Ένα έτος προόδου στο διάστημα – αεροναυτική

Σχεδόν όλοι όσοι έχουν ζήσει τον τελευταίο χρόνο θα συμφωνήσουν. Το 2020 ήταν μια πραγματικά συγκλονιστική χρονιά, χάρη σε μεγάλο βαθμό σε έναν πολύ συγκεκριμένο ιό. Αυτό δεν είναι λιγότερο αληθινό από την αεροπορική βιομηχανία, η οποία είχε να αντιμετωπίσει το κλείσιμο χωρίς προηγούμενο στη σύγχρονη ιστορία και χωρίς προηγούμενο στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Ωστόσο, σε αντίθεση με τον εναέριο ομόλογό της, η εξερεύνηση του διαστήματος έχει δει ένα τεράστιο έτος προόδου, με μεγάλη πρόοδο να σημειώνεται παγκοσμίως.

Το 2020 ήταν το έτος αποστολής δειγματοληψίας. Το Chang’e 5 της Κίνας επέστρεψε με επιτυχία δείγματα από το φεγγάρι (για πρώτη φορά από την Luna 24 το 1976), ο Ιαπωνικός Hayabusa2 προσγειώθηκε στη Γη με δείγματα από τον αστεροειδή 162173 Ryugu και το Osiris-REx της NASA συνέλεξαν κομμάτια του αστεροειδούς Bennu (αναμένεται να επιστραφούν το 2023) . Όχι μόνο αυτά τα δείγματα θα επιτρέψουν μεγαλύτερη κατανόηση του ηλιακού μας συστήματος και της προέλευσής μας, αλλά θα παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για την απόλυτη εκμετάλλευση των πόρων στο διάστημα.

Ένα άλλο ορόσημο που επιτεύχθηκε το 2020 ήταν η επιστροφή των ΗΠΑ στην επανδρωμένη διαστημική πτήση από το Demo-2, το οποίο ακολούθησε γρήγορα το Crew-1. Αυτό έληξε μια 9ετή αναστολή στο επανδρωμένο διαστημικό πτήμα (το μεγαλύτερο που έχουν δει οι Ηνωμένες Πολιτείες στην εποχή του διαστήματος). Αυτό τερματίζει την εξάρτηση του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού σε ένα διαστημικό σκάφος (Russian Soyuz) για επανδρωμένες μεταφορές, καθιστώντας την ανθρώπινη παρουσία στο διάστημα πιο ευέλικτη και επιτρέποντας ταυτόχρονα περισσότερο πλήρωμα στο διαστημικό σταθμό.

Μπορούμε να πούμε ότι το γεγονός ότι το εμπορικό διαστημικό σκάφος πέτυχε αυτά τα ορόσημα. Η σημαντική εξοικονόμηση κόστους που επιτυγχάνεται με τη σύναψη του σχεδιασμού ενός διαστημικού σκάφους με εμπορικές οντότητες δεν μπορεί να αμφισβητηθεί και αποτελεί ήδη προηγούμενο για ορισμένες νέες πρωτοβουλίες της NASA (οι οποίες θα αναλυθούν παρακάτω). Ο «νικητής» στο εμπορικό πρόγραμμα πληρώματος, SpaceX, έδειξε επίσης πώς ένα πλουσιότερο σύστημα δοκιμών με υλικό, σε συνδυασμό με μια τολμηρή προσέγγιση για την επίτευξη των στόχων του, θα μπορούσε να ξεπεράσει τις πολύ μεγαλύτερες εταιρείες (δηλαδή την ULA) που έχουν κυριαρχήσει διαστημικά ταξίδια εδώ και δεκαετίες. Πλατύς.

Αναμφίβολα, η εμπειρία που αποκτήθηκε από το SpaceX στη δημιουργία του Dragon 2 θα ήταν επίσης επωφελής για τις φιλοδοξίες της εταιρείας στον Άρη. Το Starship πραγματοποίησε τρεις δοκιμαστικές πτήσεις φέτος, με δύο επιτυχημένα άλματα 150 μέτρων, πριν από ένα εκπληκτικό δοκιμαστικό δυστύχημα 15 χιλιομέτρων, μετά από ένα εντυπωσιακό ελιγμό «αλεξίπτωτου άλματος». Ενώ οι εξαιρετικά φιλόδοξοι στόχοι της SpaceX για το τρέχον έτος δεν έχουν επιτευχθεί πλήρως, η δημιουργία μιας γραμμής παραγωγής διαστημικού σκάφους (η οποία δεν είχε αρχικά προγραμματιστεί) που θα μπορούσε να παράγει ένα διαστημικό σκάφος το μήνα είναι ένα πολύ πιο σημαντικό επίτευγμα από τα φανταχτερά πρωτότυπα. Το διαστημικό σκάφος SN9, ο διάδοχος του πεσμένου SN8, βρίσκεται ήδη στο μαξιλάρι εκτόξευσης που προετοιμάζεται για μια υψηλότερη δοκιμαστική πτήση, προσφέροντας έτσι εμπιστοσύνη στην ανακοίνωση του SpaceX 2iC Gwynne Shotwell ότι το Starship θα τεθεί σε τροχιά φέτος. Ενώ το SpaceX είναι γνωστό για την καθυστέρηση στην επίτευξη στόχων, και η πρώτη επανδρωμένη διαστημική πτήση προς τον Άρη πιθανότατα θα καθυστερήσει έως το 2026 (από το 2024, όταν το παράθυρο μετάβασης του Άρη έρχεται περίπου κάθε 26 μήνες), αυτό εξακολουθεί να είναι ένας άνισος ρυθμός προόδου. Κανονικό για μια εταιρεία που είναι μόνο εδώ και 18 χρόνια.

