Ο χρόνος στην Αθήνα παίζει με τους δικούς του κανόνες. Η Ακρόπολη, η οποία στέκεται πάνω από την πόλη για περισσότερα από 2.500 χρόνια, μας θυμίζει το συναρπαστικό παρελθόν της, ενώ τα κτίρια από κάτω – συχνά γεμάτα με νωπογραφίες ή γκράφιτι διαμαρτυρίας – είναι μοντέρνα, αλλά όχι αρκετά σήμερα. Η πόλη, της οποίας ο πληθυσμός διογκώνεται σε περίπου τέσσερα εκατομμύρια – και ο ουρανός ξέρει πόσες γάτες – αισθάνεται συγκλονισμένη.
Η Πλατεία Μοναστηρακίου ή η οδός Ερμού, όπου εμπορικά κέντρα και ξενοδοχεία δεσπόζουν πάνω από αρχαίες εκκλησίες. ή αγορές, ορατές δίπλα σε υπαίθριες αγορές. Ή στρατιώτες με παραδοσιακή ενδυμασία που φρουρούν τον Τάφο του Άγνωστου Στρατιώτη έξω από τη Βουλή. (Παρεμπιπτόντως, η ωριαία αλλαγή φρουράς είναι το μόνο πράγμα στην Αθήνα που λειτουργεί στην ώρα του, άκουσα κάποιον σαρκαστικά.)
Ίσως αυτό είναι το έργο της Αφροδίτης, αλλά ερωτεύτηκα αμέσως την ελληνική πρωτεύουσα – τροφοδοτούμενη από τέτοιες υπέροχες αντιθέσεις και ασυνέπειες.
«Οι Αθηναίοι είναι πάντα στο ύψος του παρελθόντος τους», λέει ο Tyler Borsen από την τουριστική επιτροπή της πόλης. «Υπάρχει φόβος ότι θα είναι όπως παντού αλλού και γι’ αυτό διατηρούν τις σχέσεις τους με διαφορετικές εποχές — όχι μόνο με την αρχαιότητα».
Ο Tyler επαινεί τη θετική ατμόσφαιρα εδώ, γεγονός που υπογραμμίζεται από τα πλήθη που συγκεντρώνονται σε καφέ, μπαρ και εστιατόρια, κουβεντιάζουν με φίλους και την οικογένειά τους – ή πλημμυρίζουν γλυκά, μια πρόσφατη τρέλα στην πόλη.
«Οι σχέσεις βρίσκονται στο επίκεντρο της ελληνικής κουλτούρας», εξηγεί ο Tyler.
Ενώ εξερευνά τον εκλεκτικό Ψυρή – ένα κάποτε καταφύγιο για τους πλούσιους και επί του παρόντος μια αναζωπύρωση μετά από χρόνια παραμέλησης – ο Tyler αποκαλύπτει περήφανα ότι “όλο και περισσότεροι τουρίστες ανακαλύπτουν την πόλη”.
«Η Αθήνα φημίζεται για τις αρχαιότητες της, αλλά ο κόσμος πλέον συνειδητοποιεί ότι υπάρχει και εδώ μια σύγχρονη και συναρπαστική πόλη», λέει. “Περνάμε μια στιγμή. Έχουν περάσει 10 χρόνια από την οικονομική κρίση και η αισιοδοξία είναι στον αέρα.”
Περνώντας μια άλλη ζωντανή δημόσια πλατεία, βρίσκουμε το Dopios – ένα υπέροχο νέο εστιατόριο. Το όνομά τους μεταφράζεται σε «τοπικό» – ένα ήθος που αντικατοπτρίζεται στα προϊόντα και τις συνταγές τους. Το ποικίλο μενού, που περιλαμβάνει κεφτεδάκια και ποπ κορν με γαρίδες, είναι η πρώτη μου εμπειρία στη μαγική ελληνική κουζίνα – αλλά ευτυχώς όχι η τελευταία μου.
