Για τους ηλικιωμένους θεατές Ariana Geiser και Sarah Knowling, η αναβλητικότητα δεν μπορεί να είναι η απάντηση στα μεγάλα έργα τους.
Αυτά τα έργα βρίσκονται σε προετοιμασία για δύο χρόνια, και παρόλο που ακυρώθηκαν την περασμένη άνοιξη λόγω του COVID, οι παραστάσεις θα είναι διαθέσιμες σε όλο το κοινό αυτό το Σαββατοκύριακο, 4-6 Φεβρουαρίου. Το “Death and Renewal” θα πραγματοποιηθεί στις 4 και 6 Φεβρουαρίου με παραστάσεις στις 7:30 μ.μ. Το “Lies” στις 5 και 6 Φεβρουαρίου με εκπομπές στις 7:30 μ.μ. και 2 μ.μ. αντίστοιχα.
Η παράσταση του Gezer θα είναι μια θεατρική ανάγνωση μιας ώρας του “Lies”, που γράφτηκε από τον Geizer και βασίζεται στην εποχή της μαύρης ταινίας της δεκαετίας του 1930.
“Μου αρέσει η ταινία και η τηλεόραση, οπότε όταν γράφω, μπορείτε να το δείτε ακόμη και σε πολλές από τις θεατρικές μου κατευθύνσεις”, δήλωσε ο Geiser. “Νομίζω πολύ οπτικά, μερικές φορές έξω από τους περιορισμούς του παιχνιδιού … Στην πραγματικότητα με ενδιέφερε να πάρω κάτι που μοιάζει περισσότερο με τηλεοπτική εκπομπή και να το βάλω στη σκηνή για να δω ένα διαφορετικό έργο τέχνης που θα μπορούσατε να δημιουργήσετε.”
Το ταξίδι της συγγραφής της Gaiser ξεκίνησε την πρώτη της χρονιά, όταν συμμετείχε σε ένα μονοθέσιο που γράφτηκε από έναν πρεσβύτερο εκείνο το έτος.
Είπε: “Μου άρεσε πολύ και ήμουν πραγματικά περήφανος για τον μαθητή που έκανε αυτό το έργο και σκέφτηκα, ξέρετε, θα ήταν ωραίο να έχω τουλάχιστον την ευκαιρία να κάνω κάτι τέτοιο.”
Η Jaizer περιέγραψε το μάθημα συγγραφής παιχνιδιών ως μια υπέροχη εμπειρία που της έδωσε “την ευκαιρία να ακονίσει κάτι που έχω κάνει μόνο εγώ πριν.”
Σπούδασε από τον συνταξιούχο καθηγητή θεάτρου George Angel, είπε ότι ήταν μια εξαιρετική πηγή σχολίων. Είπε ότι η συμβουλή του την βοήθησε να κρατήσει τις ιδέες της και να αγωνιστεί για τη δουλειά της.
«Θα ξεκινούσε πάντα τα σχόλιά του με« Αυτή είναι η γνώμη μου »και αυτό που θα έλεγε κανείς για το έργο σας είναι« γνώμη »και εξαρτάται από εσάς να αποφασίσετε εάν θα το αποδεχτείτε ή όχι», δήλωσε ο Geiser.
Για το έργο της, η Geizer προσπάθησε να γράψει ένα έργο που είχε σχεδιαστεί σε μεγάλο βαθμό για να του δώσει μια αίσθηση διαφορετική από το συνηθισμένο θέατρο. Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από δύο ντετέκτιβ, ένας εκ των οποίων έχει μια μοναδική ικανότητα να εντοπίζει ψέματα, καθώς ερευνά μια μυστηριώδη αίρεση.
“Ήθελα να δω, πώς θα ήταν να είσαι ένα άτομο που θα μπορούσε να βρίσκεται σε έναν κόσμο που είναι τόσο φυσικό να μην είμαι ειλικρινής όλη την ώρα;” Ο Geizer είπε.
Παίζοντας παράλληλα με το “The Lies”, έρχεται η πρώτη ταινία της Sarah Knowling, “Death and Regeneration”, χωρισμένη σε δύο σύντομα έργα με τίτλο “Drunk Sisters” του αμερικανικού θεατρικού συγγραφέα Thornton Wilder και “Exorcism” του Eugene O’Neill. Και οι δύο τρέχουν περίπου μισή ώρα το καθένα. Σε αντίθεση με αυτό που υποδηλώνει το όνομά του, ο «εξορκισμός» δεν έχει καμία σχέση με την κατοχή δαιμόνων και σχετίζεται περισσότερο με τη βαθιά κάθαρση που βιώνουν οι χαρακτήρες, και ως εκ τούτου το κοινό. Το έργο του O’Neill αφορά έναν απογοητευμένο νεαρό άνδρα του οποίου οι φίλοι προσπαθούν να εξηγήσουν την ομορφιά που εξακολουθεί να υπάρχει στον κόσμο.
«Είναι σαν να απομακρύνεσαι από τα κακά μέσα σου, όχι απαραίτητα κάτι υπερφυσικό, αλλά από θλίψη και τέτοια πράγματα», είπε ο Knowling.
Οι «Μεθυσμένες αδελφές» είναι πολύ πιο παιχνιδιάρικες και στοχεύουν να μετριάσουν τις βαριές αποχρώσεις του «εξορκισμού», ενώ συνεχίζουν να διερευνούν τα ίδια θέματα του θανάτου και της αναγέννησης. Σε αυτό, ο Έλληνας θεός Απόλλωνας επιδιώκει να σώσει τη ζωή του θνητού φίλου του, του Βασιλιά Αδμέτου, και στη διαδικασία συναντά τον αρχαίο προορισμό, τρεις αθάνατους με τη δύναμη να καθορίζουν τη ζωή και το θάνατο.
Και οι δύο είπαν ότι ο χρόνος ήταν το κύριο εμπόδιο στα έργα τους. Ήταν δύσκολο να καταλάβω πώς να πλέξουμε το οικόπεδο μαζί, είπε ο Geiser και μετά να το γράψω εγκαίρως. Ο Nulting είπε ότι τα ζητήματα προγραμματισμού γύρω από όλους τους ηθοποιούς και τις διαφορετικές τάξεις και τα πρόσθετά τους δυσκολεύτηκαν να βρουν χρόνο για εξάσκηση.
Και στα δύο έργα, η Knowling είπε ότι ήθελε να εξερευνήσει μια «μοναδική αμερικανική προοπτική», θέτοντας τις ερωτήσεις: «Πώς αντιμετωπίζουμε τη σύγκρουση; Πώς αντιμετωπίζουμε τα βάσανα; Κάθε τύπος παιχνιδιού αποκρίνεται με τον δικό του τρόπο και κάθε χαρακτήρας αποκρίνεται με τον δικό του τρόπο. ”
Όσον αφορά τη διαδικασία δοκιμών, η Nulting είπε ότι «έψαχνε ανθρώπους που θα μπορούσαν να πάρουν ένα σενάριο, ήταν πρόθυμοι να σώσουν περισσότερα από ένα διάλειμμα και να είναι έτοιμα να το πάρουν».
Είπε ότι η επιλογή και η επιλογή της σωστής ομάδας ηθοποιών συμβάλλει στο 80% των καθηκόντων του σκηνοθέτη.
“Το πιο σημαντικό πράγμα που κάνει ένας σκηνοθέτης είναι να κατανοήσει το έργο και να διερευνήσει τις δυνατότητές του”, πρόσθεσε ο Knowlton.