Henry Sharp/AMNH
Το 2015, η Deborah Shepherd επέστρεψε στον χώρο όπου δούλεψε μαζί με άλλους εθελοντές σε ένα έργο Γενικές ανασκαφές Με μέλη της οικογένειας. Τότε ήταν που το είδε: ένα απολίθωμα να βρίσκεται εκεί, εκτεθειμένο στην επιφάνεια. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα το αναγνώριζαν για αυτό που ήταν: ούτε κρανίο, ούτε κόκκαλο ποδιού, ή ακόμη και μερική γνάθο. Ήταν απλώς ένα κομμάτι κόκαλο.
Ο Σέπαρντ ειδοποίησε αμέσως τον φύλακα του πάρκου. Αυτός ο δασοφύλακας ειδοποίησε στη συνέχεια το Τμήμα Ορυκτών Πόρων της Βόρειας Ντακότα. Οι ενέργειές της οδήγησαν τελικά στην ανακάλυψη αυτού που οι επιστήμονες λένε ότι δεν είναι απλώς ένα νέο είδος, αλλά ένα εντελώς νέο γένος μοσάσαυρων, ενός γιγαντιαίου θαλάσσιου αρπακτικού από την ύστερη Κρητιδική περίοδο. Τα σημάδια από δάγκωμα που σώζονται στο απολίθωμα δείχνουν επίσης ότι το τελείωσε στα χέρια -ή μάλλον στα δόντια- ενός άλλου μωσάσαυρου.
Γνωρίστε τον Georgi the Mosasaurus
Ο νέος μοσάσαυρος Έχει περιγραφεί Δευτέρα στο Δελτίο του Αμερικανικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας. Jormungandr και Halensis, ή “Georgie” για συντομία, είναι το όνομα που προτείνει ο συνδημιουργός Clint Boyd, και είναι εμποτισμένο με τη σκανδιναβική μυθολογία. Jörmungandr είναι το όνομα ενός θαλάσσιου φιδιού που κυκλώνει τον κόσμο με το σώμα του, σφίγγοντας την ουρά του ανάμεσα στα σαγόνια του.
Και halenensis Παραπομπές Walhalla, Βόρεια Ντακότα, μια πόλη κοντά στην τοποθεσία των απολιθωμάτων όπου ανασκάφηκε αυτός ο μωσάσαυρος. Το Walhalla είναι μια αναφορά στη μεγάλη αίθουσα του Valhall (Valhalla), όπου ο Odin, ο σκανδιναβικός θεός, ανασταίνει νεκρούς στρατιώτες για να πολεμήσουν σε μάχες που προκαλούνται από τον Jörmungandr όταν απελευθερώνει την ουρά του (ένα γεγονός γνωστό ως Ragnark).
Ωστόσο, οι μωσάσαυροι ήταν σίγουρα μη μυθικοί. Ήταν τεράστια, οδοντωτά σαρκοφάγα, μερικά από τα οποία μπορούσαν να φτάσουν περίπου τα 15 μέτρα (περίπου 50 πόδια) σε μήκος. Αν και ήταν εξ ολοκλήρου υδρόβια, χρειάζονταν την επιφάνεια για να αναπνέουν αέρα όπως οι φάλαινες σήμερα. Οι πρώτες μορφές είχαν πόδια, υποδεικνύοντας μια αρχαία μετανάστευση από στεριά σε θάλασσα. Παρόλο που έχει ανασκαφεί μεγάλος αριθμός μωσασαύρων σε όλο τον κόσμο, έχουμε ακόμα πολλά να μάθουμε για αυτά τα ζώα και την εξέλιξή τους.
Αυτό που απομένει από τον Τζόρτζι είναι ένα σχεδόν πλήρες κρανίο, μερικά από τα πλευρά του και ένας αριθμός σπονδύλων. Σε αντίθεση με τους περισσότερους άλλους μωσασαύρους, αυτό διατηρεί τα οστά μέσα στο κρανίο που σχημάτιζαν το στόμα και σπάνια παρατηρείται ή βρίσκεται σε άλλα δείγματα μωσασαύρων.
Τα σημάδια από δάγκωμα στα οστά υποδηλώνουν έναν βίαιο αγώνα λίγο πριν από το θάνατό του, που οδηγεί σε έναν δυνητικά φρικτό θάνατο. Μερικά σημάδια από δάγκωμα στους σπονδύλους δεν δείχνουν σημάδια επούλωσης, υποδηλώνοντας ότι συνέβησαν κοντά, αν όχι ακριβώς, στη στιγμή του θανάτου του Τζόρτζι, πριν από περίπου 80 εκατομμύρια χρόνια.
