Επιτέλους, τα πράγματα αρχίζουν να αναζητούν το διαστρικό διαστημόπλοιο Voyager 1
Κάποτε καθόμουν με τον μπαμπά μου ενώ γκουγκλάριζα πόσο διαφορετικά πράγματα βρίσκονται στο ηλιακό σύστημα από τη Γη. Έψαχνε για ακριβή νούμερα και σαφώς ενδιαφερόταν περισσότερο για κάθε νέα φιγούρα που φώναζα. Ένιωσα τόσο χαρούμενος. το φεγγάρι? Κατά μέσο όρο, 238.855 μίλια (384.400 km). Διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb; Περάστε το μέχρι περίπου 1 εκατομμύριο μίλια (1.609.344 km). Ο ήλιος? 93 εκατομμύρια μίλια (149.668.992 km). Ποσειδώνας? 2.8 ένα δισεκατομμύριο Μίλια (4,5 δισεκατομμύρια χλμ). «Λοιπόν, περιμένετε μέχρι να ακούσετε για το Voyager 1», είπα τελικά, υποθέτοντας ότι ήξερε τι επρόκειτο. Δεν ήταν.
«Το διαστημόπλοιο Voyager 1 της NASA δεν βρίσκεται πλέον στο ηλιακό σύστημα», ανακοίνωσε. «Όχι, είναι περισσότερα από 15 δισεκατομμύρια μίλια (24 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα).» Μακριά από εμάς «Και προχωράει περισσότερο καθώς μιλάμε, δεν μπορώ να θυμηθώ την απάντησή του, αλλά θυμάμαι μια έκφραση απόλυτης δυσπιστίας «Κυρίως, υπήρχε μια μολυσματική αίσθηση δέους, και έτσι γεννήθηκε ένας νέος θαυμαστής του Voyager.
Είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί το Voyager 1 είναι από τους πιο αγαπημένους μας ρομποτικούς εξερευνητές του διαστήματος — και επομένως είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι ένιωσαν πόνο στην καρδιά τους πριν από αρκετούς μήνες, όταν το Voyager 1 σταμάτησε να μας μιλάει.
Σχετίζεται με: Το διαστημόπλοιο Voyager 1 της NASA επιστρέφει επιτέλους στο σπίτι του μετά από 5 μήνες χωρίς επαφή
Για άγνωστους μέχρι τότε λόγους, αυτό το διαστημόπλοιο εκτοξεύτηκε Στείλτε πίσω ασυναρτησίες Αντί για τα προσεκτικά δομημένα, πλούσια σε δεδομένα μηδενικά και μη που παρέχει από τότε Ξεκίνησε το 1977. Ήταν αυτή η κλασική γλώσσα υπολογιστή που επέτρεψε στο Voyager 1 να μιλήσει στους δημιουργούς του, ενώ του κέρδισε τον τίτλο του «πιο απομακρυσμένου ανθρωπογενούς αντικειμένου». Είναι ο τρόπος με τον οποίο το διαστημόπλοιο μετέδωσε το ζωτικό όραμα που οδήγησε στην ανακάλυψη των νέων φεγγαριών του Jovian και χάρη σε αυτό το είδος δυαδικού podcast, οι επιστήμονες εντόπισαν απίστευτα έναν νέο δακτύλιο του Κρόνου και δημιούργησαν το πρώτο και μοναδικό «οικογενειακό πορτρέτο» του ηλιακού συστήματος . Αυτός ο κωδικός είναι, ουσιαστικά, κρίσιμος για το ίδιο το αντικείμενο του Voyager 1.
Επιπλέον, για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, το πρόβλημα πίσω από αυτό το σφάλμα σχετιζόταν με το σύστημα δεδομένων πτήσης του οχήματος, το σύστημα που αναμεταδίδει πληροφορίες για την υγεία του Voyager 1, έτσι ώστε οι επιστήμονες να μπορούν να διορθώσουν τυχόν προβλήματα που μπορεί να προκύψουν. Θέματα σαν αυτό. Επιπλέον, λόγω της τεράστιας απόστασης που χωρίζει το διαστημόπλοιο από τους χειριστές του στη Γη, χρειάζονται περίπου 22,5 ώρες για να φτάσει μια μετάδοση στο διαστημικό σκάφος και στη συνέχεια 22,5 ώρες για να λάβει πίσω τη μετάδοση. Δυστυχώς, τα πράγματα δεν έδειχναν καλά για λίγο, περίπου πέντε μήνες, για την ακρίβεια.
Στη συνέχεια, όμως, στις 20 Απριλίου, το Voyager 1 Τελικά τηλεφώνησε στο σπίτι Με 0 αναγνωσμένο και 1 μη αναγνωσμένο.
