Στην ελληνική μυθολογία, ο βασιλιάς της Θεσσαλονίκης Εριχσιτάν καταράστηκε με αστείρευτη πείνα γιατί έκοψε ένα ιερό δέντρο.
Όσο κι αν κατανάλωνε, δεν θα χόρταινε ποτέ, η ανεμοστρόβιλη τιμή του ροζ του, έτρωγε στην πραγματικότητα έξω από το σπίτι και έξω από το σπίτι. Τελικά έφαγε τον εαυτό του.
Χιλιάδες χρόνια αργότερα, βρέθηκα σε ένα βαθύ ελληνικό εστιατόριο στο Kent Weld.
Δεν έκοψα ποτέ το δέντρο και δεν πεινούσα ιδιαίτερα, αλλά αποφάσισα να υποδυθώ τον αρχαίο βασιλιά ούτως ή άλλως και να παραγγείλω δύο γεύματα.
Από τότε που άνοιξε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, ο Gibselli -με το όνομα μιας γειτονιάς στην Αθήνα- υπόσχεται «τη γεύση του Corbyn στο Cranbrook».
Είναι φωτεινό και δροσερό, και η περιοχή φαίνεται υπέροχη με ψηφιδωτά πιάτα, μεγάλες εικόνες από ελληνικό λαούτο, σπίτια από τερακότα και ένα μεγάλο ελαιόλαδο για 40 £!
Τα μενού είναι κομμάτια χαρτιού που συνδέονται μεταξύ τους, κάτι που υποδηλώνει αμέσως ότι το φαγητό είναι είτε πολύ καλό είτε πολύ κακό.
Στο τραπέζι υπάρχει ένα μικρό ελληνικό κουίζ trivia, το οποίο είναι μια ωραία πινελιά. Ντροπή στον Ed Sheeran που παίζει.
Το Cold Mess είναι μια επιλογή 20 μεριδίων για μεσημεριανό γεύμα. Το έχουμε.
Χοιρινό, κοτόπουλο ή και τα δύο (προτιμώνται και οι καφέδες), πατατάκια και ντομάτες και ένα περιτύλιγμα eros (8,95 £) κομμένο σε φέτες jatsiki. Το πήρα κι εγώ.
Η γυναίκα, που κάθισε απέναντί μου και δήλωνε σύντροφός μου, μάζεψε τα πιο κομψά μπαλάκια κολοκυθιού και φέτας με το Τζατσίκι (5,95).
Έχουν γίνει λάθη στην ευθεία μάχη. Πήραμε περισσότερα.
Προφανώς δεν φταίει κανένας άλλος για αυτό, αλλά μπορεί να κατηγορηθεί για τον ενθουσιασμό και το γεγονός ότι θέλω να κάνω μια ολοκληρωμένη δουλειά.
Το δεύτερο που πρέπει να σημειωθεί σε αυτό το σημείο είναι ότι υπάρχει άφθονο τζατζίκι, αλλά κανένα κακό δεν πάει χαμένο.
Αρχικά επιλέξαμε το ντιπ με φασόλια φάβα, που υποσχέθηκα ότι θα ήταν πολύ καλό, αλλά δυστυχώς τίποτα, οπότε μια μεγάλη κατσαρόλα με jatsiki πήρε τη θέση του.
Ο ζωμός βοείου κρέατος μελιτζάνας και τυριού ήταν καλός αλλά δυστυχώς ούτε διαθέσιμος.
Αυτά είναι δευτερεύοντα ζητήματα.
Ένα μπουκάλι Mithos Locker (£ 3,80) – το πιο δημοφιλές φθινόπωρο στο κτίριο σύμφωνα με το μενού – παρήγγειλε έναν καπουτσίνο (£ 2,80) και κόκα κόλα (και τα δύο μη ελληνικά) και ήμασταν έτοιμοι να πάμε.
Για κάποιο λόγο μας ζητήθηκε να βγούμε όλοι μαζί, πράγμα που σήμαινε ότι υπήρχε μια πολύ δύσκολη αναμονή.
Αν ψάχνετε για ένα γρήγορο δάγκωμα, ένα δροσερό χάος με ένα φορτίο Ionic Pitas θα ήταν ωραίο και έμμεσα θα εμφανιστεί τόσο γρήγορο όσο ένα φλας.
Καθώς περιμέναμε, οι μακρινοί τόνοι του Ed Sheeran διακόπηκαν αγενώς από ένα δυνατό χτύπημα, σκέφτηκα εν συντομία ότι μας κέρασαν κάποια πραγματική μεσογειακή διασκέδαση.
Αντίθετα, ένας από τους υπαλλήλους κατέβασε το ποτήρι και έκανε το πράγμα να ρίξει τα χέρια του ψηλά όπως νομίζατε.
Ένας καλομιλημένος πελάτης της είπε: «Μην ανησυχείς αγάπη μου», και ο Henry Hoover οδηγήθηκε πανηγυρικά από την εξώπορτα για να καθαρίσει.
