Απολαύστε αυτή την εικόνα που απομένει από την πρώτη σουπερνόβα που έχει καταγραφεί – Ars Technica

Στις αρχές Δεκεμβρίου του 185 μ.Χ., Κινέζοι αστρονόμοι κατέγραψαν ένα φωτεινό “ξενοδοχείο” στον νυχτερινό ουρανό που έλαμπε για οκτώ μήνες προς την κατεύθυνση του Άλφα του Κενταύρου πριν εξαφανιστεί – πιθανότατα Το πλησιέστερο καταγεγραμμένο σουπερνόβα στην ιστορική καταγραφή. ο φωτογραφία παραπάνω Μας δίνει μια σπάνια εικόνα του συνόλου σχισμένα υπολείμματα Από εκείνη την έκρηξη που έγινε τόσο καιρό, την απαθανάτισα κι εγώ Κάμερα σκοτεινής ενέργειας (DECam), τοποθετημένο σε τηλεσκόπιο τεσσάρων μέτρων στο Παναμερικανικό Παρατηρητήριο Cerro Tololo στα βουνά των Άνδεων της Χιλής. Η DECam λειτουργεί από το 2012 και ενώ αρχικά είχε σχεδιαστεί για να αποτελεί μέρος μιας συνεχιζόμενης επιχείρησης Έρευνα Σκοτεινής Ενέργειας, το οποίο είναι επίσης διαθέσιμο για άλλους αστρονόμους για χρήση στην έρευνά τους. Αυτή η νέα, ευρεία άποψη του υπολείμματος SN 185 θα βοηθήσει τους αστρονόμους να μάθουν περισσότερα για την αστρική εξέλιξη.

Όπως γράψαμε νωρίτερα, υπάρχουν δύο τύποι γνωστών σουπερνόβα, ανάλογα με τη μάζα του μητρικού άστρου. Μια έκρηξη σουπερνόβα με πυρήνα σιδήρου τεράστια αστέρια (μεγαλύτερες από 10 ηλιακές μάζες), οι οποίες καταρρέουν τόσο δυνατά που προκαλεί μια τεράστια και καταστροφική έκρηξη. Οι θερμοκρασίες και οι πιέσεις γίνονται τόσο υψηλές που ο άνθρακας στον πυρήνα του άστρου συντήκεται. Αυτό σταματά την κατάρρευση του πυρήνα, τουλάχιστον προσωρινά, και αυτή η διαδικασία συνεχίζεται, ξανά και ξανά, με προοδευτικά βαρύτερους ατομικούς πυρήνες. Όταν τελειώσει τελικά το καύσιμο, ο πυρήνας του σιδήρου (μέχρι τότε) καταρρέει σε μια μαύρη τρύπα ή ένα αστέρι νετρονίων.

Στη συνέχεια υπάρχει ένας σουπερνόβα τύπου Ia. Τα μικρότερα αστέρια (έως περίπου οκτώ ηλιακές μάζες) σταδιακά ψύχονται σε πυκνούς πυρήνες τέφρας γνωστούς ως λευκοί νάνοι. Εάν ένας λευκός νάνος που έχει ξεμείνει από πυρηνικό καύσιμο είναι μέρος ενός δυαδικού συστήματος, μπορεί να αποσπάσει ύλη από τον σύντροφό του, προσθέτοντας μάζα έως ότου ο πυρήνας του φτάσει σε θερμοκρασίες αρκετά υψηλές ώστε να συμβεί σύντηξη άνθρακα. Αυτοί είναι οι φωτεινότεροι σουπερνόβα και λάμπουν επίσης με αξιοσημείωτα σταθερή μέγιστη φωτεινότητα, γεγονός που τους καθιστά ανεκτίμητους».Τυπικά κεριά«Για να προσδιορίσουν οι αστρονόμοι τις κοσμικές αποστάσεις.

Υπάρχουν λίγες πολύτιμες λεπτομέρειες σχετικά με το SN185 που είναι διαθέσιμες στο Αργότερα βιβλίο Χαν, εκτός από “το μέγεθος του χαλιού μπαμπού” και “την εμφάνιση διαφόρων χρωμάτων, ευχάριστα ή άλλα.” Οι αστρονόμοι υποψιάστηκαν μια πιθανή σύνδεση μεταξύ του SN 185 και της υπολειπόμενης δομής, η οποία έχει ονομαστεί RCW86Για πολύ καιρό, ωστόσο, υπέθεταν ότι το γεγονός που σχημάτισε το RCW 86 ήταν ένας σουπερνόβα κατάρρευσης του πυρήνα, που θα απαιτούσε περίπου 10.000 χρόνια για να αποκτήσει η υπόλοιπη δομή το σημερινό της σχήμα.

Το 2006, νέα δεδομένα ακτίνων Χ που συλλέχθηκαν από το Παρατηρητήριο XMM-Newton της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας και το Παρατηρητήριο Ακτίνων Χ Chandra της NASA έδειξαν ότι το RCW 86 είναι πολύ νεότερο από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως: περίπου 2.000 ετών. Οι συγγραφείς μπόρεσαν να υπολογίσουν πόσο γρήγορα επεκτάθηκε το ωστικό κύμα εντός του RCW 86. Βρήκαν ότι υπάρχουν πυκνότερες περιοχές όπου το ωστικό κύμα διαστέλλεται πιο αργά, παραπλανώντας τους αστρονόμους να πιστέψουν ότι το υπόλειμμα ήταν παλαιότερο από ό,τι είναι τώρα. Υπάρχουν όμως και άλλες περιοχές όπου το ωστικό κύμα βρίσκεται ακόμα μέσα στη φούσκα – και εξακολουθούν να επεκτείνονται γρήγορα – που παρέχουν μια πιο ακριβή εκτίμηση της ηλικίας του RCW 86.

Η νέα εκτίμηση ηλικίας ενίσχυσε σημαντικά την υπόθεση ότι το RCW 86 είναι το υπόλειμμα του SN 185. Σε αυτή την περίπτωση, το SN 185 μπορεί να ήταν σουπερνόβα τύπου Ia, ένα συμπέρασμα που βασίζεται εν μέρει στην ανακάλυψη σημαντικής ποσότητας σιδήρου στο υπόλοιπο. Ένας λευκός νάνος που καταβροχθίζει τον σύντροφό του σε ένα δυαδικό σύστημα παράγει ανέμους υψηλής ταχύτητας που σπρώχνουν αέριο και σκόνη και δημιουργούν μια κοιλότητα πριν εκραγεί ο λευκός νάνος. Αυτό επέτρεψε σε όλα αυτά τα συντρίμμια να επεκταθούν προς τα έξω πολύ γρήγορα για να δημιουργήσουν την εντυπωσιακή ρήξη δομή που υπάρχει σήμερα.