Περίληψη: Η μουσική μπορεί να προκαλέσει μια σειρά από συναισθήματα και να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα διαφορετικούς πολιτισμούς. Τι μας κάνει όμως να ακούμε κάποια τραγούδια περισσότερο από άλλα; Οι ερευνητές λένε ότι όταν ακούμε ένα τραγούδι, ο εγκέφαλός μας κάνει προβλέψεις για το τι θα συμβεί στη συνέχεια και αυτή η πρόβλεψη καθορίζει αν μας αρέσει ή όχι αυτό το τραγούδι.
πηγή: Συνομιλία
Πριν από μερικά χρόνια, το Spotify δημοσίευσε μια ανάρτηση στο Διαδίκτυο Διαδραστικός χάρτης μουσικών γεύσεων, σε διασκευή ανά πόλη. εγκαίρως, πρόσθεσε η Τζέιν Βασίλεψε στο Παρίσι και τη Νάντη, και το Λονδίνο ήταν μερικός σε ένα τοπικό δίδυμο χιπ-χοπ Krypt και Kronan. Είναι γνωστό ότι τα γούστα στη μουσική ποικίλλουν με την πάροδο του χρόνου ανά περιοχή και ακόμη και ανά κοινωνική ομάδα.
Ωστόσο, οι περισσότεροι εγκέφαλοι φαίνονται ίδιοι κατά τη γέννηση, οπότε τι συμβαίνει σε αυτούς που μας κάνει να καταλήγουμε σε τόσο διαφορετικά μουσικά γούστα;
Συναισθήματα – ιστορία πρόβλεψης
Εάν κάποιος σας συστήσει μια άγνωστη μελωδία και σταματήσει απότομα, ίσως μπορείτε να τραγουδήσετε τη μελωδία που πιστεύετε ότι σας ταιριάζει καλύτερα. Τουλάχιστον, οι επαγγελματίες μουσικοί μπορούν! σε μελέτη Δημοσιεύτηκε στο Journal of Neuroscience Τον Σεπτέμβριο του 2021, δείξαμε ότι παρόμοιοι μηχανισμοί πρόβλεψης συμβαίνουν στον εγκέφαλο κάθε φορά που ακούμε μουσική, χωρίς απαραίτητα να το γνωρίζουμε.
Αυτές οι προβλέψεις δημιουργούνται στον ακουστικό φλοιό και συνδυάζονται με την παρατήρηση που έχει ήδη ακουστεί, με αποτέλεσμα ένα «σφάλμα πρόβλεψης». Χρησιμοποιήσαμε αυτό το σφάλμα πρόβλεψης ως ένα είδος νευρικού σκορ για να μετρήσουμε πόσο καλά μπορεί ο εγκέφαλος να προβλέψει την επόμενη νότα σε μια μελωδία.
πίσω στο 1956Ο Αμερικανός συνθέτης και μουσικολόγος Leonard Meyer θεωρεί ότι το συναίσθημα μπορεί να προκληθεί στη μουσική μέσω των συναισθημάτων ικανοποίησης ή απογοήτευσης που προκαλούνται από τις προσδοκίες του ακροατή. Από τότε, οι ακαδημαϊκές εξελίξεις βοήθησαν στον καθορισμό της σχέσης μεταξύ των μουσικών προσδοκιών και άλλων, πιο περίπλοκων συναισθημάτων.
Για παράδειγμα, οι συμμετέχοντες σε μια μελέτη Μπόρεσαν να απομνημονεύσουν καλύτερα την ακολουθία των σημειώσεων αν μπορούσαν πρώτα να προβλέψουν με ακρίβεια τις νότες μέσα.
Τώρα, τα βασικά συναισθήματα (όπως χαρά, λύπη ή ενόχληση) μπορούν να χωριστούν σε δύο βασικές διαστάσεις: ισοτιμία Και το ψυχολογική ενεργοποίηση, που μετρούν, αντίστοιχα, πόσο θετικό είναι το συναίσθημα (για παράδειγμα, λύπη έναντι χαράς) και πόσο συναρπαστικό είναι (πλήξη έναντι θυμού). Ο συνδυασμός των δύο μας βοηθά να αναγνωρίσουμε αυτά τα βασικά συναισθήματα.
Δύο μελέτες από 2013 Και το 2018 έδειξε ότι όταν ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να κατατάξουν αυτές τις δύο διαστάσεις σε μια συρόμενη κλίμακα, υπήρχε μια σαφής σχέση μεταξύ του σφάλματος πρόβλεψης και του συναισθήματος. Για παράδειγμα, σε αυτές τις μελέτες, οι μουσικές νότες που προέβλεπαν με μικρότερη ακρίβεια οδήγησαν σε συναισθήματα με μεγαλύτερη ψυχοενεργοποίηση.
