Ο θάνατος ενός Ιρανού που ενέπνευσε την ταινία του Σπίλμπεργκ «The Terminal» στο αεροδρόμιο του Παρισιού

Ένας Ιρανός που έζησε για 18 χρόνια στο αεροδρόμιο Σαρλ ντε Γκωλ του Παρισιού, του οποίου η ιστορία ενέπνευσε χαλαρά την ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ «The Terminal», πέθανε το Σάββατο στο αεροδρόμιο που είχε καλέσει εδώ και καιρό σπίτι του, δήλωσαν αξιωματούχοι.

Ο Mehran Karimi Nasseri πέθανε μετά από καρδιακή προσβολή στον τερματικό σταθμό 2F στο αεροδρόμιο σήμερα το απόγευμα, σύμφωνα με αξιωματούχο της Αρχής του αεροδρομίου του Παρισιού. Ο αξιωματούχος είπε ότι η αστυνομία και μια ιατρική ομάδα τον περιθάλψαν αλλά δεν κατάφεραν να τον σώσουν. Ο αξιωματούχος δεν είναι εξουσιοδοτημένος να αποκαλύψει το όνομά του.

Ο Nasseri έζησε στο Terminal 1 του αεροδρομίου από το 1988 έως το 2006, αρχικά με νομικά προβλήματα επειδή δεν είχε έγγραφα διαμονής και αργότερα από δική του προφανή επιλογή.

Χρόνο με το χρόνο, κοιμόταν σε ένα κόκκινο πλαστικό παγκάκι, έκανε φίλους με εργαζόμενους στο αεροδρόμιο, έκανε μπάνιο σε εγκαταστάσεις του προσωπικού, έγραφε στα ημερολόγιά του, διάβαζε περιοδικά και ερευνούσε τους ταξιδιώτες που διέρχονται.

Το πλήρωμα τον αποκάλεσε Λόρδο Άλφρεντ και έγινε διασημότητα μεταξύ των επιβατών.

«Τελικά, φεύγω από το αεροδρόμιο», είπε στο Associated Press το 1999, καπνίζοντας μια πίπα στο κάθισμά του, φαινόταν αδύναμος με τα μακριά, χνουδωτά μαλλιά, τα βαθουλωμένα μάτια και τα κούφια του μάγουλα. «Αλλά ακόμα περιμένω για διαβατήριο ή βίζα διέλευσης».

Ο Νασέρι γεννήθηκε το 1945 στο Σουλεϊμάν, τμήμα του Ιράν υπό βρετανική δικαιοδοσία εκείνη την εποχή, από πατέρα Ιρανό και μητέρα Βρετανίδα. Έφυγε από το Ιράν για να σπουδάσει στην Αγγλία το 1974. Όταν επέστρεψε, όπως είπε, φυλακίστηκε επειδή διαμαρτυρόταν κατά του Σάχη και τον απέλασαν χωρίς διαβατήριο.

Έκανε αίτηση για πολιτικό άσυλο σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες του Βελγίου του χορήγησε τα διαπιστευτήρια ως πρόσφυγας, αλλά είπε ότι η τσάντα του που περιείχε το πιστοποιητικό πρόσφυγα κλάπηκε σε σιδηροδρομικό σταθμό του Παρισιού.

Η γαλλική αστυνομία τον συνέλαβε αργότερα, αλλά δεν μπόρεσε να τον απελάσει πουθενά γιατί δεν είχε επίσημα έγγραφα. Κατέληξε στο Charles de Gaulle τον Αύγουστο του 1988 και έμεινε.

Περισσότερες γραφειοκρατικές γκάφες και ολοένα και πιο αυστηροί ευρωπαϊκοί νόμοι για τη μετανάστευση τον κράτησαν σε μια γη του κανενός για χρόνια.

Όταν τελικά πήρε τα χαρτιά ασύλου, περιέγραψε την έκπληξη και την ανασφάλειά του που έφυγε από το αεροδρόμιο. Σύμφωνα με πληροφορίες, αρνήθηκε να το υπογράψει και κατέληξε να μείνει εκεί αρκετά ακόμη χρόνια μέχρι που νοσηλεύτηκε το 2006, ζώντας αργότερα σε άσυλο στο Παρίσι.

Όσοι τον έκαναν φίλο στο αεροδρόμιο είπαν ότι τα χρόνια που ζούσε σε χώρο χωρίς παράθυρα επηρέασαν την ψυχική του κατάσταση. Ο γιατρός του αεροδρομίου τη δεκαετία του 1990 ανησυχούσε για τη σωματική και ψυχική του υγεία, αποκαλώντας τον «εδώ πετρωμένο». Ένας φίλος του πράκτορα εισιτηρίων τον παρομοίασε με κρατούμενο που δεν μπορεί να «ζήσει στο εξωτερικό».

Ο αξιωματούχος του αεροδρομίου είπε ότι ο Nasseri ζούσε ξανά στο Charles de Gaulle τις εβδομάδες πριν από το θάνατό του.

Η χαλαρά συγκλονιστική ιστορία του Nasseri ενέπνευσε την ταινία του 2004 The Terminal με πρωταγωνιστή τον Tom Hanks, καθώς και μια γαλλική ταινία, “Lost in Transit” και μια όπερα που ονομάζεται Flight.

Στο The Terminal, ο Χανκς υποδύεται τον Βίκτορ Ναβόρσκι, έναν άντρα που φτάνει στο αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης από τη φανταστική χώρα της ανατολικής Ευρώπης Κρακόφσκι και ανακαλύπτει ότι μια εν μία νυκτί πολιτική επανάσταση έχει ακυρώσει όλα τα ταξιδιωτικά του έγγραφα. Ο Βίκτορ ρίχνεται στον τερματικό σταθμό του διεθνούς αεροδρομίου και του λένε ότι πρέπει να μείνει εκεί μέχρι να διευθετηθεί η κατάστασή του, κάτι που συνεχίζεται καθώς η αναταραχή συνεχίζεται στο Κρακόφσκι.

Δεν υπήρξαν άμεσα διαθέσιμες πληροφορίες για επιζώντες.