Μπορεί να αγνοούμε μια εκπληκτικά πλούσια πηγή αρχαίου DNA.
Οι επιστήμονες κατάφεραν να ανακατασκευάσουν το μιτοχονδριακό γονιδίωμα του εξαφανισμένου μάλλινου ρινόκερου (Αντίκα Coelodonta) – από DNA που εξάγεται από απολιθωμένα περιττώματα ύαινων των σπηλαίων (Crocuta Crocotta Spiglia) στο οποίο είχα δείπνο.
Είναι το πρώτο γονιδίωμα που ανακαλύφθηκε για μάλλινο ρινόκερο στην Ευρώπη. Όλα τα προηγούμενα γονιδιωματικά δεδομένα για αυτό το είδος προέρχονταν από ζώα της Σιβηρίας. Ίσως αυτό θα μπορούσε να μας δώσει κάποιες ενδείξεις σχετικά με τις περιφερειακές διαφορές μεταξύ των κοπαδιών ρινόκερων – αλλά υποδηλώνει επίσης ότι απολιθωμένα κόπρανα, ή Κοπρολίτεςμπορεί να είναι ένας πολύτιμος πόρος.
«Τα συγκροτήματα μιτογόνου που παράγονται εδώ είναι τα πρώτα αρχεία μιτογόνου για τον ευρωπαϊκό μάλλινο ρινόκερο και επομένως αποτελούν σημαντική πηγή για να βοηθήσουμε στην επίλυση της φυσικής γεωγραφίας αυτής της εμβληματικής μεγαλοπανίδας του Πλειστόκαινου». Οι ερευνητές γράφουν στην εργασία τους.
«Το γεγονός ότι ανακτήθηκε σχετικά εύκολα από έναν συμπολίτη άλλου είδους (δηλαδή δεν χρειάστηκαν υπολείμματα άμεσα συνδεδεμένα με τον μάλλινο ρινόκερο) υπογραμμίζει την αξία της απόκτησης γονιδιωματικών δεδομένων από ένα ευρύ φάσμα υλικών».
Μάλιστα ο κοπρολίτης έχει μετατραπεί σε ιστορικό χρυσωρυχείο. Από τα διατηρημένα κόπρανα, μπορούμε να μάθουμε τι έτρωγαν οι άνθρωποι και τα ζώα σε προηγούμενες εποχές, να μελετήσουμε με ποια παράσιτα είχαν μολυνθεί, ακόμη και να μελετήσουμε τις αλλαγές στο μικροβίωμα του ανθρώπινου εντέρου.
Μια ομάδα με επικεφαλής τον μοριακό βιολόγο Peter Andreas Sieber από το Πανεπιστήμιο της Konstanz στη Γερμανία μελέτησε απολιθωμένα περιττώματα ύαινας από… Μέση Παλαιολιθική Στη σημερινή Γερμανία, μια περίοδος που επεκτάθηκε από περίπου 300.000 έως 30.000 χρόνια πριν.
Αυτός ο κοπρολίτης έχει ανασκαφεί και καθόταν σε αυτόν Συλλογές μουσείωναρέσει Πολλοί συμπολίτες το κάνουν τώρα. Έγγραφο που δημοσιεύτηκε πέρυσι Επιβεβαίωσέ το Οι κοπρολίτες στις συλλογές μουσείων είναι ένας παραμελημένος και αναξιοποίητος πόρος στη μελέτη της βιολογικής ιστορίας του πλανήτη μας.
Ο Sieber και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν ένα ειδικό εργαλείο για να εξαγάγουν υλικό από το εσωτερικό του κοπρολίτη, προετοίμασαν το DNA για ανάγνωση και έτρεξαν τα αποτελέσματα μέσω ενός προσδιοριστή αλληλουχίας DNA.
Το DNA έχει υποβαθμιστεί. Αλλά οι ερευνητές μπόρεσαν να ανακτήσουν γενετικό υλικό τόσο από την ύαινα των σπηλαίων όσο και από τον μάλλινο ρινόκερο και να το συγκρίνουν με άλλα γονιδιώματα, τόσο σύγχρονα όσο και αρχαία.
Αν και το DNA του ρινόκερου λήφθηκε μόνο από ένα δείγμα, ήταν σε θέση να πει στους ερευνητές κάτι νέο για αυτό το είδος και την ποικιλομορφία του σε όλη την ευρασιατική ξηρά.
Στην πραγματικότητα, υπήρχε αρκετή διαφορά μεταξύ των ευρωπαϊκών ρινόκερων που κατέληξαν ως τροφή για ύαινες και των ρινόκερων της Σιβηρίας για να υποδηλώσει ότι οι δύο ομάδες άρχισαν να διαφοροποιούνται πριν από λίγο καιρό. Ο ευρωπαϊκός ρινόκερος άρχισε να χωρίζεται κάπου μεταξύ 2,5 εκατομμυρίων και 150.000 ετών πριν.
Αυτή είναι μια ευθεία αντίφαση με την υπόθεση ότι οι ρινόκεροι επέκτεινε επανειλημμένα το εύρος τους στη δυτική Ευρώπη κατά τη διάρκεια του ύστερου Πλειστόκαινου, τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της κατάρρευσης στην οποία ανήκουν αυτοί οι ρινόκεροι.
Περαιτέρω ανάκτηση και ανάλυση του DNA των μεγαλοπρεπών αρχαίων ρινόκερων θα βοηθούσε να αποκαλυφθούν περισσότερα για την ιστορία τους, ακόμα κι αν έπρεπε να την ανακτήσουμε από κάτι αναμφισβήτητα λιγότερο μεγαλειώδες από τα κόπρανα.
«Όπως συμβαίνει με αυτά τα δείγματα». Οι ερευνητές γράφουν«Πολλά από τα αντικείμενα που ανακτήθηκαν σε προηγούμενες ανασκαφές και φιλοξενήθηκαν σε συλλογές είναι, μέχρι σήμερα, μια σε μεγάλο βαθμό παραμελημένη πηγή αρχαίου DNA».
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Επιστολές βιολογίας.