Γιάμας! Retina στο ελληνικό νησί της Σκοπέλου Ελληνικές Διακοπές
WΗ Σκόπελος είναι ψηλά στα βουνά πάνω από την πόλη, ούτε καν Mamma Mia! Οπαδός σε προβολή. Καθώς ακολουθούμε το μονοπάτι του αμφιβληστροειδούς, ένα από τα πολλά αρχαία μονοπάτια με βότσαλα, ένα ζεστό αεράκι φυσάει μέσα στα δέντρα, γεμίζοντας τον αέρα με το κιτρικό άρωμα πευκοβελόνων. Καλντερίμι) Χρησιμοποιήθηκε από τους συλλέκτες νησιωτικών ρητινών τη δεκαετία του 1990, η ζήτηση για συγκολλητικό υλικό μειώθηκε.
Είναι αρχές Οκτωβρίου και μια ώρα βόλτα με βάρκα από το Spike-Armored Chestnut Skiados, που μικραίνει κάτω από τα πόδια μας καθώς πλέουμε μέσα από την πυκνή ζούγκλα που καλύπτει τη ραχοκοκαλιά αυτού του καταπράσινου νησιού Sportes. Με εξαίρεση ένα σωρό κάστανα και περιστασιακά μικρά βατόμουρα που δεν πειράζουν, δεν υπάρχει τίποτα να μας πει για το φθινόπωρο. Καθώς η θερμοκρασία ανεβαίνει στους 30 βαθμούς το απόγευμα, εκτιμούμε την αμυδρή σκιά του δάσους. Καθώς περπατάμε, ο Haider Parsons, ιδιοκτήτης της Hiking Company Μονοπάτια του Σκόπολου, Οι συλλέκτες ρητίνης μου δείχνουν πώς να ξεφλουδίσω μια μικρή λωρίδα πεύκου, να εφαρμόσω μια πάστα που διεγείρει τη ροή του χυμού και στη συνέχεια να στερεώσω μια τσάντα για να πιάσω την κολλώδη ουσία που διαρρέει αργά από το ξύλο. Αρκετοί τόνοι ρητίνης – μέσω αυτής της διαδρομής – θα μεταφέρονταν στη Σκόπελο στη βορειοανατολική ακτή του νησιού, όπου θα σταλούν στην ηπειρωτική χώρα για την κατασκευή χρωμάτων, διαλυτών και καλλυντικών, και το εμβληματικό ελληνικό κρασί, Retina wine.
Σταματάμε στην απότομη πλευρά του απότομου μονοπατιού και σταματάμε για να απολαύσουμε τη θέα: τα βουνά σε κάθε πλευρά είναι καλυμμένα με γαλαζοπράσινη γούνα από τα πεύκα του Χαλέπι. Από απόσταση είναι πολύ πυκνό, μοιάζει με τροπικά φυτά και έχω μια περίεργη αίσθηση ότι κάπου στην Καραϊβική έχουμε μεταμορφώσει σπόρια.
Ο Καλντερίμι περιστρέφεται μπροστά μας, βότσαλα στενά συνυφασμένα σαν κομμάτια παζλ της πέτρινης εποχής. Η Heather έχει αφιερώσει όλη της τη ζωή στη διάσωση αυτών των μονοπατιών που δυστυχώς παραμελήθηκαν από τους κυρίαρχους θάμνους. Από τότε που ήρθε στη Σκόπελο πριν από περίπου 30 χρόνια, ο βρετανός ξεναγός ξόδεψε τον ελεύθερο χρόνο του αναζητώντας τον Καλντερίμι για να κόψει τους θάμνους που φυτρώνουν ανάμεσα στα βότσαλα και να μιλήσει με τους ντόπιους. Αρχικά δούλευε μόνη της, αλλά τώρα έχει μερικούς εθελοντές για να τη βοηθήσουν στη σοβαρή δουλειά της.
“Η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται να τα προστατεύσει, παίρνω χρηματοδότηση μόνο από δωρεές επισκεπτών, αλλά δεν αντέχω να πέφτουν”, λέει.
