Ο Πάνο Χρήστο ήταν 16 ετών όταν άρχισε να εργάζεται σε ένα κατάστημα McDonald’s.
Εκεί, λέει, «ερωτεύτηκε τη φιλοξενία». τυχη. Αλλά εκείνη την εποχή, δεν είχε ιδέα ότι η ερωτική του σχέση με τη βιομηχανία θα τον οδηγούσε από το να παίρνει παραγγελίες Happy Meal μέχρι να ηγηθεί μιας από τις μεγαλύτερες αλυσίδες σάντουιτς της Βρετανίας, το Pret A Manger.
Όπως οι περισσότεροι έφηβοι, ο Christo ήθελε απλώς να κερδίσει χρήματα για να «αγοράσει πράγματα».
«Ο πατέρας μου δεν είχε πολλά χρήματα», θυμάται, «αλλά αυτό που είχαν ήταν μια εξαιρετική εργασιακή ηθική». Ο μισός Έλληνας, μισός Ιταλός πατέρας του ήταν οδηγός ταξί και η Ελληνοκύπρια μητέρα του μια νοσοκόμα.
«Ήξερα ότι όσο περισσότερο δούλευα, τόσο περισσότερα χρήματα μπορούσα να βγάλω», λέει.
Ο Χρήστος δεν είχε άδικο. Σε ηλικία 18 ετών, είχε εγκαταλείψει το σχολείο και ήταν καθ’ οδόν για μια εντυπωσιακή καριέρα στο μάνατζμεντ στα McDonald’s. Στη συνέχεια, ο Brett ανέβηκε στις τάξεις με εντυπωσιακό ρυθμό στην πολυπόθητη θέση του CEO, όπου πέρυσι κέρδισε μισθό 490.000 $ συν ένα επιπλέον μπόνους. Επιχορήγηση μετοχικού κεφαλαίου 4,5 εκατομμυρίων δολαρίων.
Ο Christo τώρα επιβλέπει τα περισσότερα από 550 καταστήματα της Pret A Manger στη Βρετανία, το Χονγκ Κονγκ, το Ντουμπάι και τις ΗΠΑ, μετά από δύο δεκαετίες και 10 προσφορές στην εταιρεία.
«Είναι σαφές σήμερα ότι οι άνθρωποι μετακινούνται από τη μια δουλειά στην άλλη πολύ πιο γρήγορα από ό,τι πριν από 10 με 20 χρόνια», λέει.
«Είμαι σε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση τώρα, αλλά δεν ξεχνάω ότι 2,75 £ (3,40 $) την ώρα ήταν το σημείο εκκίνησης στην καριέρα μου».
Το βιογραφικό του Christo έγινε πρόσφατα viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επειδή, όπως έγραψε ένας χρήστης στο X, “Οπότε είναι πολύ σπάνιο να το δεις». Κάποιος ανεβαίνει την εταιρική σκάλα από κάτω προς τα πάνω.
«Αισθάνομαι ευγνώμων για τις ευκαιρίες που είχα στην πορεία», λέει ο Christo. τυχη-Μα μην τον πεις τυχερό.
«Νομίζω ότι υπάρχει τύχη στην πορεία, αλλά γενικά, αν δουλεύεις σκληρά και έχεις έντονη πρόθεση, μπορείς να πετύχεις πράγματα», λέει. «Πιστεύω πολύ στην ικανότητά σου να κάνεις τη δική σου τύχη».
Πείτε ναι, ακόμα κι αν δεν είστε έτοιμοι
Επιφανειακά, θα μπορούσατε να πείτε ότι η είσοδος του Χρήστο στη διοίκηση ήταν θέμα να βρεθεί στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή.
“Κάποιος έπρεπε να πάει σε ένα σεμινάριο για να γίνει επόπτης βάρδιας. Για κάποιο λόγο, απολύθηκαν”, λέει ο 45χρονος Λονδρέζος, οπότε πήρε το κενό σημείο.
Προς έκπληξη του διευθυντή του, πέρασε το τεστ για να γίνει επόπτης Στα McDonald’s Μέσα σε μια εβδομάδα, λέει, «πήδηξε» στο να διαχειρίζεται άλλους πολύ πιο έμπειρους από τον ίδιο.
«Ήμουν 16 και ξαφνικά διαχειριζόμουν τον τύπο που με καθοδηγούσε δύο ή τρεις μήνες πριν, που ήταν σχεδόν 30», λέει.
Στα μάτια του Χρήστο, η μεγάλη του ευκαιρία ήταν να δεχτεί κάθε ευκαιρία που του ερχόταν – ακόμα κι αν δεν ένιωθε έτοιμος για αυτήν.
«Κάθε φορά που έρχονταν νέες και μεγαλύτερες ευκαιρίες, πάντα τις εκμεταλλευόμουν – και δεν έλεγα ποτέ όχι – ακόμα κι αν με καταδυναστεύει», λέει. «Μπορεί να μην ήμουν έτοιμος για λίγο, αλλά πάντα θέλω να το παίρνω και να του δίνω την καλύτερη ευκαιρία και λειτούργησε καλά».
Μακροπρόθεσμα, αυτή η τακτική απέδωσε καρπούς. Αλλά δεν ήταν εύκολο στα πρώτα χρόνια της διοικητικής του καριέρας.
