Νέο μοντέλο τεκτονικής πλακών με οριακές περιοχές σε πιο σκοτεινή σκίαση. Πιστώσεις: Dr Derek Hasterock, Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας
Νέα μοντέλα που δείχνουν πώς ομαδοποιούνται οι ήπειροι προσφέρουν νέες γνώσεις για την ιστορία της Γης και θα βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση των φυσικών κινδύνων όπως οι σεισμοί και τα ηφαίστεια.
«Εξετάσαμε τις τρέχουσες γνώσεις για το σχηματισμό των οριακών ζωνών πλακών και την προηγούμενη δομή του ηπειρωτικού φλοιού», είπε ο Δρ Ντέρεκ Χάσροκ, λέκτορας στο Τμήμα Επιστημών της Γης στο Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας που ηγήθηκε της ομάδας που παρήγαγε τα νέα μοντέλα.
“Οι ήπειροι συναρμολογούνται από μερικά κομμάτια τη φορά, λίγο σαν παζλ, αλλά κάθε φορά που ολοκληρώνεται ένα παζλ, κόβεται σε φέτες και αναδιοργανώνεται για να δημιουργήσει μια νέα εικόνα. Η μελέτη μας βοηθά να ρίξει φως στα διαφορετικά εξαρτήματα έτσι ώστε οι γεωλόγοι να μπορούν να συνδυάσουν τις εικόνες.προηγούμενες μαζί.
«Διαπιστώσαμε ότι οι οριακές περιοχές των πλακών αντιπροσωπεύουν περίπου το 16 τοις εκατό του φλοιού της Γης και ένα ακόμη υψηλότερο ποσοστό, το 27 τοις εκατό, των ηπείρων».
«Το νέο μας μοντέλο τεκτονικής πλακών εξηγεί καλύτερα τη χωρική κατανομή του 90 τοις εκατό των σεισμών και του 80 τοις εκατό των ηφαιστείων από τα τελευταία δύο εκατομμύρια χρόνια, ενώ τα τρέχοντα μοντέλα καταγράφουν μόνο το 65 τοις εκατό των σεισμών».
– Δρ.. Derek Hasrock, Λέκτορας, Τμήμα Επιστημών της Γης, Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας
Νέα μοντέλα δείχνουν την αρχιτεκτονική της Γης. Πιστώσεις: Dr Derek Hasterock, Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας
Η ομάδα παρήγαγε τρία νέα γεωλογικά μοντέλα: ένα μοντέλο πλάκας, ένα μοντέλο κομητείας και ένα μοντέλο σχηματισμού προέλευσης.
“Υπάρχουν 26 τύποι βουνών – η διαδικασία σχηματισμού του βουνού – που έχουν αφήσει ένα αποτύπωμα στην τρέχουσα αρχιτεκτονική του φλοιού. Πολλοί, αλλά όχι όλοι, από αυτούς έχουν να κάνουν με το σχηματισμό υπερηπείρων”, είπε ο Δρ. Χάσροκ.
“Η εργασία μας μας επιτρέπει να ενημερώσουμε τους χάρτες της τεκτονικής πλακών και του σχηματισμού ηπείρων που βρίσκονται στα σχολικά βιβλία. Αυτά τα μοντέλα πλακών που έχουν συγκεντρωθεί από παγκόσμια τοπογραφικά μοντέλα και μοντέλα σεισμών δεν έχουν ενημερωθεί από το 2003.”
Το νέο μοντέλο πλάκας περιλαμβάνει πολλές νέες μικροπλάκες, συμπεριλαμβανομένης της πλάκας Macquarie που βρίσκεται στη νότια Τασμανία και της πλάκας Capricorn που χωρίζει τις ινδικές και αυστραλιανές πλάκες.
«Για να εμπλουτίσουμε περαιτέρω το μοντέλο, προσθέσαμε πιο ακριβείς πληροφορίες σχετικά με τα όρια των περιοχών παραμόρφωσης: τα προηγούμενα μοντέλα τα έδειχναν ως διακριτές περιοχές και όχι ως ευρείες περιοχές», είπε ο Δρ. Χάσροκ.
“Οι μεγαλύτερες αλλαγές στο μοντέλο της πλάκας έγιναν στη δυτική Βόρεια Αμερική, η οποία συχνά έχει όρια με την πλάκα του Ειρηνικού που είναι ζωγραφισμένη με τα ονόματα του San Andreas και της Queen Charlotte Vaults. Αλλά το πρόσφατα οριοθετημένο όριο είναι πολύ ευρύτερο, περίπου 1.500 χλμ. στενή ζώνη που σχεδιάστηκε προηγουμένως.
Η άλλη μεγάλη αλλαγή είναι στην Κεντρική Ασία. Το νέο μοντέλο περιλαμβάνει τώρα όλες τις περιοχές παραμόρφωσης βόρεια της Ινδίας, καθώς η πλάκα κάνει το δρόμο της προς την Ευρασία».
Ένα παραμύθι που λένε οι ήπειροι. Πιστώσεις: Dr Derek Hasterock, Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό γεωλογία ΚριτικέςΤο έργο της ομάδας παρέχει μια πιο ακριβή αναπαράσταση της αρχιτεκτονικής της Γης και έχει άλλες σημαντικές εφαρμογές.
«Το νέο μας μοντέλο τεκτονικής πλακών εξηγεί καλύτερα τη χωρική κατανομή του 90 τοις εκατό των σεισμών και του 80 τοις εκατό των ηφαιστείων των τελευταίων δύο εκατομμυρίων ετών, ενώ τα σημερινά μοντέλα καταγράφουν μόνο το 65 τοις εκατό των σεισμών», είπε ο Δρ. Χάσροκ.
Το μοντέλο πάνελ μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη βελτίωση των μοντέλων κινδύνου γεωγραφικών κινδύνων. Το μοντέλο σχηματισμού βουνού βοηθά στην κατανόηση των γεωδυναμικών συστημάτων και παρέχει ένα καλύτερο μοντέλο για την εξέλιξη της Γης και το μοντέλο της κομητείας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη βελτίωση της εξερεύνησης ορυκτών.»
Αναφορά: «New Maps of Global Geoparks and Tectonic Plates» των Derek Hasrock, Jacqueline A. Halpin, Alan S. Collins, Martin Hand, Korn Kramer, Matthew Gard και Stijn Glory, 31 Μαΐου 2022, γεωλογία Κριτικές.
DOI: 10.1016 / j.earscirev.2022.104069
Στην εργασία συμμετείχαν ερευνητές στα πανεπιστήμια της Αδελαΐδας, της Τασμανίας, της Νεβάδα Ρίνο και της Γεωεπιστήμης της Αυστραλίας.