Εμπόδια στην Παγκόσμια Αναγνώριση της Ελληνικής Γενοκτονίας

tαυτός Ελληνική γενοκτονία Ήταν η πιο σκοτεινή περίοδος της ελληνικής ιστορίας. Από το 1914 έως το 1923, ένα εκατομμύριο Έλληνες από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη θανατώθηκαν στο ξίφος από το καθεστώς των Νεότουρκων και αργότερα των Κεμαλικών με επικεφαλής τον Μουσταφά Κεμάλ «Ατατούρκ». Όχι μόνο έγινε η εθνοκάθαρση, αλλά και οι δύο χώρες εξακολουθούν να έχουν εχθρότητα για τα γεγονότα σήμερα.

ένα πληθυσμός ανταλλαγή Οι αναγκαστικές μετεγκαταστάσεις οδήγησαν τους Έλληνες στην ανατολική Θράκη και τη Μικρά Ασία να εγκαταλείπουν τις πατρογονικές τους πατρίδες, οι οποίες επικυρώθηκαν το 1923. Πολλοί απόγονοι επιζώντων της γενοκτονίας εξακολουθούν να ζουν στη διασπορά σήμερα σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς, η Γερμανία και η Αυστραλία, με λίγο δικαίωμα επιστροφής χωρίς απειλές από το τουρκικό κράτος και τους υπερεθνικιστές.

Οι Έλληνες δεν ήταν οι μόνοι που συμμετείχαν σε μια εκστρατεία γενοκτονίας που στόχευαν οι Οθωμανοί, καθώς ΑρμένιοιΚαι ΑσσύριοιΚαι Μαρωνίτες Υπέστη επίσης σφοδρό διωγμό και σφαγές από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σήμερα, η Αρμενία έχει συγκεντρώσει υποστήριξη για τη μεγαλύτερη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Αυτό που το κάνει τόσο συγκλονιστικό, εκπληκτικό και ντροπιαστικό είναι ότι η ίδια η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει την ελληνική γενοκτονία, αλλά χωρίζει κάθε μεγάλη περιοχή σε διαφορετικές ημέρες αναγνώρισης. Αν και κάποιοι μπορεί να το βλέπουν αυτό ως καλό πράγμα, στην πραγματικότητα δεν είναι. Αυτό έχει εμποδίσει τις προσπάθειες των μελετητών της γενοκτονίας και των απογόνων των επιζώντων της γενοκτονίας που αγωνίζονται συνεχώς για την παγκόσμια αναγνώριση της γενοκτονίας μέχρι σήμερα.

περιφερειακές διαιρέσεις

Ο πιο διάσημος όρος που χρησιμοποιείται για τη γενοκτονία των Ελλήνων είναι η Γενοκτονία των Ποντίων. Αν και αυτό είναι αλήθεια, εκατοντάδες χιλιάδες Πόντιοι Έλληνες ήταν σφαγμένο Αδιακρίτως, αυτός ο όρος είναι ένας χονδροειδής λάθος υπολογισμός άλλων Ελλήνων σε διάφορες περιοχές της Μικράς Ασίας και της Θράκης που σκοτώθηκαν σε γενοκτονία. Άμαχοι σφαγιάστηκαν μαζικά στην Αδριανούπολη, τη Σμύρνη, την Καππαδοκία, τη Νικομήδεια, την Κωνσταντινούπολη, τη Βιθυνία, την Κιλικία και άλλες περιοχές και πόλεις σε όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Κώστας Βαλτίτης, ένας παγκοσμίου φήμης Έλληνας δημοσιογράφος το τόνισε στον πόλεμο του που μίλησε για τη βαναυσότητα της Τουρκίας εναντίον των Χριστιανών και ότι δεν έκαναν διακρίσεις με βάση τη θρησκεία, αλλά την ελληνική εθνική ταυτότητα. Αργότερα έγραψε σημειώσεις, Τώρα δημοσιεύτηκε σε βιβλίο σε μαρτυρίες επιζώντων Έλληνες της Νικομήδειας που περιγράφει λεπτομερώς πώς οι τουρκικές δυνάμεις δεν γλίτωσαν κανέναν, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών.

Οι Οθωμανοί φρόντισαν να στοχοποιηθούν πλήρως όλοι οι Έλληνες της Μικράς Ασίας και της Θράκης στη γνωστή πολιτική του εκτουρκισμού:

Το 1914, οι περισσότερες από τις επιχειρήσεις στις ακτές του Αιγαίου ανήκαν στους Οθωμανούς Έλληνες.Όταν η πειθώ δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα, το CUP κατέφυγε σε πιο βίαιες μεθόδους για να εγκαταλείψει την οικονομία.Έστειλε απεσταλμένους όπως τον Πράκτορα της Ειδικής Οργάνωσης Kara Kemal στο να βοηθήσει τον αρμόδιο γραμματέα Celal Bayar (1883-1986) στον τουρκισμό της οικονομίας της Σμύρνης/Σμύρνης Το καλοκαίρι του 1914, αυτή η πολιτική και εθνικιστική δίωξη πήρε δυναμική καθώς τα μποϊκοτάζ και οι απαλλοτριώσεις κλιμακώθηκαν σε απαγωγές και δολοφονίες Ελλήνων επιχειρηματιών και ηγετών της κοινότητας Το γεγονός ότι μετά από αυτή την τρομοκρατική εκστρατεία πολλοί επέλεξαν από τους Οθωμανούς Έλληνες που μετανάστευσαν στη Χίο ή στην Ελλάδα, παραχωρώντας τα εδάφη τους στους Οθωμανούς Μουσουλμάνους, γιόρτασε η Συνομοσπονδία Συνδικάτων ως διοικητική επιτυχία. άρχισε να αποδίδει καρπούς σε μια εποχή που το ξέσπασμα του πολέμου προανήγγειλε δύσκολες στιγμές για τους κατοίκους των ανατολικών επαρχιών». — Απόσπασμα από τον Uğur Ümit Üngör, Young Turkish Social Engineer in Eastern Turkey, 1913-50, Genocide Research Journal, 2008.

