Μια μυστική βυθισμένη ήπειρος μπορεί να κρύβεται κάτω από την Ισλανδία

Ντάραμ, Ηνωμένο Βασίλειο – Μια μυστική, βυθισμένη ήπειρος μπορεί να κρύβεται κάτω από την Ισλανδία και τον ωκεανό που την περιβάλλει, σύμφωνα με μια διεθνή ομάδα γεωλόγων που ονομάζεται “Ισλανδία”.

Οι ερευνητές λένε ότι αυτή η ημι-υδρόβια γη μπορεί να εκτείνεται από τη Γροιλανδία στην Ευρώπη. Τα ευρήματά τους δείχνουν ότι θα μπορούσε να καλύψει μια έκταση περίπου 230.000 τετραγωνικών μιλίων, αλλά όταν η ομάδα περιλαμβάνει παρακείμενες περιοχές της δυτικής Βρετανίας στην “Μεγάλη Ισλανδία”, ολόκληρη η περιοχή θα μπορούσε να είναι σε μια έκταση περίπου 400.000 τετραγωνικών μιλίων. Αυτή είναι μια περιοχή μεγαλύτερη από την Αυστραλία.

Εάν οι επιστήμονες μπορούν να αποδείξουν την ύπαρξη αυτής της γης κάτω από τη θάλασσα, αυτό σημαίνει ότι η γιγαντιαία υπεράνθρωπος Pangea, η οποία περιελάμβανε όλα Εκταση γης Πριν διαλυθεί πριν από περισσότερα από 50 εκατομμύρια χρόνια, δεν διαλύθηκε πλήρως.

Αυτή η νέα θεωρία προκαλεί παλιές επιστημονικές ιδέες σχετικά με την έκταση του ωκεάνιου και ηπειρωτικού φλοιού στην περιοχή του Βόρειου Ατλαντικού και πώς ηφαιστειακά νησιά, όπως η Ισλανδία. Η παρουσία του ηπειρωτικού φλοιού, αλλά όχι του ωκεανού, θα μπορούσε να πυροδοτήσει συζητήσεις για μια νέα πηγή ορυκτών και υδρογονανθράκων, και οι δύο βρίσκονται στον ηπειρωτικό φλοιό.

Θα μπορούσε η Ισλανδία να πυροδοτήσει νομικές και πολιτικές συγκρούσεις;

Υπό ορισμένες προϋποθέσεις, η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας παρέχει στα παράκτια κράτη αποκλειστικά δικαιώματα στους μη ζώντες πόρους του βυθού που βρίσκονται δίπλα τους, εάν οι επιστήμονες μπορούν να αποδείξουν ότι ο βυθός είναι μια βυθισμένη επέκταση της μάζας της ηπειρωτικής γης.

Λέει ο καθηγητής Gillian Folger, ομότιμος καθηγητής Γεωφυσικής στο Τμήμα Επιστημών της Γης στο Πανεπιστήμιο Durham, σε μια δήλωση προς το SWNS.

“Για παράδειγμα, ο φλοιός κάτω από την Ισλανδία έχει πάχος πάνω από 40 χιλιόμετρα – επτά φορές μεγαλύτερο από το κανονικό ωκεάνιο φλοιό. Αυτό είναι απλά ανεξήγητο. Ωστόσο, όταν εξετάσαμε την πιθανότητα αυτή η παχιά κρούστα να είναι ηπειρωτική, τα δεδομένα μας ξαφνικά είχαν νόημα. Αυτό οδήγησε αμέσως στη συνειδητοποίηση ότι η ηπειρωτική περιοχή ήταν πολύ μεγαλύτερη από την ίδια την Ισλανδία – υπάρχει μια ήπειρος κρυμμένη εκεί κατω απο την θαλασσα. “

Η μελέτη διεξήχθη από τον καθηγητή Folger, έναν παγκόσμιο κορυφαίο γεωλόγο του οποίου η έρευνα συνέβαλε στη χαρτογράφηση της γεωλογικής δομής του πυθμένα της θάλασσας σε σχέση με τις ηπειρωτικές χερσαίες μάζες. Τα αποτελέσματα εμφανίζονται στο νέο βιβλίο, Τα βήματα του Γουόρεν Β. Χάμιλτον: Νέες ιδέες στις Επιστήμες της ΓηςΑπό τη Γεωλογική Εταιρεία της Αμερικής.

“Υπάρχει υπέροχο έργο που πρέπει να γίνει για να αποδειχθεί η ύπαρξη της Ισλανδίας, αλλά ανοίγει επίσης μια εντελώς νέα προοπτική για τη γεωλογική μας κατανόηση του κόσμου. Κάτι παρόμοιο θα μπορούσε να συμβεί σε πολλά μέρη”, προσθέτει ο Folger. “Μπορούμε τελικά να δούμε χάρτες οι ωκεανοί και οι θάλασσές μας επανασυνδέονται ως η κατανόησή μας για το τι αλλάζει αλλά βρίσκεται υπόγεια. “

Η ανακάλυψη της Ισλανδίας θα είναι μια ακριβή διαδικασία

Η ερευνητική ομάδα συνεργάζεται τώρα με συνεργάτες από όλο τον κόσμο για να δοκιμάσει τη θεωρία τους, η οποία θα ξεκινήσει μόλις μειωθούν οι περιορισμοί COVID-19. Αυτή η εργασία θα μπορούσε να περιλαμβάνει έρευνες ηλεκτρικής αγωγιμότητας και τη συλλογή κρυστάλλων ζιρκονίου στην Ισλανδία και αλλού.

Άλλες δοκιμές, όπως το σεισμικό προφίλ και η γεώτρηση, θα χρειαστούν χρηματοδότηση εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι χώρες πιθανότατα θα πληρώσουν τους λογαριασμούς για Δουλέψτε τόσο σημαντικό.

«Χώρες σε όλο τον κόσμο ξοδεύουν τεράστιους πόρους για τη διεξαγωγή υποθαλάσσιων γεωλογικών ερευνών για να οριοθετήσουν τα ηπειρωτικά ράφια και να διεκδικήσουν αποκλειστικά ορυκτά δικαιώματα εκεί», λέει ο καθηγητής Philip Steinberg, Διευθυντής της IBRU, Κέντρο Ερευνών στα Σύνορα του Πανεπιστημίου Durham.

«Η έρευνα όπως αυτή του καθηγητή Folger, που μας αναγκάζει να επανεξετάσουμε τη σχέση μεταξύ του θαλάσσιου πυθμένα και της ηπειρωτικής γεωλογίας, θα μπορούσε να έχει εκτεταμένο αντίκτυπο σε χώρες που προσπαθούν να προσδιορίσουν ποια περιοχή του θαλάσσιου πυθμένα είναι αποκλειστικό απόθεμα και ποιες περιοχές πρέπει να είναι διέπεται από τη διεθνή αρχή του θαλάσσιου πυθμένα. Οι θάλασσες ως «κοινές» ανθρώπινη κληρονομιά. “

Ο συγγραφέας SWNS William Gaines συνέβαλε σε αυτήν την έκθεση.