Πότε ήταν η τελευταία φορά που μια ταινία σας έκανε να κρατήσετε την αναπνοή σας, να ρίξετε ένα δάκρυ ή να πηδήξετε από τη θέση σας; Όλοι έχουν βιώσει αυτές τις βαθιές αντιδράσεις στο παρελθόν, αλλά τείνουν να είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Οι περισσότερες ταινίες αναβοσβήνουν μπροστά στα μάτια μας χωρίς να προκαλέσουν την παραμικρή ιδέα ή συναίσθημα, και μέσα σε μήνες, εβδομάδες και μερικές φορές μέρες, ξεχνάμε τα πάντα για αυτές εκτός ίσως από το κύριο καστ. Γιατί?
Για να καταλάβει τι κάνει μια κακή ταινία καλή και κακή, το Χόλιγουντ στράφηκε ιστορικά σε ειδικούς σεναρίου. Αυτοί οι άνθρωποι – που ονομάζονται επίσης σεναριογράφοι ή σύμβουλοι ιστοριών – ισχυρίζονται ότι έχουν μετατρέψει την αρχαία και άπιαστη τέχνη της αφήγησης σε μια σκληρή επιστήμη. Για ένα αντίτιμο, διδάσκουν νέους κινηματογραφιστές πώς να γράφουν εμπορικά και κριτικά επιτυχημένες ταινίες.
Ρόμπερτ ΜακΚίσυγγραφέας Υπόθεση: Η ουσία, η δομή, το στυλ και οι αρχές του σεναρίουζει και πεθαίνει από την ιδέα ότι κάτι «σημαντικό και συναρπαστικό» πρέπει να συμβεί πριν από τη σελίδα 27. Επιμένει επίσης ότι ο πρωταγωνιστής πρέπει να είναι ενεργός, όχι παθητικός: αν δεν κινηθεί ενεργά προς τον στόχο τους, όποιος κι αν είναι αυτός, η ταινία θα αποτύχει να προσελκύσει το κοινό της.
Η καλύτερη συμβουλή του Μπλέικ Σνάιντερ Σώστε τη γάτα! Το τελευταίο βιβλίο σεναρίου που θα χρειαστείτε ποτέ Είναι στον τίτλο. Ο Σνάιντερ πιστεύει ότι όταν οι σεναριογράφοι παρουσιάζουν τον κύριο χαρακτήρα τους, πρέπει να αναδείξουν μια ποιότητα που θα εκτιμήσει το κοινό. Μπορεί να κάνουν κάτι ηρωικό, όπως να σώσουν μια γάτα, ή κάτι που σχετίζεται με αυτήν, όπως να τραυλίζουν όταν μιλούν στην παιδική τους ηλικία.
Αν και δεν είναι αλάνθαστες, αυτές οι αρχές μπορούν να εφαρμοστούν σε αυτούς Λευκός ΟίκοςΚαι το Πολίτης ΚενΚαι το ChinatownΚαι χιλιάδες άλλα κινηματογραφικά αριστουργήματα. Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, γιατί τόσο ο Mackie όσο και ο Snyder το οφείλουν σε αυτούς Τίποτα εκτός από τον Αριστοτέλητου οποίου ποιητικός Ανάλυση της σύνθεσης των ελληνικών τραγωδιών Η έννοια της τριμερούς δομής εισήχθη πριν από δύο χιλιάδες χρόνια.
Πανούκλα αποδεκτών ταινιών
Πολλοί επιτυχημένοι κινηματογραφιστές, συμπεριλαμβανομένου του Τσάρλι Κάουφμαν, αντιπαθούν βαθύτατα τους δασκάλους. σε Προσαρμογή, ταινία ημι φαντασίας για τη δική του εμπειρία με το μπλοκ του συγγραφέα, ο Κάουφμαν παρακολουθεί το Συμπόσιο Αφήγησης του Ρόμπερτ ΜακΚί. Ελπίζει ότι το συμπόσιο θα τον βοηθήσει να σημειώσει πρόοδο στο κείμενό του. Αντίθετα, γίνεται μια έντονη συζήτηση μεταξύ του δασκάλου και του μαθητή για το τι κάνει μια καλή ταινία.
Ο Κάουφμαν απορρίπτει την ιδέα ότι οι σεναριογράφοι πρέπει να μένουν στο πρότυπο. Στον πραγματικό κόσμο, είχε επιτυχία κάνοντας ταινίες που αμφισβητούν τις συμβουλές του McKee. Η αυθεντικότητα και η αυθεντικότητα είναι πιο σημαντικές από τη δομή, την πλοκή, τον χαρακτήρα ή τη σύγκρουση. Αν χρησιμοποιήσετε ένα σχήμα που υπάρχει από την ελληνική αρχαιότητα, η ταινία σας όχι μόνο θα γίνει προβλέψιμη, αλλά και ανέντιμη.
Εγγραφείτε για να λαμβάνετε απροσδόκητες, εκπληκτικές και συγκινητικές ιστορίες που παραδίδονται στα εισερχόμενά σας κάθε Πέμπτη
Χειρότερα από τις κακές ταινίες -δηλαδή τις ταινίες που αποτυγχάνουν ως προς τη βασική αφήγηση- είναι αυτό που ο δοκιμιογράφος Evan Boszak αναφέρει ως «αποδεκτές» ταινίες. Αποδεκτές ταινίες Επιλέξτε κάθε πλαίσιο μια ιστορία Και το Σώστε τη γάτα! Της λείπει όμως η δημιουργικότητα και η προσωπικότητα. Νιώθουν σαν να γράφτηκαν από την τεχνητή νοημοσύνη και συναρμολογήθηκαν σε εργοστάσιο, χωρίς καμία παρέμβαση από ανθρώπινη σκέψη και αίσθηση.
