Η μαρκίζα λάμπει ξανά στο ιστορικό Tahqua-Land Theatre του Newbury, μετά από μια σειρά ατυχημάτων που ανάγκασαν το ορόσημο της Άνω Χερσονήσου να κλείσει για περισσότερα από δύο χρόνια.
Γνωστό για τη διακόσμησή του σε ελληνικό μύθο, το θέατρο άνοιξε ξανά τον Ιούλιο μετά από ανακαίνιση 10 μηνών, αφού έκλεισε λόγω παύσης λειτουργίας σε όλη την επικράτεια κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο μακροχρόνιος ιδιοκτήτης, Fred Dunkeld, πέθανε.
Αυτό μπορεί να ήταν το τέλος του εμβληματικού θεάτρου, που άνοιξε κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, αλλά ο νέος ιδιοκτήτης, ο Robert Goldthorpe, παρενέβη και ξεκίνησε μια ανακαίνιση που κράτησε ανέπαφο τον χώρο της ταινίας, λέει ο Andrew Rush, Διευθύνων Σύμβουλος του Newbury. Περιφερειακός Σύνδεσμος Τουρισμού και Περιφερειακός Διευθυντής της Goldthorpe Enterprises, που κατέχει μια ποικιλία επιχειρήσεων στην κορυφή, συμπεριλαμβανομένων καταλυμάτων, εστιατορίων και πλυντηρίων αυτοκινήτων.
«Το θέατρο είναι ένα μεγάλο μέρος του κέντρου της πόλης», λέει ο Rush. “Αν δείτε το Newberry, θα παρατηρήσετε ότι δεν υπάρχουν πολλά εδώ κάτω. Δύο καταστήματα μπορεί να παρέμειναν ενεργά κάθε μέρα. Οι περισσότερες επιχειρήσεις μοιάζουν σαν να είναι εκεί. Αυτό δίνει λίγη ζωή στο κέντρο μας.”
Το θέατρο έχει δει το μερίδιό του σε κλείσιμο και αποκαταστάσεις όλα αυτά τα χρόνια.
Το θέατρο χτίστηκε το 1929 και λειτούργησε τον επόμενο χρόνο ως Κρατικό Θέατρο. Με όμορφα ξυλόγλυπτα, στόκο και περίτεχνο φωτισμό, το θέατρο ήταν ένα μοναδικό σκηνικό στην Άνω Χερσόνησο. Αρχικά, υπήρχαν θέσεις για 400 άτομα και οι προσφορές άλλαζαν τέσσερις φορές την εβδομάδα.
Ο Ντάνκελντ αγόρασε το θέατρο το 1972, ενώ το κτίριο ήταν κλειστό και σε κακή κατάσταση. Πέρασε ένα χρόνο καθαρίζοντας, ενημέρωση καλωδιώσεων και υδραυλικών εγκαταστάσεων, βάφοντας και ανακατασκευάζοντας προβολείς και εγκαθιστώντας εξοπλισμό προβολέων, άνοιξε ξανά το 1973.
Πίνακες ελληνικής μυθολογίας για τους οποίους φημίζεται το θέατρο.
Το 2001, το θέατρο έκλεισε ξανά για ενημερώσεις καθώς και ακριβές βελτιώσεις. Ιταλοί τεχνίτες ήρθαν και πέρασαν εννέα μήνες κάνοντας εκτεταμένες ανακαινίσεις και ανακαινίσεις. Το θέατρο άνοιξε ξανά με γνήσιο ιταλικό στόκο, χειροποίητα καλούπια από γυψομάρμαρο και ελληνικές τοιχογραφίες στην είσοδο. Έχουν επίσης τοποθετηθεί νέα καθίσματα και νέα μοκέτα.
«Ο Φρεντ έκανε πολύ καλή δουλειά ανακαίνισε το θέατρο και το κράτησε ανοιχτό», λέει ο Stirling McGinn, ιστορικός της πόλης και συγγραφέας στο Newberry News. «Υπήρξαν στιγμές τα τελευταία χρόνια που ο κόσμος αναρωτιόταν πόσο καιρό θα είναι ανοιχτό το θέατρο γιατί όλα έχουν ψηφιστεί».
Το θέατρο ξεκίνησε εκστρατεία για τη συγκέντρωση κεφαλαίων για την αγορά ψηφιακού εξοπλισμού και παρέμεινε ανοιχτό. Οι μεγάλες ταινίες για τις περισσότερες εποχές έχουν προβληθεί πιθανώς στο θέατρο, λέει ο McGinn, ο οποίος θυμάται ότι προσκαλούσε μαθητές στο θέατρο για να δουν χριστουγεννιάτικες ταινίες κατά τη διάρκεια της εορταστικής περιόδου.
