Η ομιλία ξεθωριάστηκε και στη συνέχεια το ολυμπιακό κίνημα κάηκε
Αυτή η ημέρα σχεδιάστηκε σχολαστικά. Μετά από χρόνια αναζήτησης, ο 29χρονος Βαρόνος ανακοίνωσε την ιδέα του να αναβιώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην αρχαία Ελλάδα στη σύγχρονη εποχή. Επέλεξε την παλιά Σορβόννη στο Παρίσι και την ευκαιρία της πέμπτης επετείου της γαλλικής αθλητικής ομοσπονδίας για να δώσει την ομιλία του. Ήταν ένας μεγάλος χώρος για μια μεγάλη ιδέα: ένας αθλητικός διαγωνισμός για την ένωση των εθνών και τη μάθηση μεταξύ τους – για την προώθηση του διεθνισμού και της παγκόσμιας ειρήνης, όχι λιγότερο.
Η ομιλία απέτυχε.
Το κοινό “δεν ήταν παθητικό, αλλά δεν υπήρχε υποστήριξη”, λέει ο David Wallisinsky, συγγραφέας και ιδρυτικό μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Ολυμπιακών Ιστορικών. “Η ρητορική του ήταν καλή και το κοινό λάθος – ένα κοινό που δεν ήταν αρκετά συμπαθητικό ή αρκετά ανοιχτό.”
“Ο Coubertin συνειδητοποίησε ότι δεν τα κατάφερε, αλλά ήταν επίμονος”, προσθέτει ο Walchinsky. «Συνειδητοποίησε ότι η τελειότητα δεν ήταν αρκετή. Έπρεπε να κατεβεί στα χάλια και να κάνει τη δουλειά».
Ολυμπιακό πνεύμα
Το 1892, η Γαλλία δεν παίρνει στα σοβαρά τον οργανωμένο αθλητισμό, λέει η Stephane Wassong, ειδικός στη ζωή του Coubertin και επικεφαλής του Ινστιτούτου Αθλητικής Ιστορίας του Γερμανικού Αθλητικού Πανεπιστημίου στην Κολωνία. Η σωματική δραστηριότητα και τα οργανωμένα αθλήματα ήταν μέρος του στρατιωτικού προγράμματος αλλά όχι του σχολικού προγράμματος σπουδών, σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία.
Αλλά ήταν όπου ο αθλητισμός μπορούσε να ευθυγραμμιστεί με τα άλλα πάθη του που έδιναν την ιδέα του Coubertin. Ως ορκωμένος μελετητής, το γραπτό του που περιγράφει λεπτομερώς την «Αφύπνιση» στην Παγκόσμια Έκθεση του 1878, ασχολήθηκε με το παγκόσμιο κίνημα ειρήνης, το οποίο όπως και πολλοί άλλοι, ήταν στο κέντρο του Παρισιού εκείνη την εποχή.
Έχοντας παρακολουθήσει τον Άγγλο Hodgson Pratt να προτείνει μια διεθνή ανταλλαγή φοιτητών για την προώθηση της ανοχής, στο Παγκόσμιο Συνέδριο Ειρήνης του 1891 στη Ρώμη, “ο Coubertin υιοθέτησε αυτήν την ιδέα και … τη συνέδεσε με τον αθλητισμό”, λέει ο Wasong.
«Αυτή δεν ήταν μια δημοφιλής ιδέα», λέει ο Waleshinsky, ιδιαίτερα μεταξύ των ηγετών της αποικιακής εποχής και του ανταγωνισμού μεταξύ των αυτοκρατορικών φιλοδοξιών των ευρωπαϊκών εθνών. Αλλά ο Κουμπέρτιν πίστευε στην ιδέα του.
Όταν ήρθε η νύχτα της Σορβόννης, η ομιλία ρίχνει φως στη λαϊκή αναβίωση όλων των ελληνικών πραγμάτων και χρησιμοποίησε τη φήμη των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων για να στηρίξει την ιδέα του. Ο Coubertin επαίνεσε την πρόοδο του αθλητισμού από τη Γερμανία στη Σουηδία και από τη Βρετανία στις Ηνωμένες Πολιτείες, θρήνησε την αργή εκκίνηση της Γαλλίας και χαρακτήρισε το άθλημα «το ελεύθερο εμπόριο του μέλλοντος».
Ο αθλητισμός τοποθετήθηκε στην ίδια βάση με τις επιστημονικές και μηχανολογικές καινοτομίες της εποχής: «Είναι σαφές ότι ο τηλεγράφος, οι σιδηρόδρομοι, το τηλέφωνο, η παθιασμένη έρευνα στην επιστήμη, τα συνέδρια και οι εκθέσεις έχουν κάνει περισσότερα από οποιαδήποτε συνθήκη ή διπλωματική συμφωνία. Ελπίζω ότι ο αθλητισμός θα κάνει περισσότερα », είπε ο Coubertin. Εκείνοι που έχουν δει 30.000 ανθρώπους να τρέχουν στη βροχή για έναν ποδοσφαιρικό αγώνα δεν θα πιστεύουν ότι υπερβάλλω. “
Ο Wassong λέει ότι η ομιλία “καθόρισε ξεκάθαρα τις εκπαιδευτικές αρχές της Ολυμπιακής-Ολυμπιακής ιδέας και την αποστολή της να οικοδομήσει έναν καλύτερο κόσμο μέσω του αθλητισμού”
Αλλά παρόλο που η υψηλή ρητορική του έπεσε στα κωφά αυτιά εκείνο το βράδυ, ο Coubertin είχε τη θέληση και τους πόρους και έκανε εκστρατεία σε όλη την Ευρώπη για τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες.
περίπλοκη κληρονομιά
Είπε επίσης ότι το Ολυμπιακό κίνημα “πρέπει να εκσυγχρονίζεται συνεχώς και να προσαρμόζεται στον επικρατούμενο zeitgeist”, σημειώνει ο Wasong. Έτσι, ενώ το κίνημα είναι οφειλόμενο στον Coubertin, ορισμένες από τις απόψεις που υποστηρίζει θα έπρεπε, από τη δική του παραδοχή, να μείνουν ευτυχώς πίσω και να διαχωριστούν από τα παιχνίδια.
“Θα έχουμε περίπου 11.000 αθλητές στο Τόκιο”, λέει ο Walichinski. «Η συντριπτική πλειοψηφία – θα έλεγα ότι το 80% ή περισσότερο – δεν θα είχε απολύτως καμία πιθανότητα να κερδίσει μετάλλιο και το ξέρουν … αλλά οι περισσότεροι από αυτούς είναι εκεί για να βάλουν ένα προσωπικό ρεκόρ, να κάνουν ένα εθνικό ρεκόρ, να κάνουν το καλύτερο τους. Νομίζω ότι ο Ντε Κουμπέρτιν ήταν ότι θα το λατρέψει. “
“Βραβευμένος μελετητής ζόμπι. Μουσικός επαγγελματίας. Εμπειρογνώμονας τροφίμων. Προβληματικός.”