Αυτά τα σημάδια είναι αρκετά καθορισμένα για να προσδιορίσουν τον πιθανό δημιουργό του τσιμπήματος. Πιθανός ένοχος; Άλλος ένας μοσάσαυρος. Ακόμα χειρότερα, αυτό το συγκεκριμένο σύνολο δαγκωμάτων μπορεί να είχε ως αποτέλεσμα τον διαμελισμό του Τζόρτζι, χωρίζοντας ένα μέρος του σώματός του από το άλλο. Δεδομένου ότι το κρανίο του Τζόρτζι δεν περιέχει σημάδια από δαγκώματα, η ομάδα υποθέτει ότι ο δολοφόνος έτρωγε το κάτω μέρος του σώματός του, ένας πιθανός λόγος για τον οποίο βρέθηκε τόσο λίγο από το σώμα του.
Βρέθηκε στην άκρη του δρόμου
Αυτό που θα μπορούσε να ήταν μια έντονα δραματική σκηνή πριν από εκατομμύρια χρόνια έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το σχετικά εγκόσμιο περιβάλλον στο οποίο βρέθηκαν τα οστά. Ο δημόσιος χώρος ανασκαφών βρίσκεται δίπλα σε έναν χωματόδρομο σε ένα κρατικό πάρκο της Βόρειας Ντακότα. Ο Boyd είναι ανώτερος παλαιοντολόγος στο North Dakota Geological Survey και επιμελητής της Paleontological Collection της Πολιτείας της Βόρειας Ντακότα. Είναι επίσης μέλος της ομάδας που οργανώνει και διευθύνει δημόσιες ανασκαφές.
«Ο βράχος είναι πολύ μαλακός εκεί έξω», εξήγησε ο Boyd σε μια συνέντευξη βίντεο. “Προσαρμόζεται πολύ γρήγορα. Δεδομένου ότι είναι ακριβώς δίπλα σε ένα δρόμο, είναι πολύ απότομο και ασταθές. Όταν ο βράχος καταρρέει, εκθέτει νέα απολιθώματα.” Αυτός είναι ο κύριος λόγος για να ξεκινήσουν οι δημόσιες ανασκαφές: για τη διάσωση απολιθωμάτων που θα χαθούν κατάρρευση. [rocks]”.
Αλλά πώς μπορείτε να πάτε από την εύρεση ενός απολιθώματος στο να προσδιορίσετε ότι ανήκει σε ένα νέο είδος και γένος;
Η επικεφαλής συγγραφέας Amelia Zietlow, της οποίας η διατριβή επικεντρώνεται στους μωσασαύρους, είναι υποψήφια διδάκτορας στο Richard Gilder Graduate School of Education στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη Νέα Υόρκη. Σε μια συνέντευξη βίντεο, ανέφερε ότι ρωτήθηκε τι ήταν πιο σημαντικό στην απόφαση να ονομαστεί ένα νέο είδος: η ανατομία του ή η θέση του απολιθώματος στα ιζήματα (στρωματογραφία), που θα έδειχνε πόσο καιρό βρισκόταν το ζώο γύρω.
«Πρέπει να είναι ανατομία», είπε ο Zitlow. “Αυτό είναι ταξινόμηση. Περιγράφεις ένα ζώο και το ζώο βασίζεται στην ανατομία. Για να προσδιορίσεις τι είδους είναι κάτι, δεν έχει σημασία πόσο έζησε ή πώς ήταν το περιβάλλον, αν και αυτοί είναι σίγουρα σημαντικοί παράγοντες για άλλα βιολογικά ερωτήματα».
Μεγάλη, υγρή σαύρα
Η κατανόηση της ταξινόμησης είναι ένα απαραίτητο και σημαντικό πρώτο βήμα πριν απαντήσετε στα μεγάλα ερωτήματα. Η μελέτη των μωσασαύρων είναι ιδιαίτερα μοναδική «επειδή δεν διαφέρουν πολύ, λαμβανομένων υπόψη όλων των πραγμάτων, από τις σύγχρονες σαύρες ως προς την ανατομία τους». Είναι πολύ εύκολο να το καταλάβεις. Δεν έχουν αλλάξει πολύ. «Βασικά έγιναν μεγάλα», είπε ο Zitlow. “Κυριολεκτικά, πάρε έναν δράκο Komodo και τέντωσε τον, και αυτό είναι. Μπορείτε να σβήσετε ένα ή δύο μικρά κόκαλα, αλλά εκτός από αυτό, [a mosasaur is] Μόνο μια μεγάλη, υγρή σαύρα.
