Ελληνοαμερικανός νοσηλευτής δίσκων τρέχει τον Μαραθώνιο της Βοστώνης για καλό σκοπό | Κοινότητα, ΗΠΑ, Next Gen.

Η Ελένη Στεφανόπουλος, μια φωτεινή νεαρή Ελληνοαμερικανίδα από τη Βοστώνη, εγγεγραμμένη νοσοκόμα στο διάσημο γενικό νοσοκομείο της Μασαχουσέτης στη μονάδα μεταμόσχευσης μυελού των οστών της Βοστώνης-Έλον, τρέχει τον Μαραθώνιο της Βοστώνης τη Δευτέρα, 11 Οκτωβρίου.

Αυτή είναι η πρώτη φορά που η Στεφανόπουλος τρέχει μαραθώνιο και το κάνει για καλό σκοπό: Βοηθήστε, όπως είπε σε συνέντευξή της στο National Herald, «τον οργανισμό θεραπείας ασθενειών. Για θεραπεία έρευνας για οικογένειες. “

Ιδρύθηκε το 2011 από τους Νοσηλευτές του Προγράμματος Αιματολογίας / Ογκολογίας Ενηλίκων και Μεταμόσχευσης Μυελού των Οστών στο Mass General με στόχο τη βελτίωση των ταξιδιών ασθενών και οικογενειών με καρκίνο μέσω έρευνας, πόρων και ευαισθητοποίησης. Από την ίδρυσή τους, έχουν συγκεντρώσει πάνω από $ 1.000.000.

Τα κεφάλαια που συγκεντρώθηκαν διατέθηκαν σε μεγάλα και μικρά πράγματα – δωρητές μυελού των οστών από όλο τον κόσμο, στέλνοντας φροντιστές για δείπνο, απρόσμενες επετείους και γενέθλια που πέρασαν στο νοσοκομείο, για να εξασφαλιστεί ότι οι νέοι ασθενείς με λευχαιμία έχουν πραγματικούς ιστούς.

Ο στόχος είναι να διευκολυνθούν τα ταξίδια και να ενισχυθεί η διάθεση των ασθενών και των οικογενειών τους μέσω υποστήριξης, συνδέσεων και έρευνας.

Ο Στεφανόπολος είπε, “Αν ξέρω ότι οι πελάτες μου χρειάζονται κάτι, πηγαίνω στους ανθρώπους που διευθύνουν την εταιρεία και ζητάω ένα δώρο για τον ασθενή μου”. “Μια χριστουγεννιάτικη κάρτα δώρου για αυτούς και τις οικογένειές τους – οτιδήποτε θα τους εξυψώσει”, εξήγησε.

Η Στεφανόπολος είναι κόρη των περήφανων γονέων του Στέφανου και της Παναγιώτας Στεφανόπολου. Πριν από έξι χρόνια, ο Στεφανόπουλος έλαβε υποτροφία από την The National Herald σε συμπόσιο των Ελληνοαμερικανικών Εταιρειών στη Νέα Αγγλία για την Ημέρα της Ανεξαρτησίας της Ελλάδας.

Μιλώντας για το τρέξιμο ενός μαραθωνίου, είπε: “Είμαι πολύ ενθουσιασμένος. Είμαι λίγο νευρικός αλλά είμαι πολύ ενθουσιασμένος. Έχω προπονηθεί πολύ, οπότε είμαι έτοιμος να τρέξω. Έχω προπονηθεί από τότε αρχές Ιουνίου. Πριν από τρεις εβδομάδες, έτρεξα είκοσι μίλια. Μου αρέσει να τρέχω. Δεν μου άρεσε όταν ήμουν στο κολέγιο – δεν μπορούσα να κάνω ούτε ένα μίλι – αλλά τώρα μου αρέσει πολύ.