Το θέατρο Tahqua-Land ήταν από καιρό βασικό στοιχείο του Newberry, ενός χωριού περίπου 1.300 κατοίκων στην κομητεία Luce στην ανατολική Άνω Χερσόνησο. Το να ανοίξει ξανά αυτό το καλοκαίρι ήταν μεγάλη υπόθεση. Πολλοί άνθρωποι παρατάχθηκαν στην πόρτα πολύ πριν ανοίξουν οι πόρτες.
«Είναι σημαντικό για την κοινότητα να κρατήσει ζωντανή την ιστορία», λέει η Tammy Henry, εκτελεστική διευθύντρια του Εμπορικού Επιμελητηρίου της Περιφέρειας Newbury. “Δεν έχουμε πολλές επιλογές για εσωτερική αναψυχή στην περιοχή και αυτή ήταν μια από τις μεγαλύτερες. Είναι σημαντικό πράγμα στην κοινότητα.”
Μετά το Newberry, το πλησιέστερο θέατρο απέχει περίπου μία ώρα στο Manistique. Τα θέατρα στο Marquette και στο Escanaba είναι πιο μακριά. Δεν υπάρχει θέατρο στο Sault Ste. Μαρία.
Σε αντίθεση με τις περισσότερες σύγχρονες αίθουσες ταινιών, που είναι πολλαπλοί κινηματογράφοι με βιομηχανικά σχέδια, το Newbury Theatre είναι ένα ενιαίο αμφιθέατρο, χωρητικότητας 250 θέσεων, με μία μόνο οθόνη ταινίας.
«Είναι χωρίς αμφιβολία κάτι που δεν θα βρείτε σε μια μεγάλη πόλη», λέει ο Rush. «Αυτό το μικρό θέατρο είναι απλώς ένα άνετο μέρος για να πάνε οι άνθρωποι – αισθάνεται σαν την πατρίδα τους».
Το θέατρο προσελκύει επίσης τουρίστες «λόγω της μοναδικής θέας που έχουμε μέσα στο θέατρο», λέει ο Rush. «Το γεγονός ότι υπάρχει εδώ και σχεδόν 100 χρόνια τώρα. Αυτό είναι μέρος της ιστορίας μας.
Υπό την ιδιοκτησία του Goldthorpe, το θέατρο έχει υποβληθεί σε καθαρισμό και το προσωπικό, η αποθήκευση και οι ψηφιακές οθόνες έχουν τοποθετηθεί έξω από το θέατρο για προεπισκοπήσεις και πληροφορίες. Η λειτουργία του συστήματος προβολής έγινε και πάλι μια μεγάλη προσπάθεια.
«Ένα βράδυ είχαμε έναν τεχνικό στο τηλέφωνο μαζί μας που μας έδειξε πώς να ανοίξουμε ολόκληρο το σύστημα οθόνης επίπεδο προς στρώμα, βασικά για να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε πώς να το κάνουμε να λειτουργήσει», θυμάται ο Rush. “Ήταν μια διασκεδαστική μικρή εμπειρία.”
Ο Rush λέει ότι ο Robert Goldthorpe έζησε στην περιοχή όλη του τη ζωή και πάντα εργάζεται για να τη βελτιώσει.
«Όλο τον καιρό που τον γνώριζα, είχε ως αποστολή του να προσπαθήσει να κάνει αυτό το μέρος καλύτερο για τους ανθρώπους που ζουν εδώ και να κάνει τους ανθρώπους να θέλουν να επιστρέψουν εδώ», λέει. «Είναι πραγματικά υπέροχο να βλέπεις κάποιον που έχει επενδύσει στην κοινότητά του».
Λέει ότι το Goldthorpe γνωρίζει καλά την ιστορία της πόλης και βλέπει τις δυνατότητές της.
«Δεν θέλουμε να είμαστε απλώς μια άλλη κοινότητα ή απλώς ένα άλλο μέρος για να είμαστε», είπε ο Ρας. “Θέλουμε να διατηρήσουμε αυτό που μας κάνει μοναδικούς, αλλά ταυτόχρονα, θέλουμε να φέρουμε την κοινωνία σε μια πιο σύγχρονη εποχή για ορισμένα πράγματα. Είναι δύσκολο όταν μιλάς για καινοτομία έναντι διατήρησης. Είναι μια πραγματική λεπτή γραμμή που πρέπει να ακολουθήσουμε”
“Φανταστική τηλεόραση. Αναγνώστης. Φιλικός επίλυσης προβλημάτων Hipster. Πρόβλημα προβλημάτων. Εξαιρετικά ταπεινός διοργανωτής.”