Η Madison Iseman ζει τη φαντασία στο Knights of the Zodiac

Η Μάντισον Ίσεμαν υποδύεται τη μετενσάρκωση της θεάς Αθηνάς στο «Knights of the Zodiac». (Η φωτογραφία είναι ευγενική προσφορά της Sony Pictures).

Μεγαλωμένη στο Myrtle Beach της Νότιας Καρολίνας, η Madison Iseman δεν μπορούσε να φανταστεί ότι μια μέρα θα έπαιζε την Αθηνά, την αρχαία Ελληνίδα θεά του πολέμου – και της σοφίας.

Το «Knights of the Zodiac», το οποίο ανοίγει την Παρασκευή και είναι προσαρμοσμένο από την ιαπωνική σειρά manga με τις μεγαλύτερες πωλήσεις «Saint Seiya», είναι μια διεθνής ταινία φαντασίας ζωντανής δράσης 60 εκατομμυρίων δολαρίων που ξεκινά όταν μια νεαρή γυναίκα, η Sienna (Iseman), την ανακαλύπτει είναι η μετενσάρκωση της Αθηνάς. Προστάτης του είναι το ορφανό Seiya, γνωστό και ως Πήγασος Ιππότης, τον οποίο υποδύεται ο Mackenyu. Στην Ιαπωνία, το «Zodiac» έχει ήδη ανοίξει με τον τίτλο «Saint Seiya: The Beginning».

«Με τιμά που με σκέφτηκαν όταν νόμιζαν ότι ήταν θεά», είπε ο αισιόδοξος Eastman, 26 ετών, σε συνέντευξή του στο Zoom. «Αυτός ο συμπαθής χαρακτήρας που υπάρχει για πολύ περισσότερο από ό,τι ζω εγώ.

“Πάντα ψάχνω για έργα που είναι τόσο μακριά από οτιδήποτε έχω κάνει στο παρελθόν. Μου αρέσει να κάνω διατάσεις και να μην κολλάω σε έναν ρόλο. Έτσι, όταν προέκυψε αυτό, είμαι μεγάλος φαν της φαντασίας, λατρεύω την ελληνική μυθολογία Απλώς σημείωσε πολλά κουτάκια.”

Ο Iseman γνωρίζει ότι “το anime manga δεν έφτασε ποτέ πραγματικά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σύντομα ανακάλυψα ότι το αγαπούν σχεδόν παντού αλλού σε ολόκληρο τον κόσμο. Και είναι συναρπαστικό να συμμετέχεις σε ό,τι αγαπούν τόσο πολύ οι άνθρωποι.”

Το μεγαλύτερο αποτύπωμα της Iseman μέχρι σήμερα ήταν σε ταινίες φαντασίας και τρόμου: δύο reboot του “Jumanji”, “Goosebumps 2”, “I Know What You Did Last Summer” όπου έπαιζε δίδυμα και “Annabelle Comes Home”.

Ειλικρινά, ο τρόμος είναι ένα από τα αγαπημένα μου είδη. Ειλικρινά, οι θαυμαστές δεν είναι σαν όλους τους άλλους. Είναι οι πιο σκληροί θαυμαστές που μπορείς να βρεις.

“Αυτό που αγαπώ περισσότερο είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες. Όταν έχεις να κάνεις με το υπερφυσικό, όλα πάνε! Αυτό είναι εντάξει. Μπορείς να παίξεις με υψηλά πονταρίσματα και υπάρχει πολύ δράμα. Κραυγές! Κλάμα.”

“Αλλά και ταυτόχρονα διασκεδάζομαι. Μερικές φορές έχεις πραγματικά σκοτεινό δράμα, και είναι πολύ οδυνηρό και στο τέλος της ημέρας κάποιος εξακολουθεί να ουρλιάζει και να κλαίει — και ο σκηνοθέτης να γελάει. Είναι απλώς ένα διαφορετικό περιβάλλον.”

“Επίσης, ήμουν μεγάλος θαυμαστής του τρόμου όταν ήμουν νέος. Οι φίλοι μου και εγώ κάναμε τρομακτικές ταινίες μικρού μήκους όταν ήμουν στο γυμνάσιο. Κάπως έτσι ξεκίνησα – όχι μόνο πώς άρχισε να ρέει η δημιουργική μου πλευρά, μέσα από τον τρόμο κινηματογράφος.”

Τώρα που έχει τη δύναμη να επιλέξει, “Ψάχνω για ενδιαφέρουσες ιστορίες που είναι νέες και φρέσκες. Αυτό είναι μεγάλο πράγμα. Επίσης, γυναικείες χαρακτήρες όπως η Αθηνά οδηγούν την ιστορία.”