Μετά την απόσχιση της Νικαράγουας, το νησί παρέμεινε με μόνο 14 επίσημους διπλωματικούς συμμάχους, κυρίως μικρά έθνη στον Ειρηνικό, την Καραϊβική, τη Λατινική Αμερική και τη Νότια Αφρική.
Με την αποχώρηση της Νικαράγουα, η Ταϊβάν έμεινε με μόνο 14 επίσημους διπλωματικούς συμμάχους.
Πρόκειται κυρίως για μικρές χώρες του Ειρηνικού, της Καραϊβικής, της Λατινικής Αμερικής και της Νότιας Αφρικής, οι οποίες λαμβάνουν τεράστια δάνεια ξένης βοήθειας και δωρεές. Πριν χωριστεί από την Ταϊβάν, η Νικαράγουα έλαβε δάνειο 100 εκατομμυρίων δολαρίων που τη βοήθησε να συνεχίσει να αντιμετωπίζει τις αμερικανικές κυρώσεις.
Οι τελευταίοι σύμμαχοι της Ταϊβάν περιλαμβάνουν το Μπελίζ, το eSwatini (παλαιότερα γνωστό ως Σουαζιλάνδη), τη Γουατεμάλα, την Αϊτή, την Αγία Έδρα (την κεντρική διοίκηση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας), την Ονδούρα, τα Νησιά Μάρσαλ, το Ναουρού, το Παλάου, την Παραγουάη, το Άγιο Κιτς και τον Νέβις και Αγ. Λουκία, Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες και Τουβαλού.
Ο υφυπουργός Εξωτερικών της Κίνας Ma Zhaoxu και ο εκπρόσωπος της Νικαράγουας Lauriano Ortega παρευρίσκονται στην τελετή υπογραφής της κοινής δήλωσης για την επανάληψη των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και της Δημοκρατίας της Νικαράγουας στο Tianjin της Κίνας. [Yue Yuewei/Xinhua via Reuters]Η Ταϊβάν είναι επίσημα γνωστή ως Δημοκρατία της Κίνας (ROC), της οποίας η κυβέρνηση υποχώρησε στο νησί στο τέλος του κινεζικού εμφυλίου πολέμου το 1949. Η κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Κίνας ήταν επιτυχής στη δυναστεία Qing της Κίνας, η οποία κατέρρευσε το 1912 Μετά από σύντομη συνεργασία με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ενάντια στην ιαπωνική εισβολή, οι δύο πλευρές στράφηκαν η μία εναντίον της άλλης.
Η Ταϊβάν εκπροσωπούσε την Κίνα στα Ηνωμένα Έθνη μέχρι που εκδιώχθηκε το 1971 υπέρ της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας με έδρα το Πεκίνο. Εκείνη την εποχή, η κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Κίνας επιβεβαίωσε ότι εκπροσωπούσε την Κίνα, επομένως δεν επανεντάχθηκε με νέο όνομα όπως «Δημοκρατία της Ταϊβάν» ή «Δημοκρατία της Φορμόζα».
Από τη δεκαετία του 1990, η νέα δημοκρατική κυβέρνηση εγκατέλειψε de facto τις διεκδικήσεις της στην Κίνα, αλλά το Κομμουνιστικό Κόμμα στο Πεκίνο συνεχίζει να βλέπει την Ταϊβάν ως μια αδέσποτη επαρχία υπό την πολιτική της «μίας Κίνας». Εάν η Ταϊβάν κηρύξει την επίσημη ανεξαρτησία της, πιθανότατα θα πυροδοτήσει έναν πόλεμο με το Πεκίνο.
Η Ταϊβάν ήταν αρχικά η δημοφιλής επιλογή στα Ηνωμένα Έθνη λόγω του αντικομμουνιστικού αισθήματος κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αλλά σταδιακά έχασε την υποστήριξη όταν έγινε σαφές ότι η κυβέρνηση ROC δεν θα ανακτούσε την εξουσία. Η Ταϊβάν έχασε πολλούς συμμάχους τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 κατά τη διάρκεια της άνθησης της αποαποικιοποίησης και επέφερε άλλο ένα μεγάλο πλήγμα το 1979 όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες μετατόπισαν την αναγνώρισή τους στο Πεκίνο.
Ενώ η Κίνα ήταν ήδη διπλωματικά απομονωμένη τη δεκαετία του 2000, η Κίνα άρχισε να επιλέγει επιθετικά τους εναπομείναντες διπλωματικούς συμμάχους της Ταϊβάν ως αυξανόμενη παγκόσμια δύναμη και επιρροή της. Από τότε που ο Πρόεδρος Tsai Ing-wen ανέλαβε τα καθήκοντά του το 2016, ο αριθμός των συμμάχων της Ταϊβάν έχει μειωθεί από 21 σε μόλις 14 τώρα. Η Τσάι περιφρονείται από το Κομμουνιστικό Κόμμα ως «αποσχιστική», επειδή το κόμμα της βλέπει την Ταϊβάν ως μια de facto ανεξάρτητη χώρα.
“Ακραίος μαθητής. Επίλυση προβλημάτων. Παθιασμένος εξερευνητής. Αθεράπευτος μελετητής twitter. Λάτρης του καφέ.”