Εισαγωγή νέων αθλημάτων στους Ολυμπιακούς Αγώνες

Ταξιδέψτε μαζί μου, αν θέλετε, στο 776 π.Χ. Η Εποχή του Σιδήρου ξεκίνησε στην Αγγλία. Οι κάτοικοι της Βόρειας Αμερικής άρχισαν να χτίζουν τεράστιες χωμάτινες οχυρώσεις. Λεμούριοι σε μέγεθος γορίλλα περιφέρονται ακόμα στη Μαδαγασκάρη. Και τώρα βρισκόμαστε στην αρχαία Ελλάδα, κοντά στη Μεσόγειο Θάλασσα, παρακολουθούμε τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σε παρακαλώ, κάτσε σε αυτό το πέτρινο παγκάκι. (Όχι αν είστε παντρεμένη γυναίκα, συγγνώμη, για κάποιο λόγο δεν σας επιτρέπεται). Εκείνος ο λόφος εκεί, που περιβάλλεται από ιερά και ναούς, είναι ο λόφος του Κρόνου. Στο κάτω μέρος του γηπέδου, οι δρομείς παρατάσσονται, μια ομάδα θρύλων του Γιουσέιν Μπολτ.

Είναι ξυπόλητοι, οι μύες τους τεντωμένοι, γυαλίζουν με ελαιόλαδο. Η εστίασή τους είναι ξεκάθαρη, επειδή διακυβεύεται η αθανασία – και επίσης επειδή ο διαιτητής θα χτυπήσει κάποιον με ένα ραβδί ιτιάς, αν πρώτα κάνει λάθος. Μετά πάνε! Τρέχουν στην πίστα, με τα γόνατα ψηλά, τα χέρια τους να πάλλονται. Αυτή η διοργάνωση ονομάζεται «Στάδιο» – η διαδρομή των 200 γιάρδων, και όπως οι περισσότεροι αγώνες σπριντ, ο αγώνας ολοκληρώνεται σε δευτερόλεπτα. Μα τι στιγμή! Τι βιασύνη! Μόλις γίναμε μάρτυρες της ιερής γέννησης του παγκόσμιου στίβου! Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες ξεκίνησαν!

Επίσης, έχουν τελειώσει τώρα.

Συγγνώμη, περιμένατε περισσότερα γεγονότα; ΟΧΙ αυτο είναι. Αυτό το σπριντ ήταν ολόκληρος ο Ολυμπιακός. Στην πραγματικότητα, αυτό θα ίσχυε για τους πρώτους 13 Ολυμπιακούς Αγώνες – 54 χρόνια. Ούτε κολύμπι, ούτε πάλη, ούτε πένταθλο, ούτε γυμναστική. Η νίκη στο γήπεδο ήταν τόσο ένδοξη που όλη η Ελλάδα χρησιμοποίησε το όνομα του νικητή ως δείκτη για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Ο ιστορικός Stephen Miller γράφει στο βιβλίο του Ancient Greek Athletics, «Μπορούμε να πούμε ότι η Μάχη του Μαραθώνα έλαβε χώρα στα τέλη του καλοκαιριού (12 Σεπτεμβρίου) του 490 π.Χ., αλλά οι αρχαίοι Έλληνες θα προσδιορίσουν εκείνο το έτος ως το τρίτο έτος της Ολυμπιάδας το που ο Θεσικράτης του Κρότωνα κέρδισε το Για δεύτερη φορά».

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν πρόσθεσαν ένα νέο γεγονός μέχρι το 724 π.Χ. – και ήταν απλώς ένας σύντομος αγώνας. Στη συνέχεια, αργά και προσεκτικά, μέσα σε δεκαετίες και αιώνες, νέα αθλήματα άρχισαν να εισχωρούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η πάλη προστέθηκε το 708 π.Χ. Στη συνέχεια, η πυγμαχία εμφανίστηκε είκοσι χρόνια αργότερα. (Δεν υπήρχαν γύροι ή χρονικά όρια· ο ηττημένος πυγμάχος παραδινόταν σηκώνοντας ένα δάχτυλο ή μερικές φορές τρέχοντας μακριά.) Το 648 π.Χ. εμφανίστηκαν οι ιπποδρομίες. Οι θεατές στους Ολυμπιακούς Αγώνες που έγιναν το 520 είδαν δρομείς να αγωνίζονται φορώντας πανοπλίες, συμπεριλαμβανομένων κρανών και ασπίδων. Αλλά δυστυχώς, δεν ήταν επιτυχημένο κάθε νέο άθλημα. Οι αγώνες μουλαριού, που προστέθηκαν το 500 π.Χ., διήρκεσαν μόνο πενήντα περίπου χρόνια. Αυτό συνέβαινε και με την κούρσα στην οποία οι αναβάτες έπρεπε να πηδήξουν κάτω, στον τελευταίο γύρο, για να τρέξουν δίπλα στα άλογά τους.

