Εμετός 150 εκατομμυρίων ετών που βρέθηκε στη Γιούτα προσφέρει «σπάνια ματιά» σε προϊστορικά οικοσυστήματα

Εκτιμώμενος χρόνος ανάγνωσης: 3-4 λεπτά

ΕΑΡΙΝΟ – Ένα απολίθωμα που ανακαλύφθηκε πρόσφατα στη νοτιοανατολική Γιούτα φαίνεται να δείχνει με ποιον τύπο θηραμάτων τρέφονταν τα αρπακτικά στην εποχή των δεινοσαύρων και όταν η περιοχή δεν ήταν ακριβώς η έρημος που είναι σήμερα.

Οι παλαιοντολόγοι στη Γιούτα ανακάλυψαν ένα σωρό από οστά αμφιβίων που, όπως λένε, έμοιαζαν σαν να είχαν ανασταλεί από κάποιο είδος αρπακτικού. Αυτός ο προϊστορικός εμετός πιστεύεται ότι είναι 150 εκατομμυρίων ετών, σύμφωνα με παλαιοντολόγους του Γεωλογικού Ινστιτούτου της Γιούτα, του Υπουργείου Πολιτικών Πάρκων της Γιούτα και του Μουσείου Flying Heritage & Combat Armor στην Ουάσιγκτον.

Τα ευρήματά τους ήταν Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Παλαιός τον περασμένο μήνα.

«Αυτό το απολίθωμα μας δίνει μια σπάνια ματιά στις αλληλεπιδράσεις των ζώων στα αρχαία οικοσυστήματα», δήλωσε σε δήλωση την Τρίτη ο John Foster, επιμελητής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Field House της Γιούτα και ένας από τους συν-συγγραφείς της μελέτης.

Η ομάδα ανακάλυψε το απολίθωμα κατά την αναζήτηση Σχηματισμός Morrison, μια διάσημη τοποθεσία απολιθωμάτων γνωστή για τα απολιθώματα της από την ύστερη Ιουρασική περίοδο, τα οποία κυμαίνονται από περίπου 148 εκατομμύρια χρόνια πριν έως 155 εκατομμύρια χρόνια πριν. Είναι κυρίως γνωστό για τα οστά δεινοσαύρων του, αλλά είναι επίσης όπου οι επιστήμονες έχουν βρει όλα τα είδη άλλων ζώων, όπως ψάρια, σαλαμάνδρες και βατράχους.

Το τμήμα σχηματισμού της νοτιοανατολικής Γιούτα χαρακτηρίζεται κυρίως από προϊστορικά φυτά όπως το γκίνγκο, οι φτέρες και τα κωνοφόρα. Ωστόσο, οι παλαιοντολόγοι έχουν βρει επίσης αμφίβια και φουσκωτά ψάρια και εκεί. Αυτές οι ανακαλύψεις είναι ο λόγος που πιστεύουν ότι η περιοχή ήταν κάποτε το σπίτι μιας μικρής λίμνης ή λίμνης.

Αλλά κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης έρευνας, η ομάδα ανακάλυψε ένα παράξενα διατεταγμένο απολίθωμα. Ήταν ένα σύνολο οστών που περιελάμβανε «στοιχεία» από τουλάχιστον έναν μικρό βάτραχο ή γυρίνο και θα ήταν «το μικρότερο δείγμα σαλαμάνδρας που αναφέρθηκε από τον σχηματισμό», έγραψαν οι ερευνητές στη μελέτη. Μερικά από αυτά τα οστά είχαν μήκος μόνο 0,12 ίντσες, μεταξύ των μικρότερων ομάδων οστών σε σχηματισμό.

Πρόσθεσαν ότι η χημική και σκελετική σύνθεση του λάκκου έδειχνε ότι επρόκειτο για παλινδρόμηση, μια απολιθωμένη μορφή εμέτου. Η ομάδα σημειώνει ότι αυτή είναι η πρώτη τέτοια ανακάλυψη στον σχηματισμό Morrison και επίσης στην Jurassic Βόρεια Αμερική.

Αυτό που δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο 150 εκατομμύρια χρόνια αργότερα είναι τι σκότωσε το είδος μέσα στον ρεγουγκιταλίτη. Ο Φόστερ σημειώνει ότι προηγούμενες έρευνες τοποθετούν φουσκώματα στην περιοχή εκείνη την εποχή, τα οποία θεωρεί ότι είναι το «τρέχον καλύτερο ταίρι» για το αρπακτικό πίσω από το απολίθωμα. Οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει είδη ψαριών, σαλαμάνδρων και βατράχων στον σχηματισμό Morrison για περισσότερο από έναν αιώνα.

«Αν και δεν μπορούμε να αποκλείσουμε άλλα αρπακτικά, το κολοκυθάκι είναι επί του παρόντος ο ύποπτος», είπε, εξηγώντας ότι τα ψάρια – και άλλα ζώα – μερικές φορές κάνουν εμετό στα τελευταία γεύματά τους όταν καταδιώκονται ή θέλουν να αποσπάσουν την προσοχή ενός αρπακτικού. .

“Υπήρχαν τρία ζώα που εξακολουθούμε να έχουμε σήμερα, που αλληλεπιδρούν με τρόπους που είναι επίσης γνωστοί μεταξύ αυτών των ζώων – θήραμα που τρώγονται από αρπακτικά και αρπακτικά που πιθανώς κυνηγούνται από άλλα αρπακτικά”, πρόσθεσε. «Αυτό από μόνο του δείχνει πόσο παρόμοια είναι μερικά αρχαία οικοσυστήματα με μέρη στη Γη σήμερα».

Αυτή η ανακάλυψη είναι η τελευταία που έγινε από την ομάδα στην περιοχή. Δύο από τους τρεις συν-συγγραφείς της μελέτης βοηθούν επίσης Ανακαλύφθηκε ένα τεράστιο υδρόβιο έντομο ηλικίας 151 εκατομμυρίων ετώντο οποίο οδήγησε σε μια εργασία που δημοσιεύτηκε το 2020.

Ο κρατικός παλαιοντολόγος Τζέιμς Κίρκλαντ, ο οποίος συνέγραψε και τις δύο μελέτες, είπε ότι οι παλαιοντολόγοι σκοπεύουν να συνεχίσουν την έρευνα στην τοποθεσία όπου ανακαλύφθηκε προϊστορικός εμετός για να δουν αν μπορούν να βρουν περισσότερα στοιχεία του παρελθόντος οικοσυστήματος της περιοχής.

«Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος που βρήκα αυτήν την τοποθεσία, καθώς οι περιοχές βλάστησης του Ανωτέρου Ιουρασικού είναι πολύ σπάνιες», είπε σε μια δήλωση. «Τώρα πρέπει να ανατέμνουμε προσεκτικά την τοποθεσία αναζητώντας περισσότερα μικρά θαύματα ανάμεσα στο φύλλωμα».

×

Εικόνες

Σχετικές ιστορίες

Τελευταίες επιστημονικές ιστορίες