μέσα από την ιστορία Γνωστική νευροεπιστήμηΗ ευχαρίστηση έχει συχνά συνδεθεί με ένα σύστημα ανταμοιβής, ιδιαίτερα σε σχέση με τις διαδικασίες μάθησης. σπουδές έδειξε ότι υπάρχουν συγκεκριμένοι νευρώνες ντοπαμίνης που αντιδρούν στο σφάλμα πρόβλεψης.
Μεταξύ άλλων λειτουργιών, αυτή η διαδικασία μας δίνει τη δυνατότητα να μάθουμε και να προβλέψουμε τον κόσμο γύρω μας. Δεν είναι ακόμη σαφές εάν η ευχαρίστηση οδηγεί τη μάθηση ή το αντίστροφο, αλλά οι δύο διαδικασίες συνδέονται αναμφίβολα. Αυτό ισχύει και για τη μουσική.
Όταν ακούμε μουσική, η μεγαλύτερη ευχαρίστηση προκύπτει από την πρόβλεψη γεγονότων με μέτριο επίπεδο ακρίβειας. Με άλλα λόγια, γεγονότα που είναι πολύ απλά και προβλέψιμα —ή, μάλιστα, πολύ περίπλοκα— δεν οδηγούν απαραίτητα σε νέα μάθηση και επομένως δημιουργούν λίγη ευχαρίστηση.
Το μεγαλύτερο μέρος της διασκέδασης προέρχεται από ενδιάμεσα γεγονότα—αυτά που είναι αρκετά περίπλοκα για να πυροδοτήσουν το ενδιαφέρον αλλά αρκετά συνεπή με τις προβλέψεις μας για να σχηματίσουν ένα μοτίβο.
Οι προβλέψεις εξαρτώνται από τον πολιτισμό μας
Ωστόσο, η πρόβλεψή μας για τα μουσικά γεγονότα παραμένει άρρηκτα συνδεδεμένη με τη μουσική μας ανατροφή. Για να εξερευνήσουν αυτό το φαινόμενο, μια ομάδα ερευνητών συναντήθηκε με τους Σάμι που κατοικούν στην περιοχή που εκτείνεται μεταξύ της βόρειας Σουηδίας και της χερσονήσου Κόλα στη Ρωσία. Το παραδοσιακό τους τραγούδι, γνωστό ως uickδιαφέρει πολύ από τη δυτική τονική μουσική λόγω της περιορισμένης έκθεσης στον δυτικό πολιτισμό.
προς την μελέτη Δημοσιεύθηκε το 2000, ζητήθηκε από μουσικούς από τις περιοχές της Σάμης, της Φινλανδίας και της υπόλοιπης Ευρώπης (που είχαν έρθει από διάφορες χώρες που δεν ήταν εξοικειωμένοι με το γιοϊκ τραγούδι) να ακούσουν αποσπάσματα γιόικ που δεν είχαν ακούσει πριν. Στη συνέχεια τους ζητήθηκε να τραγουδήσουν την επόμενη νότα στο τραγούδι, η οποία έμεινε επίτηδες έξω.
Είναι ενδιαφέρον ότι ο επιπολασμός των δεδομένων διέφερε σημαντικά μεταξύ των ομάδων. Δεν έδωσαν όλοι οι συμμετέχοντες την ίδια απάντηση, αλλά ορισμένες παρατηρήσεις ήταν πιο διαδεδομένες από άλλες σε κάθε ομάδα.
Αυτοί που προέβλεψαν με μεγαλύτερη ακρίβεια την επόμενη νότα σε ένα τραγούδι ήταν οι μουσικοί Σάμι, ακολουθούμενοι από τους Φινλανδούς μουσικούς, οι οποίοι εκτέθηκαν σε περισσότερη μουσική Σάμι από εκείνους από οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη.
Μάθετε νέους πολιτισμούς μέσω της παθητικής έκθεσης
Αυτό μας οδηγεί στο ερώτημα πώς μαθαίνουμε για τους πολιτισμούς, μια διαδικασία γνωστή ως μάθηση τον πολιτισμό. για παράδειγμα, μουσική ώρα Μπορεί να χωριστεί με διαφορετικούς τρόπους. Οι δυτικές μουσικές παραδόσεις χρησιμοποιούνται γενικά Τέσσερις χρονικές υπογραφές (όπως ακούγεται στο κλασικό ροκ εν ρολ) ή Τρεις φορές τις υπογραφές (όπως ακούγεται στο βαλς).
Ωστόσο, άλλοι πολιτισμοί χρησιμοποιούν αυτό που αποκαλεί η δυτική μουσική θεωρία ασύμμετρα μέτρα. Η βαλκανική μουσική, για παράδειγμα, είναι γνωστή για ασύμμετρες κλίμακες όπως π.χ εννέα φορές ή υπογραφές επτά φορές.
Για να διερευνήσει αυτές τις διαφορές, ο A.J Μελέτη 2005 Κοιτάξτε τις λαϊκές μελωδίες σε συμμετρικά ή ασύμμετρα μέτρα.
Σε καθεμία, οι παρορμήσεις προστέθηκαν ή αφαιρέθηκαν σε μια συγκεκριμένη στιγμή -κάτι που αναφέρεται ως “περιστατικό”- και στη συνέχεια άκουσαν συμμετέχοντες διαφορετικών ηλικιών. Ανεξάρτητα από το αν ένα κομμάτι έχει συμμετρικούς ή ασύμμετρους μετρητές, μωρά έξι μηνών ή μικρότερα ακούν για τον ίδιο χρόνο.
Ωστόσο, τα 12 μηνών περνούσαν πολύ περισσότερο χρόνο βλέποντας την οθόνη όταν καταχωρούνταν «περιστατικά» στους συμμετρικούς μετρητές από ό,τι όταν εισάγονταν τα άνισα.
Μπορούμε να συμπεράνουμε από αυτό ότι τα άτομα εξεπλάγησαν περισσότερο από ένα περιστατικό σε συμμετρική κλίμακα επειδή το ερμήνευσαν ως διαταραχή ενός οικείου σχεδίου.
Για να ελέγξουν αυτή την υπόθεση, οι ερευνητές είχαν ένα CD με βαλκανική μουσική (σε ασύμμετρα μέτρα) που έπαιζε στα βρέφη στο σπίτι τους. Το πείραμα επαναλήφθηκε μετά από μια εβδομάδα ακρόασης και τα παιδιά περνούσαν ίσο χρόνο κοιτάζοντας την οθόνη όταν συνέβησαν τα περιστατικά, ανεξάρτητα από το αν ο μετρητής ήταν συμμετρικός ή ασύμμετρος.
Αυτό σημαίνει ότι ακούγοντας παθητικά βαλκανική μουσική, μπόρεσαν να δημιουργήσουν μια εσωτερική αναπαράσταση της μουσικής κλίμακας, η οποία τους επέτρεπε να προβλέψουν το μοτίβο και να ανιχνεύσουν περιστατικά και στους δύο τύπους μετρητών.
ένα Μελέτη 2010 Βρήκε ένα εντυπωσιακά παρόμοιο αποτέλεσμα μεταξύ των ενηλίκων — σε αυτή την περίπτωση, όχι για τον ρυθμό αλλά για τον τόνο. Αυτά τα πειράματα δείχνουν ότι η παθητική έκθεση στη μουσική μπορεί να μας βοηθήσει να μάθουμε τα συγκεκριμένα μουσικά στυλ μιας συγκεκριμένης κουλτούρας – επίσημα γνωστή ως διαδικασία τον πολιτισμό.
Σε όλο αυτό το άρθρο, έχουμε δει πόσο η παθητική ακρόαση μουσικής μπορεί να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αναμένουμε τα μουσικά μοτίβα όταν παρουσιάζουμε ένα νέο κομμάτι. Εξετάσαμε επίσης τους πολλούς τρόπους με τους οποίους οι ακροατές προβλέπουν αυτά τα μοτίβα, ανάλογα με την κουλτούρα τους και τον τρόπο με τον οποίο διαστρεβλώνουν την αντίληψη, κάνοντας τους να βιώνουν διαφορετικά την ευχαρίστηση και τα συναισθήματα. Αν και χρειάζεται περισσότερη έρευνα, αυτές οι μελέτες έχουν ανοίξει νέους δρόμους για να κατανοήσουμε γιατί υπάρχει τέτοια ποικιλομορφία στα μουσικά μας γούστα.
Αυτό που γνωρίζουμε τώρα είναι ότι η μουσική μας κουλτούρα (δηλαδή η μουσική που έχουμε ακούσει σε όλη τη ζωή) διαστρεβλώνει την αντίληψή μας και μας κάνει να προτιμάμε κάποια κομμάτια από άλλα, είτε λόγω ομοιότητας είτε αντίθεσης με τα κομμάτια που έχουμε ήδη ακούσει.
Σχετικά με αυτές τις ειδήσεις έρευνας μουσικής και νευροεπιστήμης
συγγραφέας: Guilham Marion
πηγή: Συνομιλία
Επικοινωνία: Guilhem Marion – The Conversation
εικόνα: Η εικόνα είναι δημόσια
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”