Ο ήλιος μόλις έχει ανατείλει, αλλά η Μαρίνα Αλίμου στην Αθήνα, Ελλάδα είναι ήδη γεμάτη δραστηριότητα. Μερικοί ναυτικοί προέρχονται από τα μπάνια, ενώ άλλοι κάνουν ψώνια την τελευταία στιγμή. Κυβερνήτες και πράκτορες ναύλωσης βηματίζουν ενθουσιασμένοι πάνω-κάτω στην προβλήτα. Δεκάδες σκάφη είναι ήδη καθ’ οδόν, ενώ μέλη του πληρώματος σε άλλα πλοία εξακολουθούν να τακτοποιούν το τραπέζι του πρωινού.
Ένας από τους κυβερνήτες, ο Μπερντ Γιουνγκ, δεν βιάζεται. “Αφήστε τους άλλους να πλεύσουν. Θα πάρουμε ένα ήσυχο πρωινό”, λέει ο ήρεμος άνδρας από τη βόρεια γερμανική πόλη Bad Schwartau.
Στο κατάστρωμα της Φανής, μια ιστιοπλοϊκή θαλαμηγό 14 μέτρων, ο αέρας μόλις κινείται.
Ο Γιουνγκ πίνει μια τελευταία γουλιά καφέ πριν ετοιμαστεί να βγει στη θάλασσα για να ξεφύγει από τη μεσογειακή ζέστη.
Αυτό σημαίνει τον Σαρωνικό Κόλπο, ή τη λεγόμενη Blue Lagoon δυτικά της Αθήνας. Οι άλλοι στο πλοίο ήταν η ανιψιά του Bernd, ο σύζυγός της και οι δύο κόρες τους. «Αφήστε μας να ανάψουμε το πανί», είπε λίγο αφότου η Φάνι έφυγε από το λιμάνι με την ισχύ του κινητήρα και άρχισε να παίρνει αέρα. Μόλις σβήσει ο κινητήρας, όλα γίνονται ξαφνικά πολύ ήσυχα, ο μόνος ήχος που προέρχεται από τα κύματα που χτυπούν τη γάστρα και τα πανιά χτυπούν στον αέρα.
Ο ποταμός Βάνη αρχίζει να ανεβάζει ταχύτητα και σιγά σιγά η Ακρόπολη χάνεται πίσω από τον ορίζοντα.
Ο πλοίαρχος Γιουνγκ (αριστερά) και η ανιψιά του το νησί Χάικε που χοροπηδούν στον Σαρωνικό.
Ο Junge εξαφανίζεται επίσης για μια στιγμή και επιστρέφει με ένα μπουκάλι ούζο (ένα ελληνικό απεριτίφ). Σε αυτά τα νερά συνηθίζεται να φρυγανίζετε τον Ράσμους, τον θεό των ανέμων, για να εξασφαλίσετε καλές συνθήκες πλεύσης.
Μετά από περίπου 55 χλμ. και μερικές αρχικές στάσεις κολύμβησης, φτάνουμε στο νησί του Πόρου το απόγευμα. Λίγες εκατοντάδες μέτρα από την ακτή της ομώνυμης πόλης, αγκυροβολήσαμε στον γραφικό κόλπο.
Ο ήλιος που δύει ρίχνει ένα απαλό, ζεστό φως στις ασβεστωμένες προσόψεις των σπιτιών που κολλάνε στον γκρεμό με θέα στο λιμάνι. Σκαρφαλωμένος στην κορυφή του γκρεμού βρίσκεται ο λευκός πύργος του ρολογιού, που χτίστηκε το 1927, με την ελληνική σημαία να κυματίζει στο αεράκι.
Καθώς πέφτει το σούρουπο, τα φώτα ανάβουν σταδιακά στα ψαροταβέρνα που περιστοιχίζουν το λιμάνι. Στο πλοίο μας καθόμαστε για δείπνο με μακαρόνια, σαλάτα και λευκό κρασί. Για επιδόρπιο, υπάρχει πανοραμική θέα στον Πόρο.
Το νησί έχει αιχμαλωτίσει πολλές διασημότητες όλα αυτά τα χρόνια, συμπεριλαμβανομένης της σταρ του κινηματογράφου του Χόλιγουντ Γκρέτα Γκάρμπο και του Αμερικανού μυθιστοριογράφου Χένρι Μίλερ, που πέρασαν σχεδόν εννέα μήνες εδώ.
Όπως τα περισσότερα νησιά του Σαρωνικού, ο Πόρος είναι ηφαιστειακής προέλευσης. Στο γειτονικό νησί των Μεθάνων, οι τουρίστες μπορούν να επισκεφθούν τον διευρυμένο κρατήρα.
Όχι ένα μυστικό μέρος
Ο Πόρος δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα κρυμμένο στολίδι. Όμως, όπως τα άλλα νησιά του Αργοσαρωνικού, δεν είναι τόσο πυκνοκατοικημένο όσο μέρη όπως η Κρήτη, η Ρόδος, η Σαντορίνη ή η Μύκονος, απλώς και μόνο επειδή το αρχιπέλαγος δεν είναι εύκολα προσβάσιμο χωρίς σκάφος.
Τα νησιά του Σαρωνικού μπορεί να μην είναι ένα κρυμμένο στολίδι, αλλά το μέρος δεν είναι πολύ γεμάτο από τουρίστες, τουλάχιστον προς το παρόν.
