Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν έναν εξαιρετικά καυτό εξωπλανήτη στο μέγεθος της Γης με ένα ημισφαίριο λάβας

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν έναν ασυνήθιστο εξωπλανήτη στο μέγεθος της Γης που πιστεύουν ότι περιέχει το ένα ημισφαίριο λιωμένης λάβας, με το άλλο μισό παλιρροϊκό κλειδωμένο σε αέναο σκοτάδι. Συν-συγγραφείς και επικεφαλής της μελέτης Benjamin Capestrant (Πανεπιστήμιο της Φλόριντα) και Melinda Soares-Furtado (Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison) Δώστε λεπτομέρειες Χθες στις συνάντηση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στη Νέα Ορλεάνη. ότι Σχετικό χαρτί Μόλις δημοσιεύτηκε στο Astronomical Journal. τελευταίος χαρτί Δημοσιεύτηκε σήμερα στο περιοδικό Astronomy and Astrophysics από μια διαφορετική ομάδα περιγράφει την ανακάλυψη ενός μικρού, ψυχρού εξωπλανήτη με έναν τεράστιο εξωπλανήτη 100 φορές τη μάζα του Δία.

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, χάρη στην τεράστια σειρά εξωπλανητών που ανακαλύφθηκε από την αποστολή Κέπλερ, έχουμε τώρα μια καλή ιδέα για το ποιοι τύποι πλανητών υπάρχουν εκεί έξω, πού βρίσκονται σε τροχιά και πόσο συνηθισμένοι είναι οι διαφορετικοί τύποι. Αυτό που μας λείπει είναι μια καλή αίσθηση του τι σημαίνει αυτό όσον αφορά τις συνθήκες στους ίδιους τους πλανήτες. Ο Κέπλερ μπορεί να μας πει το μέγεθος ενός πλανήτη, αλλά δεν ξέρει από τι αποτελείται ο πλανήτης. Και οι πλανήτες στην «κατοικήσιμη ζώνη» γύρω από τα αστέρια θα μπορούσαν να είναι συνεπείς με οτιδήποτε, από φλεγόμενες κολάσεις μέχρι παγωμένους βράχους.

Ο Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS) εκτοξεύτηκε με στόχο να μας βοηθήσει να μάθουμε πώς μοιάζουν στην πραγματικότητα οι εξωπλανήτες. Το TESS έχει σχεδιαστεί για να αναγνωρίζει πλανήτες που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από φωτεινά αστέρια σχετικά κοντά στη Γη, συνθήκες που θα επιτρέψουν στις επόμενες παρατηρήσεις να μάθουν για τις συνθέσεις τους και ίσως τις συνθέσεις της ατμόσφαιράς τους.

Το Kepler και το TESS εντοπίζουν πλανήτες χρησιμοποιώντας αυτό που ονομάζεται μέθοδος διέλευσης. Αυτό ισχύει για συστήματα στα οποία οι πλανήτες περιφέρονται σε ένα επίπεδο που τους μεταφέρει μεταξύ του αστέρα τους και της Γης. Ενώ συμβαίνει αυτό, ο πλανήτης μπλοκάρει ένα μικρό μέρος του αστρικού φωτός που βλέπουμε από τη Γη (ή τις κοντινές τροχιές). Εάν αυτές οι βυθίσεις στο φως συμβαίνουν τακτικά, υποδεικνύουν ότι υπάρχει κάτι σε τροχιά γύρω από το αστέρι.

Αυτό μας λέει κάτι για τον πλανήτη. Η συχνότητα των βυθίσεων στο φως ενός αστεριού μας λέει πόσο χρόνο χρειάζεται για να περιφερθεί σε τροχιά, κάτι που μας λέει πόσο μακριά είναι ένας πλανήτης από το άστρο υποδοχής του. Αυτό, εκτός από τη φωτεινότητα του ξενιστή αστέρα, μας λέει πόσο εισερχόμενο φως λαμβάνει ο πλανήτης, το οποίο θα επηρεάσει τη θερμοκρασία του. (Το εύρος των αποστάσεων όπου οι θερμοκρασίες αντιστοιχούν σε υγρό νερό ονομάζεται κατοικήσιμη ζώνη.) Μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε, μαζί με την ποσότητα του μπλοκαρισμένου φωτός, για να υπολογίσουμε το μέγεθος του πλανήτη.

Αλλά για να κατανοήσουμε πραγματικά τους άλλους πλανήτες και την ικανότητά τους να υποστηρίζουν τη ζωή, πρέπει να καταλάβουμε από τι αποτελούνται και πώς είναι η ατμόσφαιρά τους. Αν και το TESS δεν απαντά σε αυτές τις ερωτήσεις, έχει σχεδιαστεί για να βρίσκει πλανήτες με άλλα όργανα που μπορούν να τους απαντήσουν.