Τα τελευταία 50 χρόνια έχουν γίνει τεράστιες επενδύσεις στην εκπαίδευση στην Ελλάδα τόσο από τον δημόσιο όσο και από τον ιδιωτικό τομέα, ακόμη και σε οικογενειακό και ατομικό επίπεδο. Απλώς σημειώστε ότι τα τελευταία 30 χρόνια, οι ελληνικές οικογένειες επενδύουν ετησίως περισσότερα από 2 δισ. ευρώ στην υποβοηθούμενη εκπαίδευση των παιδιών τους.
Το αποτέλεσμα αυτής της τεράστιας επένδυσης είναι ότι η Ελλάδα διαθέτει πολύ μεγαλύτερο ανθρώπινο κεφάλαιο από ό,τι θα περίμενε κανείς από μια χώρα οποιουδήποτε μεγέθους, τόσο σε ποιότητα όσο και σε ποσότητα.
Δυστυχώς, το εσωστρεφές επιχειρηματικό μοντέλο κυριάρχησε στο τοπικό επιχειρηματικό περιβάλλον την ίδια χρονική περίοδο. Όλοι προσπαθούσαν να συνεργαστούν με τον δημόσιο τομέα, προσελκυόμενοι από τα περισσότερα από 500 δισεκατομμύρια ευρώ που εισήλθαν στη χώρα με τη μορφή επιχορηγήσεων της ΕΕ και κρατικού χρέους. Αυτό το επιχειρηματικό μοντέλο οδήγησε στην περιβόητη ελληνική οικονομική κατάρρευση το 2010.
Ωστόσο, η ίδια καταστροφή ήταν μια κλήση αφύπνισης για το ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας. Στο βαθμό που περισσότερο από το 5% του πληθυσμού, και ίσως πάνω από τα δύο τρίτα του άμεσα διαθέσιμου εργατικού δυναμικού υψηλής εξειδίκευσης, αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, σημειώθηκε επίσης μια άνευ προηγουμένου κινητοποίηση των δημιουργικών δυνάμεων της χώρας.
Ξεκινήσαμε με κάποιες πρώιμες επιτυχίες και τώρα μπορούμε να μετρήσουμε δεκάδες επιτυχημένες startups και startups. Αλλά είμαι βέβαιος ότι αυτές οι σημαντικές επιτυχίες είναι μόνο οι πρώτες ακτίνες φωτός που διαπερνούν τον σκοτεινό ουρανό. Είμαστε μόνο μάρτυρες της αρχής της αυγής του ελληνικού οικοσυστήματος τεχνολογικής επιχειρηματικότητας!
Πιστεύω ότι τις επόμενες δύο δεκαετίες η επιτυχία του οικοσυστήματος θα είναι τεράστια. Πρέπει να ξεπεράσουμε την εμμονή με την έξοδο και θα αρχίσουμε να χτίζουμε παγκόσμιους πρωταθλητές στην τεχνολογία από τη μικρή μας χώρα.
Πιστεύω επίσης ότι θα αναπτυχθούν μεγάλες συνέργειες μεταξύ του ελληνικού οικοσυστήματος και των φυσικών του συμμάχων, δηλαδή των τεχνολογικών κοινοτήτων σε χώρες όπως η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Σερβία, η Αλβανία, ακόμη και η Ουκρανία και η Ρωσία, όταν το επιτρέψουν οι γεωπολιτικές εξελίξεις.
Θα έρθει καιρός για τις εταιρείες που θα ξεκινήσουν στην Ελλάδα και ευρύτερα στη νοτιοανατολική Ευρώπη, όταν δεν θα χρειαστεί να αναζητήσουν διέξοδο. Απλώς θα επεκταθούν και όταν ταιριάζει με τη στρατηγική τους, θα αποκτήσουν άλλες εταιρείες που κυκλοφόρησαν στη Δυτική Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική ή την Ασία.
Ακούγεται αυτό σαν επιστημονική φαντασία; Αυτό μπορεί να συμβαίνει αυτή τη στιγμή. Είναι απλώς ο στόχος του οικοσυστήματος μας για την τεχνολογική επιχειρηματικότητα και είμαι βέβαιος ότι θα δούμε τέτοιες εξελίξεις σε 15 ή 20 χρόνια από τώρα.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”