Αρχαιοελληνικές ρίζες των Χριστουγεννιάτικων παραδόσεων

Τα Χριστούγεννα είναι μια από τις πιο σημαντικές, και ίσως πιο πολύτιμες, γιορτές του Χριστιανισμού, και είναι μια μέρα χαράς και αγάπης. Παραδόξως, πολλά στοιχεία των εορτασμών των Χριστουγέννων έχουν τις ρίζες τους στην αρχαία Ελλάδα.

Κάθε χώρα γιορτάζει με διαφορετικά έθιμα που έχουν βαθιές ρίζες στην ιστορία και την παράδοση.

Διάφορες ομοιότητες στον εορτασμό της γέννησης του Χριστού και του Διονύσου εντοπίζονται μεταξύ της αρχαίας και της σύγχρονης Ελλάδας.

Αν κοιτάξουμε την αρχαία ελληνική ιστορία και παραδόσεις, μπορούμε να δούμε ότι ορισμένα από τα έθιμά μας έχουν τις ρίζες τους στην αρχαία Ελλάδα.

Μάλιστα, πολλά στοιχεία των εορταστικών εθίμων εντοπίζονται σε παγανιστικούς εορτασμούς σε όλη την Ευρώπη.

Πολλές χριστουγεννιάτικες παραδόσεις έχουν τις ρίζες τους στην αρχαία Ελλάδα

Τον Δεκέμβριο οι αρχαίοι Έλληνες γιόρταζαν τη γέννηση του Διονύσου, αποκαλώντας τον «Σωτήρα» και το θείο «παιδί». Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η μητέρα του ήταν μια θνητή γυναίκα που ονομαζόταν Chemel και ο πατέρας του Δίας ήταν βασιλιάς των θεών.

Όπως ο καλός βοσκός, ο ιερέας του Διονύσου είχε πάστορα. Στις 30 Δεκεμβρίου οι αρχαίοι Έλληνες τιμούσαν την αναγέννησή του.

Η πιο δημοφιλής πρακτική σε όλο τον Χριστιανικό κόσμο είναι το τραγούδι των Χριστουγεννιάτικων τραγουδιών, που έχουν τις ρίζες τους στην αρχαία Ελλάδα. Συγκεκριμένα, ο Όμηρος -κατά την παραμονή του στο νησί της Σάμου- συνοδευόμενος από μια ομάδα παιδιών- συνέθεσε μια σειρά από τραγούδια που θυμίζουν κάλαντα.

Στην αρχαία Ελλάδα, αυτά τα κάλαντα συμβόλιζαν την ευτυχία, τον πλούτο και την ειρήνη και τα παιδιά τραγουδούσαν τα κάλαντα μόνο στα σπίτια των πλουσίων. Τα παιδιά πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι κρατώντας ένα κλαδί ελιάς ή δάφνης στολισμένο με μαλλί (σύμβολο υγείας και ομορφιάς) και ποικιλία φρούτων.

Τα παιδιά έφερναν το κλαδί ελιάς στα σπίτια τους και το κρέμασαν στις πόρτες, όπου ήταν όλο το χρόνο.

χριστουγεννιάτικο δέντρο

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία.

Τον 19ο αιώνα, όταν ο πρίγκιπας Αλβέρτος, σύζυγος της βασίλισσας Βικτώριας, έφερε την παράδοση του χριστουγεννιάτικου δέντρου στις Βρετανικές Νήσους, έγινε παγκοσμίως γνωστό.

Στον Χριστιανισμό, το χριστουγεννιάτικο δέντρο συμβολίζει τη χαρά της ανανέωσης της ζωής του Ιησού Χριστού μετά τη γέννησή του και την ανάστασή του μετά το θάνατό του. Το δέντρο στολίστηκε αρχικά με φρούτα και μετά με καραμέλες και γλυκά.

Οι αρχαίοι Έλληνες στόλιζαν επίσης αρχαίους ναούς με δέντρα και συμβόλιζαν την προσφορά θείων δώρων. Η παράδοση του χριστουγεννιάτικου δέντρου χρονολογείται από την Ελλάδα το 1833, όταν το στόλισαν οι Βαυαροί Παλάτι του Βασιλιά Όθωνα.

Ο Άγιος Βασίλης, που ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο την παραμονή των Χριστουγέννων, είναι άλλη μια εντυπωσιακή ομοιότητα με την παρουσίαση δώρων σε ένα παγοδρόμιο ιπτάμενων ταράνδων. Παρόμοια παράδοση υπήρχε κατά τον εορτασμό του Διονύσου στην αρχαία Ελλάδα, όπου έμοιαζε με φως. Αργότερα, το άρμα έγινε παγοδρόμιο και τα άλογα άνθρωπος.

Η Βασιλόπιτα ή Ελληνική Πρωτοχρονιάτικη τούρτα είναι μια εξέλιξη της αρχαίας ελληνικής παράδοσης. Οι πρόγονοί μας πρόσφεραν «γιορτινό ψωμί» στον Θεό σε αγροτικές γιορτές όπως τα Θαλίκια ή τα Θεσμοφόρια.