Εθνική Ανάκαμψη Εθνικής Καταστροφής ή ριζωμένος Μικρασιατικός Ελληνισμός

Καθ. Αναστάσιος Μ. Ο Τομ είναι *

Αναμφίβολα, η δεκαετία 1912-1922 ήταν η σημαντικότερη περίοδος της σύγχρονης ιστορίας του ελληνισμού. Κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαετίας, η περιφερειακή κυριαρχία της Ελλάδας διπλασιάστηκε, οι ένοπλες δυνάμεις της εκσυγχρονίστηκαν και η ιδεολογία του ιστορικού ελληνισμού και τα όριά του αναθεωρήθηκαν. Ελλάδα (ελληνική επικράτεια και ελληνική διασπορά) διεξήγαγε αμυντικούς και επεκτατικούς πολέμους και είδε τον Ελληνισμό να πολεμά εντός συνόρων όπου δραστηριοποιούνταν για χιλιάδες χρόνια, αλλά στο εξωτερικό, μέχρι το 1919, η Ουκρανία κατέγραψε ένδοξες νίκες και δεν κατάφερε να περιορίσει την κυριαρχία της. Και η Μικρά Ασία οδήγησε στην εκρίζωση του Ελληνισμού (Ιωνικού και Ποντιακού).

Η μαζική μεταφορά που ακολούθησε την ήττα των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στη Μικρά Ασία τον Αύγουστο του 1922 ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει για τον Ελληνισμό μετά τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τη δημιουργία της σύγχρονης Τουρκίας (29 Οκτωβρίου 1923) (Τουρκία> > σημαίνει τη θέση των Τούρκων]με την υπόλοιπη αυτοκρατορία να καλύπτει τρεις ηπείρους ταυτόχρονα.Είναι μέρος του κράτους.

Ανέφερα ότι ήταν «καλό για τον Ελληνισμό» και έπρεπε να εξηγηθώ. Οι πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις που έλαβαν χώρα μετά την ίδρυση και λειτουργία του νέου κράτους των Τούρκων έδειξαν ξεκάθαρα τον επίμονο εθνικισμό και τον ριζοσπαστικό σωβινισμό που χαρακτήριζε τις διαδοχικές κυβερνήσεις στην Τουρκία (εκτός της περιόδου 1946-1960, πλην 1946-1960). Οι Δημοκρατικοί, που ιδρύθηκαν από τον συμπονετικό Κελάλ Μπάγερ και τον ηγέτη του Αντνάν Μεντερές, ήρθαν στην εξουσία και δεν θα επιτρέψουν στις μειονότητες να λειτουργήσουν εντός της Τουρκίας.

Η παλιά πολιτική της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας της αρμονικής συμβίωσης και της κοινωνικοοικονομικής ενσωμάτωσης των μειονοτήτων πετάχτηκε όσο πιο ολοκληρωτικά γινόταν. Διαδοχικές κυβερνήσεις στην Τουρκία έχουν συστηματικά και συστηματικά σχεδιάσει και καθιερώσει σχέδια για την τουρκοποίηση των μειονοτήτων, επιβάλλοντας πολιτικές αναγκαστικής ένταξης ή εξάλειψης των μειονοτήτων.

Από τον Οκτώβριο του 1923, τα νησιά Ίμπρος και Δένοδος (σήμερα τα μεγαλύτερα νησιά της Τουρκίας) επιστράφηκαν στην Τουρκία από την Ελλάδα και τα διαδοχικά τουρκικά καθεστώτα επέβαλαν επίσημα τουρκική βάναυση προπαγάνδα και βάρβαρα σχέδια εναντίον Ελλήνων Ορθοδόξων πολιτών στα νησιά. εξελληνισμός. Συγκεκριμένα, παραβίασαν όλους τους όρους της συμφωνίας Lawson.

Ίδρυσαν στρατό στις φυλακές της Ίμβρου και εγκληματίες για να αναγκάσουν τους Έλληνες να εγκαταλείψουν το νησί τους με την εγκατάσταση της Λήμνου, της Λέσβου και των Ελλήνων μεταναστών. Κατάσχεσαν ή κατέσχεσαν τα χωράφια τους με επαίσχυντη αποζημίωση. Κατέλαβαν σπίτια και περιουσίες. Επίσης, απαγόρευσαν στους Έλληνες να ψαρεύουν, έκλεισαν σχολεία, κατέσχεσαν σχολικά κτίρια, γκρέμισαν τις εκκλησίες του Ιμπρόση και της Τενέδου, άφησαν τις εκκλησίες τους και πούλησαν πολύτιμα μνημεία και μνημεία στην Τουρκία και στο εξωτερικό.

Κάθε φορά που υπήρχε ένταση στην Κύπρο και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις (από το 1962-1964, 1974), η τουρκική επιθετικότητα ξεσπούσε αναπόφευκτα και βίαια εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης και εκείνων της Ίμπρου και της Τένεδου. Όταν το Improse παραχωρήθηκε στους Τούρκους από την Ελλάδα το 1923, το νησί ήταν το πιο ελληνικό από ολόκληρο το αρχιπέλαγος του Αιγαίου, με πληθυσμό 8.000 Έλληνες και τέσσερις τουρκικές οικογένειες. Το Improse είναι το μοναδικό νησί στο αρχιπέλαγος του Αιγαίου όπου δεν υπάρχει τουρκικός πληθυσμός. Το 2022 ο αριθμός των Ελλήνων Χριστιανών δεν θα ξεπεράσει τους 300.

Πιστεύω πλέον ακράδαντα ότι την εμπειρία της ίδιας μοίρας που συνέβη στους Έλληνες στην Ίμπρο και στην Τέναδο θα την είχαν βιώσει ο Ποντιακός Ελληνισμός και άλλα μέρη της Μικράς Ασίας, από την Ιωνία ως την Καππαδοκία. Θα είχε αναγκαστεί να προκαλέσει την εθνική και εθνική της ταυτότητα, ή θα είχε εκδιωχθεί ή εξαναγκαστεί σε βάρβαρες εκτοπίσεις, εκτοπίσεις και μεταθέσεις από τα ριζοσπαστικά τουρκικά καθεστώτα των εθνικιστών.

Την κατάσταση αυτή την ανέλυσα στο τελευταίο μου βιβλίο με τίτλο Impros and Tenedos: The Pendulum of Interracial Tragedy. Ο Ελληνισμός, που ξεριζώθηκε από τους Έλληνες αποίκους Ιωνία, Καππαδοκία και Πόντο, συγχωνεύθηκε στην κοινωνική και πολιτιστική δομή του άλλου Ελληνισμού, αναστώντας ολόκληρο τον Ελληνισμό και προχωρώντας στο εμπόριο και τις τέχνες. Συγχώνευσε τον ελληνικό πολιτισμό της Ανατολής με τον ελληνικό πολιτισμό και οδήγησε τη σύγχρονη Ελλάδα στην ευημερία, τη σταθερότητα και την ελπίδα για πολλά χρόνια.

Αν ο Ελληνισμός είχε μείνει στη Μικρά Ασία, μέχρι το 2022 η Τουρκία θα κρατούσε όμηρους όλους τους Έλληνες που έμεναν εκεί και θα ασκούσε πίεση στην Ελλάδα, ενώ ταυτόχρονα θα είχε διαστρεβλωθεί πολιτισμικά, γλωσσικά και κοινωνικά.

Αν ζούσαν στην Τουρκία, μπορείτε να φανταστείτε πώς θα ήταν ο Ελληνισμός σήμερα. Μπορείτε να φανταστείτε το μέγεθος και την έκταση του εξαναγκασμού και της απειλής που θα βίωναν οι Έλληνες αν ήταν πολίτες της Τουρκίας το 2022, υπό τη δικτατορική εξουσία ενός μεγαλομανούς που ονειρεύεται να ξαναχτίσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία από τη Λιβύη και τη Μέση Ανατολή; Τουλάχιστον τα νησιά του Αιγαίου και η δυτική Θράκη και η ανατολική Ρωμυλία από ανατολικά;

Μπορείτε να φανταστείτε να ζήσετε έναν άλλο ελληνοτουρκικό πόλεμο, όπως η πρόσφατη ρωσο-ουκρανική τραγωδία, εμπνευσμένη από τον μεγαλομανή σουλτάνο της εποχής μας, ο οποίος, με το πρόσχημα του ρεβιζιονισμού, ήταν κάποτε μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ώστε να μπορεί να διεκδικήσει όχι μόνο την βραχονησίδες αλλά ολόκληρα τα ελληνικά εδάφη;

Τέλος, φαντάζεστε μια Ελλάδα χωρίς Μικρασιατικό Ελληνισμό στην Πελοπόννησο, την Κρήτη, τη Μακεδονία και τη Θράκη; Εύκολα μπορεί κανείς να εκτιμήσει ποια θα ήταν η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα χωρίς τους πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία.

Αυτοί οι πρόσφυγες έφεραν το φως του απέραντου πολιτισμού της Ανατολής στη σύγχρονη Ελλάδα, έναν πολιτισμό με τις βασικές αξίες των Πατέρων της Εκκλησίας και τις καππαδοκικές ιεραρχίες, το φως της ποντιακής ιεραρχίας του Χρύσανθου, το φως του Κόντογλου, του Ωνάση και του Γονιολίτη. οι άλλες μεγάλες φωνές του Μποδοσάκη και του ελληνισμού.

Αν λοιπόν είχε καταστραφεί και καταστραφεί ο μικρασιατικός ελληνισμός, και τα απομεινάρια του ιωνικού έθνους, οι Άγιοι και οι ιεραρχίες και η ηρωική Πόντιος Καππαδοκία, η εθνική μας καταστροφή θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη. της Ελλάδας της Ταϊλάνδης.

Δεν μπορεί κανείς να νικήσει την ιστορική μνήμη του λαού. Η μνήμη της πατρίδας ενός έθνους δεν μπορεί να ισοπεδωθεί από τους καταπιεστές του ρεβιζιονισμού. Φυσικά, τα σύνορα ενός κράτους είναι αποτέλεσμα πολιτικών διαπραγματεύσεων και πολέμων, που είναι αποτέλεσμα της απόφασης των ισχυρότερων, ισχυρότερων ανθρώπων στη γη. Ωστόσο, η μνήμη της πατρίδας και του πολιτισμού του μικρασιατικού λαού μας παραμένει ένα απερίγραπτο φως και φωνή του έθνους μας, που μας ενώνει και μας διαφυλάσσει ως έθνος ιστορικά.

Διαβάστε περισσότερα: Causes of National Disaster (1922): Sober Assessment