Εισαγωγή στην Πλανητική Φωτογραφία

Εκτός από τη βροχή μετεωριτών Perseid, το καλοκαιρινό βόμβο της προβολής του Κρόνου. Στην πραγματικότητα, ο Κρόνος είναι ένας μεγάλος στόχος για οπτικούς παρατηρητές, ειδικά αν η πρώτη σας θέαση είναι μέσω τηλεσκοπίου. Αλλά για τους φωτογράφους σταρ, είναι ένας σκληρός στόχος. Ένας ελαφρώς ευκολότερος στόχος είναι ο Δίας, ο οποίος «ακολουθεί» τον Κρόνο στον θερινό ουρανό.

Και τα δύο είναι καλά τοποθετημένα για προβολή και φωτογραφία, καθώς βρίσκονται κοντά στην αντίθεση, η οποία είναι το αντίθετο σημείο του ήλιου από την άποψή μας. Σκεφτείτε το ότι βλέπετε την πανσέληνο. Σε αυτή την περίπτωση, αυτοί οι πλανήτες βρίσκονται έξω από την τροχιά της Γης, οπότε τους περνάμε στην εσωτερική μας πορεία. Το να είμαστε σε αντίθεση σημαίνει ότι βρίσκονται στη μικρότερη απόσταση από εμάς, και ως εκ τούτου στο μεγαλύτερο φαινομενικό τους μέγεθος και το πιο λαμπρό.

Από τις αρχές Αυγούστου 2021, ο Κρόνος είναι +0,2 Ρίχτερ πιο φωτεινός, ανταγωνίζεται τα φωτεινά αστέρια, ενώ ο Δίας είναι -3,9 μοίρες πιο φωτεινός (Αρκετά φωτεινό για να είναι UFO), ελαφρώς πιο σκοτεινό από την Αφροδίτη, το οποίο μπορεί να φανεί αμέσως μετά το ηλιοβασίλεμα. Ο δίσκος του Κρόνου έχει πλάτος περίπου 18,5 δευτερόλεπτα, ενώ ο Δίας, ο μεγαλύτερος και πλησιέστερος σε εμάς πλανήτης, έχει πλάτος περίπου 49 τόξα δευτερόλεπτα. Για αναφορά, το φεγγάρι έχει περίπου 30 τόξα. Και για τους δύο λόγους, εάν πρόκειται να προσπαθήσετε να φωτογραφίσετε έναν πλανήτη, σας συνιστώ να ξεκινήσετε με τον Δία.

Παρόλο που οι παραδοσιακοί φωτογράφοι μπορεί να το θεωρούν περίεργο, η τρέχουσα στρατηγική είναι να φωτογραφίσει μια σειρά από πολλές (δεκάδες ή εκατοντάδες) πολύ σύντομων εκθέσεων πλανητών χρησιμοποιώντας υψηλή ευαισθησία (ISO). Στη συνέχεια, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ειδικό λογισμικό γραμμένο ειδικά για την επεξεργασία πλανητικών εικόνων για την ταξινόμηση των λήψεων για ευκρίνεια, ευθυγράμμιση των εικόνων και στη συνέχεια στοίβαξη των λήψεων που λήφθηκαν σε σύντομες στιγμές ακίνητου αέρα για να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Αυτή η διαδικασία είναι γενικά γνωστή ως “τυχερός πυροβολισμός”.

Αστροφωτογραφία εστιακής απόστασης πολύ μεγάλου μήκους

Για τη λήψη ενός λογικού μεγέθους μιας πλανητικής εικόνας, χρησιμοποιείται γενικά ένα πολύ μεγάλο εστιακό μήκος (3000 έως 6000 mm ή περισσότερο). Για πρακτική απεικόνιση πλανητών, αυτό συνήθως σημαίνει επένδυση σε ένα μεσαίο έως μεγάλο ανακλαστικό τηλεσκόπιο (τα μεγάλα διαθλαστικά είναι πολύ μεγάλα) με διάφραγμα άνω των 200 mm (8 ίντσες) και επιπλέον φακούς που υπερβαίνουν το εστιακό μήκος των 3.000 mm. Για το τηλεσκόπιο μου, έχω ένα τηλεσκόπιο 11 ιντσών (περίπου 280 mm), η επιλογή του οποίου καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από το τι μπορώ να ανεβάσω με ασφάλεια στο βουνό μόνος μου.

Για τις κάμερες, χρησιμοποιούνται εξειδικευμένοι αστροφωτογράφοι που ελέγχονται από υπολογιστή, οι οποίοι έχουν μικρά pixel και τη δυνατότητα να εξάγουν ακατέργαστα καρέ με ταχύτητες βίντεο. Ένα μεγάλο τηλεσκόπιο απαιτεί επίσης τουλάχιστον μια μεσαία βάση τηλεσκοπίου για να το υποστηρίξει, πράγμα που σημαίνει μεγαλύτερο βάρος και κόστος.

