Ένας από τους πιο αγαπημένους χορούς και ρυθμούς της Ελλάδας, το ζεϊμπέκικο, και ο διάσημος μουσικός παρτενέρ του, το μπουζούκι, έχουν εγγραφεί στον Εθνικό Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Το ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού έχει συμπεριλάβει το τρίχορδο, τετράχορδο μπουζούκι, τον τζόρα και τους χορούς της πιτζάμα στη λίστα της «άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς».
«Σε όλη την Ελλάδα και τις κοινότητες της διασποράς, το κίνημα Zippiko και ο ήχος του μπουζουκιού είναι μια καθαρή έκφραση του ελληνικού ρεπερτορίου και βασίζεται σε μια μακρά παράδοση άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς», δήλωσε η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μινδόνη.
Ο Υπουργός κατέληξε: «Η ένταξη του ζεϊμπέκικου και του μπουζουκιού στον Εθνικό Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς συμβάλλει καθοριστικά στη μελέτη και διατήρηση αυτών των σημαντικών στοιχείων που καθόρισαν την ελληνική φωνή, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.
Τι είναι το ζεϊμπέκικο;
Το ζεϊμπέκικο είναι ένα στυλ χορού που συνδέεται με την ελληνική πολιτιστική ταυτότητα, που γιορτάζεται και παίζεται σε όλη την Ελλάδα και τις κοινότητες της διασποράς.
Ιστορικά περιγράφεται ως “χορός μάχης” μεταξύ δύο ενόπλων, το όνομά του προέρχεται από τους “Ζεϊμπέκους” – έναν ακανόνιστο στρατό από την περιοχή του Αιγαίου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τα τέλη του 17ου έως τις αρχές του 20ου αιώνα.
Το 1922, με τη μαζική ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, ο χορός, μαζί με την συνώνυμη αναγνωρισμένη μουσική, έγινε ευρέως δημοφιλής στην ηπειρωτική χώρα μεταξύ των φτωχών αστικών και εργατικών τάξεων.
Αυτό που σύντομα αναπτύχθηκε ήταν ένα αυτοσχέδιο στυλ χορού ή ο «χορός του μεθυσμένου» όπως είναι γνωστός σήμερα, που χαρακτηρίζεται από «ιπτάμενα χέρια» και κυκλικές κινήσεις.
Περιγράφεται ως η «χορευτική ενσάρκωση της πρόκλησης», δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το ζεϊμπέκικο θα ήταν ένας τυπικός συνεργάτης με ένα ποτήρι ουίσκι ή ένα τσιγάρο.
Διαβάστε περισσότερα: Βασικές συμβουλές για να σκοτώσεις το ζεϊμπέκικο
Τι είναι το μπουζούκι;
Το μπουζούκι, ή το ελληνικό λαούτο με μακρύ λαιμό, είναι ένα μουσικό όργανο με στρογγυλό ξύλινο σώμα, συνοδευόμενο από μεταλλικές χορδές διατεταγμένες σε τρία ή τέσσερα σε μια ανεστραμμένη ταστιέρα. Οι μικρότερες εκδοχές είναι γνωστές ως τζουράς και μπαγλαμάς.
Ενώ το μπουζούκι χρησιμοποιείται παραδοσιακά για χορό και διασκέδαση σε κοινωνικές συγκεντρώσεις, έχει επίσης ένα ημιτελές παρελθόν. Στις αρχές του εικοστού αιώνα, το όργανο έγινε βασικό όργανο στα repetica: η μουσική των παρανόμων.
Σήμερα, το έγχορδο είναι συνώνυμο με όλα τα ελληνικά, αποτελώντας το κύριο όργανο των ρεμπέτικων και λαϊκών τραγουδιών.
πηγή: Ελλάδα
“Βραβευμένος μελετητής ζόμπι. Μουσικός επαγγελματίας. Εμπειρογνώμονας τροφίμων. Προβληματικός.”