Αυτό το μικροσκοπικό ελληνικό νησί δεν θα μπορούσε να δώσει τίποτα στο γιοτ του Τζεφ Μπέζος

ΣΑΛΑΜΙΝΑ, Ελλάδα — Το ελληνικό καλοκαίρι είναι το ελληνικό αντίστοιχο της σεζόν των βραβείων του Χόλιγουντ, με όλα τα βλέμματα στραμμένα στις διασημότητες της A-list που επιπλέουν ολόκληρη τη βιομηχανία. Εδώ, αυτά τα αστέρια έρχονται με τη μορφή νησιών, μερικά πιο γνωστά από άλλα, αλλά φέτος είναι έτοιμα για ετήσιες κοντινές λήψεις καθώς τα γιοτ των πλούσιων και διάσημων θα κάνουν κρουαζιέρα στο Αιγαίο και το Ιόνιο.

Αυτή την εβδομάδα, το ναυλωμένο γιοτ του πρώην Γάλλου Προέδρου Νικολά Σαρκοζί εθεάθη να αγκυροβολεί στη βραχώδη Φολέανδρο και η Πάρις Χίλτον ταξίδεψε κάπου στα ελληνικά νερά, ντυμένη με μπικίνι σε στυλ barbie στο γιοτ της.

Και μετά ήταν ο Τζεφ Μπέζος, του οποίου το υπερδιαστημόπλοιο αξίας 500 εκατομμυρίων δολαρίων, αίτηση, Τόσο μεγάλο, χρειάζεται ένα Σκάφος υποστήριξηςΜόλις 75 εκατομμύρια δολάρια Abiona. Την Παρασκευή, τα δύο πλοία εντοπίστηκαν στα ανοικτά των ακτών ενός καταπράσινου νησιού βουτηγμένου στη μυθολογία: της Ιθάκης. «Να έχεις πάντα στο μυαλό σου την Ιθάκη», έγραψε ο ποιητής Καβάφης και αείμνηστος Σκωτσέζος ηθοποιός υπενθύμισε ο Σον Κόνερι σε εμάς.

Ωστόσο, αντί να ξεκινήσω για την Ιθάκη, τις προάλλες επιβιβάστηκα σε μια ξύλινη βάρκα και κατευθύνθηκα προς ένα έρημο νησί όπου δεν φαινόταν ούτε μια βάρκα — ένα που προσγειώθηκε σε μια διαφορετική δύναμη: τη Σαλαμίνα.

Ο Καβάφης είπε ότι ο ταξιδιώτης έπρεπε να πιστέψει ότι η διαδρομή ήταν μεγάλη, αλλά το ταξίδι στη Σαλαμίνα, όπως ονομαζόταν τοπικά, κράτησε λιγότερο από 15 λεπτά. Αν και δεν καλύπτεται από μυστήριο όπως η Ιθάκη ή η πυροσβεστική Σαντορίνη, η Σαλαμίνα έχει μια στρατιωτική γενεαλογία που δεν υστερεί σε κανέναν, τουλάχιστον όχι σε αυτά τα μέρη.

Τα νερά της είδαν τη μάχη της Σαλαμίνας το 480 π.Χ., όταν ένας αθηναϊκός στόλος με επικεφαλής τον Θεμιστοκλή και υποστηριζόμενο από ελληνικές πόλεις-κράτη νίκησε τους Πέρσες. Οι Έλληνες ήταν περισσότεροι, αλλά οι Πέρσες ξεπέρασαν τους ελιγμούς και ο στόλος τους καταστράφηκε.

Εκείνη η ελληνική νίκη άφησε τον βασιλιά Ξέρξη να τρέμει με τα σανδάλια του. Σημείωσε μια καμπή στους ελληνοπερσικούς πολέμους και άλλαξε τον ρου της παγκόσμιας ιστορίας. Η μάχη της Σαλαμίνας ονομάζεται ακριβώς μία σκάλες Δημοκρατική Πολιτική της Κυβέρνησης.

Σήμερα, το ακανόνιστο σχήμα νησί είναι το αρχηγείο του Πολεμικού Ναυτικού. Τα σούπερ γιοτ είναι προφανώς ωραία, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το είδος των πλοίων που βλέπετε να πλαισιώνουν τα λιμάνια της Σαλαμίνας είναι οι πραγματικοί κύριοι των θαλασσών.

