Πηγή εικόνας: Vox España – CC0
Η Ευρώπη συνεχίζει να μας υπενθυμίζει ότι τα γεωπολιτικά συμφέροντα υπερισχύουν της ιδεολογίας.
Η ευρωπαϊκή πολιτική είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς τα κράτη και τα πολιτικά κόμματα είναι πρόθυμα να εγκαταλείψουν τα ιδεολογικά τους θεμέλια για να διατηρήσουν την εξουσία, έστω και για μικρό χρονικό διάστημα.
Η φαινομενική πολιτική αλλαγή στη θέση του Ιταλού πρωθυπουργού Giorgia Meloni και του κόμματός του Fratelli d’Italia είναι η τελευταία απόδειξη ότι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί χρησιμοποιούν την ιδεολογία μόνο ως μέσο. Μόλις πάρουν την εξουσία, υπόκεινται στις ίδιες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που κυριαρχούν στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Αυτός ο ισχυρισμός ισχύει εξίσου για τα δεξιά και τα αριστερά.
Για παράδειγμα, το 2015, η Ριζοσπαστική Προοδευτική Αριστερή Συμμαχία στην Ελλάδα συγκλόνισε την Ευρώπη και τον κόσμο η νίκη Σχεδόν οι μισές έδρες στο κοινοβούλιο. Ήταν μια ιστορία επιτυχίας που αναζωογόνησε την αριστερά παντού.
Για χρόνια, ο Αλέξης Τσίπρας, ηγέτης του μικρού ριζοσπαστικού αριστερού κόμματος, Σύριζα, οργίζεται ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Ευρώπης, κατηγορώντας τις για το μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής κρίσης του 2008.
Αλλά μόλις ανέβηκε στην εξουσία, η αριστερή ιδεολογία του Τσίπρα μπήκε στο μάτι η βάρδιαΕίτε από επιλογή είτε υπό πίεση. Στο τέλος της θητείας του, το 2019, το σύμβολο της νέας ευρωπαϊκής αριστεράς συνέβαλε στην ανατροπή κάθε αναβίωσης της αριστεράς στην Ευρώπη, καθώς η ελληνική οικονομία έγινε όμηρος ισχυρών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και πολυεθνικών εταιρειών.
Αυτός ο «πραγματισμός» που δάμασε τον ΣΥΡΙΖΑ, μετατρέποντάς τον σε άλλο μεγάλο ευρωπαϊκό πολιτικό κόμμα, λειτουργεί σήμερα στην Ιταλία. Η ειρωνεία είναι ότι οι Fratelli d’Italia -οι «Αδελφοί της Ιταλίας» του Μελόνι – είχαν την έδρα της εξουσίας στη Ρώμη από την πολύ ακραία πολιτική δεξιά, όχι την αριστερά.
Μελόνι έγινε Πρωθυπουργός της Ιταλίας τον Οκτώβριο του 2022. Το κόμμα της κέρδισε το μεγαλύτερο μερίδιο των εδρών στο κοινοβούλιο, αλλά μπορούσε να κυβερνήσει μόνο μέσω ενός συνασπισμού ίσων ή πιο ακροδεξιών κομμάτων – το Forza Italia του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και ο Ματέο Σαλβίνι Λέγκα.
Αν και οι ακροδεξιές πολιτικές τάσεις έχουν αυξηθεί πρόσφατα σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης, η κυβέρνηση Μελόνι ήταν η πιο ξεκάθαρη και επικίνδυνη εκδήλωση αυτού του φαινομένου.
Λίγο μετά το σχηματισμό της κυβέρνησής της, η ρητορική της Μελόνι εντάθηκε, σηματοδοτώντας μια επικίνδυνη απομάκρυνση από τον κυρίαρχο ευρωπαϊκό πολιτικό λόγο. Αυτό ενσαρκώθηκε σε μια εμπρηστική ομιλία στη Μελώνη τον Νοέμβριο, στην οποία σοκαρίστηκε επιτέθηκε Η εκμετάλλευση των αφρικανικών πόρων, ανθρώπων και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων από τη Γαλλία. Τα λόγια της ήταν τόσο τσιμπημένα που πολλοί στα αριστερά κούνησαν το κεφάλι τους καταφατικά.
Ως υποκατάστατο για τις αθέμιτες εμπορικές και οικονομικές πρακτικές της Γαλλίας, ο Μελόνι ταξίδεψε στην Αλγερία τον Ιανουάριο για να υπογράψει συμφωνία Ιστορική συμφωνία για το φυσικό αέριο.
Καθώς ο υπό την ηγεσία των ΗΠΑ οικονομικός πόλεμος στην Κίνα έχει ενταθεί τους τελευταίους μήνες, η Ιταλία βρέθηκε σε μια δύσκολη κατάσταση, μια κατάσταση που δεν μπορεί να επιλυθεί μέσω της σκληρής ακροδεξιάς ιδεολογίας ή της οργισμένης ρητορικής.
Τώρα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα.
Γράφτηκε στην ιταλική καθημερινή εφημερίδα La Stampa, στις 3 Μαΐου, ο πρώην πρέσβης της Ιταλίας στο ΝΑΤΟ, Στέφανο Στεφανίνι ανακοινώνω ότι «ο διεθνής νόμος ισορροπίας της Ρώμης τελείωσε» και «δεν υπάρχουν δίχτυα ασφαλείας».
