Κάθε καλοκαίρι, οι Έλληνες έρχονται να κολυμπήσουν στις παραλίες του Αιγαίου και του Ιονίου, να κάνουν μπάνιο στον ήλιο ή να χαλαρώσουν σε όμορφα εστιατόρια ή μοντέρνα beach bar. Απολάμβαναν όμως οι αρχαίοι Έλληνες το κολύμπι στην παραλία όπως εμείς σήμερα;
Ποια είναι η σχέση των αρχαίων Ελλήνων με την ακτή; Μπορεί να φαίνεται αδύνατο για πλούσιους γηγενείς Αθηναίους ή Σπαρτιάτες να βγουν στην ξηρά με το άρμα τους.
Παρόλο που η κουλτούρα των διακοπών ξεκίνησε στην παραλία της Ευρώπης στα τέλη του 1700, η προηγμένη μεταφορά διευκόλυνε την πλοήγηση στη θάλασσα και υπάρχουν ενδείξεις ότι οι αρχαίοι Έλληνες απολάμβαναν πραγματικά να ξαπλώνουν στις αμμώδεις ακτές της χώρας.
Οι αρχαίοι Έλληνες ίσως πήγαιναν στην παραλία για να γλιτώσουν από τον καυτό καιρό
Αυτή η ιστορία για τον Διογένη τον Κυνικό ρίχνει λίγο φως:
Ο Μέγας Αλέξανδρος ερχόταν από την Κόρινθο για να συγκεντρώσει τους Έλληνες για την εισβολή του στην Περσία. Εκεί είδε τον Διογένη στην παραλία.
Ο Διογένης είχε τη φήμη του πιο ευτυχισμένου ανθρώπου στον κόσμο — παρά το παρατσούκλι του «Ο Κυνικός». Ο Αλέξανδρος ήρθε κοντά του και προσφέρθηκε να δώσει στον Διογένη ό,τι ήθελε.
Καθώς ο Αλέξανδρος εμπόδιζε τον ήλιο, ο Διογένης του είπε να μείνει μακριά.
Όπως είπε ένας σχολιαστής: «Αν ζούσα στην Ελλάδα στην αρχαιότητα, ο καιρός θα έψαχνε νερό για να με δροσίσει, ειδικά αν δεν ήταν πολύ μακριά».
«Το να ζω σε ένα νησί είναι πάντα γύρω μου», πρόσθεσε ο σχολιαστής.
Οι αρχαίοι άνθρωποι ήξεραν σίγουρα κολύμπι
Δεν αμφισβητείται, ωστόσο, ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήξεραν να κολυμπούν και το έκαναν για ευχαρίστηση και δουλειά.
Το κολύμπι ήταν τόσο φυσικό για τους αρχαίους Έλληνες που δεν υπήρχε καμία οδηγία σε αυτές τις ασκήσεις.
Τα παιδιά έμαθαν να κολυμπούν καθώς οι γονείς τους τα έμαθαν να περπατούν.
Ο Πλάτων θεωρούσε έναν αγράμματο άνθρωπο που δεν ήξερε κολύμπι.
Ο Αριστοτέλης πίστευε ότι το κολύμπι στον ωκεανό ήταν καλύτερο για την υγεία από το κολύμπι σε λίμνες και ποτάμια. Προτίμησε την ψύξη από το ζεστό νερό.
Η σωματική δραστηριότητα στο κολύμπι είναι απαραίτητη για τους στρατιώτες που πρέπει να διασχίσουν ένα ποτάμι ή να κολυμπήσουν για τη ζωή τους σε περίπτωση ναυαγίου κατά τη διάρκεια ναυμαχιών.
Αξιοσημείωτη είναι η αφήγηση του Ομήρου της Ιλιάδας για την αναχώρηση του ελληνικού ναυτικού στον Τρωικό πόλεμο.
Ο Δουκιδίτης μας λέει ότι όταν οι Αθηναίοι πολιόρκησαν τα Specteria, οι Δύτες μπόρεσαν να φέρουν προμήθειες για τους Σπαρτιάτες στο νησί κολυμπώντας υποβρύχια και τραβώντας καλάθια πίσω τους.
Σύμφωνα με την περιγραφή της Μάχης των Συρακουσών από τον Ηρόδοτο, οι Αθηναίοι έστειλαν δύτες για να καταστρέψουν το υποβρύχιο απόθεμα των Συρακουσών για να αποτρέψουν την προσέγγιση εχθρικών σκαφών.
Το γεγονός αυτό αποδίδει και στον μεγάλο αριθμό των επιζώντων της μάχης της Σαλαμίνας το 480 π.Χ.
Ο Nigel Guy Wilson λέει ότι «Η Εγκυκλοπαίδεια της Αρχαίας Ελλάδας» περιέχει αναφορές σε πολλά στυλ κολύμβησης, συμπεριλαμβανομένων τόσο του στήθους όσο και του crawl, και αρχικά υποβοηθήθηκε από σωσίβια από φελλό.
Ένας πίνακας του 5ου αιώνα από το Paestum δείχνει έναν νεαρό άνδρα να πηδά από έναν πύργο καταδύσεων. Υπάρχουν λογοτεχνικά στοιχεία για περιστασιακούς αγώνες κολύμβησης στην αρχαία Ελλάδα.
“Εμπειρογνώμονας τηλεόρασης. Μελετητής τροφίμων. Αφιερωμένος συγγραφέας. Ανεμιστήρας ταξιδιού. Ερασιτέχνης αναγνώστης. Εξερευνητής. Αθεράπευτος φανατικός μπύρας”