Σε μια από τις πιο πολυσύχναστες περιοχές της Αθήνας, την πλατεία Μοναστηρακίου, βρίσκεται μια από τις παλαιότερες αλλά λιγότερο γνωστές εκκλησίες της πόλης αφιερωμένη στην Παναγία την Παντάνασα.
Το 1678 ο ναός αναφέρθηκε ως μεγάλο μοναστήρι στη μεταβυζαντινή περίοδο και ονομάστηκε στα χρόνια αυτά. Επίσης, στο ίδιο έγγραφο αναφέρεται ότι επί Φραγκοκρατίας ήταν προσαρτημένο στη μονή Καισαριανής ως ανδρικό μοναστήρι.
Από το 1690 ο ναός έγινε ενορία όπως η μονή Καισαριανής. Από την επανάσταση ο ναός δεν ονομάζεται πια μεγάλο μοναστήρι, αλλά μικρομοναστήρι ή μοναστηράκι. Οι αίθουσες του μοναστηριού βρίσκονταν στη σημερινή πλατεία, ενώ όλη η περιοχή γέμισε από μικρά μαγαζιά, πολλά από τα οποία διακρίνονται ακόμα στη γειτονική οδό Μπανδρόσου.
Ο ναός είναι μια καμαροσκέπαστη βασιλική, χαρακτηριστική της μετάβασης από τις παλαιοχριστιανικές βασιλικές σε εκκλησίες με σταυρό. Γενικά, σηματοδοτεί τη μετάβαση από την Ύστερη Αρχαιότητα στον Βυζαντινό και Μεσαιωνικό κόσμο.
Οι τοιχογραφίες είναι πιο πρόσφατες.
Η εκκλησία έχει υποστεί πολλές αλλαγές. Χαρακτηριστικό είναι το καμπαναριό, πολύ πρόσφατη κατασκευή και προσθήκη.
Η εκκλησία που σώζεται σήμερα χρονολογείται πιθανότατα στις αρχές του 17ου αιώνα και χτίστηκε πάνω σε παλαιότερο μνημείο. Και ήταν καθολικό της γυναικείας μονής. Αρχικά ονομαζόταν Μέγα Μοναστήρι, ωστόσο μετά από λίγα χρόνια κατέρρευσε και από το 1821 επικράτησε το όνομα Μοναστηράκι. Δίνεται επίσης μεγάλη έκταση.
Στις μέρες μας ο ναός είναι χαμηλότερος από το επίπεδο του εδάφους λόγω της νέας μορφής του περιβάλλοντος χώρου. Ωστόσο, στην αρχική του κατάσταση, δέσποζε στην κεντρική τοποθεσία αυτής της πόλης.
Ο ναός της Παντάνασσας είναι τρίκλιτη βασιλική, το κεντρικό κλίτος της οποίας καλύπτεται από ημικυκλική καμάρα, η οποία καταλήγει σε κύμβαλα με σκίντσες στα ανατολικά και δυτικά. Αυτός ο τρόπος στεγών είναι χαρακτηριστικός της οθωμανικής αρχιτεκτονικής και χρησιμοποιείται για τζαμιά και κοσμικά κτίρια από τον 15ο αιώνα, μιμούμενοι τους τρούλους της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη. Τα πλαϊνά κλίτη είναι στεγασμένα με σταυρωτά θόλους.
Για την κατασκευή των τοίχων χρησιμοποιήθηκε μεγάλος αριθμός υλικών από αρχαία κτίρια. Το εσωτερικό του ναού είναι διακοσμημένο με πιο πρόσφατες τοιχογραφίες, ενώ σώζονται σημαντικές μικρές εικόνες.
Η εκκλησία γιορτάζει στις 15 Αυγούστου.
“Εμπειρογνώμονας τηλεόρασης. Μελετητής τροφίμων. Αφιερωμένος συγγραφέας. Ανεμιστήρας ταξιδιού. Ερασιτέχνης αναγνώστης. Εξερευνητής. Αθεράπευτος φανατικός μπύρας”