Είχα μια θεοφανία μετά την πρόσφατη εισαγωγή μου στην αυστραλιανή σκηνή ανεξάρτητης πάλης στο Melbourne City Wrestling (MCW), όπου παρακολούθησα την ελληνοαυστραλιανή ομάδα tag The Parea να κερδίζει το MCW Tag Team Championship σε έναν αγώνα ladder.
Βλέποντας τις δύο ελληνικές ομάδες να κερδίζουν με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι η ελληνική και η κυπριακή μου καταγωγή είναι ο λόγος που ακολουθώ τον αθλητισμό.
Και ναι, ξέρω τι πιστεύουν οι περισσότεροι – «η πάλη είναι ψεύτικη». Γιατί λοιπόν μιλάω για αθλήματα ενώ παρακολουθώ «ψεύτικη» πάλη; Καταλαβαίνω ότι πολλοί άνθρωποι δεν παίρνουν την πάλη στα σοβαρά. Επισημαίνουν τη θεατρική του φύση, τις κλισέ αφηγήσεις καλών εναντίον κακών, την υποκριτική της σαπουνόπερας και το γεγονός ότι ο νικητής είναι προκαθορισμένος, αλλά αυτοί οι άντρες και οι γυναίκες βάζουν το σώμα τους στη γραμμή σε μια δουλειά που απαιτεί αθλητισμό και υποκριτικές δεξιότητες .
Είναι διασκεδαστικό να το βλέπεις.
Οι άνθρωποι δεν λένε «Αυτή η ταινία είναι ψεύτικη» ή «Αυτή η τηλεοπτική εκπομπή είναι ψεύτικη». Πραγματικά νόμιζα ότι το Jurassic Park ήταν ένα ντοκιμαντέρ για μια ομάδα ανθρώπων που επανέφεραν τους δεινόσαυρους στη ζωή σε ένα νησί και μετά απελευθερώθηκαν.
Η πάλη είναι μια τηλεοπτική εκπομπή, ένα παιχνίδι σε αθλητικό περιβάλλον. Έχω ξαναμιλήσει για αγώνα σκάλας. Πού αλλού μπορείτε να παρακολουθήσετε δύο, τέσσερις, έξι, οκτώ -όποια κι αν είναι- άτομα να χτυπιούνται μεταξύ τους με σκάλες, να πετούν ή ακόμα και να πηδούν από μια σκάλα, όλα για τη διασκέδαση του κοινού;
Η πάλη μπορεί να είναι άγρια. Ο αγώνας της σκάλας είναι αρκετά ήμερος. Αναζητήστε αγώνες θανάτου στην πάλη. Στην πρώτη μου εμφάνιση στο MCW, είδα έναν παλαιστή να πετάει έναν άλλο παλαιστή από το μπαλκόνι μέσα από ένα τραπέζι στο πάτωμα μέσα στο πλήθος. Τι να κάνω? Είμαι εδώ για να μιλήσω για την ελληνική καταγωγή μου και γιατί αγαπώ το άθλημα, όχι για να σας κάνω διαλέξεις για την πάλη και να την υπερασπιστώ με τη ζωή μου.
Θα μπορούσα να συνεχίσω για αυτό το θέμα. Έπρεπε να εξηγήσω γιατί το άθλημα εμφανίστηκε ενώ παρακολουθούσα την πάλη, αλλά πίσω στο θέμα.
Σίγουρα, είμαι λάτρης των κλασικών σπορ. Σπούδασα στην αθλητική δημοσιογραφία. Το άθλημα που ακολουθώ, το κάνω λόγω ελληνικής σύνδεσης με το άθλημα, έστω και αδύναμο.
Εκτός από το ποδόσφαιρο – το AFL – ως πιστός, ιδεολόγος οπαδός του Collingwood – Go the Pies! – Κάθε άλλο άθλημα που ακολουθώ έχει Έλληνες σε αυτό το άθλημα.
Για παράδειγμα, τον Ιανουάριο του 2006, είδα για πρώτη φορά έναν ασπόρνητο τενίστα ονόματι Μάρκος Παγδατής –Ένας Ελληνοκύπριος σαν εμένα– να συγκλονίζει τον κόσμο του τένις φτάνοντας στον τελικό του Australian Open. Έχασε από τον τότε νούμερο ένα στον κόσμο Ρότζερ Φέντερερ, αλλά ο Κύπριος έκανε αρκετά για να με κάνει φαν του τένις.