Λήψη λήψεων (φθηνά)

Πρόσφατα, δοκίμασα μια πιο σεμνή ρύθμιση – α Nikon P1000 Μια κάμερα από τη σειρά καταναλωτικών καμερών “Coolpix”. Αυτή η κάμερα διαθέτει έναν σχετικά μικρό αισθητήρα σε συνδυασμό με έναν υπερ -τηλεφακό. Αυτός ο φακός προσεγγίζει τα 4,3-539mm, που ισοδυναμεί με εμβέλεια κάμερας 35mm από 24-3000mm!

Όταν ένας αστρονομικός στόχος φωτογραφίζεται σε ακραίο εστιακό μήκος, είναι απαραίτητη η βάση ανίχνευσης. Στην εμπειρία μου, χρησιμοποίησα το ελάχιστο, το οποίο είναι Skywatcher Star Adventurer ιχνηλάτης αστεριών Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια πολύ συμπαγή και φορητή ρύθμιση, αλλά ρεαλιστικά ο ιχνηλάτης μόλις που μπορεί να κρατήσει τη βαριά και ογκώδη κάμερα του P1000, η ​​οποία είναι αρκετά βαριά μπροστά στο μέγιστο ζουμ. Δεν θα συνιστούσα αυτή τη ρύθμιση για τακτική πλανητική φωτογραφία, αλλά αν έχετε ήδη τον εξοπλισμό στη διάθεσή σας, είναι ένας φθηνός τρόπος να βρέξετε τα πόδια σας σε αυτή τη γωνιά του χόμπι.

ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΕΙΚΟΝΑΣ

Αυτή η ελάχιστη ρύθμιση σάς επιτρέπει να κάνετε λήψεις και να μπείτε στο ουσιαστικό δεύτερο μέρος της πλανητικής αστροφωτογραφίας. Αυτό είναι για να δοκιμάσετε το χέρι σας στη χρήση κάποιου εξειδικευμένου λογισμικού πλανητικής επεξεργασίας εικόνας. Ευτυχώς, το εξαιρετικό λογισμικό διατίθεται δωρεάν. Συνιστώ τη χρήση Autostuckert (από τον Emil Kraaikamp), το οποίο λαμβάνει ως είσοδο μια ποικιλία καρέ από φωτογραφίες ή βίντεο, ευθυγραμμίζει τον στόχο και ταξινομεί τα πλαίσια, επιτρέποντάς σας να καθορίσετε το ποσοστό που πρέπει να συνδυαστεί για την τελική στοιβαγμένη εικόνα. Αυτό το λογισμικό εφαρμόζει επίσης προηγμένη βελτιστοποίηση εικόνας για να αυξήσει την ανάλυση των ψηφιακών εικόνων που δεν έχουν δειγματιστεί, πράγμα που ισχύει για τη ρύθμιση P1000 εάν ο αέρας είναι ακίνητος. Αυτό δεν είναι το ίδιο με τη νέα τεχνολογία που βασίζεται στο AI του Photoshop, η οποία λειτουργεί σε ένα μόνο πλαίσιο. Το Autostakkert χρησιμοποιεί μια τεχνολογία που ονομάζεται “ψεκασμός νερού”, η οποία χρησιμοποιεί πολλά ελαστικά και καλά καθορισμένη μαθηματική τεχνολογία για τη βελτίωση της ακρίβειας.

Για να σκάψετε βαθύτερα στο τέλος της επεξεργασίας εικόνας, μπορείτε να δοκιμάσετε να χρησιμοποιήσετε Registax (από τον Cor Berrevoets) Σκηνοθεσία Autostakkert. Το Registax προσφέρει προηγμένο φιλτράρισμα για να αναδείξει τις πιο μικρές λεπτομέρειες στην εικόνα σας (πέρα από ό, τι είναι δυνατό στο Photoshop).

επιπρόσθετες σημειώσεις

Ανεξάρτητα από τη ρύθμιση της πλανητικής απεικόνισης που χρησιμοποιείται, η σταθερότητα του αέρα παίζει σημαντικό ρόλο στη λήψη αξιοπρεπών εικόνων. Αυτό αναφέρεται στην αστρονομία ως “όραση”. Αυτό ποικίλλει ανάλογα με την εποχή, τον τοπικό καιρό και το έδαφος. Τα ζεστά αντικείμενα θα θερμάνουν τον αέρα γύρω τους, προκαλώντας ρεύματα αέρα πάνω τους, οπότε είναι σημαντικό να επιλέξετε τη θέση προβολής για να αποφύγετε να τα κοιτάξετε. Σε γενικές γραμμές, το να κοιτάζετε το κτίριο δεν είναι καλή ιδέα, αλλά αν το κτίριο είναι ομοιόμορφα ζεστό και η νύχτα είναι ακίνητη, ο αέρας θα ανεβαίνει ομαλά και μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα καλή ορατότητα. Αλλά αυτό μπορεί να συμβεί μόνο μετά το σκοτάδι όταν σχεδόν όλα είναι σε ισορροπία με τη θερμοκρασία του αέρα, οπότε χρειάζεται υπομονή και χρόνος για να μάθετε πότε είναι η καλύτερη όραση. Η παρακάτω εικόνα GIF δείχνει τις επιπτώσεις της ορατότητας στην ποιότητα των καρέ που καταγράφονται στο παράδειγμά μου.