Αυτό που ανακάλυψαν οι ερευνητές είναι ότι αυτό το ζώο μοιραζόταν κάποια χαρακτηριστικά με μια προγενέστερη μορφή μοσάσαυρου, γνωστή ως Κλιδαστές και άλλα χαρακτηριστικά με έναν μεταγενέστερο μοσάσαυρο γνωστό ως Μοσασάυρος. Με άλλα λόγια, η Τζόρτζι πέφτει κάπου ανάμεσα στα δύο.
“[This fossil] «Δεν πρόκειται απλώς για μια μικρή διαφορά στα είδη που ήδη γνωρίζαμε», είπε ο Boyd. «Φαίνεται να είναι ένα ενδιάμεσο βήμα πλούσιο σε πληροφορίες από έναν αρκετά γνωστό μοσάσαυρο σε έναν άλλο».
Εξήγησε ότι αρχικά πίστευαν ότι ο Γκεόργκι θα μπορούσε να ήταν η «πρώιμη εμφάνιση ενός μοσάσαυρου», ένα από τα μεγαλύτερα είδη μοσάσαυρων. «Όσο περισσότερο καθαρίζουμε το δείγμα [learned more about its anatomy]Συνέχιζε να απομακρύνεται όλο και πιο πολύ από τους Μοσάσαρους. Είπε ότι αυτό ήταν που τους έκανε να συνειδητοποιήσουν ότι η Τζόρτζι ήταν μια νέα φυλή.
Η τεχνολογία έχει διευκολύνει τη συγκέντρωση αυτής της έρευνας. Επειδή το κρανίο και τα οστά του λαιμού της Τζόρτζι χωρίστηκαν – και δεν συνδέθηκαν όπως ήταν στη ζωή – η ομάδα αποφάσισε να κάνει μια τρισδιάστατη σάρωση όλων των οστών. Ο Zietlow χρησιμοποίησε το Blender, ένα πρόγραμμα τρισδιάστατων γραφικών, για να πάρει κάθε κόκκαλο και να το «βάλει ακριβώς στην προβολή που θέλω και να το φωτίσει με τρόπο που να δείχνει τα χαρακτηριστικά που θέλω να δείξω». Οι βιντεοσυσκέψεις έχουν κλείσει την απόσταση από τις διαφορετικές γεωγραφικές τους τοποθεσίες (Νέα Υόρκη για το Zitlow, Δυτική Βιρτζίνια για τον συν-συγγραφέα Nathan Van Vranken και Βόρεια Ντακότα για τον Boyd). Χάρη στις τρισδιάστατες σαρώσεις, μπόρεσαν να επανεξετάσουν και να αναλύσουν συλλογικά το δείγμα κατά τη διάρκεια αυτών των συναντήσεων. Οποιαδήποτε ερώτηση σχετικά με το εάν ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό στο οστό υπήρχε στην πραγματικότητα ή ήταν απλώς το αποτέλεσμα σάρωσης επιλύθηκε από τον Boyd, ο οποίος μπορούσε να δείξει το πραγματικό απολίθωμα.
«Εάν οι άνθρωποι δεν συμφωνούν με αυτό που λέμε για το είδος ή κάτι τέτοιο, θα εξακολουθεί να είναι ένας πολύ χρήσιμος οπτικός άτλαντας για την ανατομή κάτι σε αυτήν την περιοχή του δέντρου μοσάσαυρου», πρόσθεσε ο Μπόιντ. Σύμφωνα με τους Zietlow και Boyd, η παροχή δυνατότητας στους μελλοντικούς ερευνητές να έχουν λεπτομερή πρόσβαση σε τουλάχιστον ένα αναγνωρισμένο απολίθωμα μωσασαύρου ήταν ένας σημαντικός στόχος της εργασίας.
Νέο φύλο;
Ο Michael Caldwell δεν συμμετείχε στην έρευνα. Είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα και αυτή τη στιγμή γράφει δύο βιβλία για την ανατομία των μωσασαύρων.
«Πιστεύω ότι είναι μια περιεκτική και καλά εικονογραφημένη μελέτη της ανατομίας ενός μεγάλου μωσάσαυρου της ύστερης Κρητιδικής περιόδου», έγραψε στον Ars. «Έχω μερικές ερωτήσεις και ανησυχίες σχετικά με την υποστήριξη που υποστηρίζουν για τη δημιουργία ενός νέου γένους μωσασαύρων, αλλά αυτά είναι ακαδημαϊκές κουβέντες και μπορούν να αντιμετωπιστούν μακροπρόθεσμα σε επόμενες μελέτες».
Η ανησυχία του είναι ότι πιστεύει ότι ταιριάζει σε ένα υπάρχον φύλο. Συνέχισε: «Για να είμαι ειλικρινής, με βάση αυτά που μπορώ να δω από την ανατομία του απολιθώματος και από τη σειρά εξελικτικών αναλύσεων του συγγραφέα, δεν είναι σαφές για μένα γιατί το δείγμα δεν είναι είδος Clidastes».