“Όταν ήμουν για πρώτη φορά εδώ, οι άνθρωποι εξακολουθούσαν να βγάζουν τη ρητίνη – οι κατασκευαστές ρητίνης ζούσαν σε μικρές καλύβες και χρησιμοποιούσαν κονσέρβες για να μαζέψουν τη ρητίνη. Φορούσαν ένα είδος πίπας, έριχναν τη ρητίνη κάτω από το σαγόνι και στη συνέχεια άδειαζαν τα βαρέλια, “μου λέει.
Η Heather έχει γράψει έναν ολοκληρωμένο οδηγό με πληροφορίες για μισή ντουζίνα μονοπατιών που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι τώρα. «Οι άνθρωποι μπορούν να περπατήσουν μόνοι τους, αλλά προσφέρω επίσης πεζοπορίες με καθοδήγηση», λέει. «Σε περίπου 12 χιλιόμετρα, το μονοπάτι Retina είναι πολύ μεγάλο, οπότε αξίζει να έχετε έναν οδηγό για αυτό», προσθέτει.
Για άλλη μια φορά σταματάμε για να θαυμάσουμε τις απόψεις της Εύβοιας. Σκεπασμένοι από σύννεφα καντίφλου, οι Τιτάνες ήταν κάποτε ένα μυθικό νησί που επέπλεε ως Μίσρα πάνω από τα κοβάλτια νερά του Αιγαίου. Η Heather δείχνει μια δομή καταλήψεων από τούβλα κάτω από εμάς σε ένα χωράφι. «Είναι καφέ φούρνος», μου λέει. “Ένα από τα παρατσούκλια για το scopelos είναι το” Plums Island “γιατί αυτό το φρούτο καλλιεργείται εδώ. Στεγνώστε τα για να φτιάξετε δαμάσκηνα και χρησιμοποιήστε τα σε νόστιμα τοπικά πιάτα. xoirino me டமாஸ்கினா – Χοιρινό με δαμάσκηνα – ή αυγάτο, Ένα είδος μαρμελάδας δαμάσκηνου », μου λέει.
Προχωράμε σε ένα στριφογυριστό μονοπάτι-από καιρό σε καιρό το Βαλκανικό Τείχος Σαύρα περνά τη ραχοκοκαλιά του νησιού από τα νοτιοανατολικά στα νοτιοδυτικά, εκτός από το φως του ήλιου στους βράχους Calderimi μπροστά μας-την έρημο. Σχεδόν πέντε ώρες αργότερα είναι συγκλονιστικό να συναντάς για άλλη μια φορά τους μπάρμαν και τους τουρίστες κοντά στα Μίλια, μια από τις μεγαλύτερες αμμώδεις παραλίες που παίζει η Mamma Mia!
Ζεστοί και πεινασμένοι, με θέα τα γυάλινα καθαρά νερά του κόλπου του Πανόρμου, τελειώνουμε το ταξίδι μας στην Τύρνα στην παραλία της Λιναράγιας, όπου η κόρη του ιδιοκτήτη, Ελένη Σταμάτη, μας δείχνει φωτογραφίες του παππού της. Κάνε αμφιβληστροειδή.
Υπόβαθρο με γεύση τερεβινθίνης για κάθε ελληνική γιορτή Η Redsina ανακαλύφθηκε τυχαία το 2000. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τη ρητίνη για να σφραγίσουν το λεπτό κεχριμπάρι τους και προτιμούσαν τις γεύσεις των σπόρων κρασιού και του φλοιού λάιμ. Αργότερα, ο αμφιβληστροειδής παρασκευάστηκε χρησιμοποιώντας τεχνικές όπως λευκό ή ροζέ κρασί, και προστέθηκε ρητίνη πεύκου Χαλεπού κατά τη ζύμωση. Ωστόσο, από τη δεκαετία του 1960, όταν η αυξημένη ζήτηση οδήγησε σε αύξηση της παραγωγής, προστέθηκε όλο και περισσότερο ρητίνη, όχι για τη διατήρηση του κρασιού, αλλά για την κάλυψη των ελλείψεών του.
