Τα μαμούθ και άλλοι γίγαντες της Εποχής των Παγετώνων επιβίωσαν περισσότερο από όσο νόμιζαν οι επιστήμονες

Αντίθετα, η εξαφάνιση συνέβη όταν εμφανίστηκαν οι τελευταίες περιοχές της Στέπας Μαμούθ – ένα μοναδικό αρκτικό οικοσύστημα Δεν βρέθηκε σήμερα – έδωσε τη θέση του σε τυρφώνες καθώς το κλίμα έγινε θερμότερο και υγρότερο.

«Οι συγγραφείς παρέχουν αρκετές ιστορίες βίσονων μαμούθ, μάλλινου ρινόκερου, αλόγου και στέπας που είναι επίσης πολύ μικρότερες από ό,τι υποδεικνύεται από τα απολιθώματα, δημιουργώντας μια ισχυρότερη περίπτωση όψιμης επιβίωσης σε όλη την Αρκτική από ό,τι είχε προηγηθεί», δήλωσε η Tori Heridge. Εξελικτικός βιολόγος και ειδικός των μαμούθ στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Λονδίνο.

“Είμαι πολύ ενθουσιασμένη που βλέπω πώς εξελίσσεται αυτό το έργο και ποια νέα δεδομένα μπορεί να προκύψουν για να το υποστηρίξουν ή να το αντικρούσουν. Είμαι σίγουρη ότι θα τεθεί υπό έντονο έλεγχο”, είπε μέσω email. Ο Herridge δεν συμμετείχε στην έρευνα.

Όλα τα ζώα, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, αποβάλλουν συνεχώς γενετικό υλικό όταν ουρούν, λιποθυμούν, αιμορραγούν, χάνουν τρίχες και αποβάλλουν νεκρά κύτταρα δέρματος. Αυτό το γενετικό υλικό εισχωρεί στο έδαφος, όπου μπορεί να επιβιώσει για δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, χιλιάδες χρόνια όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες – όπως στο μόνιμο πάγο.

«Ένα μεμονωμένο ζώο απελευθερώνει συνεχώς DNA σε όλη του τη ζωή σε κύτταρα κοπριάς, ούρων, δέρματος και τρίχας, τα οποία περιέχουν εκατομμύρια θραύσματα DNA καθώς περιπλανιούνται σε ολόκληρο το γεωγραφικό τους εύρος, αλλά αφήνουν μόνο έναν σκελετό μετά το θάνατό του, κάτι που είναι πολύ μικρότερη », δήλωσε ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, ο Yucheng Wang. «Έχει διατηρηθεί, αποκατασταθεί και χρονολογηθεί», Αναπληρωτής Ερευνητικός Συνεργάτης στο Τμήμα Ζωολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ.

“Με τον προσδιορισμό της αλληλουχίας μερικών μόνο μορίων DNA που διατηρούνται στο περιβάλλον, μπορούμε να προσδιορίσουμε την παρουσία και το εύρος τους. Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το ιζηματογενές DNA θα παράγει μια μεταγενέστερη, πιο ακριβή εκτίμηση της εξαφάνισης.”

Παζλ Megafauna

Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature, περιέγραψε επίσης λεπτομερώς το οικοσύστημα της Αρκτικής τα τελευταία 50.000 χρόνια. Το περιβάλλον στο οποίο ζούσε το μαμούθ, γνωστό ως Στέπα του Μαμούθ, ήταν ψυχρό, ξηρό και εδαφικά περίπλοκο, με μια ξεχωριστή κοινότητα φυτών που αποτελούνταν από χόρτα, φυτόφθορα (φυτά που μοιάζουν με γρασίδι), ανθοφόρα φυτά και θάμνους. Στο πλαίσιο της έρευνας, η ομάδα ανέλυσε για πρώτη φορά την αλληλουχία του DNA 1.500 φυτών στην Αρκτική.

Ο Wang είπε ότι η αιτία της εξαφάνισης μεγάλων ζώων που βόσκουν, όπως τα μαμούθ, έχει συζητηθεί για περισσότερα από 100 χρόνια. Υπάρχουν δύο βασικές θεωρίες: τα μαμούθ κυνηγήθηκαν μέχρι θανάτου μέσα σε αιώνες από την πρώτη τους επαφή με τον άνθρωπο ή ότι δεν ήταν σε θέση να προσαρμοστούν αρκετά γρήγορα σε ένα ταχέως μεταβαλλόμενο κλίμα στο τέλος της Εποχής των Παγετώνων.

Ο Wang είπε ότι η έρευνά τους υποστηρίζει τη θεωρία ότι η κλιματική αλλαγή στο τέλος της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων πριν από 12.000 χρόνια έπαιξε τον κύριο ρόλο.

Ο Wang εξήγησε ότι η μακρύτερη αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπων και μαμούθ στην Αρκτική, σε συνδυασμό με τη λεπτομερή κατανόηση του οικοσυστήματος της στέπας των μαμούθ και του πόσο γρήγορα άλλαζε, ενίσχυσε την άποψη ενάντια στην ιδέα ότι οι άνθρωποι ήταν ο κύριος μοχλός της εξαφάνισης των μαμούθ.

“Καθώς το κλίμα έγινε πιο υγρό και οι πάγοι άρχισαν να λιώνουν, αυτό οδήγησε στο σχηματισμό λιμνών, ποταμών και βάλτων. Το οικοσύστημα άλλαξε και η φυτική βιομάζα μειώθηκε και δεν ήταν σε θέση να συντηρήσουν τα κοπάδια μαμούθ”, δήλωσε ο Wang σε ένα δελτίο τύπου. .

«Δείξαμε ότι η κλιματική αλλαγή, ειδικά η βροχόπτωση, οδηγεί άμεσα σε αλλαγή στη βλάστηση – οι άνθρωποι δεν είχαν καμία απολύτως επίδραση πάνω τους με βάση τα μοντέλα μας».

πραγματική δυναμική;

Ο Χέριτζ είπε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας ότι πρέπει να γίνει περισσότερη δουλειά για την ανθρώπινη παρουσία στις πεδιάδες των μαμούθ, εάν αποκλειστεί οποιοσδήποτε ανθρώπινος ρόλος στην εξαφάνιση του μαμούθ.

Στα μοντέλα που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο, είπε, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τη σπανιότητα ανθρώπινων υπολειμμάτων στα αρχαιολογικά αρχεία και την ύπαρξη κατάλληλου κλίματος για την ανθρωπότητα ως υποκατάστατο, όχι ως DNA. Απαιτούνται πολλά ακριβή δεδομένα για να καταλάβουμε εάν και πότε οι άνθρωποι και τα ποντίκια επικαλύπτονται πραγματικά σε αυτές τις περιοχές.

«Οι περιβαλλοντικές μελέτες DNA όπως αυτή έχουν πολλές δυνατότητες να δοκιμάσουν άμεσα την παρουσία των ανθρώπων στην Αρκτική με την πάροδο του χρόνου, ακριβώς όπως έκαναν εδώ με τα μαμούθ – αυτό είναι το είδος των δεδομένων υψηλής ανάλυσης που χρειαζόμαστε για να ανακαλύψουμε την αληθινή δυναμική του μάλλου μαμούθ εξαφάνιση.”

«Τα δεδομένα παρεμβολών από μόνα τους δεν θα το κόψουν, γιατί δεν είναι το τελευταίο σημαντικό μεγαθήριο, είναι αυτό που οδήγησε τους αριθμούς των μαμούθ τόσο χαμηλά που έχουν μειωθεί σε λίγους απομονωμένους και ευάλωτους πληθυσμούς».