Αναγνώριση της γενοκτονίας σε τρεις διαφορετικές ημέρες

ο επόμενο χάρτη Το παρακάτω που δημιουργήθηκε από το Ελληνικό Κέντρο Πόρων Γενοκτονίας δείχνει την περιφερειακή διαίρεση που υπάρχει στην ελληνική κοινότητα σχετικά με την ελληνική γενοκτονία. Έμμεσα λόγω αυτής της περιφερειακής προσέγγισης, κάθε ομάδα ουσιαστικά διακόπτει η μία τις εκδηλώσεις της Ημέρας Μνήμης της άλλης, οι οποίες δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά εμποδίζουν την εθνική και παγκόσμια ώθηση για πλήρη αναγνώριση.

Η ημέρα μνήμης της 6ης Απριλίου της Ανατολικής Θράκης ήρθε και παρήλθε, μόλις και μετά βίας αναγνωρίστηκε από κάποια λόμπι της διασποράς. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της διαίρεσης. Η γενοκτονία περνά απαρατήρητη, κάτι που είναι μια μεγάλη νίκη για τον δράστη που δεν χρειάζεται να ξοδέψει εκατομμύρια για να πιέσει την άρνηση της γενοκτονίας όπως κάνουν με τους Αρμένιους. Ας σημειωθεί ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει καν τη γενοκτονία των Ελλήνων στην Ανατολική Θράκη και έτσι η άρνησή τους εμποδίζει τις προσπάθειες αναγνώρισης. Επί του παρόντος, οι μοναδικές δύο ημέρες που αναγνωρίζει η ελληνική κυβέρνηση είναι η 19η Μαΐου και η 14η Σεπτεμβρίου.

Χάρτης των περιοχών που γιορτάζουν διαφορετικές ημέρες της γενοκτονίας των Ελλήνων. Credit: Greek Genocide Resource Center

Γιατί να γίνει η αναγνώριση της γενοκτονίας σε μια μέρα

Όπως όλοι οι απόγονοι έχουν καλές προθέσεις για την αναγνώριση των εδαφών τους, αλλά αυτό σχετίζεται με την πρόοδο. Στόχος της κοινής αναγνώρισης της ελληνικής γενοκτονίας είναι να ξεκινήσει μια διαδικασία λογοδοσίας κατά της τουρκικής κυβέρνησης που εξακολουθεί να απειλεί μέχρι σήμερα να εξαφανίσει τους Έλληνες. την κληρονομιά τουςΑκόμη και στη σύγχρονη εποχή έκαναν σφαγές κατά των Ελλήνων Μαζικοί τάφοι στην κυπρο.

Για να ξεκινήσει η διαδικασία άλλων χωρών να αναγνωρίσουν τη γενοκτονία και τελικά να γράψουν τα εκπαιδευτικά προγράμματα στα βιβλία ιστορίας, η Ελλάδα και οι Έλληνες λομπίστες πρέπει να αναγνωρίσουν τη γενοκτονία. Εάν ένα ευρωπαϊκό εγχειρίδιο αναφερόταν στη γενοκτονία ως «γενοκτονία των Ποντίων» ή «γενοκτονία των Θρακών», θα ήταν αποκαρδιωτικό για άλλους Έλληνες σε διάφορες περιοχές των οποίων οι πρόγονοι ένιωσαν το σπαθί και τον πόνο της τουρκικής κυβέρνησης.

Η Αρμενία δεν αναγνωρίζει τη γενοκτονία που διέπραξαν πόλεις όπως το Σίβας, το Καρς και η Κιλικία, αλλά ως πλήρης γενοκτονία κατά των Αρμενίων. Οι Ασσύριοι δεν αναγνωρίζουν τη γενοκτονία που διέπραξαν πόλεις της Μεσοποταμίας όπως η Μοσούλη ή πόλεις της Μικράς Ασίας όπως το Ντιγιάρμπακιρ, αλλά ως γενοκτονία των Ασσυρίων συνολικά. Είναι καιρός να κάνει και η Ελλάδα το ίδιο και είναι καιρός να τελειώσει ο φυλετισμός μεταξύ κυβέρνησης και λόμπι.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι αυτές του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τη συντακτική θέση του TGP.

Ο Τζούλιαν ΜακΜπράιντ είναι ιατροδικαστής ανθρωπολόγος και ανεξάρτητος δημοσιογράφος γεννημένος στη Νέα Υόρκη. Είναι ο ιδρυτής και διευθυντής του Reflections of War (ROW), μιας ανθρωπολογικής ΜΚΟ που στοχεύει να αφηγηθεί τις ιστορίες των θυμάτων του πολέμου μέσω της θεραπείας τέχνης. Ως πρώην πεζοναύτης, χρησιμοποιεί αυτή την τεχνολογία όχι μόνο για να βοηθήσει στη θεραπεία του PTSD αλλά και για να μοιραστεί τις ιστορίες των ανθρώπων μέσω της τέχνης, η οποία μεταφέρει «το μήνυμα της βαρβαρότητας του πολέμου καλύτερα από τους περισσότερους ειδησεογραφικούς οργανισμούς».