Δύο Έλληνες διαγωνίζονται για Όσκαρ σε ξεχωριστά έργα

Ο Γιώργος Λαμπρινός (αριστερά) κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Επιμέλειας για το έργο του στον Florian Zeller, “The Father”. Ο Phedon Papamichael (δεξιά) εργάστηκε στο “The Chicago Trial 7” του Aaron Sorkin και ήταν υποψήφιος για Όσκαρ για την Καλύτερη Κινηματογραφία.

Όχι κάθε χρόνο δύο ελληνικά ονόματα εμφανίζονται στη λίστα υποψηφιότητας για Όσκαρ, πόσο μάλλον τις διάφορες ταινίες. Ωστόσο, παρά όλη αυτή την περίεργη κατάσταση, αυτή η χρονιά ήταν επίσης η χρονιά που δημιούργησε ευκαιρίες που διαφορετικά δεν θα υπήρχαν για ανεξάρτητους κινηματογραφιστές που προσπαθούν να ανταγωνιστούν τους κορυφαίους παίκτες του κλάδου.

Ένα τέτοιο έργο που κατάφερε να βρει χώρο για ανάπτυξη είναι η ταινία του Florian Zeller “The Father”, η οποία κέρδισε το βραβείο Yorgos Lambrinus για την καλύτερη επεξεργασία στα 93α Academy Awards, τα οποία θα ανακοινωθούν στις 26 Απριλίου του τρέχοντος έτους.

Η Cathimerini ήρθε σε επαφή με τον Lamprinus στο Παρίσι, όπου είχε ζήσει για αρκετά χρόνια και βρήκε έναν χαρούμενο άνθρωπο. Είπε για την υποψηφιότητα: “Δεν μπορώ να πω ότι το περίμενα, αλλά κάθε φορά που κάνουμε κάτι, ελπίζουμε σίγουρα για το καλύτερο.”

Όπως πολλές άλλες ταινίες φέτος, το “The Father” έλαβε ριψοκίνδυνες κριτικές από κριτικούς, αλλά ποτέ δεν το είδε κανείς από το μέσο ακροατήριο.

«Ήμουν αρκετά τυχερός που τον είδα μια φορά σε μια παράσταση με τους ανθρώπους, στο Sundance, και ήταν καταπληκτικό», δήλωσε ο Lamprinus. “Γι ‘αυτό κάνεις αυτή τη δουλειά, για να νιώσεις την αντίδραση του θεάτρου.”

Είπε ότι η απόφαση να μην εμφανιστεί η ταινία σε μια πλατφόρμα εκπομπής ήταν η επιλογή του Zeller, καθώς ο σκηνοθέτης προτίμησε να περιμένει μέχρι να ανοίξουν ξανά οι κινηματογράφοι.

“Στην πραγματικότητα, για να είμαστε ακριβείς, η ταινία προβλήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες – είναι απαραίτητο να συμμετάσχετε στα βραβεία – σε δύο γύρους και είπε στον Florian,” Περιμένατε ποτέ να κάνετε μια ταινία με τον Anthony Hopkins και αυτό θα ήταν έπαιξες σε αυτοκίνητο; Εννοώ, είναι εντελώς σουρεαλιστικό », σχολίασε ο Λάμπρινους.

Ο συντάκτης ταινιών μπορεί να ζει στη Γαλλία, αλλά συχνά συνεργάζεται με Έλληνες σκηνοθέτες, όπως ο Πάνος Κούτρας και η Ευαγγελία Κρανιώτη.

“Η απόφαση να μετακομίσω στο εξωτερικό σε ηλικία 23 ετών ήταν η σωστή. Άνοιξε νέους ορίζοντες για μένα. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει πολύ μεγάλο ταλέντο στην Ελλάδα και ο κινηματογράφος είναι μία από τις” εξαγωγές “που κάνουν πολύ καλά. Ελπίζω ότι το κοινό θα του δώσει περισσότερη υποστήριξη. Όταν ανοίγει ξανά τα θέατρα. “

Εν τω μεταξύ, ο Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης φωτογραφίας Fidon Papamichel αναζητά τη δεύτερη υποψηφιότητά του για το Όσκαρ φέτος για το έργο του στο “The Chicago Trial 7” του Aaron Sorkin. Προηγουμένως υποψήφια για “Νεμπράσκα” από τον Alexander Payne.

Βρήκα την Καθημερινή Παπαμιτσέλ σε μια από τις συχνές επισκέψεις του στην Ελλάδα. Εκπλήχθηκε επίσης όταν άκουσε το όνομά του μεταξύ των υποψηφίων που ανακοινώθηκαν στις 15 Μαρτίου.

“Αυτή η ταινία ήταν στην πραγματικότητα ένα έργο στο οποίο μπορούσα να συμπιέσω. Όπως αποδεικνύεται, ήταν σημαντικό να το εμφανιστεί στο Netflix στη μέση της πανδημίας, αλλά ήταν και η επιμονή του Aaron ότι ήρθε πριν από αυτήν. [2020 US presidential] αρχαιρεσίες. Δυστυχώς, η ιστορία εξακολουθεί να είναι πολύ σχετική σήμερα, δεδομένων των γεγονότων στις Ηνωμένες Πολιτείες τον περασμένο χρόνο », αναφερόμενος στην πλοκή της ταινίας, η οποία περιστρέφεται γύρω από τη δίκη μιας ομάδας διαδηλωτών κατά του Βιετνάμ που κατηγορούνται ότι σχεδιάζουν να υποκινήσουν ταραχές.

“Τα νομικά δράματα είναι πάντα μια πρόκληση για τον σκηνοθέτη της φωτογραφίας, επειδή μπορεί να φαίνεται πολύ στεγνό και βαρετό. Από την πλευρά του, ο Aaron έγραψε το σενάριο με μη γραμμικό τρόπο. Η αφήγηση μπορεί να φύγει από την αίθουσα για επτά δευτερόλεπτα και μετά να επιστρέψει Ως διευθυντής φωτογραφίας, πρέπει να προστατέψετε το ρυθμό γραφής και αυτό είναι ένα από αυτά. “Μεγαλύτερες προκλήσεις Ένας Ελληνοαμερικανός φωτογράφος είπε:” Ο Aaron μου έδωσε συγκεκριμένα περισσότερες ευθύνες από το συνηθισμένο γιατί ήταν βασικά σεναριογράφος και ήθελα να εμπιστευτώ τον τρόπο που κοιτάς σε κάποιον με περισσότερη εμπειρία. “