Η περιοχή προστατεύεται από τους ισχυρούς ανέμους από την ηπειρωτική Ελλάδα και τα βουνά της χερσονήσου της Πελοποννήσου, καθιστώντας την κορυφαίο προορισμό για τους ναυτικούς. Ενώ ισχυροί, ξηροί άνεμοι «Multemi» πνέουν στο Αιγαίο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, είναι συνήθως ήρεμοι στα νησιά του Σαρωνικού.
«Πάμε στο επόμενο νησί», φώναξε ο Γιουνγκ καθώς έβαλε σε λειτουργία τη μηχανή. Αφού περάσουν από το στενό που χωρίζει τον Πόρο από την ηπειρωτική χώρα της Πελοποννήσου, οι περισσότεροι ναυτικοί κατευθύνονται στο νησί της Ύδρας όπου δεν επιτρέπονται τα αυτοκίνητα. Τα εμπορεύματα και οι τουρίστες μεταφέρονται από το λιμάνι των φέρι με καρότσια γαϊδουριών. Η μαρίνα της Ήρας μοιάζει με νησί από εικονογραφημένο βιβλίο και τείνει να έχει πολύ κόσμο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Καθαρό νερό
Αλλά θέλουμε μερικούς ήσυχους και απομονωμένους κολπίσκους. Το υπέροχο με την εξερεύνηση του Σαρωνικού με το δικό σας σκάφος είναι ότι μπορείτε να αποφασίσετε αυθόρμητα πού θα πάτε στη συνέχεια. Αφήνοντας λοιπόν τον Πόρο πίσω, δεν κατευθυνθήκαμε, όπως η πλειονότητα των γιοτ, προς την Ύδρα, αλλά αντίθετα χαράξαμε πορεία για το πιο ήσυχο νησί του Αγκίστρι.
Τα δελφίνια συνοδεύουν το πλοίο για λίγο ενώ ο Junge οδηγεί το σκάφος προς την ακατοίκητη νοτιοδυτική πλευρά του νησιού. Η εταιρεία τσάρτερ συνέστησε να διανυκτερεύσετε σε έναν κόλπο κοντά στην παραλία Αβόνυσος, ένα μέρος προστατευμένο από τον άνεμο και τα κύματα δίπλα στο μικρό υπεράκτιο νησί Dorosa.
Τα σμαραγδένια νερά είναι κρυστάλλινα και μπορείτε να εντοπίσετε κοπάδια ψαριών από κάτω. Το άρωμα του πευκοδάσους αναδύεται από την ακτή. Ρίχνουμε άγκυρα και αγκυροβολούμε το σκάφος σε ένα βράχο. Έπειτα, ήρθε η ώρα για κολύμβηση με αναπνευστήρα, που εδώ είναι σαν να πηδάς σε ένα ενυδρείο.
Δύο μέρες αργότερα, ο αέρας είναι ακόμα σχεδόν νεκρός. Τα πανιά ήταν άχρηστα, οπότε ο κυβερνήτης μας έβαλε στροφές στη μηχανή και κατευθύνθηκε προς την πόλη της Παλαιάς Επιδαύρου στο νησί της Πελοποννήσου. Μόλις 10 χιλιόμετρα από το λιμάνι, σας περιμένει ένας από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς χώρους της αρχαίας Ελλάδας, ο Ναός του Ασκληπιού που χρονολογείται από τον 4ο αιώνα π.Χ.
Τα ερείπια του ναού αποτελούν Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO και δεν χρειάζεται να ντρέπεστε να τα συγκρίνετε με τα αρχαία ιερά της Ολυμπίας ή των Δελφών.
Εκτός όμως από τους λάτρεις της αρχαίας Ελλάδας, είναι και οι δύτες που αναζητούν διασκέδαση στην Επίδαυρο. Ο υποβρύχιος κόσμος, με τις όμορφες σπηλιές και τα βυθισμένα ναυάγια του, έχει πολλά να προσφέρει, λέει η Βίκυ Μάρτιν του Blue Dream Scuba Diving Centre.
Εδώ μπορείτε να δείτε Barracuda, σφυρίδες, χελώνες και μερικές φορές δελφίνια να περιφέρονται.
Αλλά οι περισσότεροι έρχονται να βουτήξουν ανάμεσα στα χταπόδια και τα καλαμάρια στον Κήπο των Χταποδιών. Χρειάζεστε μόνο μια μάσκα κατάδυσης και αναπνευστήρα για να εξερευνήσετε τη βυθισμένη πόλη της αρχαίας Επιδαύρου από την παραλία Γιαλάσι στον παρακείμενο κόλπο.
Ο Junge ελίσσει το σκάφος μας όσο πιο κοντά γίνεται στα βυθισμένα αρχαιολογικά ερείπια. Μόλις 2 μέτρα μακριά βρίσκονται αρχαία τεφροδόχοι και θεμέλια αρχαίων κτηρίων.
Μόλις επιστρέψετε στην Αθήνα, μια επίσκεψη στην Ακρόπολη είναι το επιστέγασμα κάθε ταξιδιού στην Ελλάδα. Αλλά μέσα στο θόρυβο και τη σύγχυση των τουριστικών πλήθους, θα βρεθείτε να σκέφτεστε για άλλη μια φορά τη γαλήνη, την ησυχία και τη μοναξιά των νησιών του Σαρωνικού. Από την Ακρόπολη τα βλέπεις στο βάθος. – Manuel Mayer / Γερμανικό Πρακτορείο Τύπου