Όταν τελείωσε η διασκέδαση είχα την ευκαιρία να εξερευνήσω. Είμαι στην ευχάριστη θέση να αναφέρω στο Secret la Secret Drinker ότι η τουαλέτα (εξωτερική καμπίνα unisex) ήταν καθαρή και δύσοσμη και χρησιμοποιούσε τον χώρο της τραπεζαρίας δίπλα της.
Παραγγείλαμε χούμους, λιπαρές ελιές γεμιστές με αμύγδαλο, φέτα και (όσο υπάρχει) τζατζίκι.
Οι ελιές ήταν το αποκορύφωμα και η ιοντική πίτα ήταν πολύ ωραία. Το Hummus και το Jatsiki ήταν και τα δύο φρέσκα και νόστιμα, αλλά η φέτα μπορεί να είναι λάθος. Αυτό είναι ένα πεντανόστιμο πιάτο, που μπορεί να έχει προσθέσει λίγο μπαχαρικό.
Αλλά ήταν μια καλή ποσότητα φαγητού και ένα αξιοπρεπές μεσημεριανό για 20 Ιανουαρίου για δύο στο Cranbrook.
Έρωτας και κολοκυθοκεφτέδες έκλεψαν την παράσταση.
Το μπέικον ήταν τραγανό και όχι πολύ αλμυρό, η πίτα ήταν αφράτη και τα πατατάκια ήταν ακριβώς υγρά. Όλες οι γεύσεις συμπλήρωναν η μία την άλλη και πάνω απ’ όλα, μάλλον ένιωθε πολύ πιο υγιεινό από ό,τι ήταν.
Οι μπάλες κολοκυθιού και φέτας ήταν πολύ ψηλά και η περιοχή ήταν αξιοπρεπής. Πήραν υψηλούς βαθμούς από άποψη προσδοκίας και ρεαλισμού.
Αν και μπορεί να υποστήριζα τον εαυτό μου ως σύγχρονος ερίκος, λυπάμαι που αναφέρω ότι η όρεξή μου έχει μειωθεί και οι τελευταίες χούμους ήταν μια πρόκληση.
Ήταν μάλλον τυχερό γιατί το επόμενο λογικό βήμα θα ήταν ο αυτοκανιβαλισμός.
Έσυρα το πρησμένο μου κορμί στα ράφια του λαχταριστού μπακλαβά, της καρυδόπιτας και του τοπικού παγωτού και κατευθύνθηκα από το εστιατόριο στο Sunny Cranbrook.
Το Microb Larkins Alehouse αγνοήθηκε λόγω χρόνου, αλλά με ένα μεγάλο δωρεάν χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων Smack Bang στο κέντρο της πόλης θα επιστρέψουμε στο Cider και τον Baklava στα αριστερά.
Στο πέμπτο:
Φαγητό: Οι μπάλες Έρως και Αγγούρι ήταν πολύ καλές και η επιλογή του Μέσι ήταν σωστή *** 1/2
Ποτό: Δεν μπορείτε πραγματικά να κάνετε λάθος με το European Lager και το Mythos δεν αποτελεί εξαίρεση. Το μπουκάλι των 330 ml ήταν 3,80 £, θα κάνω καμπάνια μέχρι τη μέρα που θα πεθάνω θέλω φθηνή μπύρα στα εστιατόρια αλλά η τιμή εδώ είναι σχετικά λογική ***
Διακόσμηση: Ήταν σίγουρα ελληνικό θέμα και είχε καλές πινελιές παντού. Μπορεί να είναι σκληρό, αλλά η καλύτερη και αληθινή λίστα αναπαραγωγής θα μπορούσε να είχε ως αποτέλεσμα πέντε αστέρια ****
Προσωπικό: Η γυναίκα που μας εξυπηρέτησε ζήτησε συγγνώμη και, αφού έλαβε την παραγγελία, παραδέχτηκε ότι ήταν η πρώτη της εβδομάδα, αλλά πραγματικά δεν χρειαζόταν – ήταν φιλική και εξυπηρετική ****
Τιμή: 47,70 ευρώ για ένα μεγάλο γεύμα για δύο δεν είναι παράλογο και αν δεν είχαμε παραγγείλει τα διπλάσια για τον μέσο άνθρωπο θα είχαμε φάει μεσημεριανό γεύμα και ποτά για περίπου 13,50 το καθένα. Σίγουρα δεν εκβιάζεται, αλλά υπάρχουν φτηνά μέρη ***
“Εμπειρογνώμονας τηλεόρασης. Μελετητής τροφίμων. Αφιερωμένος συγγραφέας. Ανεμιστήρας ταξιδιού. Ερασιτέχνης αναγνώστης. Εξερευνητής. Αθεράπευτος φανατικός μπύρας”
Dionysos Alec