Αλλά ο Zietlow επισημαίνει ότι οι παλαιοντολόγοι χρησιμοποιούν ένα ευρύ φάσμα μετρήσεων των οστών για να προσδιορίσουν τη φυλογένεση ενός είδους, όπου ταιριάζει στο οικογενειακό δέντρο. Στην περίπτωση των μωσασαύρων, η μήτρα δεδομένων για αυτές τις μετρήσεις «δεν έχει ενημερωθεί σημαντικά από τότε που δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά το 1997 και ορισμένα οστά, όπως το μηριαίο οστό (μηριαίο οστό), εξακολουθούν να λείπουν εντελώς».
Με άλλα λόγια, αυτή η μήτρα αποτελείται από χαρακτήρες που παρατηρήθηκαν σε γνωστά είδη μωσασαυρίδων πριν από 26 χρόνια. Αλλά το πρόβλημα που αντιμετώπισε η ομάδα είναι ότι ορισμένα ακίνητα λείπουν εντελώς, ενώ άλλα δεν είναι πολύ συγκεκριμένα. Η ομάδα υποστηρίζει ότι η σπανιότητα τέτοιων πληροφοριών εμποδίζει την ικανότητα κατασκευής ακριβών εξελικτικών δέντρων.
«Αυτά τα δέντρα δοκιμάζονται συνεχώς καθώς προσθέτουμε νέους χαρακτήρες και προσθέτουμε νέα είδη», εξήγησε ο Zitlow. “Έτσι είναι πιθανό ένα γένος να μοιάζει σαν να είναι μέρος ενός άλλου γένους στο δέντρο, τουλάχιστον προσωρινά, ειδικά όταν η απόδειξη ότι κάτι είναι διαφορετικό είναι τόσο ισχυρή. Ακόμα κι αν δεν λαμβάνεται υπόψη στη μήτρα.”
Καθώς ανακαλύπτονται περισσότερα απολιθώματα μωσασαύρων και διευρύνονται οι γνώσεις μας για αυτά τα πλάσματα, η ομάδα αναμένει ότι η θέση του Τζόρτζι στο φυλογενετικό δέντρο θα αλλάξει. Ωστόσο, το γεγονός ότι γνωρίζουμε καθόλου την Τζόρτζι και μπορούμε να το συζητήσουμε, οφείλεται στη συνειδητή απόφαση που πήρε ένα μέλος του κοινού να αναφέρει το αρχικό κόκαλο. Όταν ο Boyd και η ομάδα εθελοντών του επέστρεψαν στην τοποθεσία το 2015, άρχισαν αμέσως να σκάβουν εκεί που είχε βρεθεί το οστό, ανακαλύπτοντας πολλά οστά κρανίου. Ισχυρίζεται ότι η Τζόρτζι είναι «ένα δείγμα της Βόρειας Ντακότα που βρέθηκε από ανθρώπους από τη Βόρεια Ντακότα και στη συνέχεια συλλέχθηκε κυρίως από ανθρώπους από τη Βόρεια Ντακότα». Ο Μπόιντ και άλλα τρία άτομα είναι υπεύθυνοι για όλα τα απολιθώματα σε όλη την πολιτεία. «Χωρίς 10 έως 15 επιπλέον άτομα να μας βοηθούν κάθε μέρα, δεν μπορούμε να πετύχουμε πολλά». «Είναι μια παραγωγική τοποθεσία», σημείωσε, προσθέτοντας ότι περισσότερα μοναδικά και ενδιαφέροντα απολιθώματα θα περιγραφούν από αυτήν την τοποθεσία στο εγγύς μέλλον.
Bulletin of the American Museum of Natural History, 2023. DOI: 10.5531/sd.sp.60
Τι πρέπει να κάνετε εάν βρείτε απολιθώματα στις Ηνωμένες Πολιτείες;
Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να αφήσετε το απολίθωμα στη θέση του, να κρατήσετε σημειώσεις, συντεταγμένες GPS και φωτογραφίες της τοποθεσίας και στη συνέχεια να ενημερώσετε την αρμόδια αρχή. Αυτή η αρχή αλλάζει ανάλογα με την τοποθεσία σας. Δείτε μερικούς παρακάτω συνδέσμους για περισσότερες πληροφορίες:
Οδηγίες για την Πολιτεία της Βόρειας Ντακότα
Μια αναφορά PBS Prehistoric Road Trip για τη συλλογή απολιθωμάτων σε εδάφη των ιθαγενών της Αμερικής
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”