Γιατί η αναδιάρθρωση του χρέους δεν θα είναι εύκολη

Μία από τις συχνές ερωτήσεις που έχω λάβει είναι πώς θα μοιάζει ή τι σημαίνει μια αναδιάρθρωση χρέους. Παρόλο που η παγκόσμια οικονομία υποφέρει από μια σειρά κρίσεων χρέους, έχει δυσκολευτεί να βρει έναν μηχανισμό για την ομαλή αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους και τις χρεοκοπίες.

Το κύριο πρόβλημα είναι να βρεθεί μια εύρυθμη αναδιάρθρωση και χρεοκοπία λόγω της αρχής της ασυλίας του κράτους. Στην ιδανική περίπτωση, οι επενδυτές δεν μπορούν να αναγκάσουν τις κυβερνήσεις να αποπληρώσουν χρέη ούτε να μηνύσουν τις κυβερνήσεις.

Αυτό κάνει τους επενδυτές να γνωρίζουν πλήρως τον κίνδυνο αθέτησης υποχρεώσεων και δημιουργεί ένα ακατάστατο φαινόμενο ντόμινο. Για παράδειγμα, το 2010 όταν οι οίκοι αξιολόγησης υποβάθμισαν την Ελλάδα λόγω της ικανότητάς της να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της, οι αποδόσεις των ελληνικών κρατικών ομολόγων αυξήθηκαν δραματικά επειδή οι επενδυτές έκαναν ντάμπινγκ σε ομόλογα λόγω του υψηλότερου κινδύνου χρεοκοπίας.

Επομένως, όταν μιλάμε για το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης, πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι είναι μια δαπανηρή άσκηση. Δεύτερον, είμαι δύσπιστος ότι θα έρθει οποιαδήποτε κυβέρνηση, θα δούμε έναν ολοκληρωμένο έλεγχο του δημόσιου χρέους.

Το δημόσιο χρέος της Κένυας είναι υποτιμημένο και η πλήρης αποκάλυψη του υπερβολικού βάρους θα στείλει ένα αρνητικό μήνυμα στους επενδυτές και θα τους τρομάξει να ρίξουν τα ομόλογα της Κένυας στη διεθνή αγορά, θέτοντας το έδαφος για μια κρίση αναχρηματοδότησης χρέους.

Οι αποδόσεις των ευρωομολόγων της Κένυας για το 2024 είναι ήδη υψηλές. Μια πλήρης αποκάλυψη της ιστορίας του χρέους θα ήταν μια σφαίρα, και αμφιβάλλω ότι οποιοδήποτε μέρος θα διακινδύνευε αυτή τη ζέστη. Αυτός μπορεί να είναι ο λόγος για τον οποίο το ΔΝΤ έχει καθυστερήσει την πλήρη αποκάλυψη του ρεκόρ του δημόσιου χρέους.

Τώρα, ερχόμαστε στο κύριο ερώτημα του πώς θα μοιάζει η αναδιάρθρωση του χρέους. Η Κένυα θα πρέπει να υποβάλει αίτηση για να εξετάσει το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης χρέους στο πλαίσιο του Common Debt Processing Framework μετά την Debt Services Suspension Initiative (DSSI), μια πρωτοβουλία που εγκρίθηκε από την G20 με τη Λέσχη του Παρισιού για την υποστήριξη των υπερχρεωμένων χωρών όσον αφορά τον έγκαιρο συντονισμό και τον διακανονισμό. για θέματα διαρθρωτικού χρέους.

Το Τσαντ, η Αιθιοπία και η Ζάμπια είναι μεταξύ των χωρών που έχουν πρόσφατα υποβάλει αίτηση για εξέταση κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ο λόγος που οι χώρες απέφυγαν αυτήν την πρωτοβουλία, παρόλο που φαίνεται σαν μια ευγενής ιδέα, είναι ότι είναι γεμάτη καθυστερήσεις, γεγονός που καθιστά μια χώρα πιο ευάλωτη.

Στη συνέχεια, μετά από εξέταση, συχνά ακολουθούν σκληρές διαρθρωτικές συνθήκες και μέτρα λιτότητας, που δεν είναι δημοφιλή στο ευρύ κοινό.

Για την Κένυα, η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος δανειστής που δεσμεύεται εάν επιδιώκει να δημιουργήσει περιθώριο ρευστότητας για το χρέος, και παρόλο που το Πεκίνο είναι μέρος του κοινού πλαισίου, έχει δείξει μικρή δέσμευση όσον αφορά τον συντονισμό των σχεδίων αναδιάρθρωσης.

Μπορεί η Κένυα να εμπλέξει την Κίνα εκτός του πλαισίου κοινής δράσης; Ναί! Η Κένυα μπορεί να το κάνει αυτό, εάν είναι σε θέση να εξασφαλίσει μια συμφωνία και να τη μοιραστεί στο κοινό πλαίσιο.

Η πρόκληση είναι ότι, αν και μεγάλο μέρος του χρέους της Κίνας διαπραγματεύεται μεταξύ μιας κυβέρνησης και μιας άλλης, ο δανειστής είναι πάντα μια ιδιωτική ή κρατική οντότητα που επιδιώκει κέρδος. Η κινεζική κυβέρνηση κρύβεται πάντα πίσω από αυτούς τους θεσμούς όταν οι χώρες ζητούν αναδιάρθρωση ή αναδιάρθρωση χρέους.