Αυτό που κάνει η Στεφανόπολος στο τμήμα Μεταμόσχευση Μυελού Δεσμού χρειάζεται πολλή ανθρωπιά και αγάπη και φροντίδα για τους συνανθρώπους της. Είπε, “Φροντίζουμε τους ασθενείς όταν διαγιγνώσκονται για πρώτη φορά με λευχαιμία. Μερικές φορές είναι πολύ αδιάθετοι και παραμένουν αυτόματα στο νοσοκομείο για ένα μήνα. Έρχονται στον επάνω όροφο για χειρουργική επέμβαση μεταμόσχευσης.

Είπε ότι ήθελε να γίνει μια δυνατή γυναίκα,

“Μου αρέσει να το σκέφτομαι, αλλά μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο, επειδή γνωρίζουμε καλά τους ασθενείς μας, γίνονται οικογένεια – ειδικά τώρα που οι ασθενείς μας δεν μπορούν να είναι επισκέπτες μέσω της κυβέρνησης. Είμαστε η οικογένειά τους, είμαστε οι νοσοκόμες τους, είμαστε τα πάντα. Περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί τους όταν έχουμε χρόνο.

Μιλώντας για να γίνει εγγεγραμμένος νοσοκόμος παρά γιατρός, είπε: “Νομίζω ότι οι ρόλοι είναι πολύ διαφορετικοί. Προφανώς εκτιμώ τον ρόλο των γιατρών – είναι πολύ έξυπνοι, πολύ έξυπνοι, αλλά ως νοσοκόμα αισθάνομαι ότι οι γιατροί έχουν σχέση με τους ανθρώπους είναι πολύ ισχυρότεροι από ό, τι είναι μεταξύ τους. “δύο ασθενείς σε μια βάρδια. beenμουν μαζί τους όλη μέρα – τους ξέρω, αισθάνομαι ότι προσθέτω αξία σε αυτήν τη σχέση με τις γνώσεις μου. Νομίζω ότι οι γιατροί έχουν στο πιάτο τους – έχουν πολλούς ασθενείς, νοιάζονται, δεν έχουν αυτή τη σχέση με τους ασθενείς που έχω ».

Ο Στεφανόπουλος αισθάνεται καλά κάθε φορά που ένας ασθενής αναρρώνει. Είπε, “Είναι το μεγαλύτερο συναίσθημα όταν στέλνετε αυτούς τους ανθρώπους στο σπίτι μετά από χειρουργική επέμβαση μεταμόσχευσης. Αυτό που κάνουμε είναι ότι μερικές φορές παρατάσσουμε στο διάδρομο με όλες τις νοσοκόμες. Χτυπάμε χειροκρότημα όταν φεύγουν.

Όταν ρωτήθηκε τι την τράβηξε στη νοσηλευτική, είπε: «Ο πατέρας μου μου είπε από πολύ μικρή ηλικία,« Νομίζω ότι θα εξελιχθείς σε καλή νοσοκόμα. “Wasμουν τόσο μικρή, δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό, αλλά η θεία μου Linda Kafkas και η ξαδέλφη μου Caterina ήταν νοσοκόμες. Όταν μεγάλωσα ακούγοντας όλες τις ιστορίες τους, ήθελα μια καριέρα σαν τη δική τους. Πολύ. πολύ χαρούμενος.”

Μιλώντας για την ελληνική της ταυτότητα και καταγωγή, η Στεφανόπολος είπε, “Είμαι πολύ περήφανος γι ‘αυτό. Θέλω να πάω στην Ελλάδα όσο μπορώ και όλο το καλοκαίρι όσο το δυνατόν περισσότερο. Δεν θα πάω, αλλά το επόμενο καλοκαίρι θα πάω. θα πάω στην εκκλησία. Ειλικρινά, ακολουθώ την ελληνορθόδοξη πίστη. Κάθε χρόνο πηγαίνω στη γιαγιά μου, φτιάχνω χολέρα, μπακλαβά, μπισκότα.

Όταν ρωτήθηκε τι θεωρούσε ο Στεφανόπολος, ο οποίος μιλάει άπταιστα τα ελληνικά, το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής του κληρονομιάς, είπε: «Όλα».