Από την Ιταλία Συνέβη Ένα μνημόνιο κατανόησης για την ένταξη στη μαζική θαλάσσια οικονομική «Πρωτοβουλία Belt and Road» της Κίνας, το 2019, δέχτηκε επίθεση από την ιταλική κυβέρνηση.
Ούτε η Ουάσιγκτον ούτε οι Βρυξέλλες ήταν χαρούμενοι που η Ιταλία είχε συμμετάσχει σε αυτό που επέλεξαν να κατανοήσουν ως κινεζική ώθηση για τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας.
Αν και πολλές άλλες χώρες έχουν ήδη προσχωρήσει στην επικερδή συμφωνία με την Κίνα, η ένταξη της Ιταλίας δημιουργεί ένα επικίνδυνο προηγούμενο από τη Δύση. Η Ιταλία είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΝΑΤΟ και της Ομάδας των Επτά και είναι η τρίτη μεγαλύτερη χώρα Οικονομία στην Ευρώπη. Ήταν η πρώτη μεγάλη δυτική δύναμη που προσχώρησε στην πρωτοβουλία Belt and Road.
Αν και το ΜΣ δεν είναι ένα πολιτικά δεσμευτικό έγγραφο, η παραχώρηση πρόσβασης στην Κίνα στα ιταλικά λιμάνια είναι μια συμβολική και στρατηγική νίκη για το Πεκίνο έναντι των δυτικοαμερικανών αντιπάλων του.
Στις 28 Μαΐου όμως η Μελώνη Λέγω Η καθημερινή εφημερίδα Il Messaggero ανέφερε ότι η χώρα της εξετάζει το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει τη συνεργασία της με την Κίνα.
«Η εκτίμησή μας είναι πολύ ακριβής και αγγίζει πολλές ανησυχίες», είπε.
Είναι όμως αυτά τα «συμφέροντα» ιταλικά;
Πριν ακόμα μπω στο BRI, μπήκα στην Ιταλία Τεράστια κέρδη των αυξανόμενων εμπορικών της σχέσεων με τους Κινέζους. Μεταξύ 2001 και 2019, το συνολικό εμπόριο μεταξύ των δύο χωρών εκτινάχθηκε από 9,6 δισεκατομμύρια δολάρια σε 49,9 δισεκατομμύρια δολάρια.
Αυτοί οι αριθμοί είναι σημαντικοί για την ιταλική οικονομία, ειδικά καθώς συνεχίζει να κλίνει στο χείλος του γκρεμού οικονομικός πληθωρισμόςύφεση και μείωση των μισθών.
Ο ρυθμός ανάπτυξης έχει επιβραδυνθεί τα τελευταία χρόνια, αλλά κυρίως ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας ύφεσης και της αύξησης του ενεργειακού κόστους που προκύπτει από την πανδημία COVID και Ο πόλεμος Ρωσίας και Ουκρανίαςαντίστοιχα.
Πολλά μπορούν επίσης να ειπωθούν για την κακοδιαχείριση της οικονομίας της Ιταλίας, τη διαφθορά και την αποτυχία της ΕΕ να τονώσει την ανάπτυξη σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Βέβαια, η Μελόνι απείλησε να φύγει από το BRI πριν ακόμη γίνει πρωθυπουργός. Αλλά η ρητορική της, λοιπόν, υποκινήθηκε από το πολιτικό της πρόγραμμα, το οποίο καταπατούσε την πλήρη ιταλική ανεξαρτησία από κάθε ξένη επιρροή.
Ωστόσο, οι απόψεις της επί του θέματος υποκινούνται τώρα από κάτι εντελώς άλλο: τον φόβο των επιπτώσεων από τους δυτικούς συμμάχους, ιδιαίτερα τις Ηνωμένες Πολιτείες. μετά Σύνοδος Κορυφής της G7 Στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας από τις 19 έως τις 21 Μαΐου οι ηγέτες της Δύσης και της Ιαπωνίας Σύμφωνος Σε μια περίεργη φόρμουλα, «αφαιρέστε τους κινδύνους» χωρίς «αποσύνδεση» από την Κίνα.
Κατά την κατανόηση του Meloni, αυτό σήμαινε «καλές σχέσεις… με το Πεκίνο, χωρίς απαραίτητα να αποτελεί μέρος ενός γενικού στρατηγικού σχεδιασμού». Λέγω Il Messaggero.
Ο Μελόνι έχει γίνει πλέον ο κατεξοχήν «πραγματιστής», μιλώντας την τυπική υψηλή γλώσσα ενός ευρωπαίου ηγέτη με καλή συμπεριφορά.
Στην Ευρώπη, η ιδεολογία αποδεικνύεται, για άλλη μια φορά, ότι είναι απλή ρητορική που χρησιμοποιείται για τοπικούς εκλογικούς σκοπούς. Όταν η εθνική πολιτική έρχεται αντιμέτωπη με γεωπολιτικά συμφέροντα, η νεοφιλελεύθερη πολιτική αναδεικνύεται νικητής, από την Ελλάδα μέχρι την Ιταλία και τους υπόλοιπους.