Δημοσιεύτηκε από την Emma Ginsberg | 2/12/21 2:40 π.μ.
Πηγή: Εικόνα προσωπικού
Αυτό το άρθρο εμφανίστηκε στο ειδικό τεύχος του Χειμερινού Καρναβαλιού του 2021.
Για μερικούς φοιτητές του Ντάρτμουθ, η ελληνική ζωή είναι τόσο κεντρική για τον πολιτισμό της πανεπιστημιούπολης όσο οι παγωμένοι χειμώνες του Νιού Χάμσαϊρ και οι αυστηροί ακαδημαϊκοί.
Η ελληνική ζωή διατηρεί μια ισχυρή παρουσία στην κοινωνική σκηνή του Ντάρτμουθ. Μερικοί μαθητές, όπως η Olivia Gresham 22 και ο Gus Juskovsky 22, ανέφεραν ότι αισθάνονταν σαν την ελληνική ζωή ειναι Το κοινωνικό τοπίο στο Ντάρτμουθ.
Με περισσότερο από το 60% των συνδεδεμένων επιλέξιμων φοιτητών, υπάρχει μια απροσδιόριστη προσδοκία ότι οι περισσότεροι μαθητές θα γίνουν τελικά μέλη μιας ελληνικής οικογένειας αδελφότητας, πόνου ή χωρίς φύλο. Παρόλο που η βιασύνη είναι εθελοντική και υπάρχουν μη ελληνικοί κοινωνικοί χώροι στην πανεπιστημιούπολη, οι μαθητές εξέφρασαν ότι η ένταξη σε ένα ελληνικό σπίτι θα μπορούσε να αισθανθεί ως «βολική» απαίτηση στο Ντάρτμουθ.
«Νομίζω ότι οι άνθρωποι έρχονται στο Ντάρτμουθ και φοβούνται ότι ο μόνος τρόπος για να σχηματιστεί μια κοινότητα είναι να ενταχθούν σε ένα ελληνικό σπίτι», δήλωσε ο Juskowski, ο οποίος έσπευσε από το ελληνικό σπίτι που περιλαμβάνει τα φύλα άλφα θήτα.
Αν και η ελληνική ζωή παρέχει θετικές συνδέσεις και γνήσια δίκτυα υποστήριξης σε ορισμένους, για άλλους το σπίτι δεν είναι πάντα σπίτι.
Είτε αισθάνονται αποξενωμένοι από τις κοινωνικές προσδοκίες όπως ο Gresham και ο Kaj Johnson ’22, ή απλά ανίκανοι να αντέξουν τη δέσμευση του χρόνου όπως ο Guszkowski, ορισμένοι μαθητές αποφασίζουν να γίνουν ανενεργοί ή να «αποσυνδεθούν» επίσημα από τα ελληνικά σπίτια στα οποία τρέχουν.
Για τον Gresham, η απόσυρση από τον πόνο του Alpha Xi Delta οφείλεται στη συνειδητοποίηση ότι η ένταξη σε ένα σπίτι δεν ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για τους βαθιούς δεσμούς που πολλοί μαθητές ελπίζουν να σχηματίσουν στο κολέγιο.
“Βιάστηκα γιατί ήταν μεγάλο μέρος του πολιτισμού του Ντάρτμουθ”, δήλωσε ο Γκρέσαμ, προσθέτοντας ότι ήταν σχετικά αμφίσημη για την ελληνική ζωή μέχρι που έγινε μέλος της AXiD το δεύτερο έτος της πτώσης.
«Δεν περίμενα να είναι το δικό μου πράγμα, αλλά σκέφτηκα ότι θα προτιμούσα να το δοκιμάσω και να δω αν μου άρεσε παρά να σκεφτώ αυτήν την ιδέα που έχει κολλήσει στο μυαλό μου όπως,« Έχω χάσει τα πάντα, σας φίλοι κάνουν αυτό το διασκεδαστικό πράγμα! “
Ο Γκρέσαμ είπε ότι μετά από ένα χρόνο που πέρασε ο φοιτητής στην κολλεγιακή ζωή, μια δεύτερη χρονιά θα μπορούσε να αλλάξει τον ρυθμό των οικείων σχέσεων. Όταν ομάδες φίλων χωρίστηκαν σε διαφορετικές σχέσεις, είπε ότι ο φόβος της κοινωνικής απομόνωσης βρίσκεται φυσικά στο μυαλό των φοιτητών. Η Gresham είπε ότι πίστευε ότι η ελληνική ζωή θα παρέχει ασφάλεια και έναν κοινωνικό κύκλο για να επιστρέψει καθώς οι φιλίες της με τον μαθητή μεγαλώνουν και αλλάζουν.
“Ήμουν ένα σχετικά ενεργό μέλος το φθινόπωρο”, είπε η Gresham για τον χρόνο της στο πόνο. “Πολλοί από τους φίλους μου έγιναν συνεργάτες ταυτόχρονα, οπότε περνούσαν λιγότερο χρόνο μαζί να κάνουν πράγματα με τα σπίτια τους. Σκέφτηκα ότι πρέπει να δεσμευτώ για κάτι άλλο για την περίπτωση.”
Το χειμώνα μετά την ένταξή της, ένα δύσκολο ακαδημαϊκό εξάμηνο εμπόδισε την Gresham να εγγραφεί πλήρως στο σπίτι. Το μακρινό εξάμηνο της άνοιξης, το οποίο διασκόρπισε φοιτητές σε όλο τον κόσμο, έθεσε μεγαλύτερη απόσταση μεταξύ της Gresham και του συλλόγου της. Ωστόσο, η Gresham είπε εκείνο το σημείο ότι συνειδητοποίησε ότι ο φόβος της για απομόνωση από νέους φίλους ήταν αβάσιμος. Έμεινε κοντά στους φίλους της από άλλα σπίτια και ένιωθε σαν στο σπίτι μεταξύ των συναδέλφων της Jack-O-Lantern.
Με ένα ήδη ισχυρό κοινωνικό δίκτυο για τη δημιουργία αντιγράφων ασφαλείας, η χρέωση μέλους για ένα ελληνικό σπίτι δεν φαίνεται να αξίζει τον κόπο και έπεσε επίσημα το περασμένο φθινόπωρο.
Για τον Gresham, η ευκαιρία να σχηματιστούν βαθιές σχέσεις στην ελληνική ζωή έχει υπονομευθεί εν μέρει από τις κοινωνικές προσδοκίες του να ανήκεις και από τον «επιφανειακό» τρόπο με τον οποίο κρίνονται και διαγιγνώσκονται τα διάφορα σπίτια.
«Νομίζω ότι πολλές φορές οι γυναικείες ενώσεις απεικονίζονται ως κοινωνικοί χώροι που είναι πραγματικά ενδυναμωτικοί, προσανατολισμένοι στις γυναίκες … αλλά απλά δεν ένιωσα ισχυρό για μένα», είπε ο Grisham. “Υπάρχουν μεγάλα τμήματα ανθρώπων στην πανεπιστημιούπολη που υποστηρίζουν πραγματικά την ιδέα ότι ορισμένα σπίτια είναι” δροσερά σπίτια “και μερικά είναι” μεσαία σπίτια “. Αυτό δεν είναι ένα σύστημα αξιολόγησης που πιστεύω ότι είναι παραγωγικό ή σημαντικό: δεν θα προτιμούσα αυτή η κρίση για μένα. “
Οι κανόνες που αντιμετώπισε η Gresham στο ελληνικό σύστημα, στο οποίο είπε ότι τα μέλη αναμένεται να ενεργούν σύμφωνα με τις έννοιες του πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι που συνδέονται με ένα συγκεκριμένο νοικοκυριό, χρωματίζοντας τις εμπειρίες άλλων μαθητών που εξασθενίζουν ή μειώνουν την παρορμητικότητα.
Ο Τζόνσον, ο οποίος ξεκίνησε τη βιασύνη του αδελφού στη δεύτερη χρονιά του και αποχώρησε πριν από το βράδυ της παράστασης, θυμάται ότι αισθάνεται αποξενωμένος από τον τόνο “ντουλάπι” που εμφανίστηκε τόσο συχνά σε εκδηλώσεις πριν από το βιασμό.
Ο Τζόνσον είπε, «Ακόμα κι αν δεν μιλάτε για« συνάντηση κοριτσιών »ή προσπαθείτε να κάνετε κάτι άγριο, έχει τόνο και λεξιλόγιο.» Προχωρά πέρα από τα στερεότυπα για να μιλήσει για το ποδόσφαιρο ή οτιδήποτε άλλο. Μιλούσαν για πολλά πράγματα, αλλά απλά ένιωθα ότι δεν μπορούσα να είμαι ο εαυτός μου γιατί θα θεωρούσε «περίεργο» ή «γκέι».
Ο Τζόνσον περιέγραψε την αίσθηση της πίεσης που μπορούν να ασκήσουν οι ανδρικές συμπεριφορικές προσδοκίες σε εκφράσεις περίεργης συμπεριφοράς στο ελληνικό σύστημα. Ο Τζόνσον είπε ότι υπήρχαν πολλά σημεία στη διαδικασία παρορμητικότητας όταν ένιωσε διχασμένη μεταξύ της επιθυμίας να είναι μέρος μιας ισχυρής ελληνικής κοινότητας και της επιθυμίας να είναι απολύτως αυθεντική.
«Ένιωσα σαν να απορροφήσω έναν πολιτισμό που κυριαρχείται από γεγονότα παρορμητικότητας και παρενόχλησης που ήταν ειδικά για το φύλο και σε κάποιο βαθμό σεξουαλικό χαρακτήρα», είπε.
Αφού παραιτήθηκε από τη βιασύνη, ο Τζόνσον βρήκε μια κοινότητα στο Μπανάρι, μια πανεπιστημιακή κοινότητα χωρίς φύλο. Η Παναρχία, παλαιότερα γνωστή ως αδελφότητα Phi Sigma Psi, έγινε ο πρώτος κοινός ελληνικός οργανισμός του Ντάρτμουθ το 1972 και εγκατέλειψε επίσημα το ελληνικό σύστημα για να γίνει πανεπιστημιακή κοινότητα στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Σύμφωνα με τον ιστότοπο της Panarchy, το διάλειμμα του Phi Psi με το ελληνικό σύστημα έχει επιταχύνει τα χρόνια του σπιτιού “αλλιώς” λόγω της κατάστασής του ως ξηρού σπιτιού και κόμβου για τους ομοφυλόφιλους μαθητές του Ντάρτμουθ.
Αν και ο Guszkowski είχε ακόμα μια θέση στην καρδιά του για την Alpha Theta, ήταν απογοητευμένοι με την ελπίδα ότι το να μην ανήκουν θα τους έδινε το χρόνο που χρειάζονταν για να προωθήσουν τις σχέσεις τους με τους πρώην συναδέλφους τους και τους μη συνδεδεμένους φίλους τους.
«Όταν ονειρευόμουν για πρώτη φορά να τρέξω στο σπίτι μου, ήταν με μερικούς από τους στενότερους φίλους μου, γιατί ήταν η πρώτη μας χρονιά στο υπόγειο», είπε ο Guszkowski. Όλοι συγκεντρώσαμε ανθρώπους στο σπίτι, η ατμόσφαιρα ήταν υπέροχη και πραγματικά υποστηρικτική. το λάτρεψα. Όταν μπήκα επίσημα στο σπίτι, συνειδητοποίησα ότι μόνο ένα άτομο με το οποίο ήμουν φίλος ωθήθηκε σε αυτόν τον κύκλο. “
Μετά την πρώτη τους συνάντηση στο σπίτι, ο Juskovsky συνειδητοποίησε ότι είχαν υποτιμήσει τη χρονική δέσμευση και τις ευθύνες που σχετίζονται με το να είναι μέρος ενός ελληνικού σπιτιού. Μεταξύ της συντήρησης στο σπίτι και των έντονων μαθημάτων και της ανάληψης του δύσκολου ρόλου της Romeo στην παραγωγή μηχανικών της Dartmouth Road για τον όρο “Romeo and Juliet”, ο Joszkowski βρήκε λίγο χρόνο για να κάνει τις βαθιές κοινωνικές συνδέσεις που λαχταρούσαν, είτε στο σπίτι είτε έξω από αυτό.
“Άρχισα να νιώθω απομονωμένος από τους στενούς μου φίλους και αναρωτιόμουν αν ήθελα πραγματικά να γίνω μέρος του σπιτιού ή αν μου άρεσαν πολύ τα πάρτι και οι άνθρωποι”, δήλωσε ο Guszkowski.
Ο Guszkowski δυσαρεστήθηκε επίσημα χάρη στην εξατομίκευση της κοινωνικής τους εμπειρίας, ελευθερώνοντας χρόνο για τους μη συνδεδεμένους φίλους τους και για εκδηλώσεις στο σπίτι που απολαμβάνουν να παρακολουθούν.
“Κάθε βήμα [depledging] Λειτουργία, όλοι στο σπίτι ήταν πολύ καλοί και κατανοητοί. “Ο Joskovsky είπε.” Πήγα σε δύο ακόμη πάρτι στο σπίτι αφού έφυγα και δεν υπήρχε ξένος σε αυτό. “
Για τον Gresham, το να ανήκεις είναι ένα πιο προσωπικό και πιο περίπλοκο συναίσθημα από το να “μπαίνεις” ή “να βγαίνεις”. Μερικές από τις πιο ικανοποιητικές σχέσεις του Gresham δημιουργήθηκαν σε συναντήσεις συλλόγων και είπε ότι η παροχή περισσότερου φυσικού χώρου για τους μαθητές να επικοινωνούν για κοινά ενδιαφέροντα και δραστηριότητες μπορεί να ενισχύσει τα συναισθήματα ασφάλειας σε μη ελληνικούς κοινωνικούς κύκλους.
«Νομίζω ότι θα ήταν υπέροχο εάν οι σύλλογοι είχαν σπίτια ή χώρους στους οποίους οι άνθρωποι μπορούσαν να ζήσουν μαζί και να εμβαθύνουν τις κοινότητες που είχαν ήδη σχηματίσει», δήλωσε ο Gresham. Αναφέρθηκε στο Dartmouth Outing Club ως παράδειγμα μιας τέτοιας κοινότητας, όπου οι φοιτητές με γνώμονα τη φύση έχουν ευκαιρίες να γνωρίσουν ο ένας τον άλλον παρακολουθώντας ενημερώσεις, παρέα στο Robinson Hall και ζώντας μαζί σε χώρους εκτός πανεπιστημιούπολης όπως το The Rock.
Ο Gresham, ο Jozkowski και ο Johnson ελπίζουν ότι το μελλοντικό κοινωνικό τοπίο του Ντάρτμουθ θα αντικατοπτρίζει μεγαλύτερη ποικιλομορφία από το απλό ελληνικό / μη ελληνικό διαχωρισμό. Ο Τζόνσον είπε ότι παρόλο που οι μαθητές μπορεί να αισθάνονται την πίεση να βιαστούν για φόβο κοινωνικής απομόνωσης, κοινότητες σε όλες τις γωνιές της πανεπιστημιούπολης, άσχετες και συνδεδεμένες, αξίζουν να θεωρηθούν ως νόμιμα κοινωνικά κέντρα.
“Όλα τα καλά πράγματα για το Ντάρτμουθ δεν διατηρούνται από την ελληνική κοινωνία”, δήλωσε ο Τζόνσον. Οι θεατρικές ομάδες, οι αθλητικές ομάδες, οι λέσχες και οι πανεπιστημιακές εταιρείες μπορούν να είναι πολύ στενές. Πρέπει απλώς να είστε δημιουργικοί και να είστε ανοιχτόμυαλοι. “
“Βραβευμένος μελετητής ζόμπι. Μουσικός επαγγελματίας. Εμπειρογνώμονας τροφίμων. Προβληματικός.”