Καθώς η ποιότητα του αμφιβληστροειδούς μειώνεται, μειώνεται και η δημοτικότητά του. Την τελευταία δεκαετία, ωστόσο, οι Winners πειραματίστηκαν με μια ποικιλία ποικιλιών σταφυλιών, μειώνοντας την ποσότητα ρητίνης που προστέθηκε στο κρασί κατά τη ζύμωση, ανακαλύπτοντας ξανά το πιο διάσημο κρασί ρητίνης της Ελλάδας – συχνά με εκπληκτικά αποτελέσματα.
Παρόλο που ο Καλντερίμι ήταν ακόμα εκεί, η ρητίνη στο σκοπόλο δεν χτυπήθηκε πλέον και σήμερα η Ρετσίνα μεταφέρεται από αλλού. Σε όλη την Εύβοια, ο μόνος αναγνωρισμένος Γκιώνης βρινιώδης της βόρειας Εύβοιας Οινοπνευματοποιείο, Σχεδιάζει να ξεκινήσει να προμηθεύεται τοπικά τον χυμό πεύκου του Χαλέπι από μόνο του. Η Εύβοια είναι μία από τις τρεις ελληνικές περιφέρειες – μαζί με την Αττική και τη Βιοϊία – ο Φύλακας της Ισότητας της Γαλλίας (ΠΟΠ) Ανάρτηση περιορισμένης εμφάνισης, To Retcina.
Ο Verniodis ελπίζει να αφαιρέσει το πρώτο μπουκάλι σύντομα το επόμενο έτος, καθώς η Retchina σπάνια γερνά. «Timeρθε η ώρα να επαναφέρουμε τη Ρετζίνα στην προέλευσή της», μου λέει. «Είχε κακό όνομα εδώ και δεκαετίες, αλλά τώρα πολλοί οινοποιοί φτιάχνουν τραγανό και δροσιστικό αμφιβληστροειδή που εξυπηρετούνται καλύτερα στην Ελλάδα μας. Κλιτύς λόφου Πολλά τρόφιμα είναι παραδοσιακά δύσκολο να συνδυαστούν με λαχανικά – και κρασιά μαγειρεμένα σε ελαιόλαδο.
Ένας από τους πρώτους παραγωγούς που δοκιμάστηκαν ήταν ο Στέλιος Κέκρης στη Θεσσαλονίκη, οι αμφιβληστροειδοί του οποίου σερβίρονται τώρα σε μερικά από τα καλύτερα εστιατόρια της χώρας. Άλλοι νέοι κατασκευαστές Retina περιλαμβάνουν τον Βασίλη Παπαγιανάγο, ιδιοκτήτη τρίτης γενιάς Παπαζιάνκος φυτό κρασιού Στην ηπειρωτική Ελλάδα απέναντι από τη νότια Εύβοια, και συνιδιοκτήτης ο Άριστος Σπανός Φυτό κρασιού τετραμιδόζης Κοντά στη Διόκοπτη στην Πελοπόννησο.
Πριν φύγω από την Ελλάδα, ανυπομονούσα να δοκιμάσω τη σύγχρονη Ρετζίνα-έτσι πίσω στην Αθήνα Oinocent, Ένα από τα καλύτερα μπαρ κρασιού στην πόλη, παραγγέλνω ένα ποτήρι δάκρυ Cagris με το γεύμα του σεφ Χρήστου Μπουκάς ημιθεραπευμένο σκουμπρί. Το φρέσκο και ελαφρύ σώμα, θυμάμαι τροφοδοτούσε πολλά βράδια κατά τη διάρκεια των διακοπών στο νησί στη δεκαετία του ’90. Maybeσως η Retcina να έχει ξανά τη μέρα της.
“Εμπειρογνώμονας τηλεόρασης. Μελετητής τροφίμων. Αφιερωμένος συγγραφέας. Ανεμιστήρας ταξιδιού. Ερασιτέχνης αναγνώστης. Εξερευνητής. Αθεράπευτος φανατικός μπύρας”