Ενώ τώρα παρακολουθώ το τένις στο σύνολό του, πάντα με ενδιαφέρει περισσότερο η απόδοση των Ελλήνων. Περιμένω να δω την ημέρα που ο Στέφανος Τσιτσιπάς θα κερδίσει επιτέλους ένα Grand Slam (για την ακρίβεια, θα το κάνει· είναι πολύ ικανός για να μην το κάνει).
Καθώς τα γυναικεία αθλήματα αυξάνονται, το τένις ήταν πάντα δυνατό σε αυτόν τον τομέα. Η Μαρία Σάκκαρη είναι εκεί για τους Έλληνες. Ο συμπατριώτης μου στη διασπορά, Έλληνας από την πλευρά του πατέρα του, είναι ο υδράργυρος, συχνά κακός Νίκος Κύργιος και ο κολλητός του, όχι και τόσο στο επίκεντρο, ο Θανάσης Κοκκινάκης. Το άλλο είναι το ποδόσφαιρο ή το ποδόσφαιρο, το οποίο δεν παρακολουθώ στενά, αλλά ξέρω τα πρωταθλήματα, τους παίκτες και τις ομάδες. Ωστόσο, απολαμβάνω να παρακολουθώ διεθνείς διοργανώσεις και φυσικά ακολουθώ τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην αγγλική Πρέμιερ Λιγκ.
Οι Έλληνες παίζουν σημαντικό ρόλο στα εγχώρια πρωταθλήματα της Αυστραλίας, με αρκετούς ελληνικούς συλλόγους όπως η Heidelberg United, η South Melbourne και οι Bentley Greens (Κύπριοι) να έχουν παρουσία εδώ στη Victoria. Είμαι πολύ μικρός για να ζήσω το National Football League, όπου οι εθνικοί σύλλογοι αγωνίζονταν σε εθνικό επίπεδο, αλλά τελικά σταμάτησαν το 2004 (έγινα πέντε μήνες μετά τον τελικό).
Η πρώτη φορά που εκτέθηκα σε συλλόγους NPL ήταν το 2015, όταν ήμουν 16 ετών, όταν οι θείοι μου με πήγαν να δω τον σύλλογο που υποστήριζαν: τη Χαϊδελβέργη. Φυσικά έγιναν η ομάδα μου. Τώρα καταλαβαίνω γιατί τους στηρίζει η οικογένειά μου – είναι στα βόρεια προάστια όπου ζούμε και ιδρύθηκαν από μετανάστες από τη Φλώρινα, από όπου κατάγεται ο Yayaya.
Όσον αφορά το Παγκόσμιο Κύπελλο ή το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, ακολουθώ πάντα την Αυστραλία, την Ελλάδα και την Κύπρο. Το τελευταίο δεν πληροί τις προϋποθέσεις. Ήμουν πολύ μικρός για να βιώσω τη σπάνια συγκίνηση που έβλεπα την ελληνική εθνική ομάδα να νικάει την Πορτογαλία το 2004. Έχει γίνει το υλικό της λαογραφίας. Μια ιστορική νίκη που αμφιβάλλω ότι θα ζήσω αρκετά για να την ξαναδώ, και είμαι μόλις 24 ετών!
Η άνοδος του ημίθεου του ΝΒΑ, Γιάννη Αντετοκούνμπο, έχει παγκοσμιοποιήσει την ελληνική ταυτότητα. Τώρα είναι μέλος της παγκόσμιας κλάσης ομάδας μπάσκετ Milwaukee Bucks και τα αδέρφια του παίζουν για τους Bucks και άλλες ομάδες επίσης. Έχουμε πλέον ένα σύγχρονο, παγκοσμιοποιημένο ελληνικό αθλητικό brand στο ΝΒΑ.
Ο Ελληνοαυστραλός George Kambosos Jr. κέντρισε το ενδιαφέρον μου για τα μαχητικά αθλήματα, έτσι παρακολούθησα τους δύο αγώνες του με τον Devin Haney το 2022. Στο UFC, ο Αυστραλός Alexander Volkanovski, δεύτερος μισοέλληνας δεύτερης γενιάς, κατατάσσεται δεύτερος στην κατάταξη ανδρών του UFC . Πρόσφατα μάλιστα συντονίστηκα για να δω τον Κύπριο μαχητή MMA Χαράλαμπο Γρηγορίου να κερδίζει συμβόλαιο UFC. Έχετε επίσης τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου παρακολουθούμε τα έθνη και τα πατρογονικά μας σπίτια να προσπαθούν να κερδίσουν το χρυσό μετάλλιο.