Η Άρτεμις έλαβε επίσης μεγάλη ώθηση το 2020 με την ανάθεση συμβάσεων HRS σε τρεις εταιρείες: SpaceX, “National Team” (αποτελούμενη από την Blue Origin, Lockheed Martin, Draper και Northrup Grumman) και τη Dynetics (σε συνεργασία με τη Σιέρα Νεβάδα). Η κλίμακα αυτών των προτάσεων ποικίλλει άγρια, με το SpaceX να προτείνει το «Lunar Starship» στο σχετικά μικρό ALPACA lander. Ενώ η επαρκής χρηματοδότηση για την κατασκευή αυτών των σκαφών δεν έχει ακόμη διατεθεί μετά το σχεδιασμό και τα πρωτότυπα, αυτή είναι ακόμη μεγαλύτερη πρόοδος από ό, τι έχει γίνει τις τελευταίες δεκαετίες και εξακολουθεί να είναι δυνατή η προθεσμία του 2024 για την Άρτεμις (εάν είναι απίθανο να τηρηθεί).

Όπως πάντα, το σύστημα εκτόξευσης στο διάστημα εμπόδισε την εκτόξευση με χαρακτηριστικές καθυστερήσεις. Αντ ‘αυτού, η καυτή δοκιμή που έπρεπε να διεξαχθεί στα μέσα της δεκαετίας του 2020 έχει αναβληθεί έως τον Ιανουάριο του 2021 Το νωρίτεροΛόγω τυφώνων, τεχνικών ζητημάτων και επιδημίας. Έτσι, η έναρξη του Artemis 1, η οποία υποτίθεται ότι θα πραγματοποιηθεί τον Νοέμβριο του 202, σίγουρα θα συμβεί το 2022. Το μέγεθος των προβλημάτων που θα προκύψουν κατά τη διάρκεια της καυτής δοκιμής του SLS είναι άγνωστο, ωστόσο, είναι ένα υποθετικό εγγυημένο στο έργο που διανέμεται και στα 50 κράτη.

Επιπλέον, η πανδημία κοραναϊού έχει διαδραματίσει ρόλο στην καθυστέρηση της συνεργασίας της ESA / Roscosmos με την ExoMars, με Ρόσαλινντ Φράνκλιν Ο καθετήρας καθυστερεί μέχρι το 2022 (διαθέσιμο το επόμενο παράθυρο εκκίνησης). Το κλείσιμο των συνόρων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μαζί με τα συχνά ζητήματα αλεξίπτωτων, δυστυχώς συνωμότησαν για να αναγκάσουν ένα από τα μέλη να βγουν από το «Άρμα Άρντα» του 2020. Ωστόσο, αυτή η καθυστέρηση θα πρέπει να σημαίνει ότι η ExoMars θα είναι σε θέση να ξεκινήσει και να προσγειωθεί με ασφάλεια εντός δύο ετών, οδηγώντας στην πρώτη επιτυχημένη προσγείωση του Άρη τόσο στην ESA όσο και στη Ρωσία (η τελευταία δυστυχώς έχει καταραστεί για σχεδόν 50 χρόνια) .

Τελικά, καθώς το 2020 θα γίνει έτος θλίψης, απομόνωσης και φόβου, ελπίζουμε ότι τα επιτεύγματα στον κόσμο της θα θυμούνται ως τα μεγάλα βήματα που έκανε. Τα επιτεύγματα του περασμένου έτους θα είναι απαραίτητα για τα επόμενα χρόνια, και με την έναρξη του 2021, οι προοπτικές είναι εντυπωσιακές, καθώς ο κόσμος αγωνίζεται για τροχιά, το φεγγάρι και τον ίδιο τον Άρη.

Ελπίζω!

Προτεινόμενη εικόνα που παρέχεται από τη NASA