαλωμένα, ημιτελή «κουτιά» γύρω από τα καθίσματα στο πάτωμα. Όλα τα καθίσματα είναι αναδιπλούμενα. Κομψότητα στη φαντασία σας.
Τα σκηνικά είναι ζωγραφισμένα υπόβαθρα, πάλι σε στυλ μπαρόκ. Maggie Green Fashion Τα σακάκια είναι χαριτωμένα. Το αποτέλεσμα είναι ότι μια ειρωνική ταινία της δεκαετίας του 1950 αναδεικνύεται σε μια σύγχρονη, σύγχρονη γκαλερί τέχνης. Καθώς μπαίνεις, μια ορχήστρα δωματίου συντονίζεται σε ένα αυτοσχέδιο λάκκο, με μουσικούς ντυμένους με 18α ρούχα. Στολή με κέρατο με περούκες σε σκόνη. Φέρνει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό σας. Απλώς μην κολλάτε σε κουφώματα «φτιάξ’ το μόνος σου».
Όλες οι όπερες του Βιβάλντι είναι σπάνιες. Οι μελωδίες είναι εμβληματικά σόου, ζωηρά περιγραφικά (αυτός είναι ο συνθέτης του “The Four Seasons”, τελικά). Μπορεί να τους λείπει το βάθος της προσωπικότητας των σπουδαίων έργων του Handel στη σκηνή, αλλά οι τραγουδιστές απομακρύνονται από αυτό, και μερικές φορές ένας μεγάλος καλλιτέχνης μπορεί να χρησιμοποιήσει την έλξη της για μια παραγωγή του Vivaldi, όπως έκανε κάποτε η Marilyn Horne στο “Orlando” και να αφήσει πίσω του ένα βραδιά μεγάλης όπερας. Στην ηχογράφηση του “Ercole”, που έγινε το 2010, περιλαμβάνει τους Joyce DiDonato και την Diana Damrau και προσφέρει ατελείωτη απόλαυση.
Αυτή η όπερα προοριζόταν για απόλαυση της στιγμής, όχι για στοχαστική ιστορία. Πολλά χάνονται. Τα περισσότερα από αυτά λείπουν μέρη και απαιτούν τόση ανακατασκευή από την πλευρά των μουσικολόγων και των ερμηνευτών, όπως έκανε η Έμπελ στην προσωρινή της μεταμόρφωση. Αλλά αυτό είναι μέρος της διασκέδασης. Η παλιά μουσική μπορεί να υπάρξει μόνο εάν εκσυγχρονιστεί και κάθε παραγωγή γίνει ένα μοναδικό έργο επίλυσης προβλημάτων.
Η παραγωγή του Josh Shaw, που ίδρυσε το POP πριν από μια δεκαετία, έχει μερικά από τα σήματα κατατεθέντα που μεταμορφώνονται σε συναρπαστικές θεατρικές παραστάσεις σε μια εκπληκτική στιγμή. Περιλαμβάνει οκτώ ανερχόμενους τραγουδιστές σε σημεία της καριέρας τους όπου κατέχουν ηγετικούς ρόλους σε μικρές εταιρείες σε όλη τη χώρα ή κομμάτια σε μεγαλύτερες. Όλοι θέλουν να αποδείξουν κάτι. Η ποιότητα των φωνητικών ποικίλλει, αλλά το καλύτερο είναι αισθητό και η συλλογική ενέργεια που παράγεται από το καστ είναι ηλεκτρισμένη. Οι τραγουδιστές έχουν κάνει πολλή δουλειά για να μάθουν έναν ρόλο που σίγουρα δεν θα ξανατραγουδήσουν και είναι αποφασισμένοι να τον κάνουν να μετρήσει.
Επιπλέον, βάζουν τον εαυτό τους στη γραμμή όσο κανένας άλλος. Η οικειότητα είναι τέτοια που ακόμη και με μια θεατρική σκηνή, αυτή είναι η επιτομή της καθηλωτικής όπερας. Οι τραγουδιστές είναι έντονα εκτεθειμένοι, αλλά εκπληκτικά τολμηροί. Τα επόμενα δύο Σάββατα θα τραγουδήσουν με γενναιότητα τις δίωρες και 20λεπτες παραστάσεις της όπερας.
Η Janet Todd (Ippolita), αριστερά, και ο Kyle Tingzon (Tessio) στο «Ercole sol Termodonte» του Vivaldi.
