Σχεδόν ένα εκατομμύριο χρόνια πριν, ένα κατακλυσμικό γεγονός σχεδόν εξαφάνισε τους προγόνους της ανθρωπότητας.
Τα γονιδιωματικά δεδομένα από 3.154 σύγχρονους ανθρώπους υποδηλώνουν μείωση του πληθυσμού από περίπου 100.000 σε μόνο 1.280 αναπαραγωγικά άτομα πριν από περίπου 900.000 χρόνια. Αυτό αντιπροσωπεύει μια εκπληκτική μείωση του πληθυσμού κατά 98,7%, που διαρκεί 117.000 χρόνια και θα μπορούσε να είχε οδηγήσει στην εξαφάνιση της ανθρωπότητας.
Το γεγονός ότι βρισκόμαστε σήμερα εδώ, σε τόσο μεγάλο αριθμό, είναι απόδειξη ότι αυτό δεν ισχύει. Όμως, τα ευρήματα, σύμφωνα με μια ομάδα με επικεφαλής τους γενετιστές Haiping Li της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών και τον Yi-Hsuan Pan του Normal University East China στην Κίνα, θα μπορούσαν να εξηγήσουν ένα περίεργο κενό στο αρχείο απολιθωμάτων του Πλειστόκαινου ανθρώπου.
«Το χάσμα στα αφρικανικά και ευρασιατικά αρχεία απολιθωμάτων μπορεί να εξηγηθεί από αυτό το σημείο συμφόρησης στην πρώιμη λίθινη εποχή με ιστορικούς όρους». Λέει ο ανθρωπολόγος Giorgio Manzi Πανεπιστήμιο Sapienza της Ρώμης στην Ιταλία. «Συμπίπτει με αυτήν την προτεινόμενη χρονική περίοδο σημαντικής απώλειας απολιθωμάτων».
Πληθυσμιακή συμφόρησηΌπως είναι γνωστό, σημαντικές μειώσεις στον αριθμό των ομάδων δεν είναι ασυνήθιστες. Όταν ένα είδος καταστρέφεται από ένα γεγονός όπως ο πόλεμος, η πείνα ή η κλιματική κρίση, η προκύπτουσα μείωση της γενετικής ποικιλότητας μπορεί να εντοπιστεί μέσω των απογόνων των επιζώντων. Με αυτόν τον τρόπο γνωρίζουμε ότι υπήρχε επίσης μια συμφόρηση ανθρώπινου πληθυσμού στο βόρειο ημισφαίριο πιο πρόσφατα, περίπου 7.000 χρόνια πριν.
Ωστόσο, όσο πιο πίσω στο χρόνο θέλετε να πάτε, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να πάρετε ένα ουσιαστικό σήμα.
Για αυτήν την τελευταία ανάλυση, η ερευνητική ομάδα ανέπτυξε μια νέα μέθοδο που ονομάζεται γρήγορη συνένωση νανο-χρόνου (FitCoal) για να παρακάμψει τη συσσώρευση αριθμητικών σφαλμάτων που συνήθως σχετίζονται με την προσπάθεια να ξεδιαλύνουν αυτά τα γεγονότα του παρελθόντος.
Χρησιμοποίησαν το FitCoal για να αναλύσουν γονιδιωματικά δεδομένα από 3.154 ανθρώπους από όλο τον κόσμο, από 10 αφρικανικούς και 40 μη αφρικανικούς πληθυσμούς, για να δουν πώς οι γενεαλογικές γενεαλογίες ποικίλλουν με την πάροδο του χρόνου. Τα αποτελέσματά τους έδειξαν μια σημαντική πληθυσμιακή συμφόρηση μεταξύ περίπου 930.000 και 813.000 ετών πριν, που είδε τη σημερινή γενετική ποικιλότητα να χάνεται έως και 65,85 τοις εκατό.
Όσον αφορά τα αίτια της συμφόρησης, δεν θα είμαστε ποτέ 100% σίγουροι για τους παράγοντες που συνέβαλαν, αλλά υπήρχε ένα σημαντικό γεγονός που συνέβαινε εκείνη την εποχή που θα μπορούσε να παίξει ρόλο – Μεταβατική περίοδος του Μεσοπλειστόκαινουκατά την οποία οι κύκλοι των παγετώνων στη Γη άλλαξαν δραματικά.
Οι κλιματικές διαταραχές μπορεί να έχουν δημιουργήσει συνθήκες που δεν ήταν ευνοϊκές για τις ανθρώπινες ομάδες που προσπαθούσαν να επιβιώσουν εκείνη την εποχή, οδηγώντας σε λιμό και συγκρούσεις που μείωσαν περαιτέρω τον πληθυσμό.
«Η νέα ανακάλυψη ανοίγει ένα νέο πεδίο στην ανθρώπινη εξέλιξη γιατί εγείρει πολλά ερωτήματα». λέει ο Παν«Όπως το πού ζούσαν αυτά τα άτομα, πώς ξεπέρασαν τις καταστροφικές κλιματικές αλλαγές και αν η φυσική επιλογή κατά τη διάρκεια μιας συμφόρησης επιτάχυνε την εξέλιξη του ανθρώπινου εγκεφάλου».
Το σημείο συμφόρησης φαίνεται να συνέβαλε σε ένα άλλο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του ανθρώπινου γονιδιώματος: τη σύντηξη δύο χρωμοσωμάτων για να σχηματιστεί χρωμόσωμα 2.
Οι άνθρωποι έχουν 23 ζεύγη χρωμοσωμάτων. Οτιδήποτε άλλο Του ανθρώπου Όσοι ζουν σήμερα – που αποτελούνται από μεγάλους πιθήκους – έχουν 24. Ο σχηματισμός του χρωμοσώματος 2 φαίνεται να ήταν μια πολύπλοκη διαδικασία. Εκδήλωση ειδοποίησης Κάτι που ενθάρρυνε τους ανθρώπους σε μια διαφορετική εξελικτική πορεία.
«Αυτά τα αποτελέσματα είναι μόνο η αρχή». πες μου. «Οι μελλοντικοί στόχοι αυτής της γνώσης είναι να ζωγραφίσει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της ανθρώπινης εξέλιξης κατά τη διάρκεια αυτής της μεταβατικής περιόδου από το Πρώιμο Πλειστόκαινο στο Μέσο Πλειστόκαινο, η οποία με τη σειρά της θα συνεχίσει να αποκαλύπτει τα μυστήρια της πρώιμης ανθρώπινης προέλευσης και εξέλιξης».
Η έρευνα έχει δημοσιευθεί στο Επιστήμες.