Οι αποδεκτές ταινίες είναι φυσικά ανθρωπογενείς. Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι ενδιαφέρονται περισσότερο για την αφήγηση παρά για την πραγματική ζωή. καλές ταινίες, εξηγεί ο Boshack«Κάντε τόσο αιχμηρές παρατηρήσεις για την ανθρωπότητα που μπορεί να μας δείξει πράγματα για τον εαυτό μας που δεν γνωρίζαμε ή να μας διδάξει πώς να εκφράσουμε με αντάλλαγμα ένα ευρύ, ακατανόητο άγχος».
Ο Boschak συνεχίζει: «Όταν οι αποδεκτές ταινίες παρατηρούν την ανθρώπινη εμπειρία, δεν την παρατηρούν μέσα από τον φακό της ανθρώπινης εμπειρίας, ούτε την παρατηρούν μέσα από τον φακό της πραγματικής ζωής, αλλά μέσα από τον φακό άλλων ταινιών». Ως αποτέλεσμα, «πολλές από τις ταινίες που κυκλοφόρησαν σήμερα είναι συγκεντρωμένες από μια παράξενη εναλλακτική πραγματικότητα που δεν είναι παρά μια ζοφερή ηχώ δική μας».
Ο Κάουφμαν επαναδιατυπώνει το πρόβλημα και προσφέρει μια λύση. Είπε: «Πες ποιος είσαι». Κατά τη διάρκεια συνέντευξης στα BAFTA. «Πες το αληθινά, στη ζωή σου και στη δουλειά σου. Πες σε κάποιον εκεί έξω — κάποιον που έχασε, κάποιον που δεν γεννήθηκε ακόμα, κάποιον που δεν θα γεννηθεί για 500 χρόνια. Το γράψιμό σου θα είναι μια καταγραφή του χρόνου σου. Δεν μπορεί Αλλά αν είσαι ειλικρινής, θα βοηθήσεις αυτό το άτομο να είναι το λιγότερο μοναχικό στον κόσμο του.”
Έκανε τη ροή ταινιών καλύτερη ή χειρότερη;
Αν η πρώτη δεκαετία του εικοστού πρώτου αιώνα και οι αρχές του 2000 ορίστηκαν από αρθρογράφους του Χόλιγουντ, τότε τα τέλη της δεκαετίας του 2000 και οι αρχές της δεκαετίας του 2000 Η Αναγέννηση στον Ανεξάρτητο Κινηματογράφο. Αυτό οφείλεται εν μέρει στην άνοδο των υπηρεσιών ροής, των οποίων το επιχειρηματικό μοντέλο που βασίζεται σε συνδρομές διευκολύνει την εξυπηρέτηση ενός μικρότερου κοινού και την παροχή μιας πλατφόρμας σε κινηματογραφιστές που δεν θα είχαν στο παρελθόν.
Στην προσπάθειά του να προσελκύσει λάτρεις του κινηματογράφου καθώς και να ανταγωνιστεί ψηφιακά βιβλιοπωλεία όπως το The Benchmark Channel, το Netflix συνήθιζε να έγραφε λευκές επιταγές σε ταλαντούχους κινηματογραφιστές. Ο Κάουφμαν, οι αδερφοί Κοέν, ο Μάρτιν Σκορσέζε, οι αδερφοί Σάφντι και ο Σπάικ Λι, για να αναφέρουμε μερικούς, μπόρεσαν να γυρίσουν ταινίες για τις οποίες οι επικεφαλής των στούντιο του Χόλιγουντ είχαν προηγουμένως αρνηθεί να πληρώσουν.
Ωστόσο, ως απάντηση στην πρόσφατη απώλεια συνδρομητών, το Netflix λέει ότι θα το κάνει Σταματήστε το πράσινο φως στα έργα Vanity Όπως η ταινία του Σκορσέζε με την καταξιωμένη κριτική ιρλανδικός Υπέρ των ταινιών blockbuster με μεγαλύτερο προϋπολογισμό και ευρύτερη απήχηση. ταινίες όπως γκρίζος άντραςμε πρωταγωνιστές τους Ράιαν Γκόσλινγκ και Κρις Έβανς και σκηνοθέτησε ο Ρούσσος, οι ίδιοι υπεύθυνοι της Marvel. πόλεμος απείρου Και το τέλος παιχνιδιού.
Το Disney+ και το HBO Max ακολουθούν το παράδειγμά τους. Αυτό σημαίνει ότι η εκπομπή -μέχρι πρόσφατα ήταν μια καλλιτεχνική και πνευματική παιδική χαρά- θα έμοιαζε περισσότερο με το σύστημα στούντιο που βοήθησε στην ανατροπή της. Σε αυτό το σύστημα, έχουν γυριστεί μόνο δύο τύποι ταινιών: η πιστοποιημένη από δάσκαλο, η επιτυχία πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων και οι ταινίες χαμηλού προϋπολογισμού που ισχύουν μόνο ως καλτ κλασικές, αν διαρκέσουν καθόλου.
Αυτά είναι κακά νέα γιατί πολλές καλές ταινίες – από Πολίτης Κεν σε μένα Προσαρμογή – Βρίσκεται κάπου στη μέση. Δεν είναι τεράστιο σε μέγεθος και εύρος, αλλά δεν είναι ούτε μικροσκοπικό. Δεν απευθύνονται σε όλους, αλλά επίσης δεν απευθύνονται μόνο σε μια μικρή μειοψηφία. Μας θυμίζουν μια εποχή που οι μεγάλοι παίκτες του κινηματογράφου έπαιρναν ρίσκα για να πουν καλλιτεχνικές ιστορίες. Φαίνεται ότι ο χρόνος έχει τελειώσει τώρα.