Κλείσε
Βαρβάκειος Αγορά (Πίστωση: Θωμάς Γραβάνης)
Το φαγητό είναι λαμπρό φαγητό
Καθ ‘όλη τη διάρκεια της παραμονής μου, οποιαδήποτε απογοήτευση από το να μην βλέπω ούτε ένα πιάτο να χτυπιέται στον τοίχο μετριάζεται με το να μάθω πόσο συχνά ευθυγραμμίζονται τα τρόφιμα της πόλης και του παρελθόντος.
“Υπάρχουν 4.000 χρόνια ιστορίας εδώ και πολλά έχουν αλλάξει – εκτός από την αγάπη των Αθηναίων για το φαγητό!” λέει η εναλλακτική ξεναγός της Αθήνας Pavlina Snoblova.
Κατά τη διάρκεια της εξαιρετικής περιήγησής της, θαυμάζω τα ψάρια και το κρέας στην κεντρική αγορά της Αθήνας, παρακολουθώ ένα masterclass με ελαιόλαδο και τρώω μπακλαβά και μουσακά σε στρώσεις, που ξεπλένονται από τον καφέ που παρασκευάζεται σε μπρίκι.
Δεδομένου ότι η χώρα βρισκόταν υπό οθωμανική κυριαρχία για 400 χρόνια, είναι κατανοητό ότι υπάρχουν κοινά στοιχεία μεταξύ ελληνικών και τουρκικών τροφίμων. Επιπλέον, πρόσφυγες που κατέφυγαν εδώ μετά τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922 έφεραν στην πόλη τις ιδιαίτερες συνταγές τους, όπως γύρο – κρέας ψημένο σε κάθετες ψησταριές.
«Καθώς η Αθήνα μεγάλωνε μετά τον πόλεμο, και περισσότερες γυναίκες έμπαιναν στο χώρο εργασίας, το φθηνό street food αυξήθηκε σε δημοτικότητα», εξηγεί η Pavlina.
Μιλώντας συγκεκριμένα για το σουβλάκι – χοιρινό σουβλάκι – η Παυλίνα αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι πεινασμένοι Ιταλοί στρατιώτες πρόσθεταν πίτα και σήμερα αυτός ο συνδυασμός είναι μια από τις πιο δημοφιλείς επιλογές για street food.
Ένας άλλος είναι οι λουκουμάδες λουκουμάδες – το όνομα μεταφράζεται ως «κουπόνια μελιού» και κάποτε απονέμονταν στους Ολυμπιονίκες.
Διασκεδαστικά, η Παυλίνα επισημαίνει το κοινό στοιχείο του φαγητού στην Ελλάδα — «το φαγητό δεν είναι για σένα, είναι για όλους» — και αστειεύεται ότι τα τραπέζια του εστιατορίου είναι καλυμμένα με ένα χάρτινο πανί, όπου μπορεί να τοποθετηθεί ψωμί — και «Αν δεν «Κάνε χάος, είναι σημάδι ότι δεν σου άρεσε το γεύμα».
Ο μεγάλος Γκάτσμπι
Κάτι που σίγουρα απόλαυσα ήταν η διαμονή μου στο Gatsby Athens – ένα πρώην πυροσβεστικό σταθμό τη δεκαετία του 1930, που τώρα μετατράπηκε σε ένα υπέροχο, μόνιμο boutique ξενοδοχείο λίγα μέτρα από την πλατεία Συντάγματος, το επίκεντρο της πόλης.
Στη μεταπανδημική εποχή, υπάρχει μια συνεχής ανάγκη για κοινωνικές συνδέσεις – η επιθυμία να είσαι μέρος μιας κοινότητας. Με το εσωτερικό του αρ ντεκό στο χρώμα της καραμέλας και τις καινοτόμες ακμές, αυτή η επιχείρηση αγκάλιασε με μαεστρία αυτή τη μεταμόρφωση αναπτύσσοντας προσωπικές σχέσεις μεταξύ του προσωπικού και των επισκεπτών.