«Σίγουρα ένιωσα ότι υπήρχε ένα έντονο στοιχείο ειρωνείας», λέει. «Ποιο είναι αυτό το μικρό παιδί που προσπαθεί να με ελέγξει;» «Ήταν πραγματικά δύσκολο».
Αυτή ήταν απλώς η πτυχή διαχείρισης ανθρώπων του απαιτητικού ρόλου.
«Το να έχω την ευκαιρία να επιβλέπω μια εταιρεία σε τόσο νεαρή ηλικία ήταν πολύ τρομακτικό», προσθέτει.
Μετακινήστε συχνά ή να είστε έτοιμοι να φύγετε
Όταν ένας συνεργάτης του McDonald’s έφυγε από την εταιρεία για να πάει στον Brett, ο Christo εντυπωσιάστηκε.
«Δεν το είχα ξανακούσει», λέει, αλλά προσθέτει ότι τον τράβηξαν τα «πολύχρωμα ψυγεία» και οι χαμογελαστοί υπάλληλοι της αλυσίδας.
«Απλώς σκέφτηκα: «Ακούγεται σαν ένα διασκεδαστικό περιβάλλον για να δουλέψεις», οπότε ήρθα μαζί τους όταν ήμουν 22 ετών», λέει. “Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.”
Ο Χρήστο βρίσκεται πλέον στην κορυφή της αλυσίδας γρήγορου φαγητού, έχοντας στην εταιρεία περισσότερα από 20 χρόνια.
Ωστόσο, τα μονοπάτια σταδιοδρομίας όπως του Christo – όπου ένας εργαζόμενος σταδιακά γίνεται μεγαλύτερος σε ηλικία μετά από δεκαετίες προαγωγών στον ίδιο εργοδότη – γίνονται όλο και πιο σπάνιοι.
Αλλά ενώ οι Millennials και οι Gen Zers είναι Με μεγαλύτερη τάση από τις προηγούμενες γενιές να μετακινούνται μεταξύ των θέσεων εργασίας Σε αναζήτηση καλύτερων αμοιβών και μεγαλύτερης προϋπηρεσίας, ο Christo λέει ότι δεν είναι να μένεις πιστός σε μια εταιρεία που θα δει την καριέρα σου να καταρρέει, αλλά μάλλον να παραμένεις σε μια δουλειά που βαριέσαι.
«Αν τα πράγματα δεν συνέχιζαν να κινούνται, μπορεί να είχα πάει και να έκανα κάτι διαφορετικό», λέει, προσθέτοντας ότι συνέχισε ως διευθύνων σύμβουλος στη Brit για τέσσερα χρόνια – συνήθως ανεβαίνοντας τη σκάλα κάθε ή δύο χρόνια. Γιατί τα μαγαζιά που του είχαν αναθέσει όλο και μεγάλωναν.
Το να γνωρίζετε εάν είναι καιρός να προχωρήσετε ή να παραμείνετε στην τρέχουσα εταιρεία σας καταλήγει σε δύο ερωτήματα, σύμφωνα με τον Christo: Η επωνυμία ή το προϊόν εξακολουθεί να σας ενδιαφέρει; Ανθεί η επιχείρηση;
«Γενικά, αν είσαι μέλος μιας αναπτυσσόμενης εταιρείας, θα υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες», λέει. «Και δεν θα δούλευα σε κάτι για το οποίο δεν είχα πάθος».
Ονειρευτείτε μεγάλα – αλλά όχι πολύ μεγάλα
Παρά την προφανή δίψα του για επιτυχία από νεαρή ηλικία, ο Christo λέει ότι ποτέ δεν οραματιζόταν να γίνει Διευθύνων Σύμβουλος της Pret μέχρι που «μερικούς μήνες πριν» του προσφέρθηκε η θέση το 2019.
«Μερικούς μήνες που γίνω βοηθός διευθυντής, είπα «θέλω να γίνω γενικός διευθυντής» και μετά όταν έγινα διευθυντής καταστήματος, δύο χρόνια αργότερα, σκέφτηκα, «θέλω να γίνω διευθυντής περιοχής» και έτσι επάνω», είπε.
Τελικά, το να κοιτάζει μπροστά με τα πόδια του γερά στο έδαφος, αντί να ονειρεύεται μεγάλα με το κεφάλι στα σύννεφα, είναι αυτό που πιστεύει ότι τον έχει προετοιμάσει για την επιτυχία.
«Έχω δει ανθρώπους να επικεντρώνονται τόσο πολύ στον επόμενο ρόλο που παίρνουν τα μάτια τους από την τρέχουσα δουλειά που κάνουν», λέει ο Christo. «Η φιλοσοφία μου ήταν πάντα ότι αν κάνεις εξαιρετική δουλειά, ο κόσμος θα σε προσέξει».
Εστιάζοντας στο να διαπρέψει στην τρέχουσα δουλειά του και να είναι ο καλύτερος στην ομάδα του —χωρίς να «συντονίζει» τους συνομηλίκους του ή να τους «μαχαιρώνει πισώπλατα»— γρήγορα ακολούθησαν προαγωγές.
«Ήμουν γενικά το νεότερο ή το πιο κοντό άτομο σε ρόλο στην ομάδα των συνομηλίκων μου όταν προήχθηκα, τις περισσότερες φορές σε όλη τη διάρκεια της καριέρας μου», λέει. τυχη. «Αν δουλέψεις σκληρά και έχεις σκυμμένο το κεφάλι σου, πράγματα μπορούν να συμβούν».
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”