(Martha Benedict / Opera Pacific Project)
Το «Ercole» αφορά έναν από τους δεκάδες άθλους του Ηρακλή, που του απαιτούν να αποκτήσει όπλα από την Αντιόπη, τη βασίλισσα των Αμαζόνων. Αυτές οι Αμαζόνες δεν θέλουν καμία σχέση με τους άνδρες, φτάνοντας στο σημείο να σκοτώνουν όλα τα αρσενικά παιδιά. Ο ελληνικός στρατός τα βλέπει ως ακατανόητα πλάσματα που πρέπει να εξημερωθούν ή να εξαλειφθούν. Αλλά στην πορεία της μάχης – δεν το ξέρεις; – Άντρες και γυναίκες πολεμιστές αρχίζουν να βρίσκουν ακαταμάχητα ο ένας τον άλλον. Ένα αίσιο τέλος βλέπει τον Ερκόλ να παίρνει τα όπλα του από την Αντιόπη και να κάνει διπλό γάμο.
Στην πλοκή προστίθεται ότι κυριαρχούν οι δυνατές φωνές. Όλοι εκτός από δύο από τους τραγουδιστές, είτε γυναίκες είτε άνδρες, είναι σοπράνο ή άλτο. Ο Ηρακλής (Ercule) είναι τενόρος, και υπάρχει μικρός ρόλος για τον βαρύτονο. Την εποχή του Βιβάλντι, όταν οι καστράτες κυριαρχούσαν στο πετεινό, όλο το καστ ήταν άντρες. Αυτό σημαίνει επίσης σε πρακτικούς όρους είναι ότι τραγούδι μετά τραγούδι αναμένεται να αστράφτει με ηχητικά πυροτεχνήματα, αν και ο Βιβάλντι βρίσκει αρκετό χώρο για πάθος για να κρατήσει το δράμα σε ροή, ένα περίπλοκο κουβάρι ανατροπών πλοκής.
Οι πιο ευαίσθητοι ρόλοι είναι η γυναικοφοβική Αντιόπη και η πολεμίστρια αδερφή της, Ιππόλιτα, που ερωτεύεται κρυφά τον ηρωικό φίλο του Ηρακλή, Τεσέο (Θησέα). Η Janet Todd, μέλος της σοπράνο της Χορωδίας της Όπερας του Λος Άντζελες, είναι μια πολύπλευρη Ippolita, γεμάτη φωτιά και πάθος. Η Meagan Martin φέρνει τη ζεστή δύναμη της Αντιόπης. Γενικά, ο Βιβάλντι είχε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τις τολμηρές Αμαζόνες παρά για τους φαλλοκράτες, μονόδρομους Έλληνες αδερφούς. Αλλά έδωσε στον Teseo ένα υπέροχα φανταχτερό τραγούδι και ο Kyle Tingzon, ο μετρητής, το έκανε το αποκορύφωμα.
Ο Logan Weber (Ercole) και η ελληνική συμμορία του – Michael Scharke (Alcesti), Manfred Anaya (Telemon) – παρελαύνουν με διασκεδαστικό στυλ. Veronique Phyllox (Martesia, Antiope’s κόρη) και η Audrey Yoder (Oresia, η άλλη ιδιότροπη αδερφή του Antope) τους επαναφέρουν στα λογικά τους.
Ο Kyle Neige παίζει με μια αίσθηση τσέμπαλου. Σε μια παράσταση το βράδυ του Σαββάτου, ο θίασος δεν είναι τόσο δυνατός στο τέλος της σεζόν όσο στην αρχή, οι μπαρόκ όπερες είναι μεγάλες και ο Βιβάλντι ήταν ένας ακούραστος συνθέτης που νόμιζε ότι όλοι οι άλλοι ήταν, κάνοντας τις όπερες του 18ου είδους. . Αισθητηριακή υπερφόρτωση. Η διαφορά μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος, και των υπέροχα συνειδητοποιημένων σκάει, είναι ότι η υπερφόρτωση εδώ γίνεται διασκεδαστική παρά περιορισμένη, στην εποχή των zettabytes.
Έργο Όπερας Ειρηνικού “Ercole Su’l Termdonte”
όπου: Highland Park Epil Club, 131 S. Ave 57, Los Angeles
όταν: 8 μ.μ. Πέμπτη, 2 μ.μ. και 7 μ.μ. το Σάββατο, 8 μ.μ. 20 Ιανουαρίου. 2 μ.μ. και 7 μ.μ. στις 21 Ιανουαρίου
τα εισιτήρια: $20 (μονό κάθισμα στο μπαλκόνι) έως $320 (τετραθέσιο κουτί)
πληροφορίες: pacificoperaproject.com
χρόνος τρεξίματος: 2 ώρες 20 λεπτά
“Φανταστική τηλεόραση. Αναγνώστης. Φιλικός επίλυσης προβλημάτων Hipster. Πρόβλημα προβλημάτων. Εξαιρετικά ταπεινός διοργανωτής.”