«Καλωσορίζουμε τους επισκέπτες στο σπίτι μας», λέει η Maria Mitsuo, βοηθός μάνατζερ, προσθέτοντας ότι αν και άνοιξε πρόσφατα, απολαμβάνουν ήδη τις επαναλαμβανόμενες δουλειές, με το αφοσιωμένο προσωπικό ως αποκορύφωμα.
«Το σύνθημά μας εδώ είναι «μείνετε και παίξτε», εξηγεί η Μαρία καθώς επισκεπτόμαστε την ταράτσα, όπου οι βουκαμβίλιες μας προστατεύουν από τον απογευματινό ήλιο. Μπορείτε να φορέσετε ένα βραδινό φόρεμα ή τζιν.
“Ο χαρακτήρας του Γκάτσμπι είναι για όλους μας – αντιπροσωπεύει την επιθυμία μας για διασκέδαση και περιπέτεια. Οι επισκέπτες εκπλήσσονται συνεχώς – ανακαλύπτοντας ιδιόρρυθμες παγίδες και ιδέες.”
Η Μαρία αποκαλύπτει μια βρετανική και ελληνική ομάδα που συνεργάστηκε στο σχεδιασμό του ξενοδοχείου – που περιλαμβάνει μωσαϊκά δάπεδα, μαρμάρινα μπάνια και προσαρμοσμένο φωτισμό. Η τέχνη του να ξεκινάς μια συζήτηση δίνει ενέργεια στους τοίχους παντού.
Το εστιατόριο της ρεσεψιόν, που ανοίγει σε έναν παράδρομο, είναι σαν εκθεσιακός χώρος και προσφέρει τακτικά νέες προσφορές ανάλογα με την εποχή. Το μενού τους, το οποίο γεμίζει με ανατροπές σε παραδοσιακές συνταγές, όπως λαχανοντολμάδες γεμιστά (ντολμά) ή μακαρόνια γεμιστά με τρούφα, αντανακλά τη φήμη της πόλης για τη διεθνή κουζίνα.
Κλείσε
Παναθηναϊκό Στάδιο (από: Θωμάς Γραβάνης)
τα περασμένα
Το τέλειο αντίδοτο για τις φουσκωμένες κοιλιές είναι το περπάτημα στο Athens Free Tour. Καθώς περπατάμε στα εθνικά πάρκα προς τα πλακόστρωτα δρομάκια της Πλάκας, ο οδηγός μου, ο Τζόναθαν ΜακΚάρθι της Κομητείας Κορκ, συζητά για την Ελληνίδα θεά Αθηνά, που έδωσε το όνομά της στην πόλη. Εξηγεί ότι η Ακρόπολη μεταφράζεται σε «υψηλή πόλη» και συχνά αναφέρεται ως η πιο σημαντική κατασκευή στον αρχαίο κόσμο.
Κλείσε
Άγαλμα που γιορτάζει τους Ολυμπιακούς Αγώνες
Μετά από μια μακρά περίοδο συνομιλιών για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο Τζόναθαν μιλά για τους διαδηλωτές που εξακολουθούν να είναι στους δρόμους – δεν προκαλεί έκπληξη, δεδομένου ότι η πόλη πιστώνεται ότι δημιούργησε τη δημοκρατία.
Ένα άλλο ενδιαφέρον γεγονός είναι ότι η Αθήνα ήταν στην πραγματικότητα η τρίτη επιλογή για την πρωτεύουσα της Ελλάδας μετά τη νίκη της επί της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1830 – όταν περιορίστηκε σε μια πόλη με όχι περισσότερους από 4.000 κατοίκους. Σήμερα, πρέπει να είναι η πρώτη επιλογή για τους τουρίστες που αναζητούν ιστορία, funky ξενοδοχεία όπως το Gatsby Athens και το πιο νόστιμο φαγητό που μπορεί κανείς να φανταστεί.
Το Gatsby Athens προσφέρει διαμονή από 92 £ για bed and breakfast, με βάση δύο άτομα που μοιράζονται ένα standard δίκλινο δωμάτιο (gatsbyathens.com)