Για την πειραματική ρύθμιση, έβγαλα χειροκίνητα στιγμιότυπα οθόνης. Θα ήταν προτιμότερο να χρησιμοποιούσα χρονική καθυστέρηση στο κλείστρο ή στο εξωτερικό κλείστρο, αλλά η χρήση υψηλής ταχύτητας κλείστρου και ανάλογα με τη σταθεροποίηση της εικόνας του P1000 φαίνεται να το αντισταθμίζει επαρκώς.

Αντί για το P1000 που χρησιμοποίησα, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί τηλεσκόπιο και άλλη κάμερα, αλλά η ικανότητα του P1000 να μεγεθύνει σε μεγάλο εύρος έκανε εύκολο να βρεθεί και να επικεντρωθεί ο στόχος και στη συνέχεια να μεγεθυνθεί στο μέγιστο εστιακό μήκος. Οι συμβατικές ρυθμίσεις τηλεσκοπίου απαιτούν είτε καλή μηχανογραφική ισχύ μετάδοσης είτε ένα επιπλέον εύρος εύρεσης για να εστιάσετε στον στόχο. Ωστόσο, στα μέγιστα εστιακά μήκη, είναι εύκολο να χάσετε τον στόχο και τον πόνο να τον επανακεντρώσετε χωρίς να μπορείτε να μεταβείτε σε μικρότερο εστιακό μήκος.

Δεν είναι απαραίτητη η ακριβής πολική ευθυγράμμιση του ιχνηλάτη. Η ατελής ευθυγράμμιση σημαίνει ότι το θέμα θα απομακρυνθεί γρηγορότερα από το οπτικό πεδίο, αλλά δεν επηρεάζει τις μικρές εκθέσεις που χρησιμοποιούνται, οπότε αυτό είναι απλώς θέμα ευκολίας στη ρύθμιση του P1000. Η πραγματική απεικόνιση των εικόνων διαρκεί μόνο λίγα λεπτά και η μετατόπιση κατά τη διάρκεια αυτών λόγω ατελούς πολικής ευθυγράμμισης δεν αποτελεί μείζονα ανησυχία.

Και όσον αφορά τη λήψη φωτογραφιών, θα συνιστούσα τη λήψη πλαισίων κοντά (ίσως όλα μέσα σε πέντε λεπτά) για επεξεργασία σε μια τελική φωτογραφία. Η λήψη λήψεων του Δία πολύ μακριά μπορεί να προκαλέσει σύγχυση λόγω της περιστροφής του Δία (η ημέρα του Δία είναι μικρότερη από 10 ώρες). Τα φεγγάρια του Δία μπορούν επίσης να κινηθούν σημαντικά κατά τη διάρκεια της βραδιάς. Για ένα φιλόδοξο έργο, θα μπορούσατε να σχεδιάσετε παρτίδες λήψεων όλη τη νύχτα, να επεξεργαστείτε κάθε έκρηξη σε μια εικόνα και στη συνέχεια να δημιουργήσετε μια ταινία time-lapse για την περιστροφή του Δία και τις κινήσεις του φεγγαριού.

Για μια απλή ροή επεξεργασίας εικόνας, εισήγαγα πρώτα τα ακατέργαστα πλαίσια του P1000 στο Lightroom, έπειτα έκοψα τα πλαίσια σε ένα ομοιόμορφο μικρότερο μέγεθος, με την καλλιέργεια να επικεντρώνεται περίπου στον Δία. Η διάτμηση πραγματοποιήθηκε για να μειωθεί η επεξεργασία στο επόμενο στάδιο. Στη συνέχεια, βγάζω τα καρέ ως εικόνες TIFF 16-bit για επεξεργασία από το AutoStakkert. Η επεξεργασία στο AutoStakkert είναι πέρα ​​από το πεδίο εφαρμογής του χρονογραφήματος, αλλά η ιστοσελίδα που υποστηρίζει το λογισμικό έχει καλές συνδέσεις με παραδείγματα και σεμινάρια.

Για το τελευταίο βήμα, η έξοδος AutoStakkert αποθηκεύεται ως αρχείο TIFF και εισάγεται ξανά στο Lightroom για τελική επεξεργασία.

Η εικόνα που προκύπτει εδώ δεν πλησιάζει τις καλύτερες χόμπι πλανητικές λήψεις, αλλά είναι ένας εύκολος τρόπος να βρέξετε τα πόδια σας χωρίς να κάνετε μια βουτιά στο τέλος μιας βαθιάς (και ακριβής) πισίνας.