Γνώμη: Οι Καναδοί συνάδελφοί μου: Η Nova Scotia δεν σας θέλει

Ο Noah Richler μοιράζει το χρόνο του μεταξύ του Τορόντο και του Sandy Cove, N.S. Πιο πρόσφατα γραμμένο από Υποψήφιος: Φόβος και απέχθεια στην εκστρατείαφιναλίστ για το Βραβείο Πολιτικής Γραφής Shaughnessy Cohen

Είναι δύσκολο και πιο δύσκολο να πιστέψεις στον Καναδά αυτές τις μέρες. Είμαστε, ολοένα και περισσότερο, ένα καταφύγιο από φατρίες που απορρίπτουν τους δεσμούς της οικουμενικότητας που επιτρέπουν σε άτομα από διαφορετικά υπόβαθρα και περιοχές να αισθάνονται οικογένεια. Τώρα, επιδεινωμένοι από τον απομονωτισμό που τροφοδοτείται από τον κορονοϊό εδώ και δύο χρόνια, οι πολιτικοί μας εδώ όπως και στον υπόλοιπο κόσμο -ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία και Ρωσία- επιδίδονται σε λαϊκίστικη πολιτική που βασίζεται στη δαιμονοποίηση του άλλου.

Το τελευταίο παράδειγμα αυτού λαμβάνει χώρα στη Νέα Σκωτία, όπου η Προοδευτική Συντηρητική κυβέρνηση του πρωθυπουργού Τιμ Χιούστον βρίσκεται σε καλό δρόμο να εγκρίνει έναν προϋπολογισμό με επαχθή νέους φόρους ιδιοκτησίας που επιβάλλονται αποκλειστικά σε Σχεδόν 27.000 ιδιοκτήτες σπιτιού εκτός του νομού. Αυτοί οι Καναδοί, στις περισσότερες περιπτώσεις, τιμωρούνται – και δαιμονοποιούνται.

νέος Φόρος μεταβίβασης εγγράφων μη κατοίκων και φόρος ακινήτων Θα προσθέσει ένα επιπλέον τέλος 5 τοις εκατό στην τιμή του ακινήτου εάν πωληθεί σε κάποιον που δεν είναι κάτοικος πλήρους απασχόλησης της Νέας Σκωτίας και θα προσθέσει το ισοδύναμο του 2 τοις εκατό της αξίας του ακινήτου στους δημοτικούς φόρους εκτός της κομητείας οι ιδιοκτήτες σπιτιού πληρώνουν ήδη.

Ουσιαστικά, ο φόρος ακίνητης περιουσίας μη κατοίκους, ο οποίος αναμένεται να συγκεντρώσει 81 εκατομμύρια δολάρια για την κομητεία, τριπλασιάζει αμέσως τη φορολογική επιβάρυνση για ακίνητα που ανήκουν σε κάποιον που δεν είναι κάτοικος πλήρους απασχόλησης.

Αυτό συμβαίνει όταν οι ιδιοκτήτες κατοικιών εκτός επαρχίας πληρώνουν ήδη πολύ υψηλότερους φόρους, επειδή οι εκτιμήσεις στις οποίες βασίζονται οι φόροι τους δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για το καθορισμένο ποσοστό αύξησης — 5,4 τοις εκατό φέτος — που απολαμβάνουν μόνο οι κάτοικοι πλήρους απασχόλησης. . Στο Sandy Cove, στην κοινότητα της οποίας θεωρώ ότι είμαι μέλος, οι κάτοικοι εκτός της κομητείας έχουν δει αυξήσεις στις αξιολογήσεις τους κατά τρεις, τέσσερις, πέντε, 10 και 20 φορές.

Τα πράγματα είναι γεμάτα, αλλά ο κ. Χιούστον και ο ταμίας του, Άλαν ΜακΜάστερ, ήταν σταθεροί στη δέσμευσή τους στο σχέδιο. Το προφανές συμπέρασμα είναι ότι οι ιδιοκτήτες κατοικιών εκτός της κομητείας είναι πλούσιοι και δεν συνεισφέρουν, κάτι που είναι ακόμη πιο περίεργο αν σκεφτεί κανείς ότι ένας σημαντικός αριθμός από αυτούς είναι στην πραγματικότητα κάτοικοι της Νέας Σκωτίας που θέλουν να διατηρήσουν τους δεσμούς τους με την κομητεία και σχεδόν , συμπερασματικά, οι ιδιοκτήτες κατοικιών εκτός κομητείας ξοδεύουν σκόπιμα και προληπτικά με τρόπους Υποστηρίζει τις τοπικές επιχειρήσεις.

Αυτό φάνηκε ξανά και ξανά σε δύο ημέρες αξιοσημείωτα ξεκάθαρων διαμαρτυριών που παρουσιάστηκαν στην Επιτροπή Τροποποιήσεων Νόμου του νομοθετικού σώματος της Νέας Σκωτίας, η οποία ολοκληρώθηκε την Τρίτη. Το σοκ, ειδικότερα, ότι η Νέα Σκωτία θα έστηνε τόσο τρομερά εμπόδια στις οικογένειες, μερικές από τις οποίες το επισκέπτονταν για γενιές, όχι χρόνια ή δεκαετίες, ήταν απτό. Αλλά ήταν η προσβολή των συναδέλφων των Καναδών, στην ιδέα του κράτους και του συντάγματός του, που έκανε περισσότερο κακό από οτιδήποτε άλλο, και έτσι οι συνεδριάσεις έφτασαν στο αποκορύφωμά τους προειδοποιώντας για μια αμφισβήτηση της συνταγματικότητας των νέων φόρων βάσει χάρτου. . Η επιτροπή, με επικεφαλής τον κάτοικο εκτός κομητείας Paul Hughes και τον δικηγόρο James Bunting, ισχυρίζεται ότι ο προϋπολογισμός της Nova Scotia, Νομοσχέδιο 149έρχεται σε άμεση αντίθεση με τα δικαιώματα των Καναδών βάσει του Χάρτη να κυκλοφορούν ελεύθερα και να μην υπόκεινται σε διακρίσεις.

Η πρόκληση είναι βιώσιμη γιατί, σε αντίθεση με τον κερδοσκοπικό φόρο και τον φόρο κενών θέσεων στη Βρετανική Κολομβία που μερικές φορές συγκρίνεται, η έκδοση της Νέας Σκωτίας – με τέσσερις φορές μεγαλύτερο φόρο – δεν είναι φόρος στα σπίτια αλλά στους ανθρώπους. Και αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση του Χιούστον εννοούσε πάντα: ιδιοκτήτες εκτός της κομητείας Κατέχει το 3,6 τοις εκατό των κατοικιών στη Νέα Σκωτία, αλλά αυτό μειώνει τον αριθμό των κατοίκων πλήρους απασχόλησης, πολλών μεμονωμένων ιδιοκτητών – οι οποίοι επίσης, και το πιο σημαντικό, προφανώς αποκλείουν τους απλούς κατοίκους της Νέας Σκωτίας από το να μπορούν να αγοράσουν ένα σπίτι. Αλλά αντί για αυτήν την απείρως πιο κερδοφόρα ραφή – Το 21,6 τοις εκατό των κατοίκων πλήρους απασχόλησης στη Νέα Σκωτία είναι ιδιοκτήτες πολλαπλών ακινήτων Αντιπροσωπεύει το 40,9 τοις εκατό της ιδιοκτησίας – οι μη ψηφοφόροι είναι αυτοί που έχουν ένα ισχυρό όπλο.

Ο κύριος Χιούστον μόνο διστακτικά Λένε«Δεν θέλω να υπάρξει κανενός είδους παρεξήγηση για τη συμβολή που πιστεύουμε η κυβέρνηση και εγώ [sic] πραγματοποιούνται από μη κατοίκους. … Βελτιώνουν τις ιδιότητές τους και τρώνε έξω».

και καταλαμβάνουν χώρο.

Το Lunenburg MLA και η υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης Susan Corkum-Greek λένε ότι οι ορέξεις των μη κατοίκων για ακίνητα έχουν «μετακομίσει στην ενδοχώρα κατά τη διάρκεια της πανδημίας» με «την επίδραση του στρες στους εαυτούς μας». Τώρα «άνθρωποι από άλλα μέρη της χώρας στο εξωτερικό βλέπουν επιτέλους ευκαιρίες εδώ για να βρουν καλές δουλειές και μια υπέροχη ζωή» και πρέπει να δημιουργηθεί χώρος για αυτούς τους μόνιμους κατοίκους, όχι εποχιακούς — στρέφοντας το ρεύμα στις γενιές της μετανάστευσης στη Νέα Σκωτία.

«Για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα», λέει η κ. Corkum-Greek, «μας έπεισε συλλογικά η ιδέα ότι πρέπει να φύγετε από τη Nova Scotia για να αποδείξετε τη δύναμή σας».

Αυτό φυσικά δεν είναι αλήθεια.

Η Nova Scotia δεν έχασε γενιές εργαζομένων από την «ιδέα». Οι κάτοικοι της Νέας Σκωτίας έχουν προχωρήσει πολύ, καθώς δεν υπάρχουν ουσιαστικές θέσεις εργασίας στην επαρχία, όπως αποδεικνύουν κάθε χρόνο ομάδες νέων που μετακινούνται στα πολλά πανεπιστήμια της επαρχίας. Δεν θα ήταν «ιδέα» να αλλάξει αυτό, αλλά μάλλον πολιτική. Η σωστή πολιτική, στην οποία δεν ισχύει το νομοσχέδιο 149.

Ειλικρινά, ο συντηρητικός πρωθυπουργός της Νέας Σκωτίας, Τζον Χαμ, διερεύνησε παρόμοια μέτρα το 2001, αλλά τα εγκατέλειψε αφού απορρίφθηκαν κατηγορηματικά στην έκθεση της Ομάδας Εθελοντικού Σχεδιασμού που είχε αναθέσει, πιθανότατα συγκεντρώνοντας σκόνη στη Βιβλιοθήκη του Χιούστον. Οι νέοι φόροι αποτυγχάνουν να προσδιορίσουν τους ιδιοκτήτες ακινήτων που μπορεί να έχουν κύρια κατοικία αλλού αλλά είναι ουσιαστικά κάτοικοι της Νέας Σκωτίας. Αποτυγχάνουν να αναγνωρίσουν αλλά εμποδίζουν σοβαρά την εξαιρετική ροή χρημάτων, σκληρής δουλειάς, κοινωνικής δέσμευσης και καλής θέλησης στην κομητεία, η οποία είναι το άμεσο αποτέλεσμα της ιδιοκτησίας εκτός της κομητείας. Προτείνουν ότι ένα άτομο με δουλειά που δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά ένα σπίτι στο Dartmouth θα μετακομίσει από μια ξαφνικά άδεια παραθαλάσσια έπαυλη στο Χάλιφαξ στο Τσέστερ ή σε ένα εποχικό εξοχικό σπίτι ή στο Ντίγμπι Νεκ, στο Eastern Passage ή στο Κέιπ Μπρετόν, όπου οι μη Οι κάτοικοι ιδιοκτήτες έχουν μετατρέψει Ακίνητα που είναι συχνά ανεπιθύμητα και σε κακή κατάσταση, και όπου θα ήταν τυχεροί αν έβρισκαν δουλειά. Και θα σκίσουν ένα ρήγμα σε έναν μεγάλο αριθμό ιστορικά αρμονικών κοινωνιών επειδή μέλη εκτός της κομητείας συγκεντρώνονται με φανατικό τρόπο και λένε ότι δεν είναι καταζητούμενοι.

Οι φίλοι μου στη Νέα Σκωτία είναι συμπονετικοί—και ανησυχούν. Κατανοούν, όπως και οι κάτοικοι εκτός της κομητείας, ότι η στεγαστική κρίση στο Ντάρτμουθ και στο Χάλιφαξ πρέπει να αντιμετωπιστεί, αλλά καταλαβαίνουν ότι αυτό δεν είναι το μέσο. Ελάχιστοι, ακόμη και πριν από τον καταναγκασμό των συντηρητικών, πρότειναν τον σύντροφό μου και εγώ να κάνουμε τη Nova Scotia την κύρια κατοικία μας. Για να πω την αλήθεια, ο απατεώνας μέσα μου αρέσκεται να κοροϊδεύει αυτήν την ιδέα – ότι ως ζευγάρι ηλικιωμένων θα καταλήξουμε, μακροπρόθεσμα, να κοστίσουμε στην κομητεία πολύ περισσότερο από ό,τι μπορεί τώρα να αποκομίσει η κυβέρνηση της Νέας Σκωτίας από εμάς. Αλλά δεν πρόκειται να εξαναγκαστούμε από τραμπούκους στα σύνορα που περνούν κρυφά από τις τσέπες μας και διεκδικούν τα κλειδιά του σπιτιού στο όνομα μιας κακώς σχεδιασμένης και κακώς μελετημένης στεγαστικής πολιτικής που τελικά θα έχει μπούμερανγκ, αν δεν το έχετε ήδη κάνει.

Επιπλέον, δεν θα αποποιηθώ ποτέ την υπηκοότητά μου στη Μεγάλη Δύναμη – Ταχύτητα Κυρία Corkum-Greek, Big Idea. Είναι ο Καναδάς. Από ακτή σε ακτή σε ακτή. Όλος ο Καναδάς είναι το σπίτι μας και όλοι έχουμε το δικαίωμα να βρισκόμαστε οπουδήποτε στην υπέροχη ποικιλομορφία του – χωρίς κυρώσεις ή προκαταλήψεις.

Κρατήστε τις απόψεις σας σαφείς και ενημερωμένες. Λάβετε το ενημερωτικό δελτίο. Εγγράψου σήμερα.