Η κατανάλωση προκαλεί την άνοδο του ΑΕΠ και εδώ βρίσκεται το θαύμα: Με την κατανάλωση -όχι μέσω επενδύσεων και παραγωγής- γινόμαστε πλουσιότεροι, λέει ο συγγραφέας.
Γίνονται θαύματα στην Ελλάδα; Εκ πρώτης όψεως, μερικά από αυτά που συμβαίνουν μοιάζουν με θαύματα. Για παράδειγμα, σε μια υπερχρεωμένη χώρα, επιδόματα και ενισχύσεις ύψους πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ διανέμονται εύκολα, χωρίς αυστηρά κριτήρια ή άλλους χυδαίους περιορισμούς. Έτσι τρέφεται η κατανάλωση. Η κατανάλωση προκαλεί αύξηση του ΑΕΠ και εδώ βρίσκεται το θαύμα: καταναλώνοντας -όχι επενδύοντας και παράγοντας- γινόμαστε πλουσιότεροι.
Προς υποστήριξη του «θαύματος» ότι μπορούμε να πλουτίσουμε χωρίς επενδύσεις, αλλά μέσω της κατανάλωσης, κατευθύνουμε ένα μεγάλο έως πολύ μεγάλο μέρος της χρηματοδότησης της ΕΕ σε επενδύσεις (Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς και Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ) στην κατανάλωση και τις εισαγωγές για κατανάλωση , και επιδόματα ανεργίας μεταμφιεσμένα σε κονδύλια για εκπαίδευση και μετεκπαίδευση, επιδόματα κοινωνικής εργασίας, εξωραϊσμό εκκλησιών και μοναστηριών και άλλες δραστηριότητες ευάρεστες στον Θεό.
Ένα άλλο ξεχωριστό «θαύμα» είναι το εξής: οι ελληνικοί μισθοί είναι χαμηλοί (το φτηνό εργατικό δυναμικό παραμένει ελληνικό «ατού», αφού το μορφωμένο αλλά πολύ φθηνό -με κόστος το ένα τρίτο του μέσου ευρωπαϊκού κόστους- το ελληνικό εργατικό δυναμικό προσελκύει πολυεθνικές εταιρείες που έχουν δημιουργήσει κατάστημα στη χώρα μας) και εξατμίζονται ταχύτερα από οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – αναφέρει η Eurostat. Παρόλα αυτά, οι μισθοί αποδείχθηκαν αρκετά ισχυροί ώστε το κράτος -με το σύστημα διανομής να προσφέρει αύξηση 7% (ή και περισσότερο) στις συντάξεις από το νέο έτος. Δεν είναι θαύμα αυτό!
Η κυβέρνηση καταγγέλλει επίσημα τον πληθωρισμό, αλλά σε αυτό βασίζεται η πολυδιαφημισμένη «ανάπτυξη»
Δυστυχώς, αυτό που φαίνεται να θριαμβεύει έναντι της κοινής λογικής και όλων των οικονομικών εγχειριδίων, ανεξάρτητα από τη σχολή σκέψης, δεν είναι θαύματα. Είναι σαν κάποιο είδος μεθυσμένου να ανακαλύπτει μαγικά δέντρα χρήματος.
Τα τελευταία δύο χρόνια, η κυβέρνηση έχει διανείμει περισσότερα από 56 δισεκατομμύρια ευρώ για να αντιμετωπίσει -αλλά και με το πρόσχημα της αντιμετώπισης- την οικονομική δυσπραγία που προκάλεσε πρώτα η πανδημία και μετά ο πόλεμος στην Ουκρανία. Αυτό το ΑΕΠ των 56 δισ. ευρώ αυξήθηκε κατά σχεδόν 40 δισ. ευρώ – δεν το λες θαύμα. Η άφθονη ρευστότητα (για ορισμένους), σε συνδυασμό με τις συνέπειες του συνεχιζόμενου πολέμου στις τιμές της ενέργειας, την παραγωγή, τις διεθνείς αλυσίδες εφοδιασμού και τα τεράστια κέρδη -με ευρωπαϊκά πρότυπα- με τα οποία λειτουργεί μεγάλο μέρος της ελληνικής μεταποίησης, βιομηχανίας, εισαγωγής και λιανικού εμπορίου, έχει ώθησε τον πληθωρισμό. Η κυβέρνηση καταγγέλλει επίσημα τον πληθωρισμό, αλλά σε αυτό βασίζεται η πολυδιαφημισμένη «ανάπτυξη».
Ίσως γι’ αυτό αρκούνται να προωθούν κάποιο «οικογενειακό καλάθι». Ο πληθωρισμός αυξάνει ονομαστικά το ΑΕΠ. Έτσι, ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ μειώνεται και η ελληνική οικονομία φαίνεται να απομόχλεται και να γίνεται πιο υγιής – ενώ στην πραγματικότητα το χρέος αυξάνεται. Δεδομένου ότι μεγάλο μέρος του χρέους μας είναι σε σταθερά επιτόκια, ο πληθωρισμός μειώνει την πραγματική αξία των τόκων που πληρώνουμε – υπολογίζεται ότι εξοικονομούμε περίπου 15 δισεκατομμύρια ευρώ φέτος. Τέλος, χάρη στον πληθωρισμό, η «μηχανή της ανάπτυξης» -τα πραγματικά κέρδη των επιχειρήσεων- αυξάνεται ενώ οι πραγματικοί μισθοί και οι μισθοί μειώνονται.
Η οικονομική ανάπτυξη, η οποία περιγράφεται ως τεράστιο επίτευγμα, εξαρτάται σοβαρά από τον πληθωρισμό.
Όταν ο πληθωρισμός αρχίσει να μειώνεται, όπως θα συμβεί καθώς η Ευρώπη εισέρχεται σε ύφεση το 2023, η εικόνα θα αρχίσει να αλλάζει γρήγορα. Το 2023 ο ρυθμός ανάπτυξης αναμένεται να είναι 1%. Δεν μπορώ παρά να θυμηθώ τις προβλέψεις και τις ανησυχίες του Νίκου Βύτα, Γενικού Διευθυντή του Ινστιτούτου Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ): Χωρίς μεταρρυθμίσεις, είπε πριν από τρία χρόνια, ο ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας θα περιοριζόταν στο 1% 1,5% ετησίως. Αυτό θα πάρουμε αν δεν αλλάξουμε. Δεν έχουμε αλλάξει.