«Η ομάδα συγκεντρώθηκε νωρίς το πρωί του Σαββατοκύριακου για να δει αν η τηλεμετρία θα επέστρεφε», είπε στο Space.com, μέλος της ομάδας πτήσης του Voyager, Μπομπ Ράσμουσεν. “Ήταν ωραίο που όλοι συγκεντρώθηκαν σε ένα μέρος όπως αυτό για να μοιραστούν τη στιγμή που ξέραμε ότι οι προσπάθειές μας ήταν επιτυχείς. Οι επευφημίες μας ήταν στο ατρόμητο διαστημόπλοιο και στους συντρόφους που επέτρεψαν την ανάκτησή του.”
Και έπειτα, Στις 22 ΜαΐουΟι επιστήμονες του Voyager έκαναν μια ευπρόσδεκτη ανακοίνωση ότι το διαστημικό σκάφος ξεκίνησε με επιτυχία την επιστροφή επιστημονικών δεδομένων από δύο από τα τέσσερα όργανά του, το υποσύστημα κυμάτων πλάσματος και το όργανο μαγνητόμετρου. Τώρα εργάζονται για να θέσουν ξανά σε λειτουργία τα άλλα δύο συστήματα, το υποσύστημα κοσμικών ακτίνων και το όργανο φορτισμένων σωματιδίων χαμηλής ενέργειας. Αν και υπήρχαν τεχνικά έξι άλλα όργανα στο Voyager, ήταν εκτός λειτουργίας για αρκετό καιρό.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Ο Ράσμουσεν ήταν στην πραγματικότητα μέλος της ομάδας Voyager τη δεκαετία του 1970, εργαζόμενος στο έργο ως μηχανικός υπολογιστών πριν φύγει για άλλες αποστολές, συμπεριλαμβανομένου του Cassini, το οποίο εκτόξευσε το διαστημόπλοιο που μας δίδαξε σχεδόν όλα όσα γνωρίζουμε επί του παρόντος για τον Κρόνο. Ωστόσο, επέστρεψε στο Voyager το 2022 λόγω ενός ξεχωριστού διλήμματος που σχετίζεται με την αποστολή και από τότε παραμένει στην ομάδα.
«Υπάρχουν πολλοί πρωτότυποι άνθρωποι που ήταν εκεί όταν εκτόξευσε το Voyager, ή ακόμα και πριν από αυτό, που ήταν μέρος της ομάδας πτήσης και της επιστημονικής ομάδας», η Linda Spilker, πλανητολόγος στο Εργαστήριο Jet Propulsion της NASA, η οποία εργάστηκε επίσης στην αποστολή Voyager. , είπε στο Space.com .com στο podcast This Week from Space στο δίκτυο TWiT. “Είναι ένας πραγματικός φόρος τιμής στο Voyager – η μακροζωία όχι μόνο του διαστημικού σκάφους, αλλά και των ανθρώπων της ομάδας.”
Για να επαναφέρει το Voyager 1 στο διαδίκτυο, με κάπως κινηματογραφικό τρόπο, η ομάδα επινόησε μια περίπλοκη λύση που ώθησε το FDS να στείλει ένα αντίγραφο της μνήμης του πίσω στη Γη. Μέσω αυτής της ανάγνωσης μνήμης, οι χειριστές μπόρεσαν να ανακαλύψουν την ουσία του προβλήματος – κατεστραμμένος κώδικας που τρέχει σε ένα τσιπ – το οποίο στη συνέχεια διορθώθηκε από ένα άλλο τσιπ (ειλικρινά, Πολύ ενδιαφέρον) Διαδικασία τροποποίησης κώδικα. Την ημέρα που τελικά το Voyager 1 μίλησε ξανά, «Θα μπορούσατε να ακούσετε μια καρφίτσα να πέφτει στο δωμάτιο», είπε ο Σπίλκερ. “Ήταν πολύ αθόρυβο. Όλοι κοιτούσαν την οθόνη και περίμεναν και παρακολουθούσαν.”
Φυσικά, ο Σπίλκερ έφερε και μερικά φιστίκια για να τα φάει η ομάδα, αλλά όχι οποιαδήποτε φιστίκια. Τυχερό φυστίκι.
Είναι μια μακροχρόνια παράδοση στο Jet Propulsion Laboratory (JPL) να έχει μια γιορτή με φιστίκια πριν από μεγάλα γεγονότα αποστολής, όπως εκτοξεύσεις και ορόσημα, καθώς και την πιθανή ανάσταση του Voyager 1. φαίνομαι Στη δεκαετία του 1960, όταν η υπηρεσία προσπαθούσε να εκτοξεύσει την αποστολή Ranger 7, η οποία είχε σκοπό να τραβήξει φωτογραφίες και να συλλέξει δεδομένα στην επιφάνεια του φεγγαριού. Οι Rangers 1 έως 6 είχαν αποτύχει, οπότε το Ranger 7 ήταν μεγάλη υπόθεση. Ως εκ τούτου, ο μηχανικός της αποστολής, Ντικ Γουάλας, έφερε πολλά φιστίκια για να φάει η ομάδα και να χαλαρώσει. Το Ranger 7 ήταν σίγουρα μια επιτυχία, και όπως είπε κάποτε ο Wallace, «Τα υπόλοιπα είναι ιστορία».
Το Voyager 1 χρειαζόταν μερικά από αυτά τα θετικά vibes.
«Έχουν περάσει πέντε μήνες από τότε που είχαμε καμία πληροφορία», εξήγησε ο Σπίλκερ. Έτσι, σε αυτό το δωμάτιο της σιωπής, μαζί με τους ήχους της κατανάλωσης φιστικιών, οι χειριστές του Voyager 1 κάθισαν μπροστά στις οθόνες του συστήματός τους και περίμεναν.
«Ξαφνικά άρχισα να συμπληρώνω δεδομένα», είπε ο Σπίλκερ. Τότε ήταν που οι προγραμματιστές που είχαν κοιτάξει επίμονα σε αυτές τις οθόνες αναμένοντας πήδηξαν από τις καρέκλες τους και άρχισαν να ζητωκραυγάζουν: «Νομίζω ότι ήταν οι πιο χαρούμενοι άνθρωποι στην αίθουσα και υπήρχε μια αίσθηση χαράς για το Voyager 1 που επέστρεφε». “.
Τελικά, ο Rasmussen λέει ότι η ομάδα μπόρεσε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η αποτυχία μπορεί να συνέβη λόγω ενός συνδυασμού γήρανσης και ζημιάς από την ακτινοβολία μέσω της οποίας ενεργητικά σωματίδια στο διάστημα βομβάρδισαν το όχημα. Αυτός είναι επίσης ο λόγος που πιστεύει ότι δεν θα ήταν πολύ περίεργο να δούμε μια παρόμοια αποτυχία να συμβεί στο μέλλον, καθώς το Voyager 1 εξακολουθεί να περιπλανιέται πέρα από τις μακρινές περιοχές της αστρικής γειτονιάς μας, όπως το δίδυμο διαστημόπλοιό του, το Voyager 2.
Ομολογουμένως, το διαστημικό σκάφος δεν έχει επισκευαστεί πλήρως ακόμα, αλλά είναι ωραίο να γνωρίζουμε ότι τα πράγματα επιτέλους κοιτάζουν προς τα επάνω, ειδικά με την πρόσφατη είδηση ότι ορισμένα από τα επιστημονικά του όργανα είναι και πάλι σε καλό δρόμο. Τουλάχιστον, ο Ράσμουσεν τονίζει ότι τίποτα που έχει μάθει η ομάδα μέχρι στιγμής δεν προκαλεί ανησυχία. «Είμαστε βέβαιοι ότι κατανοούμε καλά το πρόβλημα και παραμένουμε αισιόδοξοι ότι όλα θα επανέλθουν στο φυσιολογικό – αλλά περιμένουμε επίσης ότι αυτό δεν θα είναι το τελευταίο», είπε.
Στην πραγματικότητα, εξηγεί ο Rasmussen, οι χειριστές του Voyager 1 έγιναν αισιόδοξοι για την κατάσταση για πρώτη φορά αφού εντόπισαν με βεβαιότητα τη βασική αιτία της δυσλειτουργίας. Τόνισε επίσης ότι το ηθικό της ομάδας δεν έπεσε ποτέ. «Γνωρίζαμε από έμμεσα στοιχεία ότι είχαμε ένα διαστημόπλοιο που ήταν ως επί το πλείστον άθικτο», είπε. «Το να πούμε αντίο δεν ήταν στο μυαλό μας».
Και συνέχισε: “Αντίθετα, θέλαμε να πιέσουμε για μια λύση όσο το δυνατόν γρηγορότερα, ώστε να αντιμετωπιστούν άλλα ζητήματα που είχαν παραμεληθεί για μήνες. Τώρα κινούμαστε αθόρυβα προς αυτόν τον στόχο”.
Το μέλλον του Voyager
Δεν μπορεί να αγνοηθεί ότι τους τελευταίους μήνες, επικρατούσε μια ατμόσφαιρα ανησυχίας και φόβου σε όλο τον δημόσιο τομέα ότι το Voyager 1 προχωρούσε σιγά-σιγά προς τη μετάδοση του τελικού 0 και του τελευταίου 1. Πρωτοσέλιδα ειδήσεων σε όλο το διαδίκτυο, ένας από τον Και είμαι ένας από αυτούς, έφερε σαφές αρνητικό βάρος. Νομίζω ότι αυτό συμβαίνει επειδή ακόμα κι αν το Voyager 2 μπορούσε τεχνικά να μεταφέρει τη διαστρική δάδα μετά το Voyager 1, η προοπτική να χάσεις το Voyager 1 μοιάζει με την προοπτική να χάσεις ένα κομμάτι της ιστορίας.
«Διασχίσαμε αυτό το σύνορο που ονομάζεται Ηλιούπολη Ετζ», εξήγησε ο Σπίλκερ για το ταξίδι. «Το Voyager 1 διέσχισε αυτό το όριο το 2012 και το Voyager 2 το διέσχισε το 2018 – και από τότε, είναι το πρώτο διαστημόπλοιο που έκανε άμεσες μετρήσεις του διαστρικού μέσου». Αυτό το μέσο αναφέρεται κυρίως στην ύλη που γεμίζει το διάστημα μεταξύ των αστεριών. Σε αυτήν την περίπτωση, αυτός είναι ο χώρος ανάμεσα σε άλλα αστέρια και τον ήλιο μας, ο οποίος, αν και δεν τον θεωρούμε πάντα ως ένα μόνο αστέρι, είναι απλώς ένα άλλο αστέρι στο σύμπαν. Μια σταγόνα στον κοσμικό ωκεανό.
«Η JPL άρχισε να κατασκευάζει τα δύο διαστημόπλοια Voyager το 1972», εξήγησε ο Σπίλκερ. «Για το πλαίσιο, αυτό ήταν μόλις τρία χρόνια αφότου κάναμε τον πρώτο ανθρώπινο περίπατο στο φεγγάρι – και ο λόγος που ξεκινήσαμε τόσο νωρίς είναι επειδή είχαμε αυτή τη σπάνια ευθυγράμμιση των πλανητών που συμβαίνει μία φορά το χρόνο. 176 ετών«Ήταν αυτή η ευθυγράμμιση που θα μπορούσε να υποσχεθεί σημεία ελέγχου για διαστημικά σκάφη σε όλο το ηλιακό σύστημα, συμπεριλαμβανομένων των σημείων ελέγχου του Δία, του Ουρανού και του Ποσειδώνα πετώντας αντικείμενα μέσα στο ηλιακό σύστημα – και τώρα ξέρουμε τι υπάρχει πέρα από αυτό.
Ως το πρώτο ανθρωπογενές αντικείμενο που εγκατέλειψε το ηλιακό σύστημα, ως λείψανο του πρώιμου αμερικανικού διαστημικού προγράμματος και ως απόδειξη της δύναμης της τεχνολογίας δεκαετιών, το Voyager 1 έχει χαράξει το είδος της κληρονομιάς που συνήθως προορίζεται για σπουδαία πράγματα χαμένο στο χρόνο.
«Οι επιστήμονές μας είναι πρόθυμοι να δουν τι τους έλειπε», είπε ο Rasmussen. “Όλοι στην ομάδα παρακινούνται από τη δέσμευσή τους σε αυτό το μοναδικό και σημαντικό έργο. Από εκεί προέρχεται η πραγματική πίεση.”
Ωστόσο, σε επίπεδο ενέργειας, η προσέγγιση της ομάδας ήταν ξεκάθαρη και σταθερή.
«Κανείς δεν ήταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένος ή καταθλιπτικός», είπε. “Είμαστε βέβαιοι ότι μπορούμε να επιστρέψουμε σύντομα στις δραστηριότητές μας ως συνήθως, αλλά γνωρίζουμε επίσης ότι έχουμε να κάνουμε με ένα γερασμένο διαστημόπλοιο που είναι βέβαιο ότι θα έχει ξανά προβλήματα στο μέλλον. Αυτό είναι απλώς μια πραγματικότητα σε αυτήν την αποστολή, επομένως δεν αξίζει να ανησυχείς».
Ωστόσο, φαντάζομαι ότι θα ευχαριστεί πάντα τους μηχανικούς του Voyager 1 να θυμούνται ότι αυτός ο ρομποτικός εξερευνητής απασχολεί τα περίεργα μυαλά σε όλο τον κόσμο. (Συμπεριλαμβανομένου του μυαλού του πατέρα μου τώρα, χάρη σε εμένα και την Google.)
Όπως λέει ο Rasmussen: «Είναι υπέροχο να γνωρίζουμε πόσο εκτιμά ο κόσμος αυτή την αποστολή».
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”