Επιστρέφοντας στο The Parea, όπου ξεκίνησα, ο Gabriel Eros και ο Eli Θησέας ήταν ο λόγος που τελικά πήγα σε μια ανεξάρτητη προώθηση της πάλης. Είμαι λάτρης της πάλης από τα έξι μου χρόνια, αλλά έβλεπα μόνο WWE και άλλες προσφορές στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο. Βρήκα ότι υπάρχει ένα διασκεδαστικό προϊόν για να παρακολουθήσω προσωπικά, το MCW, αντί να περιμένω το WWE να έρθει στην πόλη.
Προηγουμένως, η μόνη πάλη που παρακολούθησα προσωπικά ήταν όταν το WWE ήρθε στη Μελβούρνη το 2011 και το 2016 και το PPV που έκαναν το 2018 στο MCG.
Το Parea άνοιξε έναν κόσμο που μου έλειπε καθ’ όλη τη διάρκεια, παρακολουθώντας τους Αυστραλούς με όλη τους την ιδρωμένη, ιππική δόξα.
Θα τα καταφέρουν μια μέρα όπως πολλοί Αυστραλοί αρχίζουν να κάνουν στο WWE, στο AEW και αλλού.
Οι Μπαρίγια μπορεί να είναι οι κακοί, αλλά τους στηρίζω.
Ο ρατσισμός δεν ήταν ποτέ μακριά από τα απλοϊκά στερεότυπα που ενσωματώνονται στο κατά κύριο λόγο κοινό της εργατικής τάξης που αγαπά την επαγγελματική πάλη. Οι κακοί είναι συχνά «εξωγήινοι», αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό είναι μια παντομίμα και ότι οι κακοί μερικές φορές γίνονται και καλοί και κακοί. Από πολλές απόψεις, είναι σαν ένας μυθικός κόσμος.
Στην επαγγελματική πάλη υπήρξαν πολλοί Έλληνες. Στην Αυστραλία, για τους μεταπολεμικούς μετανάστες, η πάλη, όπως η πυγμαχία, παρείχε ευκολότερη πρόσβαση. Ωστόσο, δεν ήταν τόσο σοβαρό και απαιτητικό όσο η πυγμαχία.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν Έλληνες παλαιστές από τη δεκαετία του 1970.
Στο WWE, η Trish Stratus, που συχνά θεωρείται η πιο δημοφιλής παλαίστρια στην ιστορία του WWE, είναι ελληνικής καταγωγής. Ο Wrestler που έγινε ηθοποιός Dave Bautista (Batista), ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια της εποχής του, έχει την ελληνική κληρονομιά από την πλευρά της μητέρας του.
Θα μπορούσα να συνεχίσω να ονομάζω παλαιστές με ελληνική κληρονομιά, πολλοί από τους οποίους δεν είναι τόσο mainstream όσο ο Μπατίστα.
Ωστόσο, σχεδόν όλοι όσοι φτάνουν στα μεγάλα πρωταθλήματα δεν αντιπροσωπεύουν αποτελεσματικά την ελληνική τους ταυτότητα. Γιατί; Αυτό δεν οφείλεται απαραίτητα στον παλαιστή. Η εταιρεία ήθελε τον καινοτόμο χαρακτήρα της για την επαγγελματική σκηνή της πάλης.
Από την άλλη, οι Παριανοί έχουν πολιτιστική εμπιστοσύνη και περπατούν στο ρινγκ τυλιγμένοι με την ελληνική σημαία. Παρακολουθώ το ταξίδι τους από τότε που έγραψα για αυτούς νωρίτερα φέτος.
Αυτοί οι Έλληνες Αυστραλοί, είμαι κοντά στην ηλικία μου. Με αυτό κατά νου, ελπίζω να τους δω να πραγματοποιούν το όνειρό τους να φτάσουν στο WWE σε κάθε βήμα.
Οι Έλληνες πυροδότησαν την αγάπη μου για το τένις και άλλα «νόμιμα» αθλήματα, αλλά η πάλη, με όλα τα θεατρικά της, θα είναι πάντα η πρώτη μου αγάπη, και τώρα έχω κάποιον να ριζοβολήσω, ακόμα κι αν είναι οι κακοί.
“Βραβευμένος μελετητής ζόμπι. Μουσικός επαγγελματίας. Εμπειρογνώμονας τροφίμων. Προβληματικός.”