Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Ιωάννη προσθέτει το «Λειπόμενο Κομμάτι» στην εικόνα του Χριστού

Τώρα, όταν το βλέπουν οι ενορίτες και οι επισκέπτες της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή στο Craigslist, θυμούνται τον λόγο της λατρείας τους.

Στην οροφή της ταπεινής και όμορφης εκκλησίας, αυτή την εβδομάδα στήθηκε ένα μεγάλο πορτρέτο του Ιησού Χριστού σε έναν δίσκο που μοιάζει με τρούλο, αλλά, για όσους ακολουθούν αυτήν την αρχαία χριστιανική εκκλησία, δεν είναι απλώς ένας πίνακας ζωγραφικής. Αυτό είναι σύμβολο.

«Ο Χριστός, ο Κυβερνήτης όλων, ο τρούλος, αντιπροσωπεύει την εικονογραφία στο κέντρο της εκκλησίας και είναι ένα κομμάτι που λείπει από την εικονογραφική παράδοση της εκκλησίας», είπε ο πατήρ Ντέιβιντ Χέντερσον, πάστορας του Αγίου Ιωάννη. “Ένα από τα πιο δυνατά πράγματα στο να πηγαίνεις στην εκκλησία είναι ότι τα μάτια σου τραβάνε μέσα. Βλέπεις τον Χριστό, κοιτάς κάτω. Ο Χριστός, στον τρούλο του σύμπαντος, βλέπει τον εαυτό Του ως Αυτόν που δημιούργησε τα πάντα. Έχει πολύ βαθύ θεολογικό και πνευματικό νόημα για εμάς.

Στην Ελληνική Ορθοδοξία, ο Χέντερσον εξήγησε ότι οι εικόνες ήταν σημαντικό μέρος της λατρείας. Πολλά, σχεδιασμένα στο βυζαντινό ύφος του ναού, βρίσκονται σε όλη την ελληνική εκκλησία, μεταξύ των οποίων ο Σωτήρας και η Παναγία, η Μητέρα του Χριστού και πολλοί άλλοι. Αυτά τα σύμβολα δεν είναι κάτι που πρέπει να λατρεύουμε, εξηγεί προσεκτικά ο Χέντερσον, αλλά το όχημα που απεικονίζουν.

«Η παράδοση πάντα κατανοούσε τη θεολογία και την πνευματικότητά μας όσον αφορά την εμπειρία και τις συνδέσεις της ιστορίας του Ευαγγελίου», είπε ο Χέντερσον. «Οι οπτικές αναπαραστάσεις των εικόνων μας αγγίζουν με τις αισθήσεις διαφορετικά από τον γραπτό λόγο».

Ο Χέντερσον είπε ότι τα σύμβολα, ζωγραφισμένα στην ελληνική παράδοση με το πιο στυλιζαρισμένο, κάπως δισδιάστατο, ψευδορεαλιστικό βυζαντινό στυλ – δεν ήταν πανομοιότυπα με τις «σκαλιστές φιγούρες» που βλασφημούσε ο Θεός στις Δέκα Εντολές. . Είναι απλώς ένας τρόπος σύνδεσης του φυσικού και του πνευματικού. Στην πραγματικότητα το οπτικό τους στυλ – ένα τυπικό μορφοποιητικό στυλ σε όλη την παγκόσμια εκκλησία – σημαίνει αυτή την κατανόηση.

«Είναι μια απεικόνιση της θεϊκής ανθρωπότητας», είπε ο Χέντερσον. «Θεία και ανθρώπινη παρέμβαση».

Η νέα εικόνα στο ταβάνι της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη είναι δώρο από ενορίτη μερικής απασχόλησης στην ελληνική εκκλησία της Μπέσσυ Σκουρίτη. Ο Ζγουρίδης είναι ένας ταλαντούχος αγιογράφος με τουλάχιστον 25 χρόνια εμπειρίας στα ΜΜΕ, ωστόσο το βλέπει ως επιστήμη και όχι ως τέχνη.

«Όταν γράφω εικόνες ή ζωγραφίζω, η ιδέα είναι ότι ο Θεός εργάζεται μέσω μας, έτσι δεν είναι;» είπε ο Ζγουρίδης. «Η πρώτη εικόνα σχεδιάστηκε από τον Άγιο Λουκά – τη Μαρία και τον Χριστό ως παιδί. Στην πραγματικότητα δεν υπογράψαμε (εργασία). Αν το υπογράψουμε, είναι «με το χέρι», οπότε η έμφαση δεν δίνεται στο πρόσωπο, αλλά στην εικόνα, το όχημα για να φέρεις τους άλλους πιο κοντά στον Θεό.

Ο Ζγουρίδης εξήγησε ότι το βυζαντινό στυλ της αρχαίας εκκλησίας ήταν εκτός μόδας για μια περίοδο, αλλά επανήλθε αφού οι επιρροές της ιταλικής Αναγέννησης έκαναν τη θρησκευτική τέχνη πιο ρεαλιστική. Ο Χέντερσον επεσήμανε ότι η συζήτηση για το άγαλμα και την εικόνα ήταν αμφιλεγόμενη στους πρώτους αιώνες της εκκλησίας.

«Η πνευματική μας ζωή δεν ζει έξω από το σώμα», είπε ο Χέντερσον. «Υπήρξε μια μεγάλη διαμάχη τον όγδοο αιώνα, όταν οι Ανατολικοί Ορθόδοξοι νόμιζαν ότι οι εικόνες ήταν ειδωλολατρία.

Για τον Ζγουρίδη είναι μια ευκαιρία να γίνει εργαλείο στα χέρια του παραγωγού του.

«Ζητάει βοήθεια – πρώτα τη βοήθεια του Θεού και μετά τους άλλους ανθρώπους», είπε, δείχνοντας χειρονομώντας τον συντοπίτη Μάικ Τσόρτσιλ καθώς ετοιμαζόταν να ανάψει την εικόνα. «Δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό χωρίς τον Μάικ και την ομάδα του. Αυτή είναι μια κοινωνική πρωτοβουλία, είναι σωστό να ζητάμε βοήθεια. Για μένα είναι πολύ πνευματικό. Με βοηθά να πλησιάσω πιο κοντά στον Θεό. Με κάθε πινέλο – συνήθως έχω βυζαντινή μουσική, υπάρχει κάτι ήσυχο και χαλαρωτικό, και είμαι έξω. Ο χρόνος και ο τόπος θα εξαφανιστούν. Ξεχνώ τι ώρα ήταν, όταν τα παιδιά μου ήταν μικρά σχεδόν ξέχασα να τα πάρω. Αλλά δεν υπάρχει χρόνος και τόπος, εστιάζω. Αυτό είναι πάθος. Το αγαπώ. “