Κριτική: Καλοκαίρι με την Κάρμεν

09/09/2023 – Βενετία 2023: Η περίεργα περιγραφική ταινία του Ζαχαρία Μαυροειδή για μια ταινία που αμφισβητεί υποθέσεις στην κατασκευή ταινιών και του εαυτού.

Όταν υπάρχει ένα μετακειμενικό στοιχείο σε μια ταινία, συχνά γίνεται ολισθηρή: Πού πρέπει να τελειώσει η αυτοσυνείδηση; Καλοκαίρι με την Κάρμεν [+see also:
trailer
interview: Zacharias Mavroeidis
film profile]από τον Έλληνα σκηνοθέτη Ζαχαρίας Μαυροειδής, ακολουθεί δύο γκέι φίλους καθώς προσπαθούν να γράψουν μια ταινία. Ενώ έκανε διακοπές σε μια γκέι παραλία, ο επίδοξος σκηνοθέτης Νικήτας (Ανδρέας Λαμπρόπουλος(Παίρνει βοήθεια από τον Δημοσθένη)Γιώργος Τσιαντούλας), ο οποίος αρχικά ήταν κάτι περισσότερο από ένα ηχητικό σανίδι για τις ιδέες του φίλου του. Καθώς όμως συζητούν τους διάφορους κανόνες της αφήγησης, όπως η δομή των τριών πράξεων, ο ήρωας που αλλάζει στο τέλος και το κεντρικό γεγονός σε κάθε πράξη, ο Δημοσθένης αρχίζει σύντομα να αναλαμβάνει όλη τη διαδικασία. Ο λόγος πίσω από αυτό είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που εγείρει η ταινία, η οποία έκανε πρεμιέρα Giornate degli Autori Ενότητα σε Φεστιβάλ Βενετίας.

Με το μόνο αίτημα του Γάλλου παραγωγού του η ταινία του Νικήτα να είναι «διασκεδαστική, σέξι, ελληνική και χαμηλού προϋπολογισμού», οι δύο φίλοι αναζητούν ένα θέμα και μια ιστορία για λίγο πριν μια γυναίκα στην παραλία και το μικρό της τσιουάουα. αναφέρετέ τους ένα έντονο καλοκαίρι πριν από δύο χρόνια που μάλλον θα έκανε καλή ταινία. Καθώς αυτή η μοιραία χρονική περίοδος επαναλαμβάνεται μέσα από αναδρομές, σύντομα γίνεται σαφές ότι ακόμη και τότε, οι δύο φίλοι δούλευαν μαζί σε ένα σενάριο που κατέληξε να διακυβευτεί από τον Δημοσθένη. Ίσως το να κάνεις μια ταινία για αυτή την εμπειρία είναι ένας τρόπος να αντισταθμιστεί αυτή η αποτυχημένη συνεργασία. Καλοκαίρι με την Κάρμεν Είναι μια ταινία για μια ταινία, η οποία από μόνη της είναι για μια αποτυχημένη ταινία. Αυτή είναι μια διασκεδαστική και ειρωνική ιδέα, αλλά χρειάζεται λίγος χρόνος για να πραγματοποιηθεί πραγματικά και να προσφέρει κάτι περισσότερο από την απλή, επαναλαμβανόμενη συγκίνηση της μετα-αυτογνωσίας.

Η ιστορία εκείνου του καλοκαιριού, που οι φίλοι αφηγούνται χρονολογικά και του οποίου οι βασικές στιγμές χρησιμοποιούν για να σηματοδοτήσουν τα γεγονότα της ταινίας τους, επικεντρώνεται στον χωρισμό του Δημοσθένη με τον Πάνο (Νικόλαος Μίχας) και τα επακόλουθα. Ο άντρας με ίσιο πρόσωπο φαίνεται να ακολουθεί μια σχετικά πρακτική προσέγγιση για να αντιμετωπίσει τα συναισθήματά του και την απομόνωσή του, συνδέεται με άντρες μέσω εφαρμογών γνωριμιών και περνά χρόνο με φίλους, συμπεριλαμβανομένου του Νικήτα, που προσφέρουν την υποστήριξή τους. Αλλά καθώς οι δυο τους συζητούν αυτά τα γεγονότα και αναρωτιούνται γιατί έκανε ορισμένα πράγματα, ο Δημοσθένης αγωνίζεται να βρει ικανοποιητικές απαντήσεις. Μία από τις σημαντικότερες αποφάσεις του εκείνη την εποχή ήταν να δεχτεί την Κάρμεν, μια μινιατούρα Τσιουάουα που είχε αποκτήσει ο καυτερός πρώην φίλος του Πάνος μετά τον χωρισμό τους. Ο Πάνος ήταν δυσαρεστημένος με το απαιτητικό και φοβισμένο σκυλάκι και σχεδίαζε να το επιστρέψει στο καταφύγιο. Ο Δημοσθένης αποφάσισε να την πάρει για λίγο πριν από αυτό, παρόλο που αυτό θα την έκανε τελικά να υποφέρει περισσότερο.

Ένας από τους λόγους που ο Δημοσθένης τραβάει όλη την προσοχή, τόσο σε αυτό το προηγούμενο επεισόδιο όσο και σε ενεστώτα καθώς γράφεται η ταινία, είναι ότι κυριολεκτικά μοιάζει με Έλληνα θεό: φαρδιοί, δυνατοί ώμοι, έντονα καθορισμένοι μύες και χοντρός, μαύρα μαλλιά. Και το μούσι συλλαμβάνεται. Είναι κάτι που οι χαρακτήρες συζητούν έξυπνα και ξερά στην ταινία, στο πλαίσιο της παραλίας των ομοφυλόφιλων αλλά και στην καθημερινότητά τους, με τον αδύνατο Νικήτα να παραπονιέται για τη δυσκολία να βρει δουλειά ηθοποιού παίζοντας στρέιτ ανθρώπους σε σύγκριση με αυτό που είχε συνηθίσει ο Δημοσθένης, στο τη μέρα του. Ημέρες υποκριτικής. Αλλά ο άλλος λόγος για τον οποίο ο Δημοσθένης είναι ενδιαφέρον είναι ακριβώς η φαινομενική του έλλειψη αυτογνωσίας ή τουλάχιστον η παρορμητικότητά του—προσπαθεί να βρει απαντήσεις στο γιατί ενεργεί όπως κάνει, αλλά φαίνονται ανεπαρκείς.

Αυτό προστίθεται σε μια ταινία που είναι πιο διασκεδαστική παρά διασκεδαστική, καθώς η ιδέα ότι η ενδοσκόπηση είναι ένας απύθμενος λάκκος απηχείται μέσα από τη δομή του κειμένου της ίδιας της ταινίας. Όμως, ενώ είναι αναζωογονητικό να βλέπεις τη σπάνια απεικονιζόμενη δυναμική των ομοφυλόφιλων καλύτερων φίλων, αυτή η σατιρική οπτική για τον εαυτό και τη δημιουργία ταινιών φαίνεται κάπως αναγωγική και το να έρχεται, όπως συμβαίνει στο τέλος μιας τόσο ανάλαφρης ταινίας, είναι παραδόξως αντικλιμακτικό.

Καλοκαίρι με την Κάρμεν Παράγεται από την ελληνική εταιρεία Atalante σε συμπαραγωγή με την Argonauts Productions, την Ελληνική Ραδιοτηλεόραση – ΕΡΤ και την Athens Films Productions. Οι διεθνείς πωλήσεις διαχειρίζονται η Be For Films.