Αρχαία ελληνική αγάπη για τα κατοικίδια

Τα ζώα ήταν ένα σημαντικό μέρος της ζωής στην αρχαιότητα και οι αρχαίοι Έλληνες αγαπούσαν τα κατοικίδια ζώα τους. Αρχαίες πηγές μας λένε ότι διατηρούσε μια ποικιλία ζώων στο σπίτι, από σκύλους μέχρι φίδια.

Πίνακες, γραπτά και γλυπτά από την αρχαία Ελλάδα αποκαλύπτουν ότι τα σκυλιά ήταν, μακράν, το πιο συνηθισμένο εξημερωμένο κατοικίδιο ζώο και βραβευμένο για τις κυνηγετικές τους ικανότητες.

Φυλές όπως η Λακωνική βραβεύτηκαν για ταχύτητα και κυνηγετική ικανότητα ενώ τα Μολοσσία ήταν μια τεράστια φυλή που χρησιμοποιήθηκε για το μεγάλο παιχνίδι.

Ο Κρητικός ήταν μια υβριδική φυλή για τα δύο παραπάνω και πιθανότατα χρησιμοποιήθηκε για την εύρεση τροφής.
Οι Έλληνες λάτρευαν επίσης μια φυλή που ονομάζεται Celtic Vertragus, η οποία φαινόταν να είναι ο πρόδρομος του Greyhound.

Οι αρχαίοι Έλληνες εκτιμούσαν την ταχύτητα και την ευκινησία τους και ο μύθος λέει ότι ένας από αυτούς έσωσε τη ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου από έναν φορτισμένο ελέφαντα.

Οι αρχαίοι Έλληνες αγαπούσαν τα σκυλιά τους

Σύμφωνα με τον Ξενοφώντα, τα ονόματα των σκύλων που προτιμούσαν οι αρχαίοι Έλληνες ήταν σύντομα, αποτελούμενα από μία ή δύο συλλαβές το πολύ. Έδωσαν επίσης ιδιαίτερη προσοχή στην έννοια του ονόματος του σκύλου και κανένα όνομα δεν δόθηκε ποτέ τυχαία ή από ιδιοτροπία.

Μετά την αναχώρηση του πιστού φίλου και συντρόφου τους από αυτόν τον κόσμο, οι αρχαίοι Έλληνες δεν φοβήθηκαν να εκφράσουν τη θλίψη τους για τον χαμό τους, κλαίγοντας και θρηνώντας ανοιχτά.

Οι Έλληνες έθαβαν τα κατοικίδια ζώα τους στην άκρη του δρόμου στους τάφους ενός δασκάλου και η όλη τελετή έγινε με πολύ πανηγυρικό τρόπο.

Οι αρχαιολόγοι έχουν αποκαλύψει αμέτρητους επιτάφιους σε επιτύμβιες στήλες που αφιέρωσαν οι Έλληνες στους γούνινους φίλους τους.

“Αυτός είναι ο τάφος του σκύλου, του Στέφανου, που χάθηκε, για χάρη του οποίου η Ροδόπη έριξε δάκρυα και θάφτηκε σαν άνθρωπος. Είμαι ο σκύλος Στέφανος και η Ροδόπη μου έχει στήσει έναν τάφο”.

Φίδια, τρωκτικά, γάτες, πίθηκοι και πουλιά φυλάσσονταν ως κατοικίδια

Ασυνήθιστα, τα φίδια διατηρούνταν ως κατοικίδια επειδή πιστεύεται ότι διατηρούν τον αριθμό των ποντικών και των αρουραίων χαμηλό. Οι μαγκούστες φυλάσσονταν επίσης για τον έλεγχο των παρασίτων.

Παρόλο που οι γάτες λατρεύονταν και τιμώνταν στην αρχαία Αίγυπτο, υπάρχουν λίγα αρχεία για γάτες στα αρχαία ελληνικά γραπτά.

Ωστόσο, η παρουσία της αιγαιοπελαγίτικης γάτας, μιας γηγενής ελληνικής φυλής γάτας, μπορεί να είναι απόδειξη ότι οι αρχαίοι Έλληνες διατηρούσαν τις γάτες ως κατοικίδια.

Πιστεύεται ότι είναι απόγονοι των αρχαίων γατών που κατοικούσαν στα ελληνικά νησιά σε όλη την αρχαιότητα, οι αιγαιοπελαγίτικες γάτες εκτράφηκαν φυσικά, χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση, πριν από χιλιάδες χρόνια.

Πιστεύεται ότι είναι μια από τις παλαιότερες εξημερωμένες φυλές στον κόσμο.

Ωστόσο, υπάρχουν αρχαιολογικά στοιχεία για γάτες που ζούσαν παράλληλα με τους ανθρώπους στην Κύπρο στην αρχαιότητα.

Οι ανασκαφές σε μια νεολιθική τοποθεσία που ονομάζεται Shillourokampos στην Κύπρο έδειξαν ότι οι αρχαίοι άνθρωποι εκεί νοιάζονταν πραγματικά για τους συντρόφους των αιλουροειδών, και έσκαψαν ακόμη και έναν τάφο με τη γάτα τους.

Παραδόξως, υπάρχουν γραπτές ενδείξεις ότι οι Έλληνες διατηρούσαν πρωτεύοντα όπως οι πίθηκοι και οι πίθηκοι ως κατοικίδια ζώα, με ορισμένους συγγραφείς να περιστρέφονται ιστορίες για τέτοια ζώα που μαθαίνουν πώς να παίζουν μουσικά όργανα ως ψυχαγωγία.

Το μεγάλο πουλί ήταν επίσης ένα δημοφιλές αρχαίο ελληνικό κατοικίδιο, με ερωδιούς και παγώνια να μένουν συχνά στο σπίτι. Οι επιγραφές δείχνουν επίσης ότι οι πάπιες και οι χήνες διατηρούνται ως κατοικίδια – ίσως μια θορυβώδης εναλλακτική λύση σε έναν σκύλο φύλακα!