Εδώ, το 2024, οι Αγώνες έχουν προσθέσει πολλά νέα γεγονότα, όπως το show dancing – ευρέως γνωστό ως show dancing – και το kayakcross. (Το σέρφινγκ, το skateboard και η αθλητική ορειβασία εισάγονται το 2021.) Όταν το άκουσα για πρώτη φορά, μια θυμωμένη εσωτερική φωνή αντέδρασε, όπως κάνει πάντα. Χρειαζόμαστε πραγματικά αυτά τα πράγματα; Ολόκληρη η μαγεία των παιχνιδιών υποτίθεται ότι είναι μια παράδοση: οι σύγχρονοι άνθρωποι ωθούνται μέσα από γεγονότα τόσο αρχαία που τα μαρμάρινα αγάλματά τους βρίσκονται σε μουσεία.

Αλλά δεν πρέπει να υπερεκτιμούμε την ιστορία. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν αλλάξει πολύ περισσότερο από ποτέ. Οι αρχικοί αγώνες δεν είχαν ομάδες, μετρητές, μετάλλια, προσωπική κρίση και φυσικά «μη πολίτες» (γυναίκες ή σκλάβους). Για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας των Ολυμπιακών Αγώνων, οι αγωνιζόμενοι ήταν γυμνοί. Κατά τη διάρκεια του αγώνα μακρού πεντάθλου, οι άλτες του μήκους ταλαντεύονται μπρος-πίσω στους ρυθμούς της ζωντανής μουσικής φλάουτου, μετά τρέχουν και πηδούν ενώ αιωρούν δύο μεγάλα βάρη για να αυξήσουν την ορμή τους. Όταν τελείωναν την προπόνηση, οι αθλητές έστριβαν λάδια, βρωμιά και ιδρώτα από το σώμα τους Τα γυμναστήρια το μάζεψαν και το πούλησαν ως φάρμακοΉταν ένας παράξενος κόσμος από πολλές απόψεις.

Αλλά η ουσία του θέματος είναι η ίδια. Απλώς δείτε αυτούς τους σύγχρονους αθλητές στη δράση. Είναι επικεντρωμένοι σε όλα, συμπεριφέρονται κλασικά, όπως και οι δρομείς σε εκείνο το πρώτο στάδιο. Οι εικόνες σχεδόν σκαλίζονται πάνω στο μάρμαρο. Για παράδειγμα, ένας πατινέρ στον πάγο ισορροπεί στο ένα του χέρι, σαν να στέκεται σε έναν αρχαίο στύλο. Ένας αθλητικός ορειβάτης κρέμεται από τα δάχτυλά του. Ένας skateboarder γέρνει δυνατά – με μια απότομη κίνηση προς τα εμπρός, κοιτάζοντας προς το μέλλον. Η όραση του ανθρώπινου σώματος, που καταπονείται ενάντια στη βαρύτητα και την εξάντληση, μας μιλά εκτός χρόνου. Αυτό ισχύει ακόμη και —ίσως ιδιαίτερα— όταν ο κόσμος μας βρίσκεται σε χάος. Το 480 π.Χ., ενώ οι Πέρσες έκαιγαν την Αθήνα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες συνεχίστηκαν όπως είχαν προγραμματιστεί.

Η μαγεία του gaming, ανεξάρτητα από το γεγονός, ήταν πάντα ακριβώς αυτή: παρακολουθώντας τους ανθρώπους να κυνηγούν την αριστεία μέσα από ένα στενό, εξαιρετικά εξειδικευμένο κανάλι δεξιοτήτων. Αυτή είναι η ομορφιά του νέου αθλήματος. Μας δείχνει πόσα κανάλια μπορεί να ρέει η ανθρώπινη αριστεία. Το οποίο αποδεικνύεται σχεδόν ατελείωτο. Θα παρακολουθούσα ευχαρίστως Ολυμπιακό κροκέ, Uno, ή Fortnite, ή πάλη αντίχειρα ή οτιδήποτε άλλο, αρκεί να ήξερα ότι οι αγωνιζόμενοι είχαν αφιερώσει τη ζωή τους στο να είναι παράλογα καλοί σε αυτό. Έβλεπα και ούρλιαζα. Θα διάλεγα τους αγαπημένους μου αθλητές και θα τους ξεχώριζα σαν να εξαρτιόταν ολόκληρη η επόμενη τετραετία από την επιτυχία τους. Γιατί, τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή, θα ήταν έτσι. Όπως ακριβώς έγινε το 776 π.Χ., όπως θα συμβεί το 2024, το 2032 και (με την άδεια του Κρόνου) το 2076.