Από την καταστροφή του λιμανιού της Βηρυτού στις 4 Αυγούστου 2020, οι γαλλικές αρχές αύξησαν τον αριθμό των ταξιδιών, των πρωτοβουλιών, των πιέσεων και των εκκλήσεων προς τη διεθνή κοινότητα να βοηθήσουν στις προσπάθειες ανοικοδόμησης και σταθεροποίησης στον Λίβανο. Ένα χρόνο μετά την έκρηξη, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν και ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες οργάνωσαν μια εικονική σύνοδο κορυφής προκειμένου να συγκεντρωθούν τουλάχιστον 350 εκατομμύρια δολάρια έκτακτης βοήθειας για τον Λιβανέζικο λαό. Στη διάσκεψη θα συμμετάσχουν βίντεο 40 αρχηγοί κρατών, μεταξύ των οποίων ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, ο πρόεδρος της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ Ελ-Σίσι, ο βασιλιάς Αμπντάλα Β of της Ιορδανίας και ο πρόεδρος του Λιβάνου Μισέλ Αούν.
Αντιμέτωπος με τη χειρότερη οικονομική κρίση στην ιστορία του, ο Λίβανος βρίσκεται στην πιο απελπιστική του κατάσταση από τον εμφύλιο πόλεμο του Λιβάνου (1975-1990). Η βοήθεια είναι απαραίτητη για να ανακουφίσει τα πιο πιεστικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι, αλλά δεν λύνει με κανένα τρόπο τα οριζόντια ζητήματα στο Λίβανο – βαθιά ριζωμένη διαφθορά, σεχταρισμό και μια οικονομία που καταρρέει.
Το Παρίσι έχει ήδη οργανώσει πολλά συνέδρια για την επίλυση της κρίσης του Λιβάνου. Οι δύο πρώτες ήταν στις 9 Αυγούστου και στις 12 Δεκεμβρίου 2020, κινητοποιώντας 257 και 280 εκατομμύρια ευρώ, αντίστοιχα. Στις 17 Ιουνίου, ο Γάλλος Υπουργός Άμυνας οργάνωσε μια εικονική συνάντηση για τη συλλογή έκτακτης βοήθειας για τον Λιβανέζικο Στρατό. Εκτός από την ανθρωπιστική και στρατιωτική βοήθεια, η Γαλλία ασχολείται επίσης έντονα με την πολιτική του Λιβάνου, γεγονός που δείχνει ότι η ευρωπαϊκή χώρα προσπαθεί απεγνωσμένα να ανακτήσει ένα σημαντικό πόδι στην πρώην αποικία της.
Αντιμέτωπο με την αδράνεια της Λιβανέζικης άρχουσας τάξης και τους πολυάριθμους υπουργικούς περιορισμούς, το Παρίσι δεν δίστασε να σκληρύνει τον τόνο του. Στις 29 Μαρτίου, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ζαν-Ιβ Λε Ντριάν ανέφερε μια «κλιμάκωση της πίεσης» στη Λιβανέζικη ελίτ. Αμέσως μετά, η Γαλλία ακολούθησε τις απειλές της, επιβάλλοντας κυρώσεις σε αρκετούς Λιβανέζους ηγέτες, συμπεριλαμβανομένου του πρώην υπουργού Εξωτερικών και χριστιανού συμμάχου της Χεζμπολάχ, Γκεμπράν Μπάσιλ. Με αυτόν τον τρόπο, οι γαλλικές κυρώσεις στους Λιβανέζους ηγέτες ταίριαζαν με τις πολιτικές της Ουάσινγκτον.
Ανίκανο να σχηματίσει νέα κυβέρνηση στη Βηρυτό, το Παρίσι έχει βάλει στο στόχαστρό του τον αμετάκλητο διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας του Λιβάνου, Ριάντ Σαλαμέ. Στις 6 Ιουνίου, η Εθνική Οικονομική Εισαγγελία ξεκίνησε μια προκαταρκτική έρευνα για τον «σχηματισμό εγκληματικής συμμορίας» του Σαλαμέ και την «οργανωμένη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες». Η Γαλλία έπρεπε να μάθει με τον σκληρό τρόπο ότι μια χώρα με βαθιά ριζωμένη διαφθορά δεν μπορεί να διορθωθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Αλλά ακόμη και αυτό ήταν προβληματικό και έδειξε την έλλειψη επίγνωσης της Γαλλίας για το φάκελό της στον Λίβανο. Ο Μακρόν άφησε αυτόν τον φάκελο στα χέρια του πρώην πρέσβη της Γαλλίας στον Λίβανο, Εμμανουέλ Μπον και του διευθυντή της Γενικής Διεύθυνσης Εξωτερικής Ασφάλειας της Γαλλίας, Μπερνάρ Εμιέ. Και οι δύο είναι γνωστοί για την υποστήριξή τους στην οικογένεια Hariri. Η οικογένεια Χαρίρι είναι μία από τις πιο ισχυρές σουνιτικές οικογένειες στον Λίβανο, που συχνά υπηρετεί ως πρωθυπουργός και αξίζει δισεκατομμύρια δολάρια. Ο Χαρίρι έχει εμπλακεί σε πολλά σκάνδαλα και έχουν απαγγελθεί σοβαρές κατηγορίες διαφθοράς.
Αλλά ακόμη και ο Σαάντ Χαρίρι, ο οποίος είναι κοντά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, απομακρύνθηκε από το Παρίσι. Πράγματι, κατά την επίσκεψή του στον Λίβανο στις 6 Ιουνίου, ο Λε Ντριάν τον υποδέχτηκε στο σπίτι του Γάλλου πρέσβη στον Λίβανο. Σύμφωνα με το διπλωματικό πρωτόκολλο, ο Γάλλος υπουργός πρέπει να πάει στους οικοδεσπότες του και όχι σε μέρος που ανήκει στη Γαλλία.
Αλλά σήμερα, ο Λιβανέζος πρόεδρος Μισέλ Αούν βρίσκεται στο στόχαστρο των ευρωπαϊκών κυρώσεων κατόπιν αιτήματος του Παρισιού. Σε περίπτωση που δεν σχηματιστεί κυβέρνηση, οι Βρυξέλλες μπορούν να τιμωρήσουν τον Αούν. Παρά αυτή την πιο επιθετική και αποτρεπτική πολιτική, η Γαλλία απέτυχε να αποκτήσει σημαντική επιρροή στον Λίβανο.
Αναφέρεται ότι κατά την επίσκεψη του Μακρόν στον Λίβανο την επομένη της βομβιστικής επίθεσης στο λιμάνι της Βηρυτού, έγινε δεκτός από πολλούς Λιβανέζους που βγήκαν να τον υποδεχτούν με μεγάλη χαρά. Από τις 6 Αυγούστου, δύο ημέρες μετά την καταστροφή στη Βηρυτό, ο Γάλλος πρόεδρος φωτογραφίζει και αγκαλιάζει τις οικογένειες των θυμάτων και θεωρεί τον εαυτό του σωτήρα του Λιβάνου. Κατευθυνόμενοι σε αυτό το κύμα γαλλικής συμπάθειας, ορισμένοι Λιβανέζοι νιώθουν νοσταλγία για την εποχή της γαλλικής εντολής, δηλαδή της αποικιοκρατίας.
Σε δύο ταξίδια σε λιγότερο από ένα μήνα, ο Μακρόν πήρε σοβαρά τον φάκελο του Λιβάνου. Μετά την αρχική καλοσύνη, προσπάθησε να επιβάλει μια γαλλική πρωτοβουλία, ένα είδος πολιτικού χάρτη για την επίλυση της κρίσης του Λιβάνου και τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης. Τελικά, το Παρίσι απέτυχε ενώ ο Λίβανος παραμένει σε πολιτικό και οικονομικό αδιέξοδο.
Για τη Γαλλία, ο Λίβανος είναι η μόνη πύλη προς τη Μέση Ανατολή αφού διέκοψε και κατέστρεψε τις σχέσεις του με τη Δαμασκό μετά τον πόλεμο στη Συρία το 2011. Ο Μακρόν ήθελε επίσης να χρησιμοποιήσει την επιτυχία στον Λίβανο ως μέρος της προεκλογικής του εκστρατείας, αλλά είναι είναι σαφές ότι δεν έχουν επιτευχθεί σοβαρά επιτεύγματα. Ένα χρόνο μετά την έκρηξη στο λιμάνι της Βηρυτού, η Γαλλία εξακολουθεί να περιορίζεται στη Μέση Ανατολή και ο Λίβανος δεν έχει κάνει ένα σοβαρό βήμα προς την οικονομία. και πολιτική σταθερότηταΤο
Διαβάστε περισσότερα: Δένδιας: Η Ελλάδα θα συμβάλει στην αποκατάσταση του Ορθόδοξου Νοσοκομείου Αγίου Γεωργίου στη Βηρυτό.