Ό,τι λείπει από τα σαλάμια σε εμφανή ομορφιά και γοητεία, μπορεί να το αναπληρώσουν περισσότερο από την παράδοση και τον φανατισμό. Όταν αυτός ο ρεπόρτερ είπε σε μερικούς Αθηναίους φίλους ότι ήθελε να περάσει ένα Σαββατοκύριακο στο νησί, προκάλεσε σωρεία περιφρόνησης, κάτι που από την άποψη της τουριστικής απήχησης είναι πιο συγκρίσιμο με το Staten Island παρά με το Hamptons.

και λοιπόν? Για κάποιους, δεν υπάρχει τίποτα πιο βαρετό από το να χαλαρώνετε στην παραλία για ώρες. Υπάρχουν παραλίες στη Σαλαμίνα, ωστόσο, είναι απαραίτητο να πάτε στα νότια μέρη του νησιού για να ξεφύγετε από τα βιομηχανικά λιμανικά πλέγματα. Εκεί, υπάρχουν μερικές ήσυχες σπηλιές με θέα στον Αργοσαρωνικό και το νησί της Αίγινας. Δεν υπάρχουν beach bar, αλλά τα καθαρά νερά είναι τέλεια για κολύμπι. ο Σπήλαιο Ευριπίδη βρίσκεται σε αυτή την περιοχή.

Η Σαλαμίνα διαθέτει ένα εξαιρετικό αρχαιολογικό μουσείο το οποίο ανακαινίστηκε πριν από λίγα χρόνια. Όταν επισκέφτηκα, ένας υπάλληλος έπρεπε να σβήσει τα φώτα γιατί ήμουν ο μόνος εκεί. Το Αρχαιολογικό Μουσείο Phrae περιέχει αξιοσημείωτα αντικείμενα, όπως ένα χάλκινο θραύσμα αρχαίας αθηναϊκής τριήρης, αλλά οι γκαλερί προσφέρουν ένα παράθυρο στη σάρωση της ιστορίας από την ύστερη νεολιθική έως τη ρωμαϊκή και την πρώιμη χριστιανική περίοδο.

Το Μνημείο της Μάχης της Σαλαμίνας, ένα μεγάλο χάλκινο γλυπτό, έχει θέα στη θάλασσα όπου έγινε η μάχη. Βρίσκεται στην άκρη ενός ακρωτηρίου που ονομάζεται Κυνόσαυρα, το οποίο εισχωρεί στο στενό κανάλι που χωρίζει τη Σαλαμίνα από την ηπειρωτική χώρα. Ένας αρχαίος τύμβος στην τοποθεσία χρησίμευε ως ταφικός χώρος για τους Έλληνες στρατιώτες που έπεσαν στη μάχη.

Σε αντίθεση με άλλες αρχαίες τοποθεσίες όπως ο Μαραθώνας, αυτό το μέρος δεν κατοικούνταν πραγματικά στο παρελθόν. Οι πλωτές οδοί είναι γεμάτες με πετρελαιοφόρα και πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, οι αποβάθρες βουίζουν από δραστηριότητα και τα μεγάλα πορθμεία που συνδέουν το νησί με την ηπειρωτική χώρα λειτουργούν 24 ώρες την ημέρα.

Ωστόσο, η ναυτική νίκη φαίνεται μεγάλη στο τοπικό συναίσθημα – εδώ είναι ένα μαρμάρινο μνημείο, μια ελληνική σημαία υψωμένη ψηλά, που κυματίζει στο βαρύ αεράκι της αλμύρας. Έφαγα ένα τυπικό μεσημεριανό τηγανητό μπακαλιάρο με πουρέ σκορταλιάς κοντά σε μια όμορφη παραλία, ενώ ντόπιοι μαθητές ζωγράφισαν μεταλλικά κουτιά με πολύχρωμες σκηνές φαντασίας από τη διάσημη σύγκρουση στη θάλασσα.

Η φαντασία δεν είναι συνήθως κάτι που προκαλεί τόση διαφημιστική εκστρατεία και ίντριγκα όσο τα γιοτ εκατομμυριούχων, αλλά μερικές